Szafarze Boskich tajemnic

Wykład wygłoszony na konwencji Stowarzyszenia Badaczy Pisma Świętego w Bydgoszczy, 5 lipca 2025 r.

Wierni szafarze odchodzą. Na konwencji Stowarzyszenia w roku 2024 pożegnaliśmy zmarłego brata Lecha Bielenia. Miesiąc przed obecną zmarł brat Ryszard Bieleń. Także w zborze przy ul. Zduny w Bydgoszczy mamy rok pożegnań, gdy zabrakło kilku kochanych Sióstr z naszej społeczności…

Szafarz to ktoś, komu powierzono coś cennego – nie na własność, lecz po to, by mądrze i gorliwie tym zarządzał i by przynosiło to pożytek temu, do kogo naprawdę to należy. Jeśli chodzi o nasz werset to Tym właścicielem jest sam Bóg, a tym, co nam powierzył, jest Jego Prawda – która dziś dla wielu nadal jest zakrytą tajemnicą. Zastanówmy się jak być lepszymi sługami Pana i szafarzami Boskich tajemnic.

W pewnym sensie wszyscy jako ludzie jesteśmy szafarzami Boga. Skąd taka myśl? Bo jak mówi kilka Psalmów Dawida (Ps. 24:1) „do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy”. Dlatego w Prawie Mojż. istniała pewna ciekawa reguła o sprzedaży ziemi (3 Moj. 25:23)

„Ziemi nie będzie się sprzedawać na zawsze, gdyż ziemia należy do mnie, a wy jesteście u mnie przybyszami i mieszkańcami” 

W pewnym sensie wszyscy jako ludzie jesteśmy szafarzami Boga

• • Talenty, czas, zasoby – wszystko to jest tylko tymczasowo użyczone nam przez Stwórcę. („tymczasowi szafarze”: domu itd.)
  • Auto brata z Ukrainy: „to nie jest mój samochód, to Pana”

Wyjątkowa sytuacja wierzących: bo po naszej pokucie i na podst. wiary w zbawczą krew Jezusa, jesteśmy USPRAWIEDLIWIENI …

• • • … To znaczy, że przez krew Jezusa jesteśmy:
      • Uznani przez Boga za czystych, za doskonałych (takich jak Adam przed grzechem). My tacy nie jesteśmy, ale tak patrzy na nas Bóg, dzięki ofierze Jezusa i naszej wierze w tę ofiarę.
    • Mamy więc coś wartościowego do oddania Bogu: nasze życie i nasza służba są oczyszczone przez krew Jezusa i mogą być przyjęte przez Boga (Rzym. 12:1). Teraz ofiara lub oddanie się. Dobry jest przykład z marynarką, z telefonem, portfelem itd. (używaj tego, ale od tej pory pamiętaj, że to wszystko jest Moje/JHWH)

Czym jest szafarstwo? (1 Kor. 4:1-2)

„Niech więc każdy uważa nas za sługi Chrystusa i szafarzy tajemnic Boga. A od szafarzy wymaga się, aby każdy z nich okazał się wierny.”

Szafarz (gr. Oiko-nomos) = zarządca cudzym majątkiem, odpowiedzialny za wprowadzanie czyichś zasad w domu/”gospodarstwie”; z hebr. 'aszer al-habayit’, tzn. 'ten, który jest nad domem’ (np. Józef u Potyfara, w więzieniu, na dworze Faraona. (1 Moj. 41:41,44 – ‘ani ręka ani nogą…’)

„Faraon powiedział jeszcze do Józefa: Oto ustanowiłem cię nad całą ziemią Egiptu. (…) Potem faraon powiedział do Józefa: Ja jestem faraonem, a bez twego pozwolenia nikt na całej ziemi Egiptu nie podniesie ani ręki, ani nogi.”

