Starość moja ubogacona
Wiarą jak koroną
Którą niosę w swej ręce
Prawdą oczyszczoną.
I ciepłym blaskiem w sercu
Zaczynam dzień każdy
I każdy wieczór ciemny
Oświetlają gwiazdy.
A kiedy zasnąć nie mogę
Trapiona niemocą,
Jest taki ogień co płonie
Wszystkim moim nocom.
Są takie Słowa co prostą
Czynią drogę moją,
Jest Imię co ucieczką
Jest mi ostoją.
Dzięki ci Panie Boże.
Darów Twych bez miary,
Lecz wśród nich najcenniejszy
Dar najczystszej wiary.
31.01.11.
– Czesława-Regina
Kliknij tutaj, by przeczytać więcej wierszy Autorki