Wykład wygłoszony przez brata Bogdana Kwaśniewskiego na spotkaniu biblijnym w miejscowości Kiczyce. 16 grudnia 2018 roku:
Jednym ze wspaniałych i dających nadzieję tematów jaki sobie często rozważamy to restytucja.
Celem naszego poświęcenia nie jest restytucja. Jest ona tylko środkiem do osiągnięcia celu. Celem i sensem naszego życia i życia każdego człowieka jest czas po restytucji –czas po małym okresie – tam rozpoczyna się dopiero wieczność.
Werset Apostoła Pawła 1Kor.2:9 – Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują dotyczy:
- w pierwszym rzędzie Kościoła i ich Boskiej natury.
- w stosunku do ludzi, którzy osiągną życie wieczne na ziemi czas po małym okresie
Obietnica dla trzebieńców jest bardzo mocno związana z tym właśnie okresem.
Iz.56:1-7 – NP.
- Tak mówi Pan: Przestrzegajcie prawa i kierujcie się sprawiedliwością, gdyż bliskie jest nadejście mojego zbawienia i objawienie się mojej sprawiedliwości.
- Szczęśliwy (Błogosławiony) człowiek, który to czyni, i syn człowieczy, który się tego trzyma, który przestrzega sabatu, nie bezczeszcząc go, i który strzeże swojej ręki, aby nie czyniła nic złego.
- Niech więc nie mówi cudzoziemiec, który przystał do Pana: Pan na pewno wykluczy mnie ze swojego ludu, i niech nie mówi trzebieniec: Patrzcie, jestem tylko uschłym drzewem.
- Bo tak mówi Pan: Trzebieńcom, którzy przestrzegają sabatu i wybierają to, w czym mam upodobanie, i trzymają się mojego przymierza,
- Przyznam w moim domu i w obrębie moich murów miejsce i dam im imię lepsze niż mają synowie i córki, imię wieczne, które nie będzie starte.
- Cudzoziemców zaś, którzy przystali do Pana, aby mu służyć i aby miłować imię Pana, być jego sługami, wszystkich, którzy przestrzegają sabatu, nie bezczeszcząc go, i trzymają się mojego przymierza,
- Wprowadzę na moją świętą górę i sprawię im radość w moim domu modlitwy. Ich całopalenia i ich rzeźne ofiary będą mi miłe na moim ołtarzu, gdyż mój dom będzie zwany domem modlitwy dla wszystkich ludów.
Lud Boży podzielony jest na klasy. Izajasz pokazuje kilka grup, którym Bóg obiecuje błogosławieństwo.
Bóg rozmawia tutaj z klasami ludu Bożego, mówi do tych klas cos szczególnego.
W wersecie 2 jest wymieniony człowiek i syn człowieczy, w.3,6,7 opisują cudzoziemców, a wersety 3,4,5 – trzebieńców. Izajasz 56 wymienia także synów i córki. Ogółem wymienia: człowieka, syna człowieczego, cudzoziemców, trzebieńców, synów i córki.
W tym czasie proroctwo było pisane do Żydów:
- człowiek z tego wersetu jest Żydem, Izraelitą – urodzonym w ziemi, posiadającym jak ktoś z narodu wybranego jakiś szczególny rodzaj błogosławieństw. Podobnie i syn człowieczy – jako syn Izraelity jest również Izraelitą – również posiada szczególny rodzaj błogosławieństw
- cudzoziemcy – czyli grupa osób, którzy nie są żydami – Jeśli nie żydzi to poganie, poganie, którzy mówią „a co z nami…., Pan na pewno wykluczy mnie ze swojego ludu”.
- trzebieńcy, którzy mówią „jestem tylko uschłym drzewem”. W tym fragmencie Bóg ma dla nich pewne obietnice. Dlaczego trzebieńcy mówią jestem tylko uschłym drzewem?
