Apostoł Paweł piszący z więziennej celi swój drugi list do Tymoteusza.
Pytanie: Proszę o wyjaśnienie zwrotu:
” … z cichością naprawiając przeciwników” (2 List do Tymoteusza 2:25).
Odpowiedź: W kontekście tego wersetu (wersety 24-26) czytamy: „Ale sługa Pański nie ma wdawać się w spory, lecz powinien być łagodny w stosunku do wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwy, z cichością pouczając tych, którzy się sprzeciwiają; być może Bóg da im kiedyś pokutę ku poznaniu prawdy; i żeby mogli wyzwolić się z sideł diabła, który ich zniewala do czynienia jego woli.”
Powyższe tłumaczenie z Biblii Króla Jakuba [KJV] nie oddaje myśli Apostoła tak dobrze, jak czynią to inne przekłady. The Emphatic Diaglott wydany przez Benjamina Wilsona przedstawia tę myśl tak: „Z cichością naprawiając przeciwników”. Apostoł kieruje te słowa do sług Pana, dając im radę, jak mają postępować w stosunku do tych, którzy sprzeciwiają się im oraz Ewangelii, którą głoszą.
Kiedy oponenci się sprzeciwiają sługom Pana, Paweł radzi, aby nie odpowiadali z zawziętością, z gniewem, złośliwie, wojowniczo, spornie lub wyniośle. Przeciwnie, on zachęca, aby pouczali i naprawiali w cichości.
Możemy zdefiniować cichość jako łagodną uległość umysłu, serca i woli. Cicha osoba jest pokorna i daje się pouczyć, ale niekoniecznie słaba. Pismo Święte pokazuje, że Jezus i Mojżesz mieli dużo cichości, a wcale nie byli słabi (Mateusza 11:29; 4 Mojżeszowa 12:3). Dla lepszego zrozumienia cichości, do której stosuje się 2 do Tymoteusza 2:25, prosimy zajrzeć do Sztandaru Biblijnego z września 2003 r., strona 102.
Błogosławieństwa cichości
Dlaczego Apostoł kładzie nacisk na to, żeby odpowiadać opozycji z cichością? Odpowiedź znajdziemy w ostatniej części wersetu 25 oraz w wersecie 26: … być może Bóg da im kiedyś pokutę ku poznaniu prawdy; i żeby mogli wyzwolić się z sideł diabła, który ich zniewala do czynienia jego woli.
Postawa chrześcijanina w stosunku do przeciwników powinna być pełna gotowości niesienia pomocy, mając na celu udzielenie im pomocy do uleczenia siebie, do przyjęcia Słowa Bożego i do uwolnienia się spod wpływu Przeciwnika. Chociaż część opozycji może postępować mniej lub bardziej rozmyślnie, większość jednak wynika z zaślepienia i nieświadomości, jak uznali to Apostołowie Piotr i Paweł (Dzieje Apostolskie 3:17; 2 do Koryntian 4:4).
Zwracanie się do przeciwników wojowniczo w naturalny sposób skłania przeciwnika do umocnienia się w opozycji i może udaremnić nasze wysiłki przyjścia z pomocą. Z drugiej strony, uprzejma odpowiedź daje odwrotny skutek. Końcowy wynik jest bardziej owocny w służbie Panu, Jego Słowu i jakiemuś bliźniemu.
Jedna rzecz, która pomoże nam trwać w cichości i pokorze, to pamiętanie o tym, że w pewnym czasie może my sami byliśmy w opozycji do Pana, Jego Słowa i Jego Ludu. Nawet jeżeli tak nie było, to mamy Biblijne i historyczne przykłady oponentów, którzy wskutek łaski i miłosierdzia Pana przemienili się z wrogów i przeciwników w przyjaciół i zwolenników. Klasycznym przykładem może być Apostoł Paweł i jego doświadczenie z całą pewnością pomogło mu w zdobyciu kwalifikacji, pozwalających na zwracanie się do sług Pana w taki sposób.
____
Źródło: „Sztandar Biblijny”, nr 191, styczeń 2004, s. 11