Wieczerza Pańska (Łukasza 22:7-14)

Przed nami Święta Wielkanocne obchodzone przez większość chrześcijan. Różnie są one pojmowane. Długo kształtowała się tradycja dotycząca zarówno daty ich obchodzenia, jak i treści, które im nadano. Obrzędy, które przylgnęły do tych świąt przez wieki, są najdziwniejsze i nie mają najczęściej nic wspólnego z pierwotnym świętem. Jeżeli nie dziwi baranek, to niewątpliwie budzą zdumienie i pisanki, i zajączki, i wędzonka i wiele innych elementów tej tradycji. Mamy podstawy, by mówić o wielkim zamieszaniu w tym względzie.

W Ewangelii wg Jana 5:30 Pan Jezus powiedział: nie szukam woli mojej, ale woli tego, który mnie posłał. Idąc za Jego przykładem, trzymamy się świąt opisanych w Piśmie Świętym i staramy się podchodzić do nich w biblijny sposób.

Obrzędy pierwotnego Kościoła

• Chrzest
• Pamiątka zmartwychwstania – niedziela (Dzieje 20:7)
• Pamiątka śmierci naszego Pana – Wieczerza Pańska
  

Przejdźmy do podstawowych wersetów zapisanych w Ewangelii wg Łukasza 22:7-14 (BT):

Tak nadszedł dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę. Jezus posłał Piotra i Jana z poleceniem: „Idźcie i przygotujcie nam Paschę, byśmy mogli ją spożyć”. Oni Go zapytali: „Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali?”. Odpowiedział im: „Oto gdy wejdziecie do miasta, spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie i powiecie gospodarzowi: Nauczyciel pyta cię: Gdzie jest izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?. On wskaże wam salę dużą, usłaną; tam przygotujecie”. Oni poszli, znaleźli tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę. A gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim.

Jakie święto obchodził nasz Pan z Apostołami? Święto przaśników, które nazywano paschą (świętem przejścia). Zgodnie z nakazem Boga i tradycją narodu izraelskiego obchodzono pamiątkę wydarzeń sprzed wielu lat, wydarzeń które przyniosły Izraelitom wolność. Całą tę historię związana z nocą paschalną i wyjściem z Egiptu przeczytać można w Księdze Wyjścia (2 Moj), rozdziały 11-13.

Czym święto przejścia było dla Żydów?

• Najważniejszym z obchodzonych świąt
• Pamiątką wydarzeń, jakie przeżyli w związku z opuszczeniem Egiptu.
  Po wyjściu z Egiptu corocznie zabijano baranka, przypominając zdarzenia, które zaszły w Egipcie (Wyjścia 12:26,27 – „A gdy wam rzeką synowie wasi: Cóż to za obrzędy wasze? Tedy rzeczecie: Ofiara to przejścia Pańskiego, który przestępował domy synów Izraelskich w Egipcie, gdy zabijał Egipt, a domy nasze wyzwalał. Zatem schylił się lud i pokłonił się”)

Aż do czasów Jezusa nieznane było prawdziwe znaczenie, wypełnienie obrazu ukrytego w Zakonie. Jak mówi w pewnym miejscu święty Paweł: święta … są cieniem rzeczy przyszłych, ale prawdą jest ciało Chrystusowe (Kolosan 2:17).

Ewangelista Łukasz podaje: A gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i apostołowie z Nim (Łukasza 22:14). Był pewien określony, zamierzony i zapowiedziany przez Boga czas (Wyjścia 12:3,6 – Rzeczecie do wszystkiego zgromadzenia Izraelskiego, mówiąc: Dziesiątego dnia miesiąca tego weźmiecie sobie każdy baranka według familii, baranka według domu ? I będziecie go chowali aż do czternastego dnia miesiąca tego; a zabije go wszystkie zebranie zgromadzenia Izraelskiego między dwoma wieczorami. – Mowa o czasie obchodzenia wieczerzy).

Jezus mówił, że spożywa z nimi baranka ostatni raz, że bardzo czekał na ten moment. Odtąd dla naśladowców Jezusa zabijanie baranka przestaje być ważne. Dlaczego?

Bowiem: Baranek nasz wielkanocny za nas ofiarowany jest Chrystus (1 Koryntian 5:7).

Przed ustanowieniem swojej Wieczerzy, Pan Jezus udziela jeszcze ostatniej, ważnej lekcji – umywa nogi uczniom (Jana 13:4-9):

Wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: „Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?”. Jezus mu odpowiedział: „Tego, co ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział”. Rzekł do Niego Piotr: „Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał”. Odpowiedział mu Jezus: „Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze mną”. Rzekł do Niego Szymon Piotr: „Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce i głowę!”.

Typ i jego wypełnienie

Zdarzenia, w których uczestniczyli Izraelici miały typiczny (obrazowy, figuralny, por. Żydów 10:1) charakter: Wyczyśćcie tedy stary kwas, abyście byli nowym zaczynieniem, jako przaśnymi jesteście; albowiem Baranek nasz wielkanocny za nas ofiarowany, jest Chrystus. A tak obchodźmy święto nie w starym kwasie, ani w kwasie złości i rozpusty, ale w przaśnikach szczerości i prawdy (1 Koryntian 5:7-8).

Ofiarowanie baranka w Egipcie i ustanowione święto było:

• zapowiedzią przyjścia i ofiarniczej śmierci Mesjasza (zabijanie baranka w Egipcie)
• zapowiedzią przyszłego uwolnienia świata z niewoli grzechu i zła
• zapowiedzią przyszłego obchodzenia Pamiątki śmierci Jezusa (coroczne spożywanie baranka)

Nowa Pamiątka

Święto to miało być obchodzone nie na pamiątkę egipskiego baranka, ale na pamiątkę moją – mówi Jezus (Łukasza 22:19), na pamiątkę Jego śmierci – śmierć Pańską opowiadając (1 Koryntian 11:26).

Mamy opowiadać, obchodząc tę Pamiątkę, że typ się wypełnił, że Jezus umarł, aby nas wyzwolić z jarzma grzechu i śmierci. I w tym celu Jezus ustanowił nowy obrządek.

Jak czytamy : gdy oni jedli ? nasz Pan użył tych produktów, które jedli, nadając im nowy sens, nowe symboliczne znaczenie. Zastąpiły one baranka i zioła.

• Chleb – to jest ciało moje (to przedstawia ciało moje, ludzką naturę)
• Chleb był przaśny – wolny od grzechu, święty, niewinny; kwas symbolem grzechu
• Wino – krew Jezusa, życie oddane przez Jezusa, Jego ofiara
• Ich jedzenie i picie – przyswajanie wiarą zasługi Jezusa

Kto może uczestniczyć w obchodzeniu Pamiątki?

Biblia podaje dwa kryteria: wierzący (usprawiedliwiony z wiary) i poświęcony (wykorzystujący usprawiedliwienie we właściwym celu). Do nas indywidualnie należy udzielenie sobie odpowiedzi czy spełniamy te warunki. Czytamy w 1 Koryntian 11:27-29: „A tak, ktoby jadł ten chleb albo pił ten kielich Pański niegodnie, będzie winien ciała i krwi Pańskiej. Niechże tedy każdy samego siebie doświadczy, a tak niech je z chleba tego i z kielicha tego niechaj pije. Albowiem kto je i pije niegodnie, sąd sobie samemu je i pije, nie rozsądzając ciała Pańskiego”

Kto spożywał baranka w Egipcie? Wszyscy obrzezani.
Co to znaczy? To znaczy, że wszyscy wierzący i poświęceni wszystkich czasów mają prawo i przywilej obchodzenia Pamiątki, przywilej manifestowania w symbolu tego, co przeżywają cały rok. Swojej miłości i oddania dla Pana Jezusa oraz przyswajania sobie wiarą Jego zasługi.

Data obchodzenia Pamiątki

W tym roku (2021) Pamiątkę śmierci naszego Pana będziemy obchodzić w czwartek, 25 marca, po godzinie 18:00. Tę datę oblicza się w następujący sposób (wszystkie czasy podane są wg czasu Greenwich): Wiosenne zrównanie dnia z nocą nastąpi 20 marca o godz. 09:39; nów, najbliższy tego zrównania, nastąpi 13 marca o godz. 10:22. Dodając 2 godziny i 21 minut otrzymamy czas Jerozolimski – 13 marca, godz. 12:43. Odpowiednio 1 Nisan przypada od 12 marca, godz. 18:00 do 13 marca, godz. 18:00, a 14 Nisan rozpocznie się 13 dni później – w czwartek 25 marca, o godz. 18:00, a skończy się w piątek, 26 marca, o godz. 18:00. Dlatego Pamiątkę obchodzić będziemy po godz. 18:00, w czwartek, 25 marca.

Niech dobry Bóg pobłogosławi wszystkich w przygotowaniach do tej Pamiątki i upamiętnieniu najważniejszego wydarzenia w historii ludzkości.

* * *

Wszyscy chrześcijanie zgadzają się, że Jezus umarł w celu przebaczenia grzechu. W jaki jednak sposób śmierć Jezusa sprawiła, że stało się to możliwe?

Odpowiedź uzyskasz w wykładzie pt. Okup za wszystkich:

Ostatnia aktulizacