Co to jest dusza

Trzeci mit na temat duszy wiąże się z poprzednimi. Popularny pogląd mówi, że dusza ludzka żyje nadal po śmierci ciała. W tym temacie cytowaliśmy już słowa z Księgi Koheleta, iż śmierć człowieka i śmierć zwierzęcia jest taka sama i że mają oni jedno tchnienie życia. W tej księdze znajduje się jednak więcej informacji. W rozdziale 9 Kaznodzieja napisał: „żyjący wiedzą, że umrą, a zmarli niczego zgoła nie wiedzą, zapłaty też więcej już żadnej nie mają. Tak samo ich miłość, jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość – już dawno zanikły (…) Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz.” To co bardzo wyraźne w tym fragmencie, to fakt, że umarły po śmierci nie może już podejmować żadnych działań, zanikają także jego uczucia, jak miłość czy nienawiść. Martwe jest nie tylko ciało, ale człowiek – istota czyli dusza.
Według ks. Józefa Sadzika, wydawcy przekładów biblijnych Czesława Milosza i wielu dzieł teologicznych, biblijny „szeol jest po prostu mogiłą, grobem. [jak pisze] To dopiero w II wieku przed Chrystusem Żydzi zaczęli zdobywać dokładniejsze wyobrażenia o życiu pozagrobowym.” Warto tu dodać, że to dokładniejsze wyobrażenie nie było pochodzenia Pisma Św., lecz filozofii greckiej. Sam ks. Sadzik w tej samej książce „O psalmach” zauważył: „W naszej zachodniej tradycji zbyt jesteśmy przesiąknięci wielką grecką spuścizną, by nie odczuwać trudu wejścia na trop tradycji odmiennej. Spuścizna grecka – właśnie przez swoją wspaniałą inność – zaważyła negatywnie na zrozumieniu świata biblijnego”.