W zakonie było powiedziane 5 Moj. 23, że trzebieniec nie wejdzie do zgromadzenia Pańskiego. Więc poniekąd ich obawy o przyszłość są uzasadnione – jestem tylko uschłym drzewem.
Dla każdej z tych 4 grup określone zostały podobne wymagania, które są warunkiem otrzymania wymienionych tutaj obietnic: każdy nich ma przestrzegać sabatu i czynić to co jest zgodne z przymierzem jakie zawarł z Bogiem.
Apostoł Paweł w liście do Żydów 4 rozdział tłumaczy na czym dla chrześcijanina polega przestrzeganie sabatu:
W.2,3 – Albowiem myśmy również usłyszeli dobrą nowinę, podobnie jak ongiś tamci na pustyni. Lecz tamtym słowo to na nic się nie zdało, gdyż nie łączyli się przez wiarę z tymi, którzy je słyszeli. Otóż my wejdziemy do owego odpocznienia, ponieważ przejęliśmy się tymi oto Jego słowami: I poprzysiągłem w gniewie, że nigdy nie wejdą tam, gdzie mogliby odpocząć razem ze Mną. Trzeba jednak pamiętać, że dzieła Jego były dokonane, już gdy świat zaczynał istnieć. Powiedział bowiem [Bóg] w pewnym miejscu o siódmym dniu w ten sposób: I odpoczął Bóg w siódmym dniu po wszystkich dziełach swoich. I znowu w tym miejscu: Nie wejdą do odpoczynku mego. Wynika więc z tego, że wejdą tam niektórzy, gdyż ci, którzy wcześniej otrzymali dobrą nowinę, nie weszli z powodu [swego] nieposłuszeństwa, dlatego Bóg na nowo wyznacza pewien dzień – 'dzisiaj’ – po upływie dłuższego czasu, mówiąc przez Dawida, jak to przedtem zostało powiedziane: Dziś, gdy głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych. Jeśliby bowiem Jozue wprowadził ich do odpoczynku, nie mówiłby potem o innym dniu. Pozostaje więc odpoczynek szabatowy dla ludu Bożego.
Apostoł Paweł mówi:
– że istnieje cos takiego jak sabat dla ludu Bożego – odpoczynek dla ludu Bożego – odpoczynek od wszystkiego czym jesteśmy jak mówi nasz Pan utrudzeni i obciążeni.
– i jest to odpoczynek przez wiarę – przez wiarę możemy odpoczywać – czyli przestrzegać sabatu.
Apostoł mówi: Jeśliby bowiem Jozue wprowadził ich do odpoczynku, nie mówiłby potem o innym dniu. O jakim dniu mówi: o 7 dniu ale tysiącletnim, o którym nasz Pan powiedział syn człowieczy jest Panem sabatu – 7 go tysiącletniego dnia.
…pamiętajcie, że dzieła Jego były dokonane, już gdy świat zaczynał istnieć
Izrael z powodu nieposłuszeństwa nie osiągnął tych obietnic, ale lud Boży może je osiągnąć przez wiarę i przez posłuszeństwo w rzeczywistości stając się uczestnikami wiecznego Bożego Królestwa.
Przestrzeganie sabatu o którym mówi Izajasz 56 ….jest to wiara i odpoczynek w wierze, a więc wiara w Boga i pełne zaufanie – weszliśmy do odpocznienia którzy uwierzyliśmy.
Przestrzeganie przymierza – wykonywanie poświęcenia się Bogu, które jest przymierzem jakie z Nim zawarliśmy. Posłuszeństwo Boskim zasadom, przykazaniom, praca nad charakterem – realizacja woli Bożej, nie swojej.
Dwa warunki – dwa słowa to: WIARA i POSŁUSZEŃSTWO.
w. 2 – Szczęśliwy (Błogosławiony) człowiek, który to czyni, i syn człowieczy, który się tego trzyma, który przestrzega sabatu, nie bezczeszcząc go, i który strzeże swojej ręki, aby nie czyniła nic złego.
