Chrześcijański zbór w Bydgoszczy
Kościół nominalny [„Wiersze Brzasku”, nr 8] Szły świat i kościół od siebie z dala, A czas upływał, jak rzeki fala. Śpiewał świat swoją piosenkę frywolną, Kościół pieśń nucił cichą, dostojną. Chodź! Podaj rękę! – rzekł świat zuchwały- Wiele tu doznasz wzruszeń wspaniałych. Lecz kościół schował swą rękę śnieżną I odrzekł poważnie: Ja ciebie nie znam. Czytaj dalej…
Kościół prawdziwy [„Wiersze Brzasku”, nr 7] I Raz w dzień świąteczny o świcie zbłądziłem. O pomoc pielgrzyma pewnego prosiłem: Powiedz – pytałem – przez jakie iść niwy, By znaleźć ten jeden kościół prawdziwy? On odrzekł: Świat cały przeszukasz dokoła, A nigdzie nie znajdziesz takiego kościoła. Ten bluszcz, co po murach opactwa się wije, To pozór, Czytaj dalej…
Obietnica związana przysięgą – Ewangelia [„Wiersze Brzasku”, nr 6] 1 Moj. 22:16-18; Gal. 3:8,16,29 Z Pisma to wiemy i z jego tonu, – 2 Tym. 3:16; Jana 17:17 Że mądrość ludzi i prawa Zakonu – 1 Kor. 1:19; Izaj. 5:21; Rzym. 3:20 Nie mają mocy człowieka zbawić, – Dz.Ap. 13:39; Rzym. 10:4; Żyd. 7:19 Wyrwać Czytaj dalej…
JAK CZYTASZ? Ewangelia wg Łukasza 10:16 [„Wiersze Brzasku”, nr 5] Łuk. 10:16 Przeczytać księgę, Biblią zwaną, to jedno, Czytać i czynić, to trafić w sedno. Można ją czytać, przyjemność mając na względzie, Można z nadzieją, że Prawdę zdobędziesz. Lektura Biblii jest nieraz nauką czytania, Bez pasji poznawczej, jej treści badania. W tygodniu raz jeden ją Czytaj dalej…
NIE USTAWAJ [„Wiersze Brzasku”, nr 3] Buduj, ma duszo, pałace wysokie I szybko, jak rok mknie za rokiem, Opuszczaj niskie sklepienia przeszłości. Niech każda nowa budowla starą przewyższa we wspaniałości, Niech jej wysokość o nieba świadczy bliskości. Aż wreszcie wolnym się staniesz, Gdy ciasna skorupa na brzegu morza życia zostanie. _________ – Wiersze Brzasku w Czytaj dalej…
SŁOWO PRAWDY [„Wiersze Brzasku”, nr 2] Słowo Prawdy witrażom cennym podobne, Choć z zewnątrz widziane niezbyt nadobne, Wyraźnych konturów nasz wzrok nie odbiera, To jednak od wewnątrz wzniosłości nabiera. A kto się napawać chce cudnym widokiem Przez portal, po schodach dojść musi do okien. Święte drzwi Prawdy katedry są niskie I ten tylko wejdzie, kto Czytaj dalej…
WIELKIE PRAWDY [„Wiersze Brzasku”, nr 1] Za wielkie prawdy więcej zapłacić trzeba, Niż za te, wśród których człowiek żyje codziennie, Które bez trudu przychodzą w dostatku chleba, Które wiatr rzuca przed ciebie, przede mnie. Dla wielkich prawd wiele trzeba poświęcić. Przypadek nie wskaże nam drogi ni senne marzenia. Posiądą je ci tylko, co w boju Czytaj dalej…