Drodzy Bracia i Siostry, uważam to za przywilej, że mam możliwość służyć Wam dzisiaj. Chciałbym przekazać pozdrowienia od naszego zboru w Riverside w Kalifornii. Niektórzy z nich są tutaj dzisiaj z nami. A także od pozostałych braci amerykańskich i kanadyjskich, z którymi się spotykamy. Chciałbym drodzy Bracia i Siostry przede wszystkim podziękować za ten przywilej usługi. Mam nadzieję, że wszyscy dobrze się macie i jesteście owocni z łaski Pana. Być może niektórzy Bracia amerykańskich i kanadyjscy słyszeli już ten wykład, ale myślę, że będzie on nowy dla Braci polskich i niemieckich.
Na początku tytuł może brzmieć dziwnie. A tytułem mojego wykładu jest SIEDEM RZECZY, KTÓRYCH BÓG NIE MOŻE ZROBIĆ. Myślę, że w trakcie, gdy będziemy posuwali się do przodu, zrozumiecie ten tytuł lepiej.
(English text version: https://bibletruthexaminer.com/37.html)
Ktoś podarował mi jako prezent książkę pt. „101 rzeczy, których Bóg nie może zrobić”. Wybrałem z tej książki trzy rzeczy, którymi dzisiaj chciałbym się z Wami podzielić.
Myślę, że wszyscy rozumiemy, że Bóg ma przymioty istoty i przymioty charakteru. Jednym z przymiotów istoty Boga jest wszechmoc. Czasami wszechmoc jest definiowana jako zdolność do zrobienia wszystkiego. Jednak taka definicja jest zbyt szeroka, ponieważ Pismo Święte uczy nas, że są takie rzeczy, których Bóg nie może zrobić. Na przykład, Bóg nie może zrobić niczego, co byłoby sprzeczne z Jego charakterem. Główne cechy Jego charakteru to mądrość, sprawiedliwość, moc i miłość.
Brat Johnson podał myśl, że Bóg nie może cofnąć przeszłości, uczynić jakiegoś wydarzenia niebyłym. Chociaż Bóg może przewidzieć wszystkie przyszłe wydarzenia. Może więc zapobiegać albo zneutralizować skutki przyszłych wydarzeń. Żadne wydarzenie nie może przebiec w sposób niezgodny z Jego wolą. Brat Johnson podał także myśl, że prawdopodobnie Bóg nie może uczynić materii z niczego, chociaż brat Johnson nie był w tej sprawie dogmatyczny. Podał on myśl, że materia jest wieczna i Bóg po prostu użył jej do procesu stwarzania.
Bóg także najwyraźniej nie jest w stanie zniszczyć Boskiej istoty. Oznacza to, że musiał bardzo dokładnie rozwinąć naszego Pana i maluczkie stadko. Po to, by wiedzieć, że nigdy nie pójdą oni przeciwko Jego woli.
Chciałbym użyć jako wersetu Psalmu 115:3, który brzmi: „Bóg nasz jest w niebie, czyni wszystko, co zechce / co Mu się podoba.” To oznacza, że Bóg może robić wszystko, czego pragnie. Oczywiście Bóg ma wolną wolę, by czynić wszystko to, czego pragnie. I także wszystkim swoim inteligentnym stworzeniom dał wolną wolę. Możemy zatem zdecydować, że jesteśmy, chcemy być w zgodzie z Boską wolą, ale możemy też sprzeciwić się Jego woli. Jednak udzieli On wiecznego życia tylko tym, którzy są w harmonii z Jego wolą. Ponieważ chce mieć dobry i sprawiedliwy wszechświat przez nieskończone wieki przyszłości.
Przejdźmy zatem do pierwszej z tych siedmiu rzeczy, których Bóg nie może zrobić.
Pierwszą z nich jest to, że Bóg nie może mieć równego sobie. Wersetem, jaki chciałbym zacytować, będzie Psalm 89:7 – „Któż bowiem na obłokach może być równy Panu? Któż podobny Panu pośród synów Bożych?”. PAN w tym wersecie jest małymi drukowanymi literami – w Biblii angielskiej, co oznacza dla czytelnika angielskiego, że chodzi o Boga Jehowę, o Wszechmocnego. Nie dotyczy to naszego Pana Jezusa. Pytanie z tego Psalmu sugeruje odpowiedź, że nikt nie może równać się z Bogiem. Niemożliwe jest, żeby ktokolwiek był równy Bogu.
