Chronologia biblijna – część 2 [polemika]

Zainteresowanym chronologią Biblii polecamy lekturę książek C.T. Russella „Boski plan wieków” oraz „Nadszedł czas”. Ta pierwsza dostępna jest bezpłatnie na stronie: https://boskiplan.pl/. Na naszej stronie znajdziecie także ciekawą prezentację pt. Chronologia biblijna. Jezus Chrystus Panem sabatu. Poniższy wykład stanowi drugą część z odpowiedzi, jaką brat Michał Łotysz przygotował na błędne wyliczenia chronologiczne pojawiające się wśród badaczy Pisma Świętego po roku 1916. Pierwsza część znajduje się tutaj (kliknij link).

Zapoznaj się z całą serią:
– Chronologia biblijna, część 1
– Chronologia biblijna, część 3
– Chronologia biblijna, część 4
– Chronologia biblijna, część 5

Życzymy owocnych rozważań:

Treść wykładu:

Drogo umiłowani w Panu Jezusie Chrystusie Bracia i Siostry. Z łaski Pana dalej prowadzimy nasz temat o chronologii. Wczoraj rozważyliśmy dwa dowody – gwarancję Bożą daną Abrahamowi: po czym pozna, iż odziedziczy ziemię. Tam Bóg powiedział Abrahamowi – weźmiesz sobie kozę 3-letnią, jałowicę 3-letnią, barana 3-letniego, synogarlicę i gołąbiątko. Wiek zwierząt 3 x 3 lata = 9 lat, ptaki = po roku czyli 2 lata, biblijny rok 360 dni; 11 x 360 = 3960 dni, a dzień za rok to mamy 3960 lat od przymierza, które Bóg zawarł z Abrahamem 15 nisan 2045 p.n.e., co doprowadza nas do 15 nisan 1916 r. n.e. – 18 kwietnia 1916 r. n.e. Najważniejsza klasa pokazana w baranie – maluczkie stadko, ostatni z tejże klasy opuścił Egipt, czyli Babilon – nominalne chrześcijaństwo, otrzymał ostatni pieczęć czoła (Obj. 7:1-4). Ta klasa jest nie tylko gwarancją dla Abrahama, SG, ale dla wszystkich klas ludu Bożego. Br. Rice tego dowodu wcale nie porusza, bo on mu wcale nie pasuje. Gdy ma chronologię krótszą o 170 lat to trzeba by było dodać do roku 1916 170 lat to mielibyśmy rok 2086, czyli choć w jego poglądzie Królestwo, 7 tysiąclecie, to jest rok 2043, czyli jeszcze 43 lata dopiero byłoby popieczętowanie Kościoła, kiedy już Pan z Kościołem miałby urzędować w chwale. Tego dowodu wcale nie porusza, bo on mu wcale nie pasuje. To jest Boska odpowiedź dana Abrahamowi, gwarancja po czym może poznać, że odziedziczy ziemię. Czyli klasa najważniejsza Maluczkie Stadko jest gwarantem wypełnienia Boskiego planu dla Abrahama, klasy proroków i całej ludzkości.

Drugi dowód – trzy proroctwa mówiące o Izraelu – Izaj. 40:1,2; Jer. 13:10-18; Zach. 9:12 – dwójnasób dla Izraela. Bóg dla Izraela miał dwa okresy równej długości, dwie częśi czasu równej długości. Jedna część czasu: okres łaski 1845 lat i druga część czasu, czas niełaski, 1845 lat. Owszem, wspomina o tej drugiej części czasu (br Rice), a więc druga część czasu rozpoczęła się dniem wjazdu Pana do Jeruzalem na oślicy jako król 4 dni przed śmiercią, gdy powiedział: Oto dom wasz zostanie pusty. Gdy do 10 nisan 33 r. n.e. dodamy 1845 lat mamy 10 nisan (wiosna) 1878 r. I widzimy, że fakt historyczny dowiódł wielkich dwóch ważnych wydarzeń. Wiosna 1878 r. – pierwsze wydarzenie to kongres narodów w Berlinie na którym uchwalono deklarację – „Palestyna krajem Żydów”. Uznano Żydów za naród i prawo ich do Palestyny. Drugie religijne wydarzenie b.ważne Nowy Testeament Delitzscha w j. hebrajskim. 11 czerwca 1878 r. n.e. Od tej daty dowód, że Boska łaska stopniowo wraca do Izraela. Brat Rice pierwszej części czasu nie porusza. Bo gdy poruszał 10 nisan 33 – 1845 lat wstecz, to mamy 23 lata przed narodzeniem się Jakuba (w jego chronologii). Jeszcze się Jakub nie narodził ,a dopiero 12 synów Jakuba błogosławionych przez niego na łożu śmierci to początek narodu Izraelskiego i łaski Bożej, zgodnie z chronologia br. Russella Nisan 1813 r.pne., a u br Rice’a 23 lata przed narodzeniem się Jakuba. Nie chciał się ośmieszyć, dlaczego zupełnie tej pierwszej części – czasu łaski Bożej – nie porusza.

3 Dowód: Jubileusze

Boski przepis dany Izraelitom o jubileuszach. 3 Mojżeszowa 25:1,2,8-15 –

3 Moj. 25:1-18 bg „(1) Rzekł nad to Pan do Mojżesza na górze Synaj, mówiąc: (2) Powiedz synom Izraelskim, a mów do nich: Gdy wnijdziecie do ziemi, którą Ja wam daję, tedy święcić będzie ziemia sabat Panu. [Po wejściu gdy wnijdziecie do ziemi, którą wam daje, będzie ziemia święcić sabat Panu]

od w. 8: – (8) Naliczysz też sobie siedem tygodni lat, to jest siedem kroć siedem lat; i uczyniąć dni siedmiu tygodni lat czterdzieści i dziewięć lat. (9) Tedy każesz zatrąbić w trąbę huczną miesiąca siódmego, dnia dziesiątego tegoż miesiąca; w dzień oczyszczenia każecie zatrąbić po wszystkiej ziemi waszej. (10) I święcić będziecie rok pięćdziesiąty, a obwołacie wolność w ziemi wszystkim obywatelom jej. Lato miłościwe mieć będziecie; i wróci się każdy do osiadłości swojej, i każdy do rodziny swojej wróci się. (11) To miłościwe lato pięćdziesiątego roku miewać będziecie; nie będziecie siać, i nie będziecie żąć tego, co się samo przez się zrodzi, ani zbierać będziecie gron z winnic zaniechanych. (12) Bo miłościwy rok jest, święty wam będzie; co się na polu przedtem zrodziło, to jeść będziecie. (13) W ten miłościwy rok wróci się każdy do osiadłości swojej. (14) Jeźli co sprzedasz bliźniemu twemu, albo co kupisz od bliźniego twego, niech nie oszukiwa jeden drugiego. (15) Według liczby lat po miłościwym roku kupisz od bliźniego twego; i według liczby lat dochody sprzeda tobie.

