Święto Reformacji – Charles Taze Russell

Święto Reformacji i data 31 października najczęściej kojarzona jest z wydarzeniami roku 1517, kiedy Marcin Luter ogłosił swoje 95 tez. Dziś jednak zwrócimy uwagę na postać innego wielkiego reformatora, Charlesa Taze Russella, który zmarł dokładnie 399 lat po owych wydarzeniach. Mówiono o nim, że „zgasił piekło”, zaś jego kazalnicą był świat.

Fałszywą (a często spotykaną) myślą, jest przekonanie, że błędne nauki i praktyki Świadków Jehowy przekazał im Charles Taze Russell. Inną błędną myślą jest to, że jest on założycielem ich Organizacji. Choć jest prawdą, że Pastor Russell z kilkoma przyjaciółmi zapoczątkował ruch religijny i stworzył Watch Tower Bible and Tract Society (obecnie w posiadaniu ŚJ) jako fundację czy środek, za pomocą którego dary mogłyby być użyte na głoszenie Ewangelii i chociaż był on Prezydentem tego Towarzystwa oraz Redaktorem czasopisma Watch Tower (Strażnica) aż do śmierci (w 1916 r.), to jednak wcale nie on był założycielem organizacji Świadków Jehowy ani autorem ich krańcowości w doktrynie i praktyce.

Pastor Russell nie był założycielem organizacji „Świadków Jehowy”

Organizacja ŚJ została założona przez Josepha F. Rutherforda w roku 1931. Po śmierci pastora Russella, Rutherford wskutek wybiegów prawnych zdołał rozwiązać radę dyrektorów, która zgodnie z zarządzeniami testamentowymi Russella, miała pieczę nad działalnością Towarzystwa. Tym samym przywłaszczył on sobie kierownictwo nad całym ruchem.

Josepha F. Rutherford zachował niektóre nauki Russella, ale stopniowo prawie wszystkie odrzucił, zastępując je swoimi własnymi naukami, które w wielu wypadkach nie są zgodne z Pismem Świętym, są bezwzględne i przesadzone (Więcej dowiesz się m.in. w artykule: Nadzieja dla mieszkańców Sodomy). Ktokolwiek te błędy, wypaczone proroctwa i niedorzeczne nauki Rutherforda i jego następców przypisuje pastorowi Russellowi, przedstawia go w fałszywym świetle.

Kim był Charles Taze Russell

Pastor Russell był największym autorem, redaktorem, kaznodzieją, wykładowcą, nauczycielem i pastorem swoich czasów. Urodził się w 1852 r., a jego działalność śmierć zakończyła 31 października 1916 roku. W poniższym artykule skupimy się na tym czego nauczał Charles Taze Russell.

Dzieła wydane przez pastora Russella

• Cel i sposób powrotu naszego Pana, 1878
• Pokarm dla myślących chrześcijan, 1978
• Cienie Przybytku, 1881
• Sześć tomów Wykładów Pisma Świętego:
  1. Boski Plan Wieków, 1886
  2. Nadszedł Czas, 1889
  3. Przyjdź Królestwo Twoje, 1891
  4. Walka Armagedonu, 1897
  5. Pojednanie człowieka z Bogiem, 1899
  6. Nowe Stworzenie, 1904
• Liczne traktaty (np. Co to jest piekło, Gdzie są umarli)

Był redaktorem czasopism

• Watch Tower and Herald of Christ?s Presence
• Bible Students Monthly

Był wykładowcą

Od 1878 r. aż do ostatniej godziny życia (zmarł wracając z miejscowości, w której służył wykładami Pisma Świętego), do października 1916:

• Przebył 1 609 300 kilometrów.
• Miał 30 000 wykładów.
• Przemawiał na wszystkich kontynentach, zdobywając przydomek pastora, którego kazalnicą jest świat.

Był autorem artykułów drukowanych przez 4000 gazet.

• Czego nauczał ten człowiek w swoich sześciu głównych dziełach?
  Przyjrzyjmy się kolejno każdemu z nich.