• • Kluczowe cechy: wierność, sprawiedliwość, przedsiębiorczość, pokora.
  • Co obejmuje nasze szafarstwo? Umysł, ciało, talenty, finanse, reputację, wpływ na innych, siły, posiadana wiedza (w tym Boże prawdy)
  • Szafarstwo to także AKTYWNE poszukiwanie okazjido służby: „Kto szuka, ten znajduje”.  (Czekanie na Pana a działanie…)

Jest wiele przypowieści Pana Jezusa o szafarstwie. Ja nie będzie ich czytał, ale chciałbym przypomnieć i porównać dwie: o grzywnach i o talentach.

Co było dane?	Grzywny (Łuk. 19:11-27)	Talenty (Mat. 25:14-30)
Ilość sług	10 (opisano 3)	3
Ilość pieniędzy	Wszyscy dostają po 1 grzywnie	Każdy dostaje inną ilość talentów (5, 2, 1)
Zysk sług	10, 5, 0	5, 2, 0
Nagroda	Władza nad miastami: wg wierności w użyciu grzywny	Postawienie nad większymi dobrami i wejście do radości Pana
Los leniwego sługi	Odebrana grzywna	Talent zabrany
Przesłanie	Bóg oczekuje działania	Trzeba dobrze wykorzystać to, co się otrzymało

jednakowa łaska Boża, a w tym uspr. z wiary takie samo dla wszystkich, przyjęcie do rodziny Bożej. Oceniana jest nasza wiara, miłość, gorliwość…

• O talentach – różne możliwości, według zdolności…
  Biblia wyjaśnia, że strach to brak rozwoju w miłości (1 Jana 4:18). Bojąc się znaczy tyle co „nie kochając Cię Panie wystarczająco mocno”. Ukrycie talentu w ziemi oznacza doczesność, ukrycie tych niewielkich możliwości, które mamy, tylko w sprawie pracy, rodziny, jakiejś pasji, zamiast odkupowania czasu dla Bożych spraw.
• Przysłów 11:24-25. „Pragnieniem sprawiedliwych jest tylko dobro, oczekiwaniem zaś niegodziwych – gniew. Jeden hojnie rozdaje, a jednak mu przybywa, drugi nad miarę skąpi, a ubożeje.”
  Tak często jest nawet w doczesnych sprawach, ale gdyby tak nawet nie było to… Bóg udziela nam rzeczy, których nie daje wszystkim. Chodzi o Boską prawdę i okazywanie jej ducha w naszym życiu. Jeżeli my w tym szafowaniu będziemy zbyt skąpi, zachowawczy, to niestety duchowo zubożejemy. A te nasze możliwości służby? No cóż, przejmą je inne osoby, które są bardziej ich godne, bo już  teraz wiernie służą tym, co mają.

Tajemnice Boże powierzone szafarzom (1 Kor. 2:6-9)

Co to są „tajemnice”? Mysterion – głębokie prawdy Bożego Planu, dostępne tylko dzięki Bożej łasce.

Na pewno pamiętamy z „Boskiego planu wieków” taki wykład „Zakryta tajemnica”. Brat Russell mówi, że ta główna tajemnica Biblii to Chrystus – głowa i  ciało. Jednak wiąże się z tym znaczenie więcej, jak zbawienie wszystkich wybranych i restytucja dla świata.

TAK NAPRAWDĘ można tu wymienić wiele nauk, tych, co do których jesteśmy osobiście przekonani, że znajdujemy na nie Biblijne potwierdzenie i że należą one do podstaw Ewangelii. Można je łącznie nazwać ewangelią łaski Bożej. (1 Piotra 4:10)

„Wiem tylko, że Duch Święty poświadcza w każdym mieście, iż czekają mnie więzy i utrapienia. Lecz ja o to nie dbam, a moje życie nie jest mi tak drogie, bylebym tylko z radością dokończył mój bieg i posługę, którą otrzymałem od Pana Jezusa, by dać świadectwo o ewangelii łaski Bożej.” – [Dzieje 20:23-24]