Trzeba ustalić rok wejścia Żydów do ziemi Chaanan, bo odtąd (gdy wnijdziecie) mieli obchodzić najważniejsze z wszystkich świąt, czyli jubileusz, rok 50. Teraz ustalimy datę wejścia Żydów do ziemi Chanaan. Dekret Cyrusa, aby Żydzi mogli wrócić z Babilonu do swej ziemi do Palestyny, a więc powrót Żydów z niewoli babilońskiej:

jest to rok 537 p.n.e. – powrót Żydów z niewoli babilońskiej

cofamy się –

70 lat niewoli babilońskiej

513 lat okresu królów

450 lat okresu sędziów

6 lat podboju i podziału ziemi

………………………………………………

data wejścia Izraela do ziemi Chanaan:

1576 r. p.n.e. – Żydzi weszli do ziemi Chanaan

Weszli na wiosnę, ale jubileusz mieli obchodzić dopiero jesienią (miesiąca siódmego, dnia 10 – w dzień pojednania obwieszczali jubileusz). W jesieni roku 1576 p.n.e. Żydzi zaczynają obliczać Jubileusze. Rok 50 jubileusz. Ile razy Żydzi mogli obchodzić jubileusze, mając w posiadaniu swoją własną ziemię Chanaan?

6 lat podboju

450 lat sędziów

513 królów

———————————
liczba lat w których Żydzi mogli obchodzić jubileusze:
969 lat

No i teraz, aby się przekonać ile jubileuszy mogli obchodzić w tych 969 latach, gdy jubileusz jest rokiem 50, trzeba podzielić: 969/50 – i będziemy mieli ile razy Żydzi obchodzili jubileusze w tym czasie: mamy 19 razy i 19 lat na dwudziesty jubileusz.

19 razy obchodzili jubileusze, 19×50 = 950 lat

19 lat na 20 jubileusz, ale nie mogli już go obchodzić, bo stracili niepodległość (niewola babilońska, medo-perska, grecka, rzymska, aż dopiero zyskali niepodległość 1948 r. n.e.)

Natomiast ta sama zasada, jaką Bóg stosuje, naliczycie sobie 7 tygodni lat, rok 50 jubileusz. 50X50, tą tzw. metodą zakonną, to jest 50X50 = 2500 lat. Więc pierwsze 19 jubileuszy odejmuje od roku 1576, więc zostajemy nam 626 r. w roku 626 p.n.e. obchodzili Żydzi ostatni 19 jubileusz przed pójściem w niewolę. Od 626 r. p.n.e. rozpoczynamy liczeniem 2500 czyli 50×50, więc wobec tego od roku 2500 – 626 = 1874 r. i trzeba dodać rok przejściowy [0] wtedy mamy rok 1875. Czyli rok 2500 jest rokiem jubileuszowym. Czyli rozpoczął się ten rok w roku 1874 i trwa nie jeden rok tylko całe 1000 lat, jest to wielki pozafiguralny jubileusz. Czyli od jesieni 1874 ten wielki pozafiguralny 2500 rok kończy się w roku 2874.

Natomiast jak wygląda to liczenie br. Rice’a? To co podałem to jest wyliczenie jakie podaje nam wierny sługa brat Russell, a teraz u br. Rice’a, gdy on skrócił o 170 lat chronologie, tzn. wejście Żydów do Chanaan nie 1576 tylko 1406 p.n.e. no i dopiero od tej daty możemy obliczać jubileusze. I oblicza nie 19 jubileuszy jak br. Russell tylko 17 jubileuszy i bierze nie po 50 lat liczone jubileusze, tylko po 49. Jak się odważył wbrew Boskiego poleceniu? Bóg powiedział 50 rok będziecie obchodzić. A u niego 49 rok jest jubileuszowym. I oblicza tych 17 jubileuszy po 49 lat i to mu daje 833 lata. I gdy od roku 1406 – 833 lata = [w niewoli babilońskiej] jak mogą obchodzić 17 jubileusz w niewoli? Przecież to jest („gdy wnijdziecie do ziemi…”), gdy macie w posiadaniu tę ziemię, a nie wzięci w niewolę babilońską. Był jednak zmuszony, bo gdyby wziął 16, a nie 17, to nic nie wychodziło i brat Rice zmuszony został nie 16 jubileuszy, ale zmuszony był podać 17 jubileuszy i że ostatni obchodzili w niewoli babilońskiej. Pozostałe wtenczas bierze 50, ale nie po 50 tylko po 49. Więc w jego konieczności takiego liczenia czasu daje nam wtenczas liczbę lat, którą był zmuszony tak sobie obliczać. I przyprowadza wtenczas w jego liczeniu czasu do roku 1877, do jesieni 1878. I u niego trwa ten 50 jubileusz po 49 lat, czyli 2450 lat i przyprowadza od roku w jego wyliczeniu tych 833 lat + 2450 to daje razem 3283 lata od roku 1406 p.n.e. do roku 1877/8 n.e. Po pierwsze, że u niego ten 50 jubileusz i wszystkich 50 liczył tylko po 49 lat nie po 50. No i ten rok 2450 u niego trwa tylko jeden rok, a nie jak w wypadku brata Russella 1000 lat, którego wymaga pozaobraz wielkiego jubileuszu. I od jesieni ten rok jego 2450 u niego trwa od jesieni 1877 do jesieni 1878.

Czyli po pierwsze – ośmieszył się, gdy 17 jubileusz obchodzą Żydzi w Babilonie w niewoli, co jest niemożliwością, bo jak w niewoli mogą obchodzić jubileusz. A po drugie to wyliczenie wyprowadza tylko pozafiguralny jeden rok, a nie tysiąc lat jak w wypadku brata Russella (1874-2874). Trzeci dowód zbijający jego kombinacyjną chronologię: JUBILEUSZE.

4 dowód też jest o Jubileuszach. 2 Kronik 36:21 – 2Krn 36:21 bg „(21) Aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez usta Jeremijaszowe, ażby odprawiła ziemia sabaty swoje; bo po wszystkie dni spustoszenia swego odpoczywała, aż się wypełniło siedmdziesiąt lat.”

Bóg powiedział Izraelitom, gdy nie będą przestrzegać skrupulatnie jego przepisów prawa to będą karani. Tak jak czytamy 3 Moj. 26:32-35 – Lev 26:32-35 bg „(32) I spustoszę ziemię, że się nad nią zdumieją nieprzyjaciele wasi, mieszkając w niej. (33) A was samych rozproszę między narody, i dobędę za wami miecza; a będzie ziemia wasza pusta, i miasta wasze zburzone. (34) Tedy rada będzie ziemia odpocznieniu swemu po wszystkie dni spustoszenia swego; a wy będziecie w ziemi nieprzyjaciół waszych, tedy odpocznie ziemia, i rada będzie odpocznieniu swemu. (35) Przez wszystkie dni spustoszenia swego odpoczywać będzie; bo nie miała odpocznienia w sabaty wasze, gdyście wy mieszkali w niej.”