I tom Wykładów Pisma Świętego:
Boski plan wieków

• Biblia jest rozumnym i prawdziwym objawieniem planu dobrze uporządkowanego, pełnego sprawiedliwości, mądrości i miłości.
• „Klucz znajomości” Pisma Świętego (Łuk. 11:52) został odnaleziony, a dzięki niemu lud Boży może zrozumieć zakrytą tajemnicę (Kol. 1:26).
• Pan Jezus Chrystus i jego wierni będą w przyszłości nie tylko kapłanami, lecz także królami.
• To Królestwo obecnie jest zakładane, a wola Boża wykonywać się będzie w czasie wtórej obecności Pana Jezusa.
• Zamiarem Bożym jest wybrać oraz odkupić Kościół w Wieku Ewangelii i użyć go dla błogosławienia całej ludzkości w Tysiącleciu.
• „Okup za wszystkich” znaczy, iż wszyscy ludzie będą mieć sposobność powrócenia do utraconej doskonałości.
• „Dzień Sądu” będzie trwał 1000 lat i będzie dniem próby [sposobności i szansy] dla świata.
• Natura ludzka i natura duchowa są dwiema odrębnymi rzeczami i bardzo się różnią jedna od drugiej.
• „Wąska ścieżka, która prowadzi do żywota” jest ścieżką samozaparcia i kończy się z tym wiekiem.
• Droga świętobliwości i sprawiedliwości, na której nie będzie więcej bólu (Obj 21:1-5), zostanie otwarta podczas Tysiąclecia dla całej ludzkości.
• Królestwa tego świata zostały założone tylko na pewien czas i przy końcu tego czasu ustąpią, aby zrobić miejsce nowemu, które będzie wysłuchaniem modlitwy: „Przyjdź Królestwo Twoje”.
• I TOM WYKŁADÓW udziela jasnej odpowiedzi na temat dozwolenia zła i tego, jaki jest stosunek ludu Bożego do panowania grzechu, śmierci i do ich skutków.

II tom Wykładów Pisma Świętego:
Nadszedł czas

• Upłynęło 6000 lat od stworzenia Adama do 1872 r.
• Nasz Pan narodził się w październiku, 2 roku przed naszą erą.
• Zwiastowanie Marii miało miejsce około 25 grudnia, 3 roku przed naszą erą.
• Nasz Pan został ochrzczony w październiku, 29 roku naszej ery.
• „Siedemdziesiąt tygodni” łaski dla Izraela skończyło się w 36 roku naszej ery.
• „Żniwo” Wieku Żydowskiego trwało 40 lat, od 29 do 69 roku naszej ery.
• „Żniwo” Wieku Chrześcijańskiego trwało 40 lat, od 1874 do 1914 r.
• Żydowskie Jubileusze były typami Czasów naprawienia wszystkich rzeczy (Dz. Ap. 3:19-21).
• Typiczne Jubileusze wskazują na datę ich antytypu.
• „Czasy Pogan” skończyły się w 1914 r.
• Wiek Żydowski w swej długości, ceremoniach itd. przedstawiał rzeczywistość Wieku chrześcijańskiego i jego długość.
• Antychryst już się objawił. W II TOMIE WYKŁADÓW dowiesz się: Jak? Gdzie? i Kiedy?

III tom Wykładów Pisma Świętego
Przyjdź Królestwo Twoje!

• Żyjemy obecnie w „czasie końca” Wieku Ewangelii.
• Nasza epoka jest „Dniem” przygotowania Bożego do Wieku Tysiąclecia.
• „Dni oczekiwania” skończyły się, a „Oczyszczenie Świątnicy” (Kościoła), zwiezienie do spichlerza jego Pszenicy i niszczenie Kąkolu odbywa się w naszym czasie.
• Jest to powodem, dla którego Bóg zaczyna przywracać swoją łaskę cielesnemu Izraelowi, zaślepionemu od wieków, aby móc zgromadzić wybraną klasę spośród pogan.
• Ta łaska objawia się w sposób stopniowy i jest nazwana Syjonizmem.
• Królestwo Immanuela jest teraz zakładane.
• Wielka Piramida w Egipcie jest świadkiem wszystkich tych wydarzeń minionych Wieków, jak również i naszego obecnego czasu i świadczy o nich przez symbole.

IV tom Wykładów Pisma Świętego:
Walka Armagedonu

• Wiek Ewangelii ma się zakończyć „Dniem Pomsty”.
• Ów dzień obejmie cały świat a szczególnie chrześcijaństwo tylko z nazwy.
• Wszystkie systemy polityczne, społeczne, finansowe i religijne upadną (Więcej na ten temat dowiesz m.in. w artykule: Koniec świata w Apokalipsie wg Jana).
• Sądy te mają się rozpocząć od Domu Bożego i rozciągnąć się na wszystkich.
• Okres ten jest nazwany przez Proroków „Dniem Pańskim”.
• Jest on symbolicznie pokazany jako „Dzień ciemności”, „Dzień chmury” itd.
• Ucisk (lub zamieszanie) tego dnia jest przy równane do huraganu, potopu, ognia, itd., te znamienne typy zostały użyte, aby móc ocenić i równocześnie zakryć rzeczywisty stan tego „Czasu Ucisku” (lub zamieszania), jakiego nigdy nie było odkąd narody poczęły istnieć.
• Przygotowania na ten „ogień”, do tej symbolicznej „Burzy” są obecnie w toku i wkrótce rozpoczną swoją gwałtowną działalność.
• Rozpętają się spory między masami ludu a grupami bogatych i uprzywilejowanych.
• Wielu rozpoznaje ten ucisk i ucieka się do różnych planów, aby go odwrócić, lecz wszystkie plany i zabiegi świata całkowicie zawiodą.
• Królestwo Boże, jedyna nadzieja dla ludu Bożego i całego świata, jest pewne.
• Dojście człowieka do ostateczności okaże się dla Boga sposobnością ustanowienia Królestwa Bożego ? Tysiącletniego Królestwa Chrystusowego, które ustanowi sprawiedliwość mocą Bożą.