Kolejnym przymiotem Boskiej istoty jest supremacja. Można ją zdefiniować jako bycie w niezrównany sposób wyższym wobec wszystkich innych i że wszyscy są, albo powinni być, Mu poddani. Bóg jest jedyną istotą we wszechświecie, która nie została stworzona. On istniał od zawsze, od wieczności. Bóg nie może zatem stworzyć innego wszechmocnego Boga. Ponieważ stworzenie takiego innego Boga oznaczałoby, że ten Bóg także musiałby istnieć od wieczności, co – jak wiemy – nie może mieć miejsca. Izaj. 45:6 – Bóg mówi w tym wersecie – „Ja jestem i ja jestem ostatni, a oprócz Mnie nie ma Boga”. Innymi słowy, Bóg jest pierwszą i ostatnią istotą, która nie została stworzona. Chociaż Pismo Święte mówi o innych Boga, nie ma jednak innego wiecznego i wszechmocnego Boga. Nawet nasz Pan Jezus nie jest odwieczny i wszechmocny.
Zajrzyjmy do 1 Kor. 15:28 – „A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany Temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim.” Wiemy, że Bóg podda wszystko swemu Synowi w Królestwie Tysiąclecia. Przy końcu Wieku Tysiąclecia, sam Syn zostanie poddany Ojcu. Ponieważ to Ojciec poddał wszystkie rzeczy Synowi. Niebiański Ojciec będzie więc najwyższy w oczach wszystkich przyszłych stworzeń. Wszyscy będą poddani Bogu. Nie odda On tej chwały innemu, chociaż bardzo wwywyższył swojego Syna, żeby pod Bogiem był on ponad wszystkim Jego stworzeniami. Nie będę tego czytał, ale odwołam się do Izajasza 42:8.
Przejdźmy teraz do drugiej rzeczy, której Bóg nie może uczynić. Bóg nie może sprawić, żeby Jego Słowo wróciło do Niego bez wykonania tego, czego On pragnie. Możecie zechcieć otworzyć swoje Biblie na Izaj. 55:8-10 – „Bo myśli moje to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje, mówi Pan. Lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze, i myśli moje niż myśli wasze. Gdyż tak, jak deszcz spada z nieba, i śnieg z nieba, i już tam nie wraca, ale zrasza ziemię i czyni ją urodzajną, tak iż porasta roślinnością, i daje siewcy ziarno, a jedzącym chleb.” Werset 11 chciałbym wykorzystać jako główny werset dla tej drugiej rzeczy: „Tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust. Nie wróci do mnie puste, ale wykona moją wolę i spełni pomyślnie to, z czym je wysłałem.”
Mamy pewnego rodzaju równoległy werset u Izaj. 46:10-11 – „Moja rada się ostoi i wykonam moje wszelkie upodobanie. Wypowiedziałem to i sprawię, że tak się stanie. Zamierzyłem to i także to wykonam.” Wróćmy do Izaj. 55. W wersecie 8. i 9. Bóg zwraca się do świata. W wersecie 8. Bóg mówi, że Jego plan co do zbawienia człowieka, nie jest taki, jak plan tego świata. I sposoby Boga do realizacji Jego planów nie są takie same jak sposoby świata. A werset 9. mówi, że Boskie plany i sposoby działania nie są zrozumiane przez świat, ponieważ Boskie plany i sposoby działania są większe i bardziej wspaniałomyślne niż plany i sposoby świata. Myślę, że wszyscy dostrzegamy, że plany i sposoby świata są na dużo niższym poziomie niż plany i sposoby działania Boga.
Boskie plany i sposoby działania są wyższe od tego, czego spodziewali się Żydzi. Są one także wyższe od tego, czego spodziewa się większość chrześcijan. Rozważmy jeszcze raz werset 10. Mówi on o naturalnym postępie w przyrodzie, jest symboliczny. W wersecie 10. deszcz i śnieg są obrazem prawdy. Przychodzą one z nieba. Innymi słowy: prawda przychodzi od Boga. Bóg jest ostatecznym, najwyższym źródłem wszelkiej prawdy, a Jego prawda podleje świat/ziemię. W swoim Królestwie Bóg zaspokoi duchowe pragnienia świata swoją prawdą.
Dzisiaj ludzie głodują i umierają z głodu z powodu braku prawdy. Jednak w swoim Królestwie Bóg zatroszczy się o ich duchowy głód. W tym wersecie mowa także o roślinności, ziarnie i chlebie. Obrazuje to, że świat w Królestwie Bożym będzie wzrastał w prawdzie. Będzie przechodził od mleka prawdy aż do mięsa prawdy. Wracając do wersetu 11 z Izaj. 55, mamy tutaj wielkie upewnienie dla naszej wiary, drodzy Bracia i Siostry. Gdy ten werset mówi, że Jego słowo wychodzi, oznacza to, że Bóg zawsze daje i będzie dawał prawdę na każdą dyspensację lub na każdy wiek. Wychodzi ona z Jego ust. Wiemy, że ustami albo inaczej rzecznikiem Boga jest nasz Pan Jezus. A słowo jego nie wróci do niego puste/próżne. Innymi słowy, Jego Słowo nigdy nie zawiedzie, ale zawsze wykona to, co się Jemu podoba. Wypełni ono to, czego Bóg pragnie. Pomyślnie wykona ono wszystko, na co jest posłane. Jego Słowo zawsze będzie triumfować. Zawsze zwycięży. Upadły człowiek nie może zagwarantować niczego, ponieważ nie jest w stanie tego uczynić. Bóg może jednak zagwarantować, że Jego wola zostanie spełniona, z powodu Jego nieskończonych przymiotów istoty i charakteru.
Świat nie został nawrócony na chrześcijaństwo, chociaż chrześcijaństwo próbuje to uczynić już od dwóch tysięcy lat. Oznacza to zatem, że nawrócenie świata w Wieku Ewangelii nie jest częścią Boskiej woli. Pomimo tego, że Jezus pozostawił polecenie, aby podjąć próbę nawrócenia świata, to jednak czasem nawrócenia świata jest pośredniczące panowanie Chrystusa, które jest już bliskie, ale wciąż należy do przyszłości.
Czasami możemy popatrzeć na Boskie słowo i możemy pomyśleć, że brakuje tam harmonii, że Bóg jest powolny w realizowaniu swojego słowa. A może jakieś wydarzenia przeszkodziły realizacji Jego woli. Wszyscy możemy jednak zachować ufność, że Słowo Boże jest całkowicie harmonijne ze sobą i że wszystko zostanie wykonane w odpowiednim dla tego czasie, a żadne wydarzenie nie może przerwać/przeszkodzić w realizacji Boskiego planu.
Przejdźmy do numeru trzeciego. Bóg nie może otrzymać problemu, którego nie mógłby rozwiązać. Bracia, prosiłbym, żebyście zajrzeli do Mateusza 19:23-25. „Jezus zaś rzekł do uczniów swoich. Zaprawdę powiadam wam, że bogacz z trudnością wejdzie do królestwa niebios. I powiadam wam jeszcze, że łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego. A gdy to usłyszeli uczniowie, zaniepokoili się (byli bardzo zadziwieni) i mówili: Któż zatem może być zbawiony?” Ale potem Jezus kontynuuje w wersecie 26. „A Jezus zauważył to, spojrzał na nich i powiedział: U ludzi to rzecz niemożliwa, ale u Boga wszystko jest możliwe.”
Odwołam się także do Jer. 32:27. „Oto ja jestem Pan, Bóg wszelkiego ciała, czy jest dla mnie coś niemożliwego/coś zbyt trudnego?” Nie ma rzeczy zbyt trudnej/niemożliwej dla Boga, ponieważ jest On wszechmądry i wszechmocny. Są tylko dwa ograniczenia w zakresie tego, co Bóg może zrobić. Najpierw to coś musi być możliwe. Tak jak wcześniej powiedziałem, że Bóg nie może stworzyć innego Boga, który byłby równy Jemu samemu, jak również nie może On zrobić niczego, czego nie pragnie zrobić. Bracia, nie ma żadnej takiej mocy ani połączenia mocy, które mogłyby pokrzyżować Jego plany. A to powinno być dla każdego z nas bardzo pocieszające.
W wersetach 23 do 25 (Mat. 19) Jezus wyjaśnia, że trudno będzie bogatemu człowiekowi wejść do Królestwa z powodu jego materialnego bogactwa. W szerszym jednak zastosowaniu, ktoś, kto jest bogaty w świecką mądrość, włądzę i bogactwo, to te elementy mogą utrudnić poświęcenie się Bogu, ponieważ światowa mądrość, władza i bogactwo ma tendencję rozwijania pychy. Z drugiej strony, ktoś bogaty w świecką mądrość, władzę i bogactwo, może być skłoniony przez Boga do poświęcenia się Jemu, ponieważ Bóg wie, jak na nich wpłynąć. Bóg wie jakie doświadczenia dać takiemu człowiekowi, aby rozwinęły pokorę, a zniszczyły pychę. Podsumowując zatem, możemy powiedzieć, że nie ma zbyt trudnego problemu dla Boga do rozwiązania, dla tych, którzy Go miłują. A ma to zastosowanie zarówno teraz, jak i do przyszłego Królestwa.
Myślę, że wszyscy znamy przypadki ludzi, którzy byli bogaci w świecką mądrość, władzę i bogactwa, a następnie poświęcili się Bogu i dowiedli swojej wierności. Większość jednak ludu Pana nie jest i nie może być wielka pod względem świeckiej mądrości, władzy czy też bogactwa. Ułatwia to nam nasze poświęcenie się Bogu, poświęcenie naszego życia.
Przejdźmy do czwartej rzeczy. Bóg nie może kłamać. Zajrzyjmy do Żyd. 6:16-17. Czytamy tam: „Ludzie bowiem przysięgają na kogoś większego, a zakończeniem wszelkiego ich sporu jest przysięga, która jest potwierdzeniem. Również Bóg chcąc wyraźniej dowieść dziedzicom obietnicy niewzruszoność swojego postanowienia, poręczył je przysięgą.” I teraz werset 18, „Abyśmy przez dwie niewzruszone rzeczy, co do których niemożliwą jest rzeczą, aby Bóg kłamał, abyśmy mieli silną pociechę, abyśmy pochwycili leżącą przed nami nadzieję”. Równoległy werset możemy znaleźć w 2 Tym. 2:13. „Bóg nie może zaprzeć się samego siebie”. Nasz werset z Żydów 6:18 przede wszystkim odnosi się do kościoła, do maluczkiego stadka. Ma jednak drugorzędne zastosowanie także do innych poświęconych klas ludu Bożego, łącznie z nami samymi.
Jakie są te dwie niewzruszone rzeczy, o których jest tutaj mowa? Jest to Słowo Boże i przysięga Boga. Inaczej mówiąc: przymierze Abrahamowe i przymierze potwierdzone przysięgą. Te dwa przymierza są niezwruszone, są niezmienne – niemożliwe do zmiany. Bóg nie może kłamać, ponieważ ma sprawiedliwy charakter. Jego sprawiedliwy charakter jest nieomylny. I werset mówi, że mamy silną pociechę (BW: „mocną zachętę”). Możemy być zachęceni i mieć ufność w Bogu, ponieważ On dał nam swoje Słowo i przysięgę, a one są niezmienne. Werset mówi o ucieczce. Ta ucieczka odnosi się do naszego Pana Jezusa Chrystusa. Mówi także o nadziei wystawionej przed nami. Jaka była nadzieja kościoła? Były trzy rzeczy, jako obiekty ich nadziei:
1 – żeby zobaczyć, być z Jezusem i być do Niego podobnym
2 – żeby pokonać ich nieprzyjaciół, wrogów
3 – żeby błogosławić wszystkie rodziny ziemi
Jaka jest nasza nadzieja? My mamy nadzieję na ziemskie dziedzictwo, mamy nadzieję pokonać naszych wszystkich wrogów i mamy także nadzieję, że będziemy mogli pomagać w błogosławieniu wszystkich rodzin ziemi.
Przejdźmy teraz do piątej rzeczy, której Bóg nie może zrobić. Bóg nie może nikogo kusić. List Jakuba 1:13. „Niech nikt nie mówi, gdy jest kuszony: przez Boga jestem kuszony. Ponieważ Bóg nie możemy być kuszony złem i nikogo też nie kusi (żadnego człowieka)”. Słowo „kusi” pochodzi od greckiego słowa ‘pierazo’. Przede wszystkim to słowo oznacza ‘potwierdzić coś’, ‘poddać to próbie’, ‘sprawdzić’, ale znaczenie drugorzędne to ‘przekonywać, nęcić, wabić w sposób pociągający, sugerować zrobienie/popełnienie jakiegoś zła’. To dotyczyłoby pierwszego, drugiego i czwartego słowa ‘kusić’ w tym wersecie. Trzecie jednak słowo ‘kusić’ w tym wersecie pochodzi od greckiego słowa ‘apeirastos’, które znaczy ‘niepodlegający pokusie’, ‘nie do pokuszenia’. Zatem, gdy mamy powiedziane, że człowiek, który jest wystawiony na pokusę, niech nie mówi, że jestem kuszony przez Boga i gdy mamy powiedziane, że Bóg nie kusi nikogo, to w tych trzech przypadkach chodzi o to, że Bóg nigdy nie będzie próbował kusić kogoś, by ten popełnił jakieś zło.