I 42-43: Lev 26:42-43 bg „(42) Tedy ja też wspomnę na przymierze moje z Jakóbem, i na przymierze moje z Izaakiem, i na przymierze moje z Abrahamem wspomnę, i na tę ziemię wspomnę. (43) A ziemia będąc od nich uwolniona, rada będzie odpocznieniu swemu, gdy pusta będzie dla nich; a oni będą cierpliwie nosić karanie za nieprawość swą, przeto że sądy moje wzgardzili, i ustawami mojemi brzydziła się dusza ich.”

Czyli tych 19 razy Żydzi źle obchodzili ten jubileusz. Dlaczego? No bo nie mieli prawa zbierać urodzajów ziemi, już nie tylko siać, orać, ale gotowe co się urodziło nie mieli prawa zbierać z tych urodzajów. Już nie tylko w roku 50, ale nawet w 49 – sabatowym. Dwa lata pod rząd Żydzi nie mieli prawa zbierać urodzajów ziemi. Sady rodziły, bo załóżmy – sady jakie mieli to rodziły te sady w rok 49 i 50. Sady oliwne też oliwki rodziły. A Żydzi naród ekonomiczny, no to jak teraz po myśli bożej. Dziwny jesteś. Tak wielka strata. Sady rodzą, a my nie mamy prawa urodzajów z tych sadów korzystać 2 lata pod rząd. No to jak mogli Żydzi wyżywić się, jak 2 lata nie uprawiali ziemi i z sadów nie mieli prawa urodzajów używać? Zobaczmy jak Bóg gwarantował Żydom, jak będą wiernie przestrzegać. 3 Mojżeszowa 25:21-22 – Lev 25:21-22 bg „(21) Tedy rozkażę błogosławieństwu memu przyjść na was roku szóstego [rok 48], i przyniesie urodzaj na trzy lata. (22) I będziecie siać roku ósmego [roku 50 na jesień], a będziecie jeść urodzaj stary aż do roku dziewiątego [aż do zbiorów 1 roku po jubileuszu]; póki nie nadejdą pożytki jego, stare jeść będziecie.”

Na trzy lata urodzaje! Jeżeli Żydzi wiernie by przestrzegali prawo o jubileuszach to już szósty rok jak zasiali, czyli w tym wypadku 48 albo 6. Zasiejecie rok 48 i już dopiero aż na trzeci rok będziecie siać czyli na koniec roku 50, jubileuszowego, będziecie siać, a zbierać będziecie dopiero w 1 roku po jubileuszu. Na trzy lata wam daję – 48, 49, 50 i aż pierwszy rok do jesieni, do zbierana płodów. Tak Bóg błogosławił Żydom, dlatego nie potrzebowali używać tych owoców z sadów w roku 49, 50. Urodzaj miał być aż na trzy lata, aż do pierwszego roku po jubileuszu zbierać mieli urodzaje zgodnie z przepisami Bożymi. Ale że tych 19 jubileuszy Żydzi źle urodzili, a że wszystkich jubileuszy miało być 70, to teraz zauważmy. Nowe liczenie. Tzw. prorocze. Bóg proroczo znał, że Żydzi nie wywiążą się z tego obowiązku przestrzegania ściśle roku jubileuszowego, dlatego powtórka za 19 źle obchodzonych jubileuszy powtórka i 51 razy nie obchodzili. Bo Bóg już miał pewność, że będą źle obchodzili. Czyli od razu ziemia ma 70 lat swoich sabatowych = 19+51. I liczymy, 19×50=950 lat, ale pozostałych 51 jubileuszy już liczymy po 49 lat. Czemu nie po 50? No bo już nie mieli swej ziemi, byli w niewoli babilońskiej, zatem choć wrócili do swej ziemi to pod panowaniem (Medo-Persji, Grecji, Rzymu). Władza okupacyjna nie pozwoliłaby Żydom decydować. Płaćcie podatki, co nas obchodzą, jakieś wasze przepisy, jakie macie od Boga. Bóg nie mógł od nich wymagać Żydów w niewoli, albo pod panowaniem okupantów, aby mogli obchodzić jubileusze, 50 rok. Czyli jak wszystkich jubileuszy miało być 70 (niewola babilońska), dowód, że miało być 70. 19×50 + 51×49 = 950 + 2499 = 3449 lat. Rok daty wejścia Żydów do ziemi Chanaan 1576 r. pne + 3449 lat = 1874 r. n.e.. Czyli o jeden rok wcześniej przedtem mieliśmy 3450, a teraz mamy 3449. Poprzednia metoda 19×50 i 50×50 to daje nam 2500, a teraz 51×49 daje nam 2499 czyli o jeden rok krócej. Daje nam to datę wtórej obecności Pana – jesień 1874. Tak jak mamy 2500 trwał nie jeden rok ale 1000 lat, a tu ten wielki cykl prowadzi nas do jesieni 1874 i pozafiguralny wielki jubileusz 1000 lat do roku 2874. Ta druga metoda liczenia czasu pominięta przez br Rice’a. Brat Russell bierze metodę zakonną i proroczą. To wcale nie pasuje br. Rice’owi. Zupełnie odrzucić ten drugi sposób. Z powodu skróconej chronologii odrzuca to. Dwa następne dowody potwierdzające chronologię wiernego sługi Brata Russella to jublieusze. Pierwszą metodę brat Rice próbował zastosować, ale liczył jubileusze nie po 50 lat tylko 49 i 17 jubileusz obliczał w niewoli babilońskiej, co jest wbrew Boskiemu poleceniu, bo jak w niewoli mogli obchodzić jubileusz.

5 dowód – Czasy Pogan

Czytamy u Ezechiela 21:25-27 → Eze 21:25-27 bg „(25) A ty, nieczysty bezbożniku, księciu Izraelski! którego dzień przychodzi, gdy nieprawość skończona będzie: (26) Tak mówi panujący Pan: Zdejm tę czapkę, a zrzuć tę koronę, która już nigdy takowa nie będzie; tego, który w poniżenie przyszedł, wywyższę, a wywyższonego poniżę. (27) W niwecz, w niwecz, w niwecz ją obrócę, czego pierwej nie bywało, aż przyjdzie ten, co do niej ma prawo, którem mu dał.”