Apostoł Paweł mówił, że dla tej ewangelii Bożej łaski warto jest oddać całe życie. 7 przejawów łaski Bożej: 1) słońce i deszcz, 2) Boskie obietnice dla wiernych i dla całej ludzkości, 3) okup Jezusa Chrystusa za Adama, 4) wybór kościoła lub symbolicznej małżonki dla Jezusa, 5) kształtowanie wszystkich wybranych [zobaczmy, że my nie musimy znać do tego całej teorii, ale możemy powiedzieć komuś, że jest droga do przyjaźni z Boga i do zbawienia, że to jest droga przez pokutę, wiarę w Jezusa Chrystusa i poświęcenie]; 6) wyzwolenie kościoła i innych klas wybranych; 7) restytucja – dzień sądu dla niewybranych

Zwróćmy uwagę na naszą odpowiedzialność względem Boskich tajemnic, czyli odpowiedzialność za prawdę. Co możemy zrobić?:

• • Strzec prawdy przez codzienne badanie i życie (2 Tym. 1:13-14)
  • Głosić Prawdę z odwagą, aby podobać się Bogu (1 Tes. 2:4),
  • Być gotowi by dać odpowiedź w sprawie Prawdy (1 Piotra 3:15) – nie na siłę, z łagodnością. Jeśli ktoś to odrzuca, dajmy temu czas, bo wielkie znaczenie ma czas i przygotowanie serca danego człowieka.
  • My nie mamy kruszyć serc, ale poszukiwać serc, które potrzebują Ewangelii – które już są skruszone i które płaczą nad swoim stanem i pragną uzdrowienia (Izaj. 61:1-2)

1. Jak szafować prawdą tu i teraz, w naszym życiu?

• Ustnie (czasem w osobistych rozmowach, publicznie, w zborze),
• Pisemnie (artykuły, profile na Facebooku, blogi), ale tutaj wróćmy do tych talentów: jeśli nie widzimy się w tej służbie, jest wiele innych możliwości:
• Możemy udostępniać wykłady, prezentacje i wpisy innych osób
• Przez rozdawanie czasopism, broszur i książek (np. 1 tom)
• Przez dyskusje na żywo i w internecie
• Przez przyprowadzenie naszych znajomych do kontaktu ze zdolnymi braćmi i siostrami, którzy bronią prawdy
• Przez wsparcie materialne (dom, samochód, finanse, jedzenie),
• Przez modlitwę
• Przez przykład życia (1 Piotra 2:12), pokazanie drugim, że stoimy za prawdą i żyjemy prawdą:

Chodzi o nasz indywidualny dobry wpływ w naszym własnym środowisku; – jak mieć taki wpływ? przez STOSOWANIE W ŻYCIU tego, o czym czytamy w Biblii, a nie tylko przez mówienie o tym; – ludzie kiedyś będą chwalili Boga: jedni w tym życiu, inni już w restytucji, niektórzy trochę tu i trochę tam; – nasz postęp ma być widoczny na zewnątrz (ludzie mają widzieć nasze dobre uczynki): stawajmy się więc bardziej podobni do naszego Pana; Oby nie dotyczyły nas słowa Listu do Tytusa 1:16 [przeczytajmy]. „Twierdzą, że znają Boga, ale swymi uczynkami temu przeczą, budząc obrzydzenie, będąc nieposłusznymi i niezdolnymi do wszelkiego dobrego uczynku.”

„Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie.” – Mateusza 5:16

Manna z 30 sierpnia omawia fragment z Mat. 5:16 i br. Russell radzi każdemu z nas, byśmy zadali sobie pewne pytanie: czy ludzie blisko MNIE rozpoznają mnie jako tego, który JEST Z JEZUSEM? To znaczy:

1. Czy dostrzegą dobroć mojego serca i charakteru?
2. Czy zauważą wyżyny mojej moralności?
3. Czy zobaczą we mnie ducha zdrowego rozsądku? (i czy zobaczą w tym Jezusa)

Brat Johnson w swoim dodatkowym komentarzu podaje pewne równanie matematyczne. Mówi tam, że:
ŚWIATŁO = PRAWDA + DUCH PRAWDY + DOBRE UCZYNKI

Jeden może być dobrym mówcą, drugi kolporterem, trzeci dyskutantem, czwarty – organizatorem, budowlańcem, technikiem. Ktoś może mieć 1, 2, 3 albo 5 talentów… ale LICZY SIĘ WIERNOŚĆ. Przypomnijmy, że mamy jedną grzywnę, ale różne talenty (jedno uspr. i powołanie, ale różne możliwości)

Wyzwania dla współczesnych szafarzy

Pokusy:

1. • Światowe ambicje, chęć korzystania z tego świata (2 Tym. 4:10)
   • Relatywizm moralny (prawda swoje, a życie swoje…),
   • Znużenie służbą. Izaj. 49:4
   • Porównywanie się z innymi i dorównywanie do średniej. Nie róbmy tak, patrzmy zawsze na Jezusa i starajmy się być dobrymi szafarzami samego Boga, nie patrząc jak robią to inni (Gal. 6:4)
2. Jak się bronić przed takimi pokusami?
   • Trzeba oczyścić siebie i swoje otoczenie z brudów ciała i ducha (ciała – nieczystość, seksualna, nałogi, głupie żarty; ducha – pycha, lenistwo, chciwość, obmowy, kłótliwość) [2 Tym. 2:21-22]
   • Codzienne odnawianie poświęcenia (brat Edgar na łożu śmierci to powtarzał…), praca nad swoim osobistym rozwojem duchowym (nikt tego za nas nie zrobi)
   • Wspólnota wierzących, nasze zbory i społeczności
   • Koncentracja na celu, umiłowanie Królestwa i Jego spraw

Czas jest krótki… Dni są złe… Co każdy z nas może zrobić?

• Oceń swoje „talenty”: to, Co Bóg ci powierzył? („I rzekł Pan do Mojżesza: Cóż jest w ręce twojej?” – 2 Mojżeszowa 4:2, drugi komentarz manny z 26 listopada: „W symbolach Pisma Świętego ręka przedstawia moc. Trzymanie czegoś w ręce zazwyczaj oznacza więc posiadanie w swojej mocy rzeczy należących do nowego serca, umysłu i woli oraz ludzkiej natury. W szczególności oznacza to posiadanie w naszej mocy wiedzy, łaski, charakteru, stanowiska, czasu, talentów, wpływu, środków, przyjaciół, krewnych, obywatelstwa, zdrowia, życia itp. Pan pragnie, abyśmy służyli w zakresie tego, czym jesteśmy i co posiadamy, a nie w zakresie tego, czym nie jesteśmy i czego nie posiadamy. Przez pytanie naszego tekstu prosi nas więc, byśmy zastanowili się, czym jesteśmy i co posiadamy. To pytanie nie ma na celu zdobycia przez Niego informacji, lecz ma nam coś zasugerować, nakłonić do zastanowienia się nad naszym szafarstwem, byśmy tym lepiej mogli wykorzystać je na chwałę Panu oraz dla rozwoju charakteru drugich i naszego własnego.”
• Bądź bardziej gorliwy/a, szukaj okazji do służby
• Ofiaruj Bogu to, co masz: czas, talenty i zasoby. Stańmy się wiernymi szafarzami Boskich tajemnic

„Prawdziwa wartość kryje się w byciu, nie w pozorach,
W czynieniu każdego dnia
Jakiegoś niewielkiego dobra, nie w marzeniach
O dokonywaniu wielkich czynów.
Bo cokolwiek ludzie mówią w swej ślepocie,
I pomimo szaleństw młodości,
Nie ma nic tak królewskiego jak dobroć,
I nic tak wzniosłego jak prawda.”

– Alice Cary, „Szlachetność”