Izraelita urodzony w ziemi jest typem na maluczkie stadko. Pierwsza klasa, która otrzymuje błogosławieństwo za wierność swojemu poświęceniu i powołaniu to jest klasa MS wyobrażona przez Żyda – Izraelitę nazwanego tutaj „Szczęśliwy człowiek, który to czyni”. Co czyni? Wiernie realizuje swoje poświęcenie.
- głęboka wiara w Boga
- posłuszeństwo
Druga osoba to – syn człowieczy. Syn w stosunku do ojca zajmuje niższą pozycję – ale jednak jest bardzo blisko ojca – jest tego samego pochodzenia, wywodzi się z jednego rodu, jednego pnia, ale z tego właśnie powodu, że jest synem zajmuje stanowisko niższe.
Jeżeli człowiek – Żyd – reprezentuje tutaj członków maluczkiego stadka – to jaka klasa, ma podobne powołanie, podobne pochodzenie, wywodzi się z tego samego pnia, ma podobne doświadczenia – ale jest jednak niżej? Oczywiście rozwiązanie tej zagadki nie jest trudne – jest to klasa WK. Która została powołana tym samym powołaniem ale z powodu częściowej niewierności jest klasą niższą choć podobną do MS i też kończy bieg w duchowej naturze.
Poświęceni sprzed wieku ewangelii nie mogli być objęci wysokim powołaniem – nie było ofiary Pana Jezusa.
Lud Boży przed wysokim powołaniem i po jego zakończeniu był w podobnej sytuacji. Bóg poza wysokim powołaniem nie spładzał z ducha świętego. Takie osoby w stosunku do wysokiego powołania – do tych obietnic wynikających z wysokiego powołania są cudzoziemcami, bo nie zostali nimi objęci.
Izraelici przedstawiają osoby spłodzone z ducha, cudzoziemcy wyobrażają osoby obce w stosunku do wysokiego powołania. Tak więc MG i SG są tutaj przedstawieni przez cudzoziemca – wprowadzę ich na moja świętą górę.
Góra wyobraża Królestwo, w tym wypadku władzę tego Królestwa. Pismo pokazuje że tak dla SG jak i MG ich nagrodą będzie udział we władzy Królestwa.
- Ps.45:17 – Zamiast ojców swych mieć będziesz synów swych; Ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
- Czy inny tekst z Izajasza Iz.32:1 – Oto król będzie rządził w sprawiedliwości, a książęta według prawa będą panować.
Werset mówi o jeszcze jednej grupie – o trzebieńcach, czyli poświęcających się którzy mówią jestem uschłym drzewem. Jest to ktoś poza zgromadzeniem czyli ktoś….kto nie należy już do żadnej z wybranych klas.
Sama nazwa trzebieniec – Trzebieniec – ktoś bezpłodny, nie mogący dać nikomu życia. Nikomu z klas wybranej – Bóg nie posługiwał się ta klasą aby powoływać i błogosławić kogokolwiek z klasy wybranej. Powód? – zmienił się czas. W czasie kiedy pojawiają się trzebieńcy powołanie do którejkolwiek z klasy wybranej już się zakończyło, więc trzebieńcy nie mogą zaszczepić w nich duchowego życia.
Ta klasa ma swoją obietnicę w tym fragmencie, pod warunkiem spełnienia tych samych wymagań, które miały poprzednie klasy – wiara i posłuszeństwo swojemu przymierzu.
W tej obietnicy jest mowa o pewnej nagrodzie… Imię lepsze niż mają synowie i córki. Są tutaj wymienione jeszcze dwie grupy – klasa trzebieńców otrzymuje imię lepsze niż SYNOWIE i CÓRKI.
Joel 2:28 duch święty jest wylewany na 4 klasy.
A potem wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili, a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia.
POTEM –po wieku Ewangelii wyleję mojego ducha na wszelkie ciało dla wszystkich grup stanie się dostępny: Joel wymienia kto składa się na to wszelkie ciało:
- starcy wasi sny śnić będą,
- młodzieńcy będą mieli widzenia, ale także
- synowie i córki będą prorokować.
Starcy i młodzieńcy to klasy godnych SG i MG – cudzoziemcy, obcy wysokiemu powołaniu.
starcom waszym [Starożytnym Godnym] sny się śnić będą [otrzymają objawienie głębszych Prawd], a młodzieńcy wasi [Młodociani Godni] widzenia widzieć będą [otrzymają objawienie łatwiejszych Prawd]”.
Synowie i córki (Jezusa i Kościoła) – członkowie klasy restytucyjnej zarówno synowie jak i córki. Synowie zajmowali wyższą pozycję niż córki. W klasie restytucyjnej pewne jednostki będą mieć wyższą pozycje niż reszta klasy i ci, którzy będą mieć wyższą pozycję są tutaj nazwani synami, pozostała część to córki.
Wiek Żydowski i wiek Ewangelii:
- osoby twardego karku – Bóg ich odrzuca i tacy wstaną razem ze światem w restytucji.
- Poświęceni – powstaną w klasie SG,
- duża część żydów, która nie uwierzyła w pana Jezusa dalej podlega przymierzu mojżeszowemu, jako ludzie oczekują mesjasza, wierzą we wszystkie obietnice dane Abrahamowi ale …nic ponad to.
- Wierzący w Jezusa Chrystusa jak swojego zbawiciela
Trzymają wysokich mierników moralnych tego przymierza, powoduje że stoją wyżej niż reszta świata. W Królestwie będą startować z innego pułapu. To właśnie oni są synami w porównaniu do córek czyli tych co kompletnie nic nie zrobili – w obecnych warunkach są po prostu światem na pełnym tego słowa znaczeniu.
Wierzący w Jezusa Chrystusa jak swojego zbawiciela. Wprowadzają w swoje życie wymagania słowa Bożego, żyją moralnie…. ale się nie poświęcili. Żyją jednak na innym poziomie dużo wyższym niż reszta świata, która nawet nie wierzy. To kolejna grupa synów w porównaniu do reszty – czyli do córek.
Powstają dwie grupy w klasie restytucyjnej: synowie – trzymali się wiernie przymierza Mojżeszowego albo trzymali się wiary w okup – i są uznani za tych synów, lub ci, którzy nie zrobili nic i są córkami.
Izajasz mówi o trzebieńcach, że Bóg da im imię lepsze niż imię synów i córek. Czyli mówi o jakiejś klasie, która nie jest:
- ani człowiekiem (żydem z Izajasza) czyli nie należy do Maluczkiego Stadka,
- ani synem człowieczym czyli nie należy do Wielkiej Kompani,
- ani cudzoziemcem – czyli nie należy ani do Starożytnych Godnych ani do Młodociano Godnych,
- nie jest też ani synem ani córką, nie jest tak ściśle klasą restytucyjną – nie należy do wierzących żydów lub wierzących chrześcijan niepoświęconych, ani tym bardziej nie jest też ze świata.
Jest to klasa stojąca wyżej nad wierzącymi usprawiedliwionymi z wiary ale niżej niż cudzoziemcy czyli godni.
Osoby należące do tej klasy to POE.
Oprócz kapłanów i trzech grup Lewitów w świątyni służyli Netynejczycy.
Byli sługami Lewitów, pomagali Lewitom w ich służbie (lecz nie na dziedzińcu a w obozie).
„Ich szczególnym miejscem zamieszkania był pagórek Ofel, który pomogli odnowić (Neh. 3:26; 11:21). Osiedlili się oni bardzo blisko świątyni, aby było im dogodnie w służeniu jej.
