Pytanie: Czasami w naszym chrześcijańskim życiu pojawiają się na naszej drodze trudności, które wydają się nie do wytłumaczenia. Dlaczego tak jest?
Odpowiedź: To pytanie dotyczy Boskiej opatrznościowej opieki nad jego stworzeniami – ludzkimi, anielskimi, a nawet niższymi. Zaliczając nas do ludzkości, On przejawia ogólną troskę o dobrych i złych, sprawiedliwych i niesprawiedliwych (Mateusza 5:44,45; Dzieje Apostolskie 14:17; 17:24-28).
Przez dobrych i sprawiedliwych mamy na myśli lud Boży – tych, którzy znajdują się w harmonii z Nim przez pokutę za swoje grzechy, wiarę w Chrystusa i poświęcenie się Bogu. A przez złych i niesprawiedliwych mamy na myśli ogół świata – tych, którzy nie są w harmonii z Nim przez Chrystusa. (Jaką ulgę przynosi świadomość, że oni będą mieć sposobność dojścia do harmonii z Bogiem, w Jego przyszłym Królestwie, podczas „czasów naprawienia wszystkich rzeczy” [Mateusza 6:10; Dzieje Apostolskie 3:19-21].)
W obecnym czasie występuje różnica pomiędzy Boską opatrznościową opieką do świata w ogólności i do Jego ludu w szczególności. Pierwsi otrzymują jedynie ogólną opiekę, podczas gdy drudzy otrzymują również Jego szczególną opiekę, jak to jest wskazane w wersetach takich jak: Psalm 37:23; 84:12,13; 91:1-4; Rzymian 8:28. Chociaż w większości przypadków Boska szczególna troska wobec Jego ludu przejawia się w zwykłym biegu codziennego życia, to przy pewnych okazjach Jego troska o nich jest wyjątkowa. Jej przykładem jest ocalenie Apostoła Pawła i tych, którzy z nim byli z katastrofy morskiej u wybrzeży Malty (Dzieje Apostolskie 28:1-11). (Odsyłamy do Sztandarów Biblijnych z lipca 2003 i listopada 2003, dostępnych na życzenie)
Siedem elementów Boskiej opatrznościowej opieki
Boska opatrznościowa opieka nad Jego ludem składa się z siedmiu elementów lub form. On:
(1) Czyni starania w zakresie zaspokajania i rzeczywiście zaspokaja ich potrzeby (Psalm 145:14-16).
(2) Zachowuje ich. Bóg czyni to dwoma sposobami:
* osłaniając ich od zła, które byłoby dla nich zbyt ciężkie do zniesienia (1 Koryntian 10:13), i
* wzmacniając ich, aby byli w stanie znieść i przezwyciężyć złe warunki (2 Koryntian 12:7-9).
(3) Kieruje ich postępowaniem (Przysłów 3:6).
(4) Obraca ich niepomyślne doświadczenia dla dobra (Filipian 1:12).
(5) Powstrzymuje ich od złych i niepożytecznych czynów przez okoliczności, które powoduje w ich życiu. Na przykład kiedy uczniowie Jezusa uznali, że wygodnie będzie pozostać w Jeruzalem, Bóg dozwolił na prześladowania, aby ich rozproszyć w różne regiony. To wyszło na dobro, ponieważ umożliwiło im znalezienie nowych i owocnych pól do rozpowszechniania Ewangelii (Dzieje Apostolskie 8:1,4-8).
(6) Uczy ich dyscypliny (Psalm 119:71; Hebrajczyków 5:8; 12:1-12).
(7) Karze ich za czynienie zła (Kolosan 3:25).
W świetle powyższego wnioskujemy, że są dwa główne cele Boskiej opatrznościowej opieki nad Jego ludem:
(1) Objawienie chwały Jego charakteru (przede wszystkim Jego mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości), tak jak ona jest widoczna w Jego opatrznościowych działaniach na ich korzyść. Jego zamiarem jest tu taj rozwinięcie w sercach i umysłach Jego ludu większej oceny dla Niego. To rozbudzi zażyłą społeczność z Nim, uczyni ich podobnymi do Niego w charakterze i uzdolni ich do patrzenia na sprawy, tak jak On je widzi.
(2) Udzielenie korzyści ze wszystkich elementów Jego opatrzności (jak opisane powyżej). To ma wpływ na rozwój charakterów Jego ludu, ostatecznie aż do doskonałości, przysposabiając ich do obecnej i przyszłej misji, i ostatecznie, przygotowując ich do życia wiecznego.
Wracając do naszego pytania, najpierw powinniśmy zapytać samych siebie: Czy podjąłem wszystkie niezbędne kroki, by stać się jednym z Pańskie go ludu? Jeśli tak, czy wciąż szukam Jego woli we wszystkich moich sprawach? Jeśli nasza odpowiedź na oba pytania brzmi nie, powinniśmy podjąć stosowne kroki. Jeśli nasza odpowiedź na oba brzmi tak, możemy się radować zupełną pewnością, że spoczywamy pod szczególną Boską opieką.
Nieodzowna rola wiary
Nasz punkt widzenia jako chrześcijan powinien opierać się nie na widzeniu, lecz na wierze (2 Koryntian 4:16,18; 5:7). Wiara pozwala nam przyjmować każde przychodzące na nas doświadczenie, nawet jeśli nie jesteśmy w stanie zrozumieć jego celu i sposobu. Wiara również udziela nam zaufania, że troskliwy Bóg kieruje i ma zwierzchni nadzór nad naszymi sprawami i że we właściwym czasie wyjaśni nam przyczyny naszych doświadczeń. Ona ponadto uzdalnia nas do czekania na Pana, nabrania odwagi i wzmocnienia naszych serc (Psalm 27:14).
Postępowanie przez wiarę ma doniosłe znaczenie szczególnie podczas doświadczeń. Biblijne przykłady mówią o trzech hebrajskich młodzieńcach, którzy zetknęli się z piecem ognistym i o Danielu w lwiej jamie (Księga Daniela, rozdziały 3 i 6). Żaden z nich nie rozumiał celu próby w czasie jej trwania. Jednak przez wiarę oni byli posłuszni Bogu, a kiedy próba minęła, rozwinęli jeszcze większe uznanie dla Pana i jego mądrego i miłującego postępowania wobec nich.
Pełnia wiary nie przychodzi z dnia na dzień – ona wymaga wiedzy i doświadczenia, a zatem czasu by mogła się rozwinąć i dojrzeć. Natomiast gdy ją posiadamy, jesteśmy w stanie przejawiać zadowolenie i rezygnację wobec Boskiej opatrzności w naszym życiu. Co więcej, będziemy zdolni radować się wśród najbardziej trudnych i bolesnych doświadczeń, wiedząc, że one wszystkie działają dla naszego najwyższego i wiecznego dobra.
_________
Źródło: „Sztandar Biblijny”, grudzień 2003