Te słowa prorocze odnoszą się do ostatniego króla żydowskiego, Sedekiasza. Że dopiero gdy on jest zdetronizowany, co mamy opis tej detronizacji jego w 2 Kronik 36 rozdziale, od wiersza 11:

(11) Dwadzieścia i jeden lat miał Sedekijasz, gdy królować począł, a jedenaście lat królował w Jeruzalemie. (12) I czynił złe przed oczyma Pana, Boga swego, a nie upokorzył się przed Jeremijaszem prorokiem, który mówił z ust Pańskich. (13) Owszem i przeciwko królowi Nabuchodonozorowi powstał, który go był przysięgą zawiązał przez Boga; a zatwardziwszy kark swój uparł się w sercu swojem, aby się nie nawrócił do Pana, Boga Izraelskiego. (14) Wszyscy też przedniejsi kapłani, i lud, wielce rozmnożyli nieprawości według wszystkich obrzydliwości pogańskich; i splugawili dom Pański, który był poświęcił w Jeruzalemie. (15) A Pan, Bóg ojców ich, posyłał do nich posłów swoich, a posyłał rano wstawając; bo folgował ludowi swemu, i mieszkaniu swemu. (16) Ale oni szydzili z posłów Bożych, i lekce sobie poważyli słów jego, a naśmiewali się z proroków jego, aż przyszła popędliwość Pańska na lud jego, tak, iż żadnego uleczenia nie było. (17) Bo przywiódł na nich króla Chaldejskiego [Nabuchodonozora], który pomordował młodzieńców ich mieczem w domu świątnicy ich, a nie przepuścił ani młodzieńcowi ani pannie, starcowi i zgrzybiałemu; wszystkich podał w ręce jego. (18) Nadto wszystkie naczynia domu Bożego, wielkie i małe, i skarby domu Pańskiego, i skarby królewskie i książąt jego, wszystko przeniósł do Babilonu. (19) I spalili dom Boży, a zburzyli mury Jeruzalemskie, i wszystkie pałace jego popalili ogniem, i wszystkie jego naczynia kosztowne popsuli. (20) A tych, którzy uszli miecza, przeniósł do Babilonu; i byli niewolnikami jego i synów jego aż do królowania króla Perskiego;

Czyli widzimy, detronizacja Sedekiasza skończyła figuralne królestwo Boże w Izraelu. Od tego momentu możemy liczyć czasy pogan. Natomiast br Rice rozpoczyna liczyć 19 lat przed detronizacją Sedekiasza czasy pogan. Bo historycy tak jak wczoraj wspomniałem podają datę detronizacji Sedekiasza 588 r. p.n.e.. Więc jakby wziął od 588 liczenie czasów pogan, no to drodzy to by mu wyszło koniec czasów pogan 7 czasów 2520 lat – do roku 1933 n.e.. No jakie wydarzenie stało się jako dowód końca czasów pogan, gdy brać datę detronizację Sedekiasza [588 pne], a długość 2520 to by go doprowadziło do roku 1933. Żadne wydarzenie historyczne zewnętrzne nie miało miejsca. Nie chciał się ośmieszyć, wiedząc, że wojna światowa jesień 1914 to był zmuszony rozpocząć czasy pogan 19 lat przed detronizacją Sedekiasza. Tu pasowało mu rok 1914, bo tu fakty historyczne potwierdzające prawdziwość, gdy skończyło się czasy pogan (eksmisja: obalenie królestw świata przez wojnę światową). A więc wobec tej mylnej chronologii był zmuszony rozpocząć 19 lat wcześniej przed detronizacją Sedekiasza. Bierze 607 r. p.n.e., ale to jest 19 lat przed detronizacją Sedekiasza (w jego liczeniu). Jak można liczyć czasy pogan, gdy jeszcze działa figuralne królestwo Boże. Bóg dał w tym wypadku dowód. W Proroctwie Ezechiela bardzo ważna sprawa występuje, u proroka Ezechiela Bóg daje ważne stwierdzenie: Ezech. 21:8- Co Bóg poleca Nabuchodonozorowi, królowi babilońskiemu, jaką karę ma zadać narodowi izraelskiemu? Eze 21:8-15 bg „(8) I stało się słowo Pańskie do mnie, mówiąc: (9) Synu człowieczy! prorokuj, a rzecz: Tak mówi Pan: Powiedz, miecz, miecz naostrzony jest i wypolerowany”; Teraz wiersz „(12) Wołaj a kwil, synu człowieczy, przeto, że ten miecz będzie przeciwko ludowi memu, ten też przeciwko wszystkim książętom Izraelskim; strachy miecza przyjdą na lud mój; przetoż się w biodrę uderz. (13) Gdym ich karał, cóż to pomogło? I nie mamże rózgi wszystko lekce poważającej na nich wyciągnąć? mówi panujący Pan. (14) Ty tedy, synu człowieczy! prorokuj, a bij ręką w rękę; bo powtóre i potrzecie miecz przyjdzie, miecz mordujących, ten miecz mordujących bez litości, przenikający aż do pokojów ich. (15) We wszystkich bramach ich dałem strach miecza, aby się rozpłynęło serce, i upadków się namnożyło. Ach! wypolerowany jest, aby się błyszczał, a wyostrzony, aby zabijał.”

I wiersz 19: Eze 21:19-20 bg „(19) A ty, synu człowieczy! połóż przed sobą dwie drogi, którędyby iść miał miecz króla Babilońskiego; z jednej ziemi niech wychodzą obydwie, a na rozdrożu obierz tę ku miastu, tę obierz. (20) Pokaż drogę, którąby miecz iść miał, czyli ku Rabbacie synów Ammonowych, czyli ku ziemi Judzkiej na Jeruzalemskie twierdze.”

Czyli trzykrotnie miał użyć Bóg miecza babilońskiego króla przeciwko Izraelowi. Kiedy to te trzykrotne użycie miecza się wypełniło? Idziemy do Jer. 52:

Jer 52:27 bg „(27) I pobił ich król Babiloński, a pomordował ich w Ryblacie w ziemi Emat. A tak przeniesiony jest Juda z ziemi swojej. (28) Tenci jest lud, który zaprowadził Nabuchodonozor roku siódmego: Żydów trzy tysiące, i dwadzieścia i trzy.

W 7 roku panowania Nabuchodonozora. Pierwsza grupa niewolników. Pierwsze użycie miecza. Pojmanie Joakima króla żydowskiego w niewolę. Pierwsze użycie miecza. 7 rok Nnabuchodonozora.

(29) Roku ośmnastego [ósmego] Nabuchodonozora, zaprowadził z Jeruzalemu dusz ośm set, trzydzieści i dwie.

Poprawnie: ÓSMEGO [!]

Wraz z następnym królem który królował tylko 3 miesiące i 10 dni. 8 rok. Poprzedni przy Joakimie po 11 latach to go wziął w niewolę, a następnego króla żydowskiego tylko 3 miesiące i 10 dni królował i obala go i zabiera niewolników z Jeruzalemu do Babilonu.

To był ósmy rok jego panowania, a teraz wiersz 30 – dopisujemy wg oryginału:

W dziewiętnastym roku … (30) Roku, dwudziestego i trzeciego dnia Nabuchodonozora; zaprowadził Nabuzardan, hetman żołnierski, z Żydów dusz siedm set, czterdzieści i pięć; wszystkich dusz cztery tysiące i sześć set.

No i to miało swe miejsce przy detronizacji Sedekiasza, więc w 19 roku. Pierwsze użycie miecza w 7 roku Nabuchodonozora, drugie użycie – 8 rok, trzecie użycie – 19 rok Nabuchodonozora, w pierwszym roku jego uniwersalnego panowania. Gdy 19 lat był królem, dopiero obalony jest Sedekiasz, ostatni król żydowski i dopiero rozpoczyna się uniwersalne panowanie Babilonu w 19 roku Nabuchodonozora.

Natomiast Rice rozpoczyna od 1 użycia miecza. A dokładniej: od pierwszego roku królowania Nabuchodonozora, czyli 19 lat rozpoczyna wcześniej, gdy jeszcze istniało figuralne królestwo Boże w Królu Sedekiaszu. Jak mógł rzekomo wybitny pielgrzym br. Rice odważyć się rozpoczynać imperium babilońskie, gdy jeszcze istniało 19 lat królestwo izraelskie, aż do detronizacji króla Sedekiasza. Chciał tu aby nie naruszyć sprawę 1914 roku to musiał się cofnąć o 19 lat przed Sedekiaszem. Dlatego nie można przyjmować w tym wypadku historyków świeckich, bo wtenczas jest obalana Biblia, podstawa Pisma Św., że jeszcze istnieje figuralne królestwo Boże, a już zmuszony był obliczać czasy pogan 19 lat przed detronizacją króla Sedekiasza. Dla nas autorytetem jest w tym wypadku nie historia świecka, ale Pismo Św. Dam wam takie przykłady, przecież historycy świeccy nie tylko w tej sprawie mają poglądy różne, ale już bliższa sprawa z narodzeniem się Jezusa. Nawet teraz film „Pasja” i artykuł z tym związany, że śmierć Pana jest rok 30 n.e., nie rok 33. Czyli oni sięgają historycy świeccy o Jezusei – 6 r p.n.e. miał się narodzić, a śmierć jego w roku 30. Czyli na tym punkcie jest ogromnie bliżej niż sprawa upadku królestwa żydowskiego i znów historycy świeccy nie są zgodni co do daty narodzenia naszego Pana. Nie są zgodni co do Heroda Wielkiego. I też w wypadku Heroda, że umiera przed narodzeniem się naszego Pana. A przecież on wydał dekret rzezi niewiniątek, na mocy narodzenia się Pańskiego, więc jeżeli tu są sprawy bliżej nas i niezgodność historyków świeckich to jak możemy polegać, ze to co upadek detronizacja Sedekiasza był rok 588, a nie 607. Więc tę jedną datę, która jest zgodna historyków świeckich i Biblii to jest dekret Cyrusa, wolność Żydów z niewoli babilońskiej i przyjście do Jeruzalem, data 537. Tu jest zgodność, wszystkie poprzednie daty to musimy opierać się na Biblii, a nie na historykach, bo jeśli pomiędzy nimi nie ma zgodności, to jak my możemy brać historyków, a nie Pismo Św. jako podstawę my jako lud Boży. Dlatego gdy dekret Cyrusa i na mocy jego Żydzi przyszli do swej ziemi 537 r. p.n.e., a ziemia izraelska miała swe sabaty, gdy byli w niewoli babilońskiej 70 to dodajmy do 537 +70 lat mamy 607 p.n.e., a nie 588. Zrozumieliście? Czyli dekret Cyrusa tu jest zgodność historii świeckiej z biblijną. 537. No a niewola babilońska 70 lat. Kiedy do roku 537 + 70 = 607, a nie 588. 607 p.n.e. to jest detronizacja ostatniego króla Żydowskiego Sedekiasza i dopiero od tej daty rozpoczynają się czasy pogan, bo już figuralne królestwo Boga przestało istnieć.

Następny dowód to Proroctwo Daniela 8:14 – Dan 8:14 bg „(14) I rzekł do mnie: Aż do dwóch tysięcy i trzech set wieczorów i poranków; tedy przyjdą do odnowienia swego usługi święte.”

2300 wieczorów i poranków = 2300 dni = 2300 lat

Brat Rice rozpoczyna: rok 458 p.n.e. liczenie długości 2300 lat. No to jeżeli rozpoczyna rok 458 to 2300 kończą się w roku 1843. Co to za rok 1843 n.e.? To rok przed zawodem br. Millera, bo zawód jest rok 1844. Jak można przywrócić bo tu mówi wrócą się…. Usługi święte. Dopiero rok 1846, dwa lata po zawodzie br. Millera. Co takiego się stało w roku 1846? Powstał Ewangeliczny Związek Chrześcijan po zawodzie br. Millera. Natomiast prawdziwi członkowie Kościoła Chrystusowego nie weszli w ten związek ekumeniczny, łączenia wszystkich protestantów. Tu dopiero są te odnowione usługi świętych, tych członków Kościoła z Ruch br Millera którzy po zawodzie trzymali się wiernie nauk Pisma św. i nie przyłączyli się do Związku [1846], bo br. Russell liczy rok 455 p.n.e. i 2300 wieczorów i poranków daje nam rok 1846. U br. Rice’a rok przed zawodem usługi już są odnowione. Jak odnowione? Dopiero się oczyściła świątynia i zawód br. Millera udowodnił. Ci, którzy byli prawdziwymi członkami Kościoła, oni przyjęli list Br Millera po zawodzie (III tom br. Russella). I brat Miller pisze tak: wy poświęciliście się do śmierci, nie do roku 1846. Profesorem jest duch święty, nauczycielem jest Pan Jezus. Gdy będziemy wierni do święci nagroda nas nie minie. Prawdziwie poświęconym wystarczyły te słowa br. Millera. Nadal być wiernym, trwać wiernie w poświęceniu. Ci którzy byli połowicznie poświęceni, nominalnie, to wszystko odpadło. Sekta adwentystyczna w związku ewangelicznych chrześcijan (1846). Ci, którzy nie wstąpili, to oczyszczeni członkowie Kościoła, świątynia…. Odnowione usługi (Daniela 8:14). 2300 wieczorów i poranków, tyle lat, od roku 455 p.n.e. a nie 458, jak to liczy brat Rice.

Jeszce będzie ciekawe, gdy następny dowód, lecz jeszcze trzeba wrócić do tego odnawiania tych usług. Czyli w szóstym okresie rozwoju Kościoła Chrystusowego, filadelfijskim, jest odrzucanych wiele błędów, które wprowadziło papiestwo. Przez brata-reformatora Lutra nauka o usprawiedliwieniu – przywrócenie – przez wiarę w KREW Pana jest usprawiedliwienie. Zwingli – prawda o wieczerzy Pańskiej, Hubmaier – prawda o prawdziwym chrześcijaninie, pokuta, wiara, poświęcenie (chrzest jako dorosły). Widzimy kolejnych reformatorów i przy br Millerze koniec tego oczyszczenia i odnowienie usług. Od Lutra do Millera stopniowe oczyszczanie i przywracanie usług w Kościele Chrystusowym.

Dowód 7 – Proroctwo Daniela 9:24-27 – Dan 9:24-27 bg „(24) Siedmdziesiąt tego dni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na zniesienie przestępstwa, i na zagładzenie grzechów i na oczyszczenie nieprawości, i na przywiedzienie sprawiedliwości wiecznej, i na zapieczętowanie widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych. (25) Przetoż wiedz a zrozumiej, że od wyjścia słowa o przywróceniu i zbudowaniu Jeruzalemu aż do Mesyjasza wodza będzie tygodni siedm, potem tygodni sześćdziesiąt i dwa, gdy znowu zbudowana będzie ulica i przekopanie, a te czasy będą bardzo trudne. (26) A po onych sześćdzesięciu i dwóch tygodniach zabity będzie Mesyjasz, wszakże mu to nic nie zaszkodzi; owszem, to miasto i tę świątnicę skazi lud wodza przyszłego, tak, że koniec jego będzie z powodzią, i aż do skończenia wojny będzie ustawiczne pustoszenie. (27) Wszakże zmocni przymierze wielom ich w tygodniu ostatnim; a w połowie onego tygodnia uczyni koniec ofierze palonej i ofierze śniednej, a przez wojsko obrzydliwe pustoszyciel przyjdzie, i aż do skończenia naznaczonego wyleje się spustoszenie na te go, który ma być spustoszony.”

70 tygodni łaski Bożej dla Izraela

Początek jak 2300, rok 455 p.n.e.

Br Rice tak jak 2300 bierze trzy lata wcześniej (458 p.n.e.), tak i tych 70 tygodni bierze od 458 roku p.n.e. Co mu wtenczas wychodzi?

70 tygodni x 7 = 490 dni, dzień za rok czyli 490 lat

458 p.n.e. + 490 lat = jesień 33 r ne (koniec 70 tygodni)

Zauważmy, co Biblia mówi. Najprzód tygodni 7 potem tygodni 62 i dopiero będzie 70 tydzień, a w połowie koniec ofierze palonej i śniednej. Czemu oddziela 7 tygodni pierwszych z tych 70? 7 tygodni x 7 = 49 lat.

455 p.n.e. – 49 lat = 406 r. p.n.e.

Co stało się w roku 406 p.n.e. ,ze oddzielonych mamy pierwszych 7 tygodni z tych 70. To nas przyprowadza do proroka Malachiasza. Prorok Malachiasz najwięcej mówi o Jezusie Panu. Żaden z proroków tak na pierwszą misję Pańską oraz na wtórą obecność Pana nie daje jak daje prorok Malachiasz. Mal. 3:1- bg „(1) Oto ja posyłam Anioła mego, który zgotuje drogę przed obliczem mojem; a zarazem przyjdzie do kościoła swego Panujący, którego wy szukacie, i Anioł przymierza, którego wy żądacie; oto, przyjdzie, mówi Pan zastępów.”

Tym aniołem jest Jan Chrzciciel. Malachiasz prorokował o Janie Chrzcicielu, który ma torować drogę Jezusa Chrystusa w misji pierwszej. Jednocześnie Jan Chrzciciel, bo w czwartym rozdziale Malachiasza, wersety 5-6: Mal 4:5-6 bg „(5) Oto, Ja wam poślę Elijasza proroka, pierwej niż przyjdzie on wielki i straszny dzień Pański, (6) Aby obrócił serca ojców ku synom, a serca synów ku ojcom ich, abym przyszedłszy ziemi przeklęstwem nie skarał.”

Eliasz – Kościół Chrystusowy, tu już mowa o wtórej obecności Pana. Przygotowanie chrześcijaństwa na wtórą obecność Pana. Mal. 3:1 – Jan Chrzciciel, Mal. 4:5-6 – Eliasz, Kościół przygotowujący chrześcijańskie serca chrześcijan na wtórą obecność Pana.

Wracamy do Mal. 3:2-3 – Mal 3:2-3 bg „(2) Lecz któż będzie mógł znieść dzień przyjścia jego [paruzja], kto się ostoi, gdy on się okaże [epifania – okazanie]? Bo on jest jako ogień roztapiający [będzie oczyszczał prawdę od błędu,], i jako mydło blecharzów [będzie oczyszczał zalety charakteru ludu Bożego]. (3) I będzie siedział roztapiając i wyczyszczając srebro [będzie oczyszczał prawdę od błędów systemu papieskiego], i oczyści syny Lewiego, i przepławi je jako złoto i jako srebro, i będą ofiarować Panu dar w sprawiedliwości.”

Dlatego tych 7 tygodni pierwszych są oddzielone od tych 70, bo tych 7 tygodni prowadzą do proroka Malachiasza, który wskazywał na 1 i 2 obecność Pana. Potem są 62 tygodnie i to doprowadza nas do Mesjasza, zabicia Mesjasza. 7+62=69 tygodni. 69 tygodni daje nam 483 dni. Bo 69*7=483. Czyli 483 lata od roku 455 p.n.e. doprowadza nas do chrztu Pana w rzece Jordan. Czyli widzimy razem 69 tygodni daje nam 483 dni, czyli 483 lat od 455 p.n.e. doprowadzają nas do jesieni roku 29 – chrztu Pana w rzece Jordan. A siedemdziesiąty tydzień, w połowie jego, koniec ofierze palonej i śniednej. Misja Pana miała trwać 3,5 lat – w połowie 70 tygodnia. Tydzień ma siedem dni, 3,5 dnia, 3,5 roku, obraz z proroctwa Daniela mówi, że misja naszego Pana miała trwać 3,5 lat. Koniec ofierze palonej i śniednej, ofiary figuralne się skończyły, gdy śmierć Pana. Zasłona rozerwana w świątyni jerozolimskiej. Rozerwanie zasłony to dowód, że Bóg odrzucił figuralne ofiary. Pan Jezus uczynił kres figuralnych ofiar. Drugie znaczenie przerwania zasłony – odkrycie drogi przez Pana do nieba. Ta zasłona oddzielała miejsce święte od miejsca najświętszego. Drogę do nieba odkryła ofiara Pańska. Pan Jezus odkrył drogę ku niebu. Drugie znaczenie rozerwania zasłony dla Kościoła dla Ciała Chrystusowego. U br. Rice’a 69 tygodni doprowadza nie do chrztu Pana tylko do Piłata. Dziwna sprawa, tekst mówi o Mesjaszu, a jego wyliczenie 3 lata wcześniej, więc go doprowadza do Piłata, a dopiero koniec 70 tygodnia u niego i to jesień, nie wiosna, daje rok śmierci Pana. Dlaczego br. Rice tak skombinował? Bo wyliczenie br. Russella 70 tydzień koniec – jesień 36 i pierwszy poganin Korneliusz wychodzi na widownie. Aby to nie przeszkadzało mu, to co brat Russell wyprowadza, koniec ogólnego powołania 1881 r. 3,5 lat po łasce jaka się skończyła dla Żydów (Korneliusz 7 lat od chrztu Pana). Aby tę datę odrzucić, koniec ogólnego powołania, jaką wyprowadza brat Russell z 70 tygodnia łaski dla Żydów, a tu 7 lat od wtórej obecności Pana, no to rozpoczął trzy lata wcześniej tych 2300 wieczór i poranku, i 70 tygodni łaski. Biblia mówi jednak, że 69 tygodni doprowadza do Mesjasza, chrztu, a u niego do Piłata. U Rice’a nie ma mowy o chrzcie w tym czasie. Biedak musiał dostosować, skombinować do Piłata, a dopiero koniec 70 tygodnia jest śmierć Pana, gdzie Biblia mówi o połowie 70 tygodnia (koniec ofiar figuralnych).

