Nasi kananejscy wrogowie

Od redakcji: poniższe dwa wykłady wygłoszone zostały przez brata Adama Urbana w roku 2014. Rozwijają one temat zdobywania Ziemi Obiecanej. Przed ich wysłuchaniem, zachęcamy do uruchomienia wykładu „Mury Jerycha”, który stanowi dobre wprowadzenie w temat.

Część 1:

Część 2:

—————-

Kanaan to sfera Prawdy i jej Ducha w naszym sercu, woli i umyśle. Zdobywanie tej ziemi oznacza pracę nad charakterem czyli pierwszy i główny obowiązek chrześcijanina. Wszystko inne w naszym życiu służy temu celowi.

Nikt sam, o własnych siłach nie dokona tego podboju, tylko z Bożą pomocą jest to możliwe.

Wj 3:8 BW „Zstąpiłem przeto, by go wyrwać z mocy Egiptu i wyprowadzić go z tego kraju do ziemi żyznej i rozległej, do ziemi opływającej w mleko* i miód**, do siedziby Kananejczyków, Chetejczyków i Amorejczyków, i Chiwwijczyków, i Jebuzejczyków.”

* mleko – proste prawdy Słowa Bożego
* miód – radość wynikająca z prawdy, np. z obietnic Biblii

Wj 23:23-24 BW „Albowiem anioł mój pójdzie przed tobą i zaprowadzi cię do Amorejczyków i Chetejczyków, i Peryzyjczyków, i Kananejczyków, i Chiwwijczyków, i Jebuzejczyków, i wytępię ich. (24) Nie kłaniaj się ich bogom ani im nie służ. Nie czyń tak jak oni, ale doszczętnie zburz i potłucz ich pomniki.”

Joz 24:11 BW „Gdy zaś przeprawiliście się przez Jordan i przyszliście do Jerycha, to walczyli z wami obywatele Jerycha, Amorejczycy, Peryzyjczycy, Kananejczycy, Chetejczycy, Girgazejczycy, Chiwwijczycy i Jebuzejczycy, a Ja wydałem ich w wasze ręce.”

Anioł, który nas prowadzi, to nasz Zbawca. Jest On także pokazany w Jozuem, wodzu naszego zbawienia. Tylko pełne posłuszeństwo Panu Jezusowi, zapewnia zwycięstwo w naszej świętej wojnie:

Hbr 5:9 BW „A osiągnąwszy pełnię doskonałości, stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego”

7 narodów kananejskich to 7 głównych wad w naszym charakterze:

1) Amorejczycy – Grzeszność
2) Jebuzejczycy – Błądzenie
3) Girgazejczycy – Samolubstwo
4) Kananejczycy – Światowość
5) Peryzyjczycy – Przesiewawczość
6) Chiwwijczycy – Sekciarstwo
7) Chetejczycy – Tchórzostwo

„Exodus” (Epifanczny tom 11), s. 401 – „Bóg obiecuje ponadto, że nasz Pan Jezus podejmie wszelkie przygotowania i zarządzenia, by poprowadzić ich (pójdzie Anioł mój przed tobą – Wyjścia 23:23) przeciwko różnym formom grzechu (Amorejczykom – mieszkańcom gór), tchórzostwu (Hetejczykom – lękowi), samolubstwu (Ferezyjczykom – chłopom), światowości (Kananejczykom – kupcom), sekciarstwu (Hewejczykom – wieśniakom) i przesiewawczości (Jebuzejczykom – młócącym), które Pan zniszczy w Swym wiernym ludzie (wytępię ich). Następnie Bóg zobowiązuje duchowego Izraela, by nie czcił ani nie służył symbolicznym bóstwom, które te złe cechy tworzą i którym służą (nie kłaniaj się bogom ich ani im nie służ – Wyjścia 23:24). Zabrania mu także rozwijania w swych charakterach tych złych cech (nie czyń tak jak oni) i nakazuje mu całkowicie wykorzenić je ze swego usposobienia (doszczętnie zburz) i zupełnie wyeliminować uczynki, do których te cechy prowadzą (potłucz ich obrazy).”

ad. 5) przesiewawczość – tendencja do czynienia podziałów, pragnienie bycia kimś wielkim, co pokazałoby nas jako nauczycieli; pycha i ambicja:

„Rozmaitości” (Epifaniczny tom 5), s. 520 – „Z reguły powodem tego, że ludzie przyjmują i rozpowszechniają błąd, są pycha i ambicja. Przychodzi im do głowy jakaś „odkrywcza” myśl. Nie zdając sobie sprawy, że to szatan wprowadził ją do ich umysłów, obracają ją i przyglądają się jej z wielu stron, poklepując się po plecach jako wynalazcy głębokich i wspaniałych myśli. Im więcej się nad nią zastanawiają, tym bardziej ta „odkrywcza” myśl wzrasta w ich ocenie. Wkrótce dochodzą do następującego wniosku: „To jest zbyt dobre, by zatrzymać to dla siebie, ponieważ wówczas nikt nie podziwiałby głębi naszych myśli. Musimy wydać książkę, czasopismo, broszurę, pamflet, traktat lub ulotkę. Przekona to innych, jakimi wielkimi myślicielami jesteśmy, a sami doświadczymy przyjemności odczuwania, jak dobrze jest być wodzem i mieć wielu zwolenników”! Drodzy bracia, według Dz.Ap. 20:30 taki właśnie jest sposób powstawania fałszywych nauczycieli, nauczających przewrotnych rzeczy, by pociągnąć za sobą uczniów. Właśnie w ten sposób swój początek ma większość błędów, jakie szerzą się wśród ludu Bożego.”

Wypróbowanie dotyczy serca, a nie głowy (E5, s. 130):

„To, że zostali zwiedzeni w warunkach, w których można było poznać prawdę, dowodzi jednak, że nie żyli na poziomie swych przywilejów.”

ad. 6) sekciarstwo

„Wybrańcy Epifanii” (Epifaniczny tom 4), s. 290-291 – „sekciarstwo, stronnicze popieranie wodzów sięgających po władzę i panujących. (…)
Ps. 107:11: „a radą Najwyższego pogardzili”. Dowiedliśmy już, że „rada”, plan Boga, składa się z różnych rodzajów zarządzeń, przy pomocy których doprowadza On różne klasy do życia wiecznego. Ten, kto rewolucjonizuje przeciwko tym zarządzeniom, tj. odrzuca je i wprowadza w ich miejsce inne, gardzi radą Najwyższego, uważając ją za nieistotną i bez znaczenia. Jednym z zarządzeń Boga dla Kościoła jest jego jedność pod wyłącznym zwierzchnictwem Chrystusa (Ps.133:1-3; Efez. 4:3-7). Stronnicze popieranie wodzów sięgających po władzę jest sekciarstwem wymierzonym w tę jedność (1 Kor. 1:11-13; 3:1-23).”

ad. 7) tchórzostwo – zachodzi w sytuacji, gdy nasza ostrożność, zamiłowanie do bezpieczeństwa, przejmuje kontrolę nad naszą wolą. Ostrożność to dobra cecha, potrzebna w życiu, lecz musi być kontrolowana przez 7 wyższych zalet charakteru:
– WIARĘ
– NADZIEJĘ
– SAMOKONTROLĘ
– CIERPLIWOŚĆ
– POBOŻNOŚĆ
– MIŁOŚĆ BRATERSKĄ
– MIŁOŚĆ BEZINTERESOWNĄ

W momencie, gdy panujemy nad ostrożnością przez te cechy, rozwijamy odwagę – trzeźwą, nieustraszoną, mężną, zapominającą o sobie postawę umysłu i serca w obliczu niebezpieczeństwa.

W przeciwnym razie, rodzi się tchórzostwo – pokój za wszelką cenę, unikanie konfrontacji. Tchórzostwo jest oczywiście cechą samolubną. Przykładem tchórzostwa jest człowiek z przypowieści o talentach, który ze strachu, „bojąc się, odszedł i ukrył talent w ziemi”.

Por. Ezech. 3:17, 33:9-10, Dzieje 20:26-27, 1 Jan 4:18, E3, s. 169.

ad. 1) grzeszność – skłonność do grzeszenia, podatność na uleganie grzechowi…

Grzech to naruszenie sprawiedliwości, tym bardziej grzeszne im lepiej rozumiemy, co jest sprawiedliwe (Rzym. 5:13, 7:13)

1 Samuela 15:2 – Amalek oznacza grzeszność

Amalekici mieli być całkowicie wytraceni, lecz Saul nie zostosował się w tej sprawie do polecenia Samuela

Łatwiej widzimy i nienawidzimy grzech w innych niż w sobie.

ad. 3) samolubstwo – miłość do siebie większa niż do Boga i Boskich zasad i większa niż do drugiego człowieka. „Nasz upadły, cielesny umysł jest samolubny, a odpowiednio do tej samolubności jest on skierowany przeciwko innym, gotów zawsze przebaczać sobie, a innych potępiać. Jest to tak wrodzone, że stało się nieświadomym przyzwyczajeniem, jak oddychanie lub bicie serca.” (https://nastrazy.org/nastrazy/2020/4/obmowa-jest-grzechem/)

Jest to bezpośrednie zaprzeczenie Złotej Reguły (Mat. 7:12). Co ja chciałbym żeby ten drugi uczynił wobec mnie, gdyby nasze miejsca zostały zamienione? Wyobraź sobie siebie po drugiej stronie…

Chcesz uczyć drugiego – naucz się sam. Chcesz poprawić drugiego – popraw się sam.

ad. 2) błądzenie

ad. 4) światowość – dostosowywanie się do obecnego porządku i do ludzi, którzy są z nim związani

Ziarno posiane „między ciernie”:
1) umiłowanie tego świata [obecnego porządku rzeczy – 1 Jana 2:15]
2) ułuda bogactwa… także: reputacji, wpływu…. (Marka 10:24 – „pokładają nadzieję w bogactawch”; 1 Tym. 6:17 – „pokładanie nadziei w niepewnym bogactwie”); przykład kogoś, kto był bogaty, lecz nie poddał się ułudzie bogactwa: IJOB (Ks. Ijoba 31:24-28).
3) troski tego wieku [1 Tym. 5:8 – „kto o swoich starania nie ma, gorszy jest niż niewierni”; nie chodzi więc o to, by nic nie robić, por. 1 Kor. 8:21 i staranie się o to, co dobrego przed ludźmi… chodzi jedynie o to, by te troski nie zapanowały nad naszą wiarą i nie oderwały nas od spraw Królestwa i sprawiedliwości Królestwa]
4) pożądanie rzeczy innych ludzi, niezadowolenie z tego, co się posiada, Żyd. 13:5 – „Niech życie nasze będzie wolne od chciwości”; osoba niezadowolona nigdy nie będzie prawdziwie pobożna
5) rozkosze życia – przyjemności życia, możemy się nimi cieszyć, naszemu Panu np. podobały się lilie polne, przyroda, cieszył się tym. Te rzeczy nie są złe, ale mogą stać się cierniami, zabijać owoce ducha, jeśli będą nad nami panować.

Mt 6:31-33 BW „Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: Czym się będziemy przyodziewać? (32) Bo tego wszystkiego poganie szukają; albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. (33) Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane.”

J 15:8 BW „Przez to uwielbiony będzie Ojciec mój, jeśli obfity owoc wydacie i staniecie się uczniami moimi.”