Możecie zostawić swój palec w tym miejscu u Jakuba i zajrzeć do Izaj. 5:20-21. Mówi on: „Biada tym, którzy zło nazywają dobrem”. Innymi słowy: biada tym, którzy zło w człowieku przypisują jako dzieło lub działanie Boga. Albo ci, którzy nazywają dobro złem. Biada im. Innymi słowy: przypisują Bogu zło, a Jego dzieło jest przecież doskonałe. Którzy przypisują zło w człowieku jako dzieło Boga. Jest to bluźnierstwo. Zło w człowieku nie powstało bowiem w wyniku Boskiego działania.
Dalej ten werset 20 – „Którzy zamieniają ciemność w światłość (podają ciemność za światłość)”. Innymi słowy: biada tym, którzy nauczają błędu, a nazywają go prawdą. A ciąg dalszy: „światłowość w ciemność”. Biada tym, którzy nazywają prawdę – błędem. Jeszcze, którzy zamieniają gorycz w słodycz, a słodycz w gorycz. Biada tym, którzy są mądrzy w swoich własnych oczach i mądrzy w swojej własnej ocenie.
Wracając do Jakuba 1:13, Bóg nie może być kuszony. On nie ma skłonności do zła i nie powinniśmy kusić Go, by czynił zło. Znowu, cały czas trzymając to miejsce Jakuba 1:13, chciałbym zajrzeć do 5 Mojżeszowej 32:4. Mowa jest tu o Bogu i jest tu powiedziane, że jest On skałą. Jego dzieło jest doskonałe, wszystkie Jego drogi są sprawiedliwe, jest Bogiem prawdy, wiernym, bez fałszu. Sprawiedliwy i prawy jest On. I ostatni fragment z Jakuba 1:13 mówi, że On też nikogo nie kusi, żadnego człowieka. Nigdy nie kusił i nie będzie kusił nikogo, aby popełniał zło, chociaż dozwala on na różne próby i doświadczenia, by sprawdzić/poddać próbie i odsiać niewiernych.
Bóg jednak kusi nas, żebyśmy wykonywali dobre czyny. Dowodzi tego Filipian 2:13. „Albowiem to Bóg sprawia w was i chcenie, i wykonanie, według upodobania swego.” Widzimy więc, że kusi On nas wszystkich, ale po to, żebyśmy czynili dobro. Teraz zobaczmy na werset, który mówi, kto kusi nas do złego. Jest to następny wers po Jakubie 1:13, czyli Jak. 1:14 – „Lecz każdy człowiek bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą”. Tymi, którzy kuszą nas, to nasi trzej wielcy wrogowie: świat, ciało i diabeł. Wiemy, że diabeł robi to świadomie. Jednak świat i nasze własne ciało nie zawsze robią to świadomie.
Teraz szósta rzecz, które Bóg nie może zrobić. Bogu nie można się podobać bez wiary. Zajrzyjmy do tego wielkiego rozdziału wiary. List do Żydów 11. Chciałbym z tego rozdziału wykorzystać werset 6. „Bez wiary nie można podobać się Bogu. Kto bowiem przystępuje do Boga, musi wierzyć, że On jest i że nagradza tych, którzy Go pilnie szukają”. Co to jest wiara? Mamy jej definicję w pierwszym wersecie. „Wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, jest dowodem rzeczy niewidzialnych”. Inny słowy mamy tutaj te dwa elementy wiary: umysłowa ocena i poleganie serca. Druga część tego wersetu, gdzie mowa o dowodzie rzeczy niewidzialnych, to właśnie umysłowa ocena wiary, a pierwsza rzecz, że wiara jest pewnością tego, na co mamy nadzieję, to jest to poleganie serca, jako ten element wiary. A zatem wiara to coś z naszego umysłu i coś z naszego serca.
