Sumienie – myśli pastora Russella

[ wróć do pierwszej strony artykułu ]
Skalanie sumienia

R 2516
„Wszystko czyste czystym, lecz pokalanym i niewiernym niema nic czystego, ale pokalany jest i umysł i sumienie ich; udawają, że Boga znają, ale uczynkami swemi tego się zapierają, będąc obrzydłymi i nieposłusznymi, a do wszelkiego dobrego uczynku nie sposobnymi”. – Tyt. 1:15, 16.

Apostoł dowodzi, że tacy mają pokalane nie tylko umysł, ale i sumienie, tak, że oni będą źle czynić, źle mówić i źle myśleć, a sumienie ich nie będzie im tego wyrzucać, ponieważ ich umysł i sumienie działają w zgodzie i, jak Pismo święte mówi, oni stają się ślepymi i samozwiedzionymi. Co za okropny to stan i jak bacznymi powinni być wszyscy z ludu Pana, aby nie tylko trzymać w czystości serce i umysł, ale także uważać, aby sumienie było czułe i w ścisłej zgodzie ze Słowem Bożym. Ten stan możemy utrzymać tylko przez częste i surowe rozsądzanie samych siebie probierzem, jaki Bóg nam dał, a którym jest Jego prawo miłości.

Tylko przez nieposłuszeństwo prawu miłości mógł ktoś dojść do takiego pokalania serca i sumienia, potem, gdy już był oczyszczony wiarą w drogocenną krew i poświęcony Panu.

R 3224
Z tej lekcji, tyczącej się doświadczenia Saulowego, powinniśmy nauczyć się, że nasz Ojciec Niebiański chce abyśmy zwracali pilną uwagę na Jego Słowo i nie myśleli ani na chwilę, że możemy je polepszyć, albo że czasy i okoliczności zmieniły potrzebę posłuszeństwa Jemu. Gdyby Saul był posłusznym a wynik tego okazałby się ujemny, on przynajmniej miałby czyste sumienie; mógłby mówić, że on był posłusznym Bogu a za wyniki tego nie jest odpowiedziały. Bóg byłby odpowiedzialny za wyniki, a wiemy, że moc Boska sprawiłaby wyniki najwłaściwsze.

[ wróć do pierwszej strony artykułu ]