Chrześcijański zbór w Bydgoszczy
Tylko Jezus [„Wiersze Brzasku”, nr 14] Tylko Jezus! Gdy w cieniu bywamy Chmury ciemnej i zimnej. Kiedy trwamy w miłości, ufamy, Pan z nami, my z Panem . Wszystko zakryte, choć nas tak blisko, I Tylko Jezus! – to nasze wszystko. Tylko Jezus! Kiedy już w chwale, Kiedy już wszystkie znikną cienie, Widząc jak pięknie Czytaj dalej…
Niech wątpliwości nas nie przygniatają [„Wiersze Brzasku”, nr 13] Często wątpimy, Lękając się, że grzech nas pokona, Ponieważ tyle pokus wokół widzimy, Ponieważ odwaga nasza nadwątlona. I tak wzdychamy, Czyż to możliwe, że znamy Pana, Czy z Panem naprawdę społeczność mamy, Czy moc Jego słowa przez nas odczuwana? Czy życie marne To preludium do wieczności Czytaj dalej…
Chrystus – wszystko we wszystkim [„Wiersze Brzasku”, nr 12] W Chrystusie zupełność się mieści wszelaka, Co dla grzesznego potrzebna człowieka. W nim pokój znajdą ciężko zranieni, Smutek skruszonych w radość się zmieni. I miłość znajdą, z której przebaczenie, I łaskę troski leczącą i drżenie, Współczucie, w którym się serce rozpływa, I prawdę, co radość wieczną Czytaj dalej…
Nasz Mistrz [„Wiersze Brzasku”, nr 11] Nie baśń to stara ani mit dawny, Nie bardów sen ani wizja proroków, Nie fakt wywiedziony przez mędrców sprawnych Z lat niepamięci, przeszłości mroków. Jest On pomocą słodką i czułą, Nie mniej obecną niż dawniej, realną. Wiara ma nadal swą Górę Oliwną, A Galileę miłość ofiarna. Cudowna moc Jego Czytaj dalej…
OPOWIEDZ MI O MISTRZU! [„Wiersze Brzasku”, nr 10] Opowiedz mi o Mistrzu! Wieczorem, gdy siedzę strudzony, Gdy dzień już w ciemność zapada Wieczoru blaskiem zakończony, Tą wielką promienną chwałą, Która przenika z zachodu. A serce me biedne się zmęczyło, Do odpoczynku szuka powodu. Opowiedz mi o Mistrzu! O wzgórzach, które przemierzał samotnie, Kiedy deszcz Jego Czytaj dalej…
Nie czynów naszych… [„Wiersze Brzasku”, nr 9] Nie czynów naszych szuka Pan, Choćby najbardziej sprawiedliwych, Lecz szuka w nich naszej miłości, Ukrytej z świętą troską tam, Gdzie serce czynów jest sprawiedliwości. Miłość jest ową rzeczą bezcenną, Wśród naszych skarbów znaleźć się musi. Pan bowiem oceni daru woń przyjemną I wartość danego Mu złota miarą miłości, Czytaj dalej…
Kościół nominalny [„Wiersze Brzasku”, nr 8] Szły świat i kościół od siebie z dala, A czas upływał, jak rzeki fala. Śpiewał świat swoją piosenkę frywolną, Kościół pieśń nucił cichą, dostojną. Chodź! Podaj rękę! – rzekł świat zuchwały- Wiele tu doznasz wzruszeń wspaniałych. Lecz kościół schował swą rękę śnieżną I odrzekł poważnie: Ja ciebie nie znam. Czytaj dalej…