Apostoł Paweł rozpoczyna mówiąc o Ablu i Enochu. Zanim jednak mówi następnie dalej o innych bohaterach wiary, mówi on w wersecie 6, że bez wiary nie można podobać się Bogu. Zadajemy zatem dwa pytania:
1 – dlaczego nie można się podobać Bogu bez wiary?
2 – dlaczego nie można przyjść do Boga bez wiary?
Odpowiedź mamy w naszym wersecie. Ten, którzy przychodzi do Boga, mówi wierzyć, że On jest, że Bóg istnieje. A tutaj mamy aż cztery elementy tej wiary. Trzeba wierzyć w istnienie Boga, że istnieje sam z siebie i że jest osobą, posiada osobowość. Druga rzecz potrzebna to pragnienie, żeby przyjść do Boga, szukanie Go. Po trzecie, taka osoba musi przejawiać pokutę i wiarę, przez co uzyskuje się tymczasowe usprawiedliwienie. No i trzeba się poświęcić, poświęcić swoje życie Bogu, do czego potrzebna jest wiara i uczynki.
Druga część naszego wersetu 6 mówi, że On nagradza tych, którzy Go pilnie szukają. Powinniśmy poznawać Boga głodnym sercem. Powinniśmy być Mu posłuszni. Powinniśmy Mu służyć. Powinniśmy rozwijać wszystkie łaski charakteru. Szczególnie w tym życiu powinniśmy rozwijać wiarę, która jest w stanie przenosić symboliczne góry. Powinniśmy rozwijać wszechogarniającą wiarę. Bóg nie oczekuje, że będziemy przejawiać ślepą wiarę. On nie oczekuje, że będziemy przejawiać wiarę bez uzyskania od Niego dowodów. On wskazuje na swoje Słowo, skąd dowiadujemy się o Jego charakteru. Poznajemy Jego plan. Poznajemy także Jego obietnice, które są tak pewne, jak to, że jutro rano wzejdzie słońce. To dzięki takiemu pełnemu zapewnieniu wiary Noe zbudował arkę. To pełne upewnienie wiary umożliwiło Abrahamowi ofiarowanie jego syna Izaaka. Także pełne upewnienie wiary pozwoliło Lotowi uciec z Sodomy tuż przed jej zniszczenie. Ci trzej posiadali prostą wiarę, jak u dziecka. Gdyby nie posiadali jednak pewnego upewnienia wiary, Noe wyglądałby na bardzo nierozsądnego człowieka, który buduje arkę. Abraham okazałby się łatwowiernym i gotowym do złożenia w ofierze swojego syna, a Lot okazałby się głupcem uciekającym z Sodomy. Bóg dał jednak Noemu dowód, że będzie powódź. Tak samo dał On dowody Abrahamowi, by był gotowy złożyć w ofierze swojego syna. Udowodnił także Lotowi, że Sodoma będzie zniszczona. Być może podał te dowody przez aniołów, może przez wizję, a mógł też użyć innych środków, ale czegokolwiek użył to mieli oni pełne upewnienie wiary w Jego obietnice.
My nie opieramy naszej wiary na tym, że anioł do nas przyjdzie i coś nam powie, lub na różnych widzeniach, wizjach. Opieramy naszą wiarę na Słowie Bożym. I na tym fundamencie wiary budujemy nadbudowę naszych uczynków. Najpierw posiadamy wiarę, a następnie na niej budujemy wszystkie inne zalety charakteru, na naszej wierze. Tak, jak mamy podane w 2 Liście Piotra 1.
Teraz chciałbym przeczytać pewien wiersz, którego tytuł brzmi: „Wiara i uczynki”. Mówi on o tym, jak ważna jest Wiara i uczynki dla poświęconej jednostki:
„Oto, gdy żeglarz próbuje przeciwstawiać się rosnącej fali
i próbuje prosto kierować swoją łódź
Jeśli obydwa wiosła będą pracować może posuwać się do przodu
i zostawiać za sobą spenione fale
ale jeśli jedno z wioseł położy w łodzi
będzie kręcił się dookoła bez sensu
Tak i wiara, i uczynki, kiedy razem się zejdą
Napełniają się potężną mocą i niebiańskim życiem
Żeby wspomagać chrześcijanina na jego żmudnej drodze
i popychać go do przodu na jego drodze ku Bogu
a jeśli on porzuci wiarę lub uczynki – nieważne które
na pewno zatrzyma się zanim dotrze do końca swej podróży.”
