Na początku naszego tematu postawmy sobie pytanie: co to znaczy, że mam być napełniony Duchem oraz czy jestem napełniony Duchem?
Zapraszamy do wysłuchania wykładu pt. Bądźcie napełnieni Duchem, wygłoszonego w naszym zborze przez brata Zbigniewa Ryla w niedzielę, 2 czerwca 2013 roku.
(Niestety nagranie zaginęło 🙁 … Ale mamy poniżej treść wykładu…)
List do Efezjan 5:18
I nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełnieni Duchem.
Oczywiście Apostoł Paweł zwraca się tu do naśladowców Boga, do wierzących w Boga (Efezjan 5:1) i ma na uwadze Świętego Ducha Bożego. Jednak zrozumienie tematu dotyczącego Ducha Świętego stało się bardzo trudne a to z powodu szatana i jego kłamstwa. Szatan rozpropagował pogląd, że Bóg stwarzając człowieka tchnął w jego nozdrza część Siebie i zadbał o to aby ta rzekoma część Boga była rozumiana jako istota duchowa, która nie może umrzeć.
Polecamy również wykład: Dary Ducha Świętego
Tak powstał pogląd o duszy nieśmiertelnej. Zauważmy jednak, że w związku ze stworzeniem człowieka przez Boga nie występuje słowo duch ale „dech żywotów”, dech wspólny wszystkim ziemskim istotom żyjącym.
Co to jest Duch?
W chrześcijaństwie utrwalił się pogląd, że Duch Święty jest trzecią częścią osoby Boga, ponieważ Bóg jest Trójcą czyli występujący w trzech osobach. W odniesieniu do tego o czym dzisiaj będziemy mówić: o napełnieniu Duchem, to skoro duch jest niezależną częścią osoby Boga, to jak mamy się napełniać osobą Boga?
Pismo Święte na określenie słowa „duch” w Starym Testamencie używa hebrajskiego słowa ruach a w NT greckiego pneuma, i posiadają one w Biblii co najmniej 12 odmiennych znaczeń, a podstawową myślą, jaka pojawia się we wszystkich 12 znaczeniach, jest obecność niewidzialnej mocy:
12 znaczeń słowa duch w Biblii
moc, rzecz niewidzialna- powietrze
- wiatr
- oddech
- zasada życia
- witalność (wigor, ożywienie)
- przywilej życia
- prawo do życia
- usposobienie Boga, Chrystusa, aniołów, ludzi
- nowe stworzenie
- istota duchowa
- nauka, doktryna – prawdziwa lub fałszywa
Duch Święty jako Boska moc
Wszystkie te 12 znaczeń zawierają w sobie znaczenie niewidzialnej mocy.
Dlatego wyrażenie Duch Święty, przede wszystkim oznacza Boską moc, bez względu na to, w jaki sposób i przez kogo jest ona przejawiana. Zobaczmy paralelizm z Ewangelii wg Łukasza 1:35. Wyrażenie: Duch Święty zstąpi na cię oznacza dokładnie to samo, co wyrażenie: moc Najwyższego zacieni cię.
Duch Święty oznacza tutaj świętą moc Boga.
2 List Piotra 1:21
Albowiem nie z woli ludzkiej przyniesione jest niekiedy proroctwo, ale od Ducha Świętego pędzeni będąc mówili święci Boży ludzie.
Święci Boży ludzie mówili będąc pobudzani przez Ducha Świętego – Świętą moc. Jeśli Duch Święty między innymi jest Świętą mocą Boga, z łatwością możemy zrozumieć, dlaczego Biblia może mówić o napełnianiu ludzi Duchem Świętym (Łukasza 1:35,41,67; Dzieje Apostolskie 2:4; 4:8,31; 7:55; 9:17; 13:9)
Nie jest to napełnienie osobą. Ale nie możemy też stwierdzić, że to napełnienie mocą Bożą jest powszechne i dotyczy wszystkich z ludu Bożego. Jak mogliśmy zauważyć było to czynione dla szczególnych celów Boga zwłaszcza w pierwotnym Kościele albo wobec proroków Bożych w starożytności. My dzisiaj nie możemy powiedzieć abyśmy byli napełnieni tą szczególną mocą Bożą, Duchem Bożym. A jednak Apostoł mówi …BĄDŹCIE NAPEŁNIENI DUCHEM…
Duch Święty jako Boskie usposobienie
Poza tym, że Duch Święty jest Boską mocą, w drugim znaczeniu może być zdefiniowany jako Boskie usposobienie w Nim Samym, w Jezusie Chrystusie, w świętych oraz we wszystkich pozostałych poświęconych istotach – dobrych aniołach.
Nie potrzebujemy udowadniać, że Bóg, Jezus Chrystus i Święci posiadają takie Boskie usposobienie, które obejmuje: umysł, często nazywany słowem- mądrość a także serce – uczucia, i moc woli. Ten Duch Święty jako Boskie usposobienie dotyczy również nas jako poświęconych Bogu.
Przez słowo duch w znaczeniu usposobienia mamy na myśli wrodzony lub nabyty umysłowy, moralny i religijny charakter osoby. Taki charakter może być dobry, zły lub neutralny. Dlatego mówimy, że ktoś ma dobrego ducha – usposobienie, złego ducha – usposobienie lub neutralnego ducha – usposobienie.
Duch umysłowy, moralny, religijny
Słowo duch w znaczeniu usposobienia zwykle używane jest na oznaczenie całego wrodzonego lub nabytego charakteru danej osoby. Dosyć często jest jednak używane też na oznaczenie pewnej jego części. Możemy więc mówić o duchu umysłowym, umysłowym usposobieniu, mając na myśli intelektualny charakter jakiejś osoby – charakter intelektualnych zdolności oraz myśli. Możemy mówić o moralnym duchu, usposobieniu, charakteryzując uczucia, łaski i przejawy woli wobec bliźnich. Możemy też mówić o religijnym duchu, religijnym usposobieniu, wskazując na uczucia, łaski i wolę w odniesieniu do Boga.
Celem chrześcijańskiego życia jest napełnianie się Duchem Świętym. Co to jednak znaczy i jak można się nim „napełnić”?
Zacytujemy obecnie kilka wersetów pokazujących, że słowo Duch między innymi oznaczają w Biblii usposobienie.
Mateusza 5:3
Błogosławieni ubodzy w duchu.
Łukasza 1:17
On bowiem pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliasza, aby zwrócić serca ojców ku dzieciom, a opornych ku roztropności sprawiedliwych, aby przygotować Panu lud gotowy.
Jana 4:23
Ale nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca w duchu i w prawdzie.
Prawdziwi chwalcy chwalą Boga w swym usposobieniu ? duchu.
W ten sposób zarówno ze Starego, jak i Nowego Testamentu dowiedliśmy, że jednym ze znaczeń hebrajskiego słowa ruach i greckiego pneuma jest usposobienie w ogólności.
Powiedzieliśmy jednak także, że te dwa słowa oznaczają też różne poszczególne zarysy usposobienia, tj. umysł jako zdolność i jego treść – myśli, uczucia – łaski oraz wolę. Wszystkie one są poszczególnymi częściami usposobienia, a słowo duch używane jest także w odniesieniu do nich indywidualnie, poszczególnie. Przejdziemy teraz do udowodnienia każdego z nich ze Starego i Nowego Testamentu.
Rodzaju 41:8 – Dwa sny faraona wprowadziły jego umysł w stan zakłopotania: jego duch był zatrwożony.
Powtórzonego Prawa 34:9 – Jozue był pełen mądrych myśli: napełniony jest duchem mądrości.
Efezjan 4:23 – Paweł zachęca braci, by odnawiali się w swym umysłowym usposobieniu: odnowili się duchem umysłu waszego.
Kolosan 2:5 – Mówiąc o swej nieobecności w ciele, lecz obecności w umyśle, Paweł pisze: nie jestem obecny ciałem, ale duchem jestem z wami.
Obecnie przechodzimy do dowodu, że obydwa te słowa odnoszą się do uczuć i łask usposobienia, które są częścią usposobienia moralnego i religijnego:
Psalm 143:7 – Psalmista mówi o tym, że utracił łaskę odwagi w swych bolesnych doświadczeniach: ustaje duch mój.
Przypowieści 18:14 – Mamy też dowód, że łaski odwagi, samokontroli i wytrwałości umożliwią nam znoszenie naszych słabości: Duch męża znosi niemoc swoją.
Marka 8:12 – Z powodu niewiary faryzeuszy Jezus odczuwał uczucie głębokiego smutku: westchnąwszy głęboko w duchu swym.
Rzymian 12:11 – Św. Paweł napomina nas, abyśmy rozwijali łaskę gorliwości: duchem pałający.
Teraz przytoczymy i krótko skomentujemy kilka fragmentów używających słów ruach i pneuma w znaczeniu woli usposobienia.
