Siedem dni stworzenia – jak to rozumieć

Photo by Lenstravelier on Unsplash

„Nawet bardzo nieuważny czytelnik Biblii przyzna, że słowo dzień jest często używane w Biblii w odniesieniu do okresów czasu wcale nie trwających 24 godziny. Na przykład, w jaki sposób, zanim słoń­ce i księżyc stały się odpowiednio twórcami dnia i nocy, co nastąpiło w czwartym dniu twórczym (Księga Rodzaju 1:15-19), mogły w ogóle istnieć dni o 24 godzinach? Czy Biblia nie nazywa dniem jasnej części 24-godzinnego okresu w odróżnieniu od ciemnej części takiego okresu, zwanej nocą, jak wskazuje na to Księga Rodzaju 1:15-19? W wielu tekstach oczywiste jest to, że Biblia używa słowa dzień nie tylko na określenie okresu krótszego niż 24 godziny, lecz także na określenie okresów czasu dłuższych niż 24 godziny. W Księdze Rodzaju 2:4 cały okres twórczy zwany jest dniem, co oczywiście potwierdza, że słowo to oznacza coś więcej niż tylko okres o 24 godzinach. U Jeremiasza 31:31 całe 40 lat, w czasie których Bóg wyzwalał Izraela z Egiptu, i nie tylko rozpoczął, lecz także zakończył ustanawianie z nim całego Przymierza Zakonu – zwane są dniem. 40 lat kuszenia Go na pustyni przez Izraela Bóg wprost nazywa dniem (Psalm 95:7-11).

Powyższe wersety bezpośrednio dowodzą, że słowo dzień jest niekiedy używane w Biblii na określenie okresów o wiele dłuższych niż 24 godziny. Podobnie i my we współcze­snym języku posługujemy się takimi określeniami, jak dni Aleksandra, dni Cezara, dni Karola Wielkiego, dni Lutra, dni Cromwella, dni Waszyngtona, dni Napoleona, dni Lincolna, dni Roosevelta itp. na ozna­czenie nie okresów o 24 godzinach, lecz lat, w czasie których ludzie ci mieli wpływ na sprawy ludzkości. Podobnie Biblia mówi o latach, nazywając je dniami Adama (Rodzaju 5:4,5), dniami Enocha (Rodzaju 5:23), dniami ośmiu innych wspomnianych w Księdze Rodzaju 5 oraz dniami Noego (Rodzaju 9:29). Są to jedynie kolejne przykłady biblijnego użycia terminu dzień na określenie okresów dłuższych niż 24 godziny, stanowiących normalną długość naszego dnia.

Biblia często używa terminu dzień na oznaczenie wieku. Na przykład, Wiek Ewangelii, który trwa już 1900 lat [pisane w latach 30-tych XX wieku – dop. ws], w 2 Koryntian 6:2 nazywany jest dniem zbawienia dla Kościoła. Ten sam wiek w Liście do Hebrajczyków 1:1,2 nazywa­ny jest „dniami ostatecznymi” drugiej dyspensacji, przy czym wcześniejszymi dniami był Wiek Patriar­chów, trwający 659 lat, oraz Wiek Żydowski, trwający 1845 lat, co obejmuje okres od potopu aż do dru­giego adwentu Chrystusa, kiedy to ustanowione zostanie Królestwo Boże. Wiek Ewangelii długości po­nad 1900 lat jest tym dziś, w czasie którego według Hebrajczyków 3:13 chrześcijanie powinni na każdy dzień na­pominać się wzajemnie w celu ustrzeżenia się odstępstwa. Tak więc wieki – Wiek Ewangelii długości ponad 1900 lat, Wiek Patriarchów długości 659 lat oraz Wiek Żydowski trwający 1845 lat – w tekstach tych są z osobna nazywane dniami. Co więcej, porównanie Izajasza 65:2 i Listu do Rzymian 10:21 dowodzi, że dniem o którym tam mowa, jest cały Wiek Żydowski długości 1845 lat, kiedy to Bóg wyciągał Swe zbawcze, pouczające, korygujące i karzące ręce do Izraela, który przez cały ten okres – „cały dzień” – okazywał się być nieposłusznym i opornym ludem. Dosłownie setki razy określenie dzień, pojawiające się w takich odmianach, jak „on dzień”, „dzień Pana”, „dzień Boga”, „dzień Jehowy”, „dzień Chrystusa”, ,jego dzień”, „mój dzień” oraz „dzień sądu”, używane jest na oznaczenie Tysiąclecia, okresu czasu długości 1000 lat (2 Piotra 3:8; Objawienie 20:4-6). 2 Piotra 3:7; Izajasza 11:10; 25:9 oraz Dzieje 17:31 to kilka ilustracji ta­kiego użycia terminu dzień na oznaczenie 1000 lat panowania Chrystusa nad ziemią.

Te i liczne inne uży­cia słowa dzień na oznaczenie okresów długości 1 roku, 40 lat, 80 lat, 659 lat, 1845 lat, ponad 1900 lat i 1000 lat z pewnością powinny ograniczyć brak rozsądku tych, którzy upierają się, że twórcze dni były okresami o 24 godzinach tylko dlatego, że dla sześciu czasów stwarzania użyte zostało słowo dzień. Z pewnością pierwszy fakt, że Biblia między innymi używa terminu dzień na oznaczenie wieków, drugi fakt, że dni o 24 godzinach, zastoso­wane do sześciu twórczych dni z Księgi Rodzaju, prowadzą do nonsensownych rezultatów, trzeci fakt, że w okre­sie, zanim słońce, księżyc i gwiazdy stały się światłami dla ziemi, nie było 24-godzinnych dni oraz czwarty fakt, że do zrealizowania dzieła sześciu twórczych dni potrzebne były wieki – powinny nie tylko powstrzymać nas od uznawania twórczych dni jako okresów o 24 godzinach, lecz również skłonić do uznania ich za wieki o długim czasie trwania.”

– Paul S.L. Johnson, „Stworzenie”, s. 26-28.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *