Poniższy artykuł to fragment wykładu wygłoszonego przez mówcę Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” – Bronisława Bacika (30 kwietnia 2001 roku w Poznaniu). Posłuchaj całego wykładu:

—

W tej lekcji pragniemy zastanowić się nad naszym poświęceniem, a szczególnie nad zaproszeniem Boskim skierowanym do tych, którzy tej decyzji jeszcze nie podjęli. Temat dzisiejszej lekcji zaczerpnięty jest z Ewangelii wg Mateusza 7:13-14 [„Wchodźcie przez ciasną bramę! Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!” – Biblia Tysiąclecia].

Wchodźcie przez ciasną bramę!

Nasz Pan w tych słowach wskazuje nam w jaki sposób możemy zdobyć życie trwające wiecznie, życie bez końca, życie w szczęściu i radości, życie w społeczności z Bogiem, życie szczęśliwe, w którym nie będzie już chorób, boleści i cierpień, które dzisiaj rodzaj ludzki doznaje. Myślę, że to pragnienie jest udziałem wszystkich ludzi (Rzymian 8:22, Objawienie 21:1-5).

Mamy  zaproszenie – nasz Pan Jezus Chrystus wskazuje nam drogę i mówi, że jeżeli na nią wstąpimy i będziemy po niej podążali i dojdziemy do jej mety, to otrzymamy życie wieczne. Chociaż wydawałoby się, że taka oferta spotka się z szerokim aplauzem, że ludzie uczynią wszystko, żeby otrzymać to upragnione życie wieczne, to jednak niewielu jest tych, którzy poważnie potraktowali słowa Jezusa i którzy przyjęli to zaproszenie.

Wielu nie widzi tej bramy i drogi

Nieraz może zastanawiamy się dlaczego tak jest? Czyżby ludzie nie wiedzieli o tej propozycji? Czyżby nie chcieli żyć wiecznie? Zdajemy sobie sprawę, że jest to pragnieniem każdego człowieka. Chociaż to życie jest przepełnione chorobami, cierpieniami, zmartwieniami, różnymi kłopotami to jednak ludzie pragną żyć. Pismo Święte odpowiada na te pytania.

Mówi, że Szatan zaślepił umysły ludzkie, żeby nie widzieli tej drogi (2 Kor. 4:4). Mówi także, że brak jest im wiary i nie wierzą tym słowom Jezusa. Dlatego rozważając znaczenie tych słów, które Jezus wypowiedział, chcemy powiedzieć, że Jezus powiedział, że ciasna brama, o której te wersety wspominają jest to symbol poświęcenia się Bogu na służbę. Wąska droga jest to postępowanie w stanie poświęcenia. Słowo poświęcenie oznacza odłączenie się i przeznaczenie dla specjalnego, świętego celu. Jako kontrast tej drogi Nasz Pan Jezus Chrystus wskazuje przestronną bramę i szeroką drogę. Bramę nieposłuszeństwa, grzechu przez którą przeszedł Adam, jak również i całe jego potomstwo. Szeroka droga to droga grzechu, samolubstwa i na niej zrodzony został cały rodzaj ludzki.

Świat na szerokiej drodze

Nasz Pan Jezus Chrystus powiedział, że mało jest tych, którzy przechodzą przez ciasną bramę, czyli tych, którzy poświęcają się Bogu na służbę, i mało jest tych, którzy kroczą wąską drogą poświęcenia. Mówi natomiast, że wielu jest tych, którzy przechodzą przez przestronną bramę i kroczą szeroką drogą.

Pismo Święte mówi, że my wszyscy jesteśmy grzesznikami. Potwierdzają to słowa Apostoła Pawła z Listu do Rzymian 3:10-12 [„Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, nawet ani jednego, nie ma rozumnego, nie ma, kto by szukał Boga. Wszyscy zboczyli z drogi, zarazem się zepsuli, nie ma takiego, co dobrze czyni, zgoła ani jednego” – Biblia Tysiąclecia]. Pismo Święte również nam mówi, że Bóg jest pełen miłości, że przygotował plan zbawienia dla całego rodzaju ludzkiego. Znamy ten tekst z Ewangelii Jana 3:16 [„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”]. Bóg przygotował plan zbawienia dla całej ludzkości – dla Adama i dla wszystkich Jego dzieci. Nauka o okupie jest piękną, wspaniałą prawdą, która pociesza serca i wskazuje na wielką miłość Boga, którą On objawił w Swoim Synu, a naszym Panu – Jezusie Chrystusie.

Jezus – nasza brama i droga do życia

Nie ma innej drogi do pojednania z Bogiem jak przez Jezusa Chrystusa. Jest to jedyna droga, która prowadzi do zbawienia. Jednak zanim ci, którzy poświęcą się Bogu na służbę, mogą wejść na tę wąską drogę postępowania śladami Jezusa, muszą przedtem, jak wskazuje Pismo, wejść na drogę pokuty.

Ścieżka pokuty

Z biblijnego punktu widzenia pokuta jest to głębokie przeżycie grzesznika, który odwraca się z drogi grzechu i podejmuje wysiłki sprawiedliwego życia. Pamiętamy, że jest to siedem elementów, które obejmuje żal za grzech i trzy elementy prowadzące taką jednostkę do sprawiedliwości (Więcej: Przygotowanie serca do służby Bogu). Idąc taką drogą pokuty, grzesznik jest przygotowywany żeby wstąpić na drogę usprawiedliwienia.

Usprawiedliwienie z wiary

Apostoł Paweł w liście do Rzymian 5:1 podaje nam definicję usprawiedliwienia: „Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (Biblia Warszawska). Te słowa nam wskazują, że usprawiedliwienie otrzymujemy przez wiarę w Jezusa Chrystusa i grzesznik, który podejmuje wysiłki, żeby postępować sprawiedliwie, przekonuje się, że jest grzeszny, że jest niedoskonały, że nie jest w stanie sprostać doskonałemu prawu Bożemu, że to prawo jego potępia i że Bóg jest święty, że Bóg jest doskonały, że Bóg jest sprawiedliwy i nie może mieć nic do czynienia z grzechem i z grzesznikami.

Jak jednak powiedzieliśmy ten Bóg jest pełen miłości i miłosierdzia i dlatego przygotował zbawienie w Jezusie Chrystusie i przygotował możliwość uzupełnienia tych braków i przykrycia ich szatą sprawiedliwości Chrystusowej przez te jednostki, które wierzą w Jezusa i przyjmują Go jako swojego Zbawiciela. Dlatego tacy są poczytani za sprawiedliwych i w tym stanie mają dopiero możliwość przystępu do Boga. I w tym stanie również usprawiedliwieni z wiary mogą wejść w przymierze z Bogiem, mogą poświęcić się Bogu na służbę.

Poświęcenie się Bogu na służbę

Zauważmy, co mówi apostoł Paweł w 1 Liście do Tesaloniczan 4:3,7 „Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty … Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości”. Jest to wolą Bożą żebyśmy się poświęcali Bogu na służbę i jest to rozumna i mądra rzecz (Rzymian 12:1), gdy człowiek podejmuje taką decyzję i podejmuje te wysiłki pod Boską opatrznością i Jego kierownictwem.

Nasuwałoby się pytanie jaki jest stosowny wiek do poświęcenia. Czy może jest jakiś wyznaczony wiek, w którym można poświęcić się Bogu? Odczytajmy słowa naszego Pana z Ewangelii Marka 16:15,16 „I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony”.

Z tych słów wynika, że najpierw powinniśmy opowiadać Ewangelię, głosić Słowo Boże, przedstawiać plan zbawienia rodzaju ludzkiego, możliwość wstąpienia na tą wspaniałą drogę. I ci, którzy uwierzą, mogą być ochrzczeni. Dlatego z tych słów wynika, że nie może tego uczynić niemowlę, ponieważ ono nie jest w stanie zrozumieć tych słów, które do niego mówimy. Każdy kto rozumie te słowa, kto ocenia te słowa, kto podejmuje drogę pokuty, kto wstępuje na drogę usprawiedliwienia, a następnie podejmuje decyzję poświęcenia się Bogu na służbę – taki może być ochrzczony, taki może ten symbol chrztu wodnego dokonać na zewnątrz przed innymi braćmi i siostrami.

Pismo Święte mówi, że szczególnie miłymi Bogu są młode serca, osoby, które w kwiecie swojego wieku podejmują decyzję poświęcenia się Bogu na służbę (Księga Koheleta 12:1): „Pomnij jednak na Stwórcę swego w dniach swej młodości, zanim jeszcze nadejdą dni niedoli i przyjdą lata, o których powiesz: Nie podobają mi się”. Pamiętamy też o młodym Tymoteuszu, do którego apostoł Paweł często kierował słowa zachęty i pocieszenia.

Poświęcenie jest miłe Bogu w każdym wieku.

Czy słyszysz jego zaproszenie?