Wiersze Brzasku | kącik poezji
ALCHEMIA MIŁOŚCI
Miłość to z naszych nalewanie
W innych puchary,
To codzienne z praw rezygnowanie,
By dla innych dary,
To pójście ścieżką kamienistą
Każdego nowego dnia,
Aby dla innych wygodną, czystą
Była wybrana droga ta.
Nie ślepa jest miłość i umie na świat
Spoglądać innych oczyma.
I nigdy nie spyta: Czy muszę dać?
Zapyta raczej: Kto nie ma?
I smutek miłość w sercu swym skryje,
By każdy śpiewać mógł,
Chce innym ulżyć, choć w trudach żyje
I skrzydła im przypiąć do nóg.
Czy miłość taka, Bracie,
Obecna w twojej duszy?
O! ? W święte zmieni imię twe,
Gdy dotrzesz, dokąd żeś wyruszył.
fot. flickr / Naveen Thomas Prasad