Pytanie: Na czym będzie polegać chwalebna wolność, jaką ma osiągnąć całe stworzenie przy objawieniu się synów Bożych (Rzymian 8:19,21)?
Odpowiedź: Istota tej wspaniałej wolności jest pokazana przez św. Pawła przez skontrastowanie jej w tym samym wersecie z niewolą – „niewolą skażenia”, tzn. śmiercią adamową i wszystkim, co się z nią wiąże: bólem, chorobą, smutkiem itp. Przez ponad 6.000 lat okazuje się ona okrutną niewolą, taką, z której rodzaj ludzki nie może uciec.
fot. ligonier.org
Lecz przyszedł Zbawiciel, który odkupił całe stworzenie, cały świat ludzkości, dając siebie na „okup” za wszystkich (1 do Tymoteusza 2:6; Hebrajczyków 2:9), dzięki czemu uzyskał władzę nad ludzkością wraz z prawem otworzenia grobów, dzięki wykupieniu (zasługą własnej cennej krwi), i uwolnienia wszystkich ludzi z wszelkich więzów niewoli, jakie ich obecnie wiążą. Oświadcza, że na podstawie złożonego za wszystkich okupu „będzie zmartwychwstanie [podniesienie do doskonałości] sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Dzieje 24:15). „Mam klucze [symbol prawa, władzy i mocy otwierania i zamykania] piekła [hades] i śmierci” (Objawienie 1:18).
Pełne uwolnienie ludzi z niewoli śmierci oznacza przywrócenie ich do pierwotnej doskonałości. Adam, zanim zgrzeszył, był doskonałym człowiekiem, „ukoronowanym chwałą i czcią” (Psalm 8:6), „bardzo dobrym” w oczach Boga. Z powodu grzechu, zgodnie z wolą i prawem Boga, poddany został klątwie śmierci adamowej, „niewoli skażenia”. Ponieważ dzięki ofierze pojednania Baranek Boży gładzi grzech świata, Jego prawem i przywilejem staje się zbawienie ludzi przez uwolnienie ich od kary za grzech: z niewoli skażenia – śmierci.
Takie uwolnienie z niewoli skażenia było tematem i istotą nauk Jezusa, co potwierdzają nie tylko Jego własne zapisane słowa, lecz także wcześniejsze proroctwa: „Duch panującego Pana jest nade mną; przeto mię pomazał Pan, abym opowiadał Ewangelię cichym, posłał mię, abym zawiązał rany tych, którzy są skruszonego serca, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, a więźniom otworzenie ciemnicy” (Izajasza 61:1).
PRZYWRÓCENIE POPRZEDNIEJ WOLNOŚCI
Tak, to było misją i posłaniem Jezusa i zostało zilustrowane przez Jego cuda, którymi zamanifestował swą przyszłą chwałę – dzieło uzdrawiania, przywracania do łask, uwalniania od bólu, smutku i śmierci do wolności człowieczeństwa – wolności, jaką cieszył się człowiek, gdy był jeszcze „synem Bożym” (Łukasza 3:38), zanim stał się grzesznikiem. Całe stworzenie zostanie ponownie przywrócone do tej wolności od grzechu, śmierci i ucisku – chwalebnej wolności, wspólnej dla synów Bożych na każdym poziomie istnienia – ludzkiej natury (Łukasza 3:38), anielskiej natury (Ijoba 38:7) czy Boskiej natury (1 Jana 3:2; 2 Piotra 1:4). Do wszystkich należy ta sama chwalebna wolność od śmierci.
Choć ludzkie stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli obecnej śmierci i procesu umierania, jaki nastał z powodu grzechu adamowego, który zostanie usunięty dzięki okupowemu dziełu Chrystusa – nie oznacza to, że ludzie zachowają tę wolność. Mogą ją zachować, a z obecnych doświadczeń poznają wartość jej zachowania. Z własnego wyboru jednak będą mogli ponownie znaleźć się w niewoli, lecz jedynie przez świadome, uparte grzeszenie przeciwko pełnemu światłu i znajomości. Ta druga, dobrowolna niewola zwana jest wtórą śmiercią, z której nie jest obiecane żadne wyzwolenie.
O czasie wyzwolenia świata z obecnej niewoli skażenia (tego, co nastąpiło jako wynik grzechu Adama – śmierci adamowej) mówi św. Paweł u Rzymian 8:19,21. Jezus nie uwolnił więźniów w czasie swej pierwszej obecności na świecie. Wtedy głosił jedynie pojmanym wyzwolenie, a więźniom otworzenie wrót więzienia. To prawda, że gdy został skarcony przez faryzeuszy, uznających się za sprawiedliwych (przestrzegających sabat, lecz nieświadomych jego prawdziwego znaczenia) za uleczenie w dzień sabatu pewnej kobiety, odpowiedział: „A ta córka … , którą był związał szatan oto już osiemnaście lat, czy nie miała być rozwiązana od tej związki w dzień sabatu?” (Łukasza 13:16). Rzeczywiście, uwolnił ją od szczególnej dolegliwości, lecz nie od wszelkiej niewoli skażenia; nadal podlegała bólowi i śmierci – niewoli skażenia – a niewielka ulga udzielona jej przez Jezusa była jedynie ilustracją pełnego i kompletnego uwolnienia, jakiego udzieli w „czasach naprawienia wszystkich rzeczy” (Dzieje 3:19-21) – w wielkim antytypicznym siódmym dniu, dniu sabatu, którego On jest Panem.
Czas tego wyprowadzenia z niewoli skażenia dla ludzkości i umożliwienia jej powrotu do wspaniałej doskonałości Edenu nastąpi, gdy szczególna klasa synów, wybrana w obecnym wieku chrześcijańskim jako Ciało Chrystusowe, zostanie udoskonalona wraz ze swą Głową, Jezusem. Wtedy nastąpi zamanifestowanie mocy tych Boskich synów w wyzwalaniu, podnoszeniu i udoskonalaniu ludzkiej rodziny do chwalebnej wolności synów Bożych, zapewnionej im przez okup. Wolność ta przy końcu rządów Chrystusa zostanie całkowicie osiągnięta przez wszystkich pragnących ją przyjąć. Taki jest właśnie cel Jego obiecanego panowania błogosławienie wszystkich rodzin ziemi (Objawienie 5:10; 20:6; Galatów 3:8; 1 Mojżeszowa 12:3).
____
Zobacz inne odpowiedzi na pytania biblijne.