Powtórzonego Prawa 2:30 – By ukarać Sehona, Pan pokierował wydarzeniami tak, by niegodziwość Sehona skłoniła go do przeciwstawienia się Jemu i w ten sposób zatwardził jego wolę, by z powodu jego niegodziwości sprowadzić na niego karę: zatwardził Pan ducha jego.
Dzieje Apostolskie 19:21 – Paweł przejawiał chęć udania się do Jeruzalem i Rzymu: postanowił Paweł w duchu, aby (?) szedł do Jeruzalem.
Filipensów 1:27 – Paweł napomina braci, by byli stanowczy i wytrwali w usposobieniu jednej woli w celu pełnienia woli Boga: stójcie w jednym duchu.
W ten sposób wykazaliśmy, że Duch Święty to Boskie usposobienie, które lud Boży powinien rozwijać w umyśle sercu i woli.
Jak mogę napełnić się Świętym Duchem?
Jeśli czyjś umysł będzie pełen Boskiej prawdy, będzie on pełen Ducha w swym umyśle. Jeśli czyjeś serce będzie pełne świętych uczuć, będzie on pełen Ducha w swym sercu. Jeśli jego wola będzie pełna świętych chęci, wyboru i dominacji, będzie on pełen Ducha w swej woli. Jeśli ktoś będzie napełniony cechami charakteru wymienianymi przez Apostoła Piotra w 2 Liście 1:5-7 (wiarą, nadzieją, samokontrolą, cierpliwością, pobożnością, miłością braterską i bezinteresowną – agape), jego religijne władze będą go pełne.
Podobnie możemy tą zasadę odnieść do wszystkich innych zalet, które gdy rozwijamy to napełniamy się nimi, a jeżeli są one zgodne z Boskim usposobieniem, to w ten sposób napełniamy się Duchem, Świętym Duchem Bożym.
Duch tego świata
Musimy stwierdzić, że jest też inny duch, duch światowy, który nie jest zgodny z Duchem Bożym, z Boskim usposobieniem, jest to duch tego świata, którego bogiem jest szatan, o którym jest powiedziane, że oślepia zmysły (2 do Koryntian 4:4).
Apostoł Paweł w naszym podstawowym wersecie Efez. 5:18 pokazuje to za pomocą kontrastu pomiędzy upijaniem się winem i napełnieniem Duchem. Wino tutaj odnosi się nie tyle do literalnego wina, ile do symbolicznego wina – ducha tego świata.
Tak więc Apostoł przestrzega dzieci Boże przed upijaniem się, szczególnie duchem tego świata, natomiast radzi nam przeciwnie, abyśmy byli napełnieni Duchem Bożym.
To nie wystarczy, że wykorzenimy i usuniemy z naszych serc ducha tego świata, ale musimy napełnić się i utrzymać to napełnienie świętym Duchem Bożym, gdyż w przeciwnym razie duch tego świata pojawi się z własnej woli i zawładnie nami.
Ducha tego świata – usposobienie i zapatrywania świata na każdy temat – znajdujemy wszędzie dokoła siebie, a nasz naturalny umysł skłania się w tym samym kierunku: jest to umysł ciała, przyziemny umysł, samolubny umysł.
Nie upijajmy się tym winem…
Uczestniczyć w dużym stopniu w tym umyśle, czyli usposobieniu, znaczy upić się nim. To upojenie otępia duchowe zmysły, powstrzymuje proces rozumowania władz umysłowych i tak dalece zaciemnia zdolność widzenia Prawdy, że jej wyraźne dostrzeżenie staje się niemożliwe. Takie upojenie prowadzi do śmierci (Rzym. 8:6).
Natomiast Duch Chrystusowy ma zupełnie odmienne działanie: jest to „duch mocy i miłości, i zdrowego zmysłu” (2 Tym. 1:7) a jego tendencją jest oświecanie zrozumieniem i ożywianie każdej szlachetnej zdolności. Ten duch prowadzi do wiecznego życia.
Apostoł Paweł pisze w Liście do Rzymian 12:2:
A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście [mogli] rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.
Wynikiem takiego oświecania i ożywiania jest otrzymywanie radości, pokoju i ducha uwielbienia (Efezjan 5:19-20):
Śpiewajcie wspólnie psalmy, hymny i pieśni duchowe. Śpiewajcie Panu z całego serca i chwalcie go. Składajcie nieustannie dzięki za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Kiedy dwóch lub trzech mających takiego ducha spotka się (Mateusza 18:20), ich serca oczywiście biją razem. Ponieważ w swych sercach tworzą melodię dla Pana, oni często rozkoszują się w wyrażaniu jej przez psalmy, hymny i duchowe pieśni, przez oświadczenia i modlitwy dziękczynne do Boga w imieniu naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Zbyt wielkie zaangażowanie się w życiowe troski może stłumić ducha dziękczynienia. Lecz będąc oświeceni duchem Bożym wiemy, że wszystkie rzeczy, jakkolwiek uciążliwe, współdziałają dla dobra tych, którzy miłują Boga nade wszystko – dla powołanych zgodnie z Jego zamiarem (Rzym. 8:28). Dlatego, mamy przywilej radowania się w każdym czasie oraz we wszystkich okolicznościach; (patrz: 1 do Tesaloniczan 5:16-23) i przyjemnością powinno być dla nas dziękowanie zawsze za wszystko Bogu.
Jeżeli tego nie czynimy to apostoł mówi, że możemy zagasić Ducha.
Czy jestem napełniony Duchem?
Powiedzieliśmy co to znaczy być napełnionymi Duchem, ale też postawiliśmy pytanie: czy jestem napełniony Duchem?
Są tacy, którzy byli kiedyś silni w Panu, obecnie okazują oznaki duchowej starości. Twierdzą, że Pańskie normy prawdy i sprawiedliwości są za wysokie; wolą porównywać się z innymi braćmi aniżeli z Panem. Boją się, że inni nazwą ich dziwakami lub ekstremistami, jeżeli odmówią:
- wejścia do grona plotkarzy, mówienia źle o innych,
- wzięcia udziału w światowych przyjemnościach i postępowania według światowych norm.
Przez swoje postępowanie – jeżeli już nie ustnie – świadczą oni, że boją się zastosować do wysokich norm Pańskich.
Innym objawem, że czyjeś duchowe życie umiera i traci Ducha Bożego jest to, gdy ktoś traci pragnienie badania Prawdy Słowa Bożego, rozmyślania o niej i karmienia się nią.
Tracenie pragnienia modlenia się, uczęszczania na zebrania, świadczenia o Prawdzie może być oznaką utraty Ducha Bożego.
Co robić by znów napełnić się Duchem?
Zamiast być zatrutym duchem tego świata i jego dążeniami starajmy się być napełnieni Duchem Pańskim, aby nasza największa radość i największe błogosławieństwa objawiały się w dziękowaniu Bogu za Jego dobroć, w utrzymywaniu serdecznej społeczności z Nim, a następnie mając w dodatku społeczność jedni z drugimi i z tymi, którzy są w Prawdzie w Panu.
Lud Boży nie powinien być ponury, posępny, nieszczęśliwy i stale zapłakany. Nie jest to wolą Bożą względem niego, ale przeciwnie, lud Boży powinien być zawsze wesoły i pełen zadowolenia (Filipian 4:4).
Podstawą do takiego stanu powinna być wiara w Słowo Boże, które ustawicznie lud Boży powinien spożywać i nim się karmić łącznie z ich społecznością z Panem, która będzie stałym podłożem do chwały i dziękczynienia.
Jesteśmy również pouczeni, abyśmy jedni drugim byli poddani w poszanowaniu Pańskim, a nie byli dyktatorami, abyśmy nie obstawali za bardzo przy swoim, abyśmy nie troszczyli się o to, by nasza własna wola miała być wykonana na ziemi lub w niebie, ale raczej pragnieniem naszym powinno być, aby wola Ojca została wykonana i abyśmy mogli zauważyć Jego kierownictwo i opatrzność u drugich i przez nich, jak również przez nas, a szczególnie abyśmy zauważyli nauki w Jego Słowie (Filipian 2:3; Efezjan 5:17).
Drodzy bracia, zbadajmy samych siebie starannie i z modlitwą (1 do Koryntian 11:31) w celu określenia, czy jesteśmy naprawdę wierni i zupełni w wierze – doświadczajmy samych siebie (2 do Koryntian 13:5). Upewnijmy się, że nie dozwalamy na działanie w nas żadnemu z powyżej opisanych objawów śmierci duchowej. Doglądajmy tego, aby nasze życie w „wewnętrznym człowieku” było zawsze obfitsze, aby się „odnawiało ode dnia do dnia” i abyśmy zawsze przez moc Pańską i w niej stawali się silniejsi.
Bądźmy napełnieni Duchem!