Jakie dziwne kombinacje wprowadził ten człowiek chcąc zrobić poprawkę chronologii podanej przez br. Russella. Nie liczy się z inteligencją ludu Bożego. Jeśli 70 tygodni mówi o Jezusie, to jak może być Piłat zamiast Jezus. Połowa 70 tygodnia, koniec łaski Bożej, dom wasz zostaje pusty Pana śmierć kończy figuralne ofiary i kończy łaskę dla Żydów jako narodu. Cztery dni przed śmiercią: „Dom wasz zostanie pusty”. A dopiero druga połowa 70 tygodnia łaska dla jednostek żydowskich (jesień 36 r. ne.) i tu pojawia się 1 poganin – Korneliusz. A u niego doprowadza to do roku 33 i nie do poganina Korneliusza, ale do śmierci Jezusa Pana. Jak może być człowiek zaślepiony gdy ambicja i pycha popycha człowieka poprawiać to, co podał Pan przez wiernego sługę br. Russella. Jeszcze weźmiemy jeden dowód.

8: Równoległość dwóch wieków. Wiek Żydowski i Wiek Ewangelii.

Gdy patrzymy na rysunek. Wiek Żydowski od śmierci Jakuba (gdy błogosławił 12 synów – Nisan 1813 r. p.n.e.) do słów Pana „dom wasz pusty zostaje” (10 nisan 33 r. n.e.). Wiek Żydowski 1845 lat. I cielesny Izrael. Podobnie dla duchowego Izraela. Początek od chrztu Pana w rzece Jordan (pierwsze Nowe Stworzenie spłodzone z ducha świętego). 1845 lat doprowadza nas do wtórej obecności Pana – jesień 1874. Dwa wieki – równoległość. 1845 lat: Wiek Żydowski. 1845 lat: Wiek Ewangelii. Brat Rice – owszem – przyjmuje Wiek Ewangelii, że od chrztu Pana do roku 1874 wtórej obecności Pana, no ale Wiek Żydowski nie ma u niego 1845 lat tylko 170 lat krócej. Bo chronologia jego jest o 170 lat krótsza niż u br. Russella.

Jakie ciemności człowiek nie dostrzega gdy ambicja opanuje człowieka, ślepnie człowiek. On nie widzi. Ja tę jego chronologię, ponad 100 stron maszynopisu czytałem, on występuje tak w ambicji swej, że mówi: „ja pierwszy spostrzegłem, że brat Russell w chronologii swej ma jeden rok za krótko”. Tyle ludu Bożego i żaden tego nie spostrzegł. Tak, brat Russell podaje 536 r. p.n.e. (dekret Cyrusa), powinno być 537. Daje 606 powinno być 607. O jeden rok brat Russell podaje za krótko, ale nie brat Rice pierwszy to zobaczył. Konkretnie udowodnił, że brat Russell podał jeden rok za krótko. 1 rok p.n.e. to jesień i 1 rok naszej ery to matematycznie ile będzie? 2. A rzeczywiście jest: 1. Nie ma roku „0”. Czyli jesień 1 rok p.n.e. to 3 miesięcy do stycznia i rok 1 ne. Jesień to jest 9 miesięcy. Czyli razem 12 miesięcy czyli jeden rok. Dlatego brat Johnson w roku 1904, rok po poznaniu prawdy paruzyjnej brat Johnson zwrócił uwagę br. Russellowi: bracie Russell, mogą nam ludzie światowi zwrócić uwagę, że źle liczymy, brakuje nam roku. Czasy pogan gdy podajesz 606 – 1914 to wychodzi 2519, a nie 2520. W roku 1904 brat Johnson zwrócił na to uwagę. Mało tego 7 czerwca 1914 r. brat Johnson opracował obszerny list poprawek chronologicznych i ten list wysłał bratu Russellowi. 7 czerwca 1914 r. Ten list mamy w Teraźniejszej Prawdzie, nr 255-256. I całość chronologii właśnie skorygowania o ten jeden rok wszystko co się dzieje p.n.e. W naszej erze nie trzeba korygowania. To co przed naszą erą, matematycznie jeden rok więcej. Rozpoczyna się przed n.e., a kończy się w n.e., wszędzie jest korekta jednego roku, dodanie jednego roku. Wtedy jest rzeczywista liczba lat. Czyli w ambicji tak daleko doszedł, że mówi: żaden brat tego nie dostrzegł, co ja. Nikt z badaczy Pisma Św. tego nie spostrzegł, ale ja. A to przecież nie tylko br. Johnson, ale wszyscy w ruchu Epifanii wiedzieli, bo te sprawy w literaturze mamy. I czemu teraz br. Russell nie zrobił poprawki na podstawie tego listu br. Johnsona? Kilka tygodni po tym liście br. Russell podziękował br. Johnsonowi za ten list i mówi: wspaniale, że są nienaruszone czasy pogan jesiesń 1914 r., ale mówi: matryce są nastawione na 606 lub 536, więc byłoby to ogromnie wiele finansów zmianę o ten jeden rok, dlatego zachowano te matryce. Data dekretu Cyrusa 536, a powinno być 537. Tylko to że matryce drukowanych tomów i innych dat podawanych w Strażnicach sprawiło, że brat Russell nie chciał wprowadzić zmiany, ale uznał, że jest to słuszne, że jeden rok brakuje. Natomiast w wypadku liczenia Jezusa Pana, to bierze właściwie. 2 r p.n.e. podaje narodzenie się Jezusa Pana, a chrzest ma 29 ne – czyli w wypadku Jezusa Pana brat Russell przyjął właściwie. A Wiek Żydowski, Wiek Ewangelii podał błędnie, jedne rok za krótko. Ale w wypadku Jezusa Pana, 2 r. pne. Jesień, a chrzest jesień 29 r. n.e. – pełnych 30 lat. Czyli tutaj przyjął br Russell właściwie. A ogólnie Wiek Żydowski, Czasy pogan i inne podaje błędnie. Ale w wypadku Jezusa Pana jesień 2 r p.n.e. i jesień 29 = 30 lat zauważa słusznie. Pełnych 30 lat. No ale jesień 29 to jest 28 pełnych lat i 9 miesięcy i trzeba dodać rok i trzy mieisące. 2 rok p.n.e. się Pan narodził w jesieni. W 2 tomie br. Russell podaje właściwą datę narodzin Pana Jezusa i chrztu. Ale wszystkie inne brał o rok za krótko. A w wypadku naszego Pana podał dobrze brat Russell. Więc równoległość dwóch wieków.

Jeszcze jeden dowód – równoległość dwóch Żniw. Żniwa Wieku Żydowskiego i Żniwa Wieku Ewangelii. Żniwo Wieku Żydowskiego (Jesień 29 r. n.e., wiosna 33, jesień 36, jesień 69….) Podobna sprawa: równoległość żniwa Wieku Ewangelii (Jesień 1874, wiosna 1878, jesień 1881, jesień 1914)

Cztery daty żniwa żydowskiego:

Październik 29 r. n.e. – chrzest Pana, początek 40-letniego żniwa

Wiosna 33 – ukrzyżowanie Pana

Jesień 36 – koniec łaski dla Żydów, pierwszy poganin Korneliusz

Jesień 69 – początek oblężenia Jerozolimy

Cztery daty: jesień 29, wiosna 33, jesień 36, jesień 69

Tak podobnie cztery daty w Żniwie Wieku Ewangelii:

Jesień 1874 – początek żniwa Wieku Ewangelii

Wiosna 1878 –

Jesień 1881 –

Jesień 1914 –

Te równoległości Żniwa brat Rice wcale nie wspomina. Czemu? Bo u niego żniwo trwa nie 40 lat, okresu paruzji, tylko u niego Żniwo trwa 169 lat. 169 lat. I tak, owszem przyjmuje tę linię czyli rok 1874, to jest początek w jego pojęciu żniwa, ale żniwo nie 40 lat paruzja tylko 169 lat. To dodajmy do roku 1874 + 169 lat w jego pojęciu długość żniwa to nam da którą datę? 2043 r. n.e.. Czyli u niego żniwo Wieku Ewangelii nie 40 lat żęcia tylko 169 lat. Jak mógł człowiek widząc, że w narodzie żydowskim Bóg dał obrazy na to, co się miało dziać w ludzie Bożym Wieku Ewangelii i żniwo WŻ jest obrazem na żniwo WE i żniwo WŻ ma swój odpowiednik w żniwie WE. I teraz zauważmy, co już wiemy, że wtóra obecność Pana to początek żniwa WE. Bo Pan żniwiarz przyszedł, korona złota na głowie, a sierp ostry w swej ręce. Pierwszych 3,5 lat żniwa WE doprowadza nas do wiosny roku 1878. I wiosna 1878 mamy trzy ważne wydarzenia:

1) odrzucony Babilon od łaski Bożej. Tak jak mamy odrzucony kościół żydowski od łaski Bożej, wiosna 33, tak dlatego 3,5 lat od chrztu Pana w rzece Jordan; tak 3,5 lat od wtórej obecności Pana Babilon odrzucony od łaski Bożej. 10 nisan, 12 kwietnia 1878 r.n.e.. Wyrzucony Babilon od łaski Bożej. Co więcej się dzieje w tej właśnie wiośnie 1878, albo wiosna 33? Bo tam obraz w Żniwie WŻ, a tu wypełnienie w Żniwie WE. Tam 16 nisan 33 r. n.e. Zmartwychwstał Pan Jezus, sześć dni po odrzuceniu Izraela. A w żniwie Wieku Ewangelii Pan Jezus wzbudził Kościół, ci członkowie kościoła co zasnęli, zostali obudzeni. Ci co zasnęli zostali wzbudzeni w Żniwie Wieku Ewangelii. 16 nisan / 18 kwiecień 1878, Pan Jezus wzbudził Kościół, tych co zasnęli. Tak jak Bóg wzbudził Chrystusa, tak Jezus wzbudził Kościół – swoje ciało. 16 nisan 1878. Dwa wielkie, ważne wydarzenia.

3) wejście zupełności z pogan w klasę kościoła. Rzymian 11:25. Rom 11:25 bg „(25) Bo nie chcę, abyście nie mieli wiedzieć, bracia! tej tajemnicy, (żebyście nie byli sami u siebie mądrymi), iż zatwardzenie [zaślepienie] z części przyszło na Izraela, póki by nie weszła zupełność pogan.”

Czyli zupełność z pogan, gdzie mieli wejść? W Kościół Chrystusowy. Wiosna rok 1878. Pierwszy raz liczba w Kościele jest 144.000. Próbnie, wiosna rok 1878. Już trzecie wydarzenie wiosna 1878. Odrzucony Babilon, wzbudzeni śpiący z Kościoła, wejście próbne z pogan w klasę Kościoła 144.000, po raz pierwszy. Wiosna 1878.

I czwarte wydarzenie – ustępuje ślepota z Izraela, bo mówi: tak długo będzie zaślepienie Izraela, pókiby nie weszła zupełność z pogan. Wiosna 1878 – ustępuje ślepota z Żydów. Kongres narodów w Berlinie i Biblia w języku hebrajskim Delitzscha, wiosna 1878. Cztery ważne wydarzenia tego roku: Odrzucenie Babilonu od łaski Bożej, 12 kwietnia 1878, 18 kwietnia 1878 (wzbudzenie Kościoła, nowych stworzeń), zupełność pogan wchodzi próbnie w liczbę kościoła (wiosna 1878). Od tej daty zaślepienie z Izraela ustępuje. Wiadoma rzecz, że brat Rice tego przyjąć nie mógł, bo to by zamknęło mu wysokie powołanie, a oni właśnie do roku 2043 u niego żniwo – 169 lat. Myślę, że na dziś starczy nam, gdyśmy wzięli kilka ważnych dowodów potwierdzających prawdziwość chronologii brata Russella, natomiast kombinacja Rice’a pali się na panewce. Fakty i Biblia są tym, co pobija tę kombinację. Powinniśmy być Bogu bardzo wdzięczny, że dał nam tyle silnych dowodów prawdziwości chronologii br Russella, a ta kombinacja co dziś robi wielkie zamieszanie wśród badaczy Pisma Św., chronologia Rice’a: obalona. Nie ma ani faktów rzeczywistych, ani dowodów biblijnych, a my jako lud Boży to Pismo Święte dla nas jest fundamentem wiary. Bądźmy Bogu wdzięczni i za tę drugą część naszej lekcji. I gdy przejdziemy całość będziemy widzieli jak wspaniały i cudowny jest Boga plan i czasy chwile, w których żyjemy. Abyśmy stali silni nieporuszeni byli Bogu za to wdzięczni, a Bóg nam będzie błogosławił, będziemy godni zwycięstwa i chwały Królestwa, a tego zwycięstwa życzę wam wszystkim, również sobie, i na tym kończę.