Oni byli obrzezanymi przychodniami, którzy byli traktowani sprawiedliwie i z szacunkiem (2 Moj. 12:48,49; 3 Moj. 19:33,34; T.P. `48, str. 10, szp. 2). Byli oni pośród tych, którzy ,,umiejętnie” i ,,rozumnie” ,,odłączyli się od narodów onych ziem do zakonu Bożego” Neh. 10:28,29
To co różni klasę POE od synów i córek i stawia ich o wiele wyżej nad tymi, którzy są nazwani synami i córkami – POŚWIĘCENIE!
Dla trzebieńców jest inna nagroda niż dla cudzoziemców. O cudzoziemcach jest powiedziane – wprowadzę ich na moja świętą górę, czyli będą władzą w królestwie. O trzebieńcach jest powiedziane „dostana imię lepsze niż mają synowie i córki” … tekst mówi jakie to będzie imię – „Imię wieczne”. Ta klasa która się dzisiaj poświęca, którą nazywamy poświęconymi obozowcami epifanii, jeżeli zachowa wierność Panu, będzie posłuszna i wierna do końca, wytrwa w swoim poświęceniu, wchodząc w Tysiąclecie ma tutaj inną obietnicę: wiecznego imienia! Co to znaczy?
To znaczy, że wchodząc w Tysiąclecie wszyscy z tej klasy będą wiedzieć, że zwyciężyli w tej klasie. Mimo, że będą przechodzić cały proces restytucji to na samym początku tego okresu dostaną gwarancję, że na pewno zwyciężą. A więc na samym początku będą wiedzieć, że na pewno będą żyli wiecznie.
Ich nagrodą jest wieczne imię i oni o tym będą wiedzieć, że już do nich to należy. Bóg nie zapomni im tego co zrobili tutaj, wtedy kiedy ten świat pozostawał wciąż w ciemnościach i grzechu– to będzie ich nagrodą.
Wtedy kiedy świat będzie przechodził swój proces restytucji, nawet klasa synów nie będzie mogła być pewna ostatecznego zwycięstwa, ONI będą mogli być go PEWNI – to będzie ogromna różnica.
Próba będzie dotyczyć każdego i dla wszystkich będzie taka ciężka. Nawet nasz Pan martwił się czy wszystko dobrze wykonał, to czy w tym przypadku w przypadku POE będzie inaczej?
Podobnie w przypadku naszego Pana: obawiał się tej godziny i prosił, żeby go ten kielich minął. Do jakiego momentu się obawiał?
Dopóki nie otrzymał obietnicy, że zwycięży. Anioł w ogrodzie Getsemane. Podobnie POE.
Jest to Boska obietnica, gwarancja… inaczej się przechodzi próbę ze świadomością, że na pewno zwyciężę – bo jest to obiecane i zagwarantowane.
Obietnica ma swoje warunki, wszystko zależy od tego jak żyjemy dzisiaj.
Obowiązuje tu ta sama zasada co w przypadku każdej inne klasy: prawo zasiewu i zbioru.
Co człowiek sieje to będzie zbierać. Trzeba się upewnić że to Co siejemy jest naprawdę sianiem dla ducha.
Cytat z TP o POE:
„Chociaż nie są oni na próbie do życia w tym Wieku, są jednak pewne rzeczy w tym życiu oraz pewne rzeczy w Tysiącleciu, które zostaną wykonane w Poświęconych Obozownikach Epifanii celem przygotowania ich do życia wiecznego. W tym życiu, po to by mogli okazać się wiernymi jako drugorzędne ziemskie potomstwo Abrahama, muszą zdać próbę wiary i posłuszeństwa – w rzeczy samej muszą skrystalizować te dwie łaski. Będą oni musieli także rozwinąć dużą miarę niesamolubnej miłości, która jest konieczna po to, by wiernie wykonać poświęcenie do śmierci. Być może niektórzy osiągną poziom doskonałej niewypróbowanej miłości.”
Iz. 56:1 – ….bliskie jest nadejście mojego zbawienia i objawienie się mojej sprawiedliwości.