V tom Wykładów Pisma Świętego:
Pojednanie między Bogiem a człowiekiem

WSZYSCY PRAWDZIWI CHRZEŚCIJANIE WIERZĄ W POJEDNANIE, lecz bardzo mało osób, nawet z najlepiej poinformowanych, może wytłumaczyć fakt, lub filozofię, pojednania między Bogiem a człowiekiem. Z książki „Pojednanie…” każdy może dowiedzieć się:

• Że Pismo Św. uczy o wielkim Autorze Pojednania, Panu Bogu, i o wielkim Pośredniku Pojednania, Chrystusie.
• O konieczności Pojednania i o konieczności dla „Jednorodzonego” stania się „ciałem”, następnie o Jego śmierci i zmartwychwstaniu z umarłych, aby dokonać Pojednania.
• O zadaniu i pracy Ducha Świętego w odniesieniu do Pojednania. I o poważnej części Pojednania, która pozostaje do ukończenia ? która oczekuje Wtórego Przyjścia Chrystusa w Jego chwale.
• O głównej doktrynie Pojednania, mianowicie o Okupie ? czym on jest ? dlaczego był i jest ośrodkiem lub „piastą koła” wokół której i do której wszystkie nauki Biblii się stosują.
• W jaki sposób ta wielka doktryna o Okupie jest testem prawdziwości lub fałszu wszystkich doktryn; tak że gdy raz jasno będzie zrozumiana stanie się ochroną przed błędem we wszystkich jego formach.
• O człowieku, który jest przedmiotem wielkiego Pojednania, o jego naturze, o jego grzechu, o jego karze, o jego wybawieniu przez Chrystusa i o jego przyszłych możliwościach przez przyjęcie tego Pojednania.

VI tom Wykładów Pisma Świętego:
Nowe Stworzenie

• Rzuca nowe i interesujące światło na Tydzień Stworzenia z Księgi Rodzaju.
• Uznaje prawdziwy Kościół Chrystusowy, spłodzony z ducha jako Nowe Stworzenie.
• Stara się wytłumaczyć na podstawie Pisma Św. stopnie łaski Bożej: usprawiedliwienie, uświęcenie i wyzwolenie w Pierwszym Zmartwychwstaniu.
• Wyjaśnia w kolejności zadania i powinności Nowego Stworzenia wobec Pana, jedno wobec drugiego, wobec przyjaciół i sąsiadów, wobec rodziców, dzieci, mężów, żon itd.
• Tłumaczy Pamiątkową Wieczerzę Pańską i omawia oraz wyjaśnia: czym ona jest a czym nie jest i co powinno być jasno rozeznane przez wszystkie dzieci Boże.
• Chrzest jest przedmiotem całego rozdziału. Liczne błędy prawie wszystkich denominacji są wyjawione w duchu uprzejmym, a następnie prawdziwy chrzest jest przedstawiony w sposób przekonywujący i niezbity.
• Starannie bierze się pod uwagę sprawę nieprzyjaciół i niebezpieczeństw Nowego Stworzenia, podając biblijny sposób do pokonania ich, jak również omawia obecne i przyszłe dziedzictwo świętych.

Pastor Russell – podsumowanie

Zaskakujące, że ci, którzy atakują Russella, odwołują się do nauk, których wcale nie wyznawał! „Podróżujący kaznodzieja” nie nauczał, że badacze Pisma Świętego to wybrany lud Boży, nie brał udziału w sporach o imieniu Bożym. Nie uczył też o „palu męki” i nie odnosił się do przetaczania krwi. Nie był również przeciwnikiem państwowego hymnu czy godła. „Cesarzowi oddawał co cesarskie, a co boskie ? Bogu”, będąc przy tym sługą dobrym i wiernym we wszystkim, nad czym postawił go Pan.

Jeśli interesują Cię nauki pastora Russella, zamów bezpłatnie 1 tom jego wykładów pt. „Boski plan wieków”.

Na zakończenie: fragment przemówienia pastora Russella (1914 r.) na temat śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jedno z nielicznych nagrań, na których mamy okazję go zobaczyć i posłuchać.