Ten fragment z Księgi Zachariasza należy do moich ulubionych. Gdy nogi Jahwe stają na Górze Oliwnej, rozszczepia się ona na dwie części, a pomiędzy powstaje dolina błogosławieństw. Do tej doliny – jak do schronu przed trzęsieniem ziemi lub jakimś kataklizmem – zbiegają się przestraszone narody. Stopniowo zaczynają tam płynąć uzdrawiające potoki, pojawia się coraz więcej światła, a Pan zostaje uznany królem całej ziemi. Mówca ciekawie tłumaczy, że góra ta nie może być w tym proroctwie użyta dosłownie, lecz symbolicznie. Jej nazwa podkreśla, że władza, którą ta góra przedstawia, przyniesie ludzkości to, co przynosiła w starożytności oliwa: światło, posilenie, uzdrowienie i pokój.
Wykład przedstawił brat Grzegorz Parylak ze Lwowa na konwencji Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” w Łańcucie, 17.06.2023 r.
Na stronie naszego zboru znajdziesz także prezentację nawiązującą do tego fragmentu Biblii. Nosi ona tytuł: „Dolina Bożych gór” (tutaj znajdziesz slajdy z komentarzami).