Chrześcijański zbór w Bydgoszczy
WIELKIE PRAWDY [„Wiersze Brzasku”, nr 1] Za wielkie prawdy więcej zapłacić trzeba, Niż za te, wśród których człowiek żyje codziennie, Które bez trudu przychodzą w dostatku chleba, Które wiatr rzuca przed ciebie, przede mnie. Dla wielkich prawd wiele trzeba poświęcić. Przypadek nie wskaże nam drogi ni senne marzenia. Posiądą je ci tylko, co w boju Czytaj dalej…
Otwieramy pierwsze kartki naszych nowych kalendarzy, Zapisywać będziemy to co się nam ważnego przydarzy. Będą to ważne wydarzenia, dni, tygodnie, miesiące, Te mroźne, deszczowe ale i takie kiedy świeci słońce. Niech obawa o brak zdolności do tego pisania, Nie odbiera nam chęci i szczerość serca odsłania. Pisanie, które mam na myśli nie będzie na papierze, Czytaj dalej…
Kolejny Nowy Rok się zbliża wielkimi krokami, Wielu jest bardzo zmartwionych – „a co będzie z nami?” Inni, ufając Bogu mówią z wiarą – „…co będzie to będzie”! Odgłosy troski i niepokoju rozlegają się wszędzie. Jeśli człowiek wierzy i w Bogu ma silną nadzieję, Stać będzie pewnie, mimo że świat się chwieje. Kroczyć przez życie Czytaj dalej…
Wiersze Brzasku | kącik poezji NOWA KARTKA Lekcja była prawie skończona, Gdy podszedł do mnie i wyszeptał drżący: Proszę Pana, chciałbym nową kartkę, Tę zniszczyłem niechcący Podał mi kartkę pomazaną i zaplamioną, Dałem mu nową, czystą, niezniszczoną I rzekłem z uśmiechem, patrząc w jego oczy zasmucone: Postaraj się, dziecko, niech teraz to będzie lepiej zrobione Czytaj dalej…
Wiersze, które weszły w skład tego tomu poezji, powstały w roku 1975. Ich autor, Piotr Otczyk, postawił sobie wówczas niezwykle ambitne zadanie napisania jednego utworu w każdym dniu roku. Natchnieniem były dla niego biblijne teksty oraz komentarze zawarte w Codziennej Niebiańskiej Mannie. Jak mówi Andrzej Otczyk, syn poety i wydawca książki, „przeżywał on je głęboko Czytaj dalej…
Lubię godzinom wykradać chwile I od dręczącej je zwalniać troski. Czas swój poranny spędzać mile W modlitwie żarliwej, blisko spraw Boskich. Lubię rozmyślać o łaskach doznanych I prosić o nie także dla przyszłości. Smutek i troski, którymi jestem obciążany, Na Pana zrzucić wielkiego w miłości. Lubię być wiary oczyma wpatrzony W światy, które jaśnieją mi Czytaj dalej…
Wiersze Brzasku | kącik poezji Dwie żaby Raz dwie żaby wpadły do śmietany w dzieży. Jedna optymistycznym okiem wszystko mierzy, Druga tylko ponuro na świat umie patrzeć: Utoniemy ? krzyczy, nie może być inaczej. Ostatnim tchem z rozpaczą rzekła: trudno, trzeba przegrać, Raz jeszcze nogami machnęła i westchnęła: Żegnaj! Druga żaba z uśmiechem dzielnym mówi: Czytaj dalej…