Wykład do nominacji. Brat Leszek Szpunar przedstawił go na spotkaniu zboru Pana w Bydgoszczy 20 listopada 2022 roku:
Notatki do wykładu:
Wykład do nominacji 2022 – List do Rzymian 12: 4-8
Albowiem jako w jednym ciele wiele członków mamy, ale wszystkie członki nie jedno dzieło mają; Tak wiele nas jest jednym ciałem w Chrystusie, aleśmy z osobna jedni drugich członkami. Mając tedy różne dary według łaski, która nam jest dana; jeśli proroctwo, niech będzie według sznura wiary; Jeśli posługiwanie, niech będzie w posługiwaniu; jeśli kto naucza, niech będzie w nauczaniu; Jeśli kto napomina, w napominaniu; kto rozdaje, w szczerości; kto przełożony jest, w pilności; kto czyni miłosierdzie, niech czyni z ochotą.
Organizowanie się jest cechą wszystkich społeczności potrzebną dla realizacji dążeń, celów
- gwarancją ich realizacji.
Formy tego zorganizowania zależą od potrzeb, celów, zadań czy dążeń danej społeczności.
Organizacja Kościoła jest prosta i wolna od krępujących więzów / Gal.5: 1 – Stójcie tedy w tej wolności, którą nas Chrystus wolnymi uczynił… /.
Jest ona porównana do ludzkiego organizmu – Ef.4: 16
Ale szczerymi będąc w miłości rośnijmy w Onego we wszystkim, który jest głową; to jest w Chrystusa, Z którego wszystko ciało przystojnie złożone i spojone we wszystkich stawach, przez które jeden członek drugiemu posiłku dodaje przez moc, która jest w każdym członku, według miary jego, wzrost ciału należący bierze ku budowaniu samego siebie w miłości
To też wskazuje na jedność Kościoła – Ef.4: 4-6
Jedno jest ciało i jeden duch, jako też jesteście powołani w jednej nadziei powołania waszego. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; Jeden Bóg i ojciec wszystkich, który jest nade wszystko, i po wszystkich i we wszystkich was.
Organizacja Kościoła jest zgodna z jego posłannictwem:
- względem Boga i Chrystusa / aby ich wielbić, 1 Kor.10: 31 – Przeto lub jecie lub pijecie, lub cokolwiek czynicie, wszystko ku chwale Bożej czyńcie. /
- względem siebie
– doskonalenie się w dobrym słowie i czynie / Ef.4: 11-13 – I tenże dał niektóre Apostoły, a niektóre proroki, a niektóre ewangelisty, drugie też pasterze i nauczyciele. Ku spojeniu świętych, ku pracy usługiwania, ku budowaniu ciała Chrystusowego; A iżbyśmy się wszyscy zeszli w jedności wiary i znajomości Syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę zupełnego wieku Chrystusowego. /
– oczyszczanie się ze wszelkiej nieczystości ciała i ducha
– zdobywanie podobieństwa do Chrystusa
– odłączanie się od członków wpadających w grzech i ciężkie błędy a nie pokutujących
– rozpoznawanie i przeprowadzanie takich spraw, jakie konieczne są do wykonywania jego misji , np.
– wybór sług lokalnego kościoła i wyznaczanie ich służby /Dz.Ap.6: 1-6;13: 1-3; 14:23 /
– utrzymywanie czystości doktryny i życia / Dz.Ap.15: 1-31-doktryna;1 Kor.5:1-13/
– pomaganie potrzebującym
– załatwianie spraw odnoszących się do zebrań i ich porządku / Żyd.10: 25 /
- względem świata – dawanie światu świadectwa odnośnie grzechu, sprawiedliwości, mającego nastąpić sądu / Mat.5: 13-16; 24: 14 /
Każdy zbór / miniatura Kościoła / decyduje o wszystkim, kierując się wolą Bożą.
Czym mamy kierować się przy nominacji i później wyborze ? – ogólna zasada: 1 Tes.5:12 – A prosimy was, bracia! Abyście poznali tych, którzy pracują między wami, i którzy są przełożonymi waszymi w Panu, i napominają was.
- starsi / 1 Tym.3: 1-7; 8-13 /
- diakoni / 1 Tym.3: 8-13; Dz. Ap. 6: 1-3
Listy Ap. Pawła do Tymoteusza są tzw. listami pastorskimi, troszczącymi się o dobro zgromadzeń i ich sług. I właśnie w 1 Tym. 3:1–7, 8–13 Apostoł opisuje kwalifikacje starszych i diakonów, m.in.:
starsi [tł. wg. oryginału]:
– mający dobry charakter, będący wolny od zarzutów [anepilemptos, anegkletos];
– trzeźwo myślący [nefalios];
– niekoniecznie żonaty, ale mający nie więcej jak 1 żonę (uwaga ze względu na przychodzących do wiary pogan) [mias günaikos andra];
– rozsądny i opanowany [sofron];
– skromny i stateczny [kosmios];
– gościnny i życzliwy [filoksenos];
– dydaktyk, dobry nauczyciel [didaktikos];
– bez nałogów [me paroinos – nie dla wina];
– niekłótliwy, nie awanturnik, nie szukający zaczepki [me plektes];
– uczciwy [epieikes];
– niewojowniczy [amachos];
– niezachłanny, niełakomy [afilargyros Þ nie przywiązany do pieniędzy, nie miłujący groszy];
– dobrze zarządzać własnym domem, a kościołem tak opiekować się jak własnym domem;
– nie powinien być nowo nawróconym, to kryterium ma ustrzec przed przesadną ambicją
i pychą [neofytos Þ dosł. nie nowo zasadzony — metafora ogrodnicza];
– mający dobrą opinię od innych z zewnątrz [martyria kalos Þ dobre (piękne) świadectwo];
- diakoni [tł. wg. oryginału]:
– szlachetny i poważny [semnos];
– nie dwoisty, nie fałszywy [dilogos Þ dwusłowny];
– nie goniący tylko za zyskiem albo nie żądający zapłaty [aischrokerdes];
– oceniający Słowo Boże i nie lekceważący go;
– przed rozpoczęciem służby powinni zdobyć już pewne doświadczenie;
Podobne kryteria są wymienione w liście do Tyt. 1:6–9. W w. 9 są dodane:
– trzymający przed sobą wiernie słowo według nauki [antechomenon toü kata didachen
pistoü logoü];
– napominać przez zdrowe nauczanie [didaskalia hygiainouse];
To oznacza że tacy słudzy powinni mieć zdrową wiarę, być pełni poświęcenia i Prawdy, nie spekulować, nie filozofować, nie narzucać swojej woli.
W 2 Tym. 2:24, 25 Apostoł oprócz 4 wymienionych przez nas kwalifikacji dodaje jeszcze jedną:
– w cichości nauczający [praüteti (od praüpathia) Þ delikatnie wychowujący,
taktownie naprawiający].
Umiejętność przekonywania, taktowność są bardzo pożądanymi cechami w odróżnieniu od grubiaństwa i nachalności.
Każdego sługę czeka wiele funkcji i zadań np.:
– podstawowy przywilej to służenie słowem Bożym (Dz. Ap. 6:4);
– pomoc w duchowej chorobie, udzielanie rad (Jak. 5:14);
– pomoc najsłabszym i wątpiącym (Rzym. 14:1; 15:1; Dz. Ap. 20:35);
– strofowanie (1 Tym. 5:20);
– funkcja mediatora, rozjemcy (Mat. 18:15–17);
– współpraca z innymi sługami (starszych z diakonami) (Jan. 13:12-15, Fil. 1:1).
Te kryteria mogą wydawać się bardzo proste. Dla niektórych nie obeznanych z Prawdą Słowa Bożego — zbyt proste, naiwne. Sprostanie tym wymaganiom jednak wcale nie jest łatwe. W dzisiejszych, niedoskonałych czasach nie znajdziemy ani jednego kandydata, który by spełniał wszystkie wymagania, które Apostołowie jako ideał starszego lub diakona wystawili. W naszych wyborach nie powinniśmy się kierować ani skrajną surowością, ani zbytnią pobłażliwością.
Powaga i odpowiedzialność jaka wiąże się z pracą sług zmusza zbór do poważnego potraktowania przywileju wyborów.
Wcześniejsze nominacje dają czas na modlitwę i zastanowienie nad kandydatami co powinno zaowocować jednomyślnością w głosowaniu. Dlatego dzisiaj je przeprowadzamy.