Autorka obrazu: Alicja Kładź
„Stanie się w dniach ostatecznych, że góra domu PANA będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki; i wszystkie narody popłyną do niej. I pójdzie wiele ludów, i powie: Chodźcie, wstąpmy na górę PANA, do domu Boga Jakuba; on będzie nas uczył swoich dróg, a my będziemy kroczyli jego ścieżkami. Z Syjonu bowiem wyjdzie prawo, a słowo PANA z Jerozolimy. On będzie sądził wśród narodów i karcił wielu ludzi. I przekują swe miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie już miecza i nie będą się już ćwiczyć do wojny.” (Księga Izajasza 2:2-4)
„Ale w ostatecznych dniach stanie się, że góra domu PANA będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki, a narody do niej popłyną. I wiele narodów przybędzie, mówiąc: Chodźcie, wstąpmy na górę PANA, do domu Boga Jakuba, i będzie nas nauczał swoich dróg, a my będziemy chodzili jego ścieżkami. Z Syjonu bowiem wyjdzie prawo i słowo PANA z Jerozolimy. On będzie sądzić wśród wielu narodów i będzie karać narody potężne i odległe. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje oszczepy na sierpy. Naród przeciwko narodowi nie podniesie miecza i już nie będą się uczyć sztuki wojennej. Ale każdy będzie siedział pod swoją winoroślą i pod swoim drzewem figowym i nikt nie będzie ich straszył, bo to usta PANA zastępów powiedziały.” (Księga Micheasza 4:1-4)
—–
„I STANIE SIĘ W OSTATECZNE DNI” [*]
I oto spójrzcie, góra Pańska
Wzniesie się w ostateczne dni
Na szczyty gór, ponad pagórki
Zdumiony wzrok skupiając, by
Zgromadzić naród do narodu,
Wszystkie języki, pokolenia,
By w domu Pana odnalazły
Bezcenny dar błogosławienia.
Gdy z wyżyn Syjonu jasność wielka
Rozświetli wszystkie ziemskie kraje,
Znać że panuje Król Pokoju,
Że światu swe rozkazy daje.
Że sąd sprawuje wśród narodów
I wraz ze Swą Oblubienicą
Nagrodzi prawych, dźwignie ludzkość,
Grzesznika pychę zetrze w nicość.
Przekute miecze na lemiesze
I żadne walki ani wojny,
Gdy w sierpy włócznie się zamienią,
Nie zmącą nigdy lat spokojnych.
Miłość bliźniego zapanuje,
Do bitwy się nie będą ćwiczyć,
A odpokutowanych grzechów
Bóg więcej już nie będzie liczyć.
Umarli groby swe opuszczą,
Ku życiu krocząc drogą chwały;
Pustynia kwitnie niczym róża,
A pokój będzie wiecznotrwały.
______________
[*] Anonimowy wiersz opublikowany w książce Paula S.L. Johnsona pt. „Wykres Boskiego planu” (Epifaniczne Wykłady Pisma Świętego, tom 16, s. 58).