Gdy wędruję

Gdy wędruję przez pustynię,
Tyś jest ze mną.
Twoją łaską cieszę serce
Gdy jest ciemno.

Gdy wśród drogi wyboistej
Się potykam
To w modlitwie szczerej, czystej
Cię spotykam.

Kiedy wspinam się na góry
Ty pomagasz
I niczego prócz wierności
Nie wymagasz.

Choć mizerne me zdolności
I me siły,
Ty nauczasz mnie Miłości,
Panie miły.

Tyś przykładem. Tyś przez życie
Przeszedł wiernie,
Choć to życie dało Tobie
Same ciernie.

Miłość wwiodła na Golgotę
I krzyż Ciebie.
Bóg Cię wzbudził dnia trzeciego
Byś był w niebie.

09.05


– Czesława-Regina
Kliknij tutaj, by przeczytać więcej wierszy Autorki

Zbiór poezji „Wiersze religijne”
powrót do spisu treści

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *