Chrześcijański zbór w Bydgoszczy
WIELKIE PRAWDY [„Wiersze Brzasku”, nr 1] Za wielkie prawdy więcej zapłacić trzeba, Niż za te, wśród których człowiek żyje codziennie, Które bez trudu przychodzą w dostatku chleba, Które wiatr rzuca przed ciebie, przede mnie. Dla wielkich prawd wiele trzeba poświęcić. Przypadek nie wskaże nam drogi ni senne marzenia. Posiądą je ci tylko, co w boju Czytaj dalej…
Niechaj niebiosa będą z tobą, Sprawią, że serce twej miłości, Raduje się przyjemną drogą, Krok każdy dowodem opatrzności. Bądź hojny, szczery, sprawiedliwy, Swe chrześcijańskie spełniaj czyny. Bóg będzie dla ciebie dobrotliwy, Słodka jest droga, którą kroczymy. Niech światłość niebios wokół lśni, Ciebie otacza i bliźnich twych. _______ „Wiersze brzasku”, nr 260 Zobacz pozostałe wiersze.
Spójrz! Oto Tkacz ów tajemniczy, jakże zamyślony, Wysoko na niebiosach nad krosnem pochylony. To w górę, to w dół biegną pedały krosienka, Ciemne wieki świata tka osnowy nić cienka, A nabrawszy wątek tka obraz królów i mędrców, Tka szlachtę i paziów zastępy całe, Tka wszystkie narody i historie ich wspaniałe. Wrzeciona w Jego czółenku stoją Czytaj dalej…
Wiersze Brzasku | kącik poezji 1 List Piotra 4:12 – „Najmilsi! niech wam nie będzie rzeczą dziwną ten ogień, który na was przychodzi ku doświadczeniu waszemu, jakoby co obcego na was przychodziło” Nie dziwcie się, najmilsi, Że ogień okrutny was pali. Nie dziwcie się, ważne byście o Tym pamiętali, Który uznać was może za godnych uczestniczenia W Czytaj dalej…
Wiersze Brzasku | kącik poezji NOWA KARTKA Lekcja była prawie skończona, Gdy podszedł do mnie i wyszeptał drżący: Proszę Pana, chciałbym nową kartkę, Tę zniszczyłem niechcący Podał mi kartkę pomazaną i zaplamioną, Dałem mu nową, czystą, niezniszczoną I rzekłem z uśmiechem, patrząc w jego oczy zasmucone: Postaraj się, dziecko, niech teraz to będzie lepiej zrobione Czytaj dalej…
Wiersze Brzasku | kącik poezji KTO UDZIELA, TEMU PRZYBYWA Gdy z dzbana ubywa, szczęścia brak, Idź, obdaruj bliźniego, brata. Starczy, by służyć tobie i jemu Jeszcze przez wszystkie długie lata. Boża miłość wypełni spiżarnię I nasypie pełno do garści twych, Skromny posiłek dla jednego, Królewską ucztą, gdy więcej głodnych. Serce bowiem wzbogaca się dając, Zysk jego: być Czytaj dalej…
Nie umiał grać ani śpiewać, I mówić, modląc się zagrzewać. Nad książką długo nie wytrzymał Ze smutkiem sam się na to zżymał. Gdy inni pięć talentów mieli, Jemu Pan tylko jeden przydzielił. „Zrobię z nim wszystko, co w mej mocy, Gdy Pan udzieli mi pomocy.” Raz z drżącą ręką łez pełnym okiem Słowa z miłością Czytaj dalej…