Jako poświęceni bracia i siostry potrzebujemy zarówno wiary, jak i uczynków. Potwierdzamy naszą wiarę naszymi uczynkami.
Wreszcie siódma rzecz, której Bóg nie może zrobić. Bóg nie może zawieść swego ludu. Werset, jakiego chcę użyć, to 5 Mojżeszowa 31:6. „Bądźcie mocni i bądźcie odważni. Nie bójcie się i nie drżyjcie przed nimi, gdyż Pan, Bóg twój, sam pójdzie z tobą. Nie porzuci i nie opuści cię.”
Prawdopodobnie rozpoznajemy te słowa, jako pochodzące od Mojżesza, który zwracał się do Izraela pod koniec swojego życia. Izrael miał właśnie wejść do Ziemi Obiecanej, a Mojżesz zachęcał ich, żeby byli silny, odważny, żeby się nie lękali swoich wrogów, ponieważ Bóg był z nimi, który obiecał, że nie zawiedzie ich i nie porzuci ich. Jak rozumiemy jednak, Izraelowi zabrakło wiary, że wejdą natychmiast do Ziemi Obiecanej. Został zmuszony do wędrowania po pustyni przez kolejne 40 lat.
Chciałbym rozważyć pewne podobne wersety, a pierwszy z nich to Izaj. 49:15-16. „Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu? Czy nie zlituje się nad dziecięciem swojego łona? A choćby nawet one zapomniały, jednak ja ciebie nie zapomnę. Oto na moich dłoniach wyryłem cię”. Miłość matki do dziecka to taka piękna rzecz, a miłość Boga do Jego dzieci jest jeszcze wspanialsza.
Jeszcze List do Rzymian 8:38-39. Apostoł Paweł pisze, że jest przekonany „że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie, nie zdoła odłączyć nas od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” Jakże pocieszające powinny być te obietnice dla każdego z nas.
Chciałbym teraz podać krótkie podsumowanie siedmiu rzeczy, których Bóg nie może zrobić:
1. Bóg nie może mieć równego sobie (Ps. 89:6)
2. Bóg nie może sprawić by Jego słowo wróciło do niego, bez wykonania tego, czego On pragnie (Izaj. 55:11)
3. Bogu nie można dać problemu, którego On nie mógłby rozwiązać (Mat. 19:26)
4. Bóg nie może kłamać (Żyd. 6:18)
5. Bóg nie może nikogo kusić (Jak. 1:13)
6. Bogu nie można się podobać bez wiary (Żyd. 11:6)
7. Bóg nie może zawieść swego ludu (5 Mojż. 31:6)
Chciałbym zakończyć w tej chwili odczytanie Psalmu 46. Jest to bardzo pocieszający Psalm w tych czasach ucisku, w których żyjemy.
„Bóg jest ucieczką i siła naszą, pomocą w utrapieniach najpewniejszą. Przeto nie boimy się, choćby ziemia zadrżała. I góry były wrzucone w głębiny mórz. Choćby szumiały i pieniły się wody. Choćby drżały góry z powodu gniewu Jego. Sela.
Jest rzeka, której nurty rozweselają miasto Boże, przybytek święty Najwyższego. Bóg jest w nim, nie zachwieje się. Bóg wspomoże, zaraz z poranku. Wzburzyły się narody/poganie, królestwa się zachwiały. Odezwał się swoim głosem i rozpłynęła się ziemia. Pan zastepów jest z nami. Ucieczką/warownym grodem jest nam Bóg Jakuba. Sela.
Pójdźcie, oglądajcie dzieła Pana, którymi uczynił zniszczenia na ziemi. Kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi. Łamie łuki i kruszy włócznie. Wozy pali ogniem. Uspokójcie się i poznajcie, że ja jestem Bogiem. Będę wywyższony między narodami/poganami, będę wywyższony na ziemi. Pan zastępów jest z nami. Warownym grodem/ucieczką jest nam Bóg Jakuba. Sela.”
Żyjemy w pierwszej części tego Psalmu. Wyczekujemy jednak ostatnich wersetów tego Psalmu w Królestwie Bożym. Proszę o błogosławieństwo Boże na te mysli i słowa, dla naszego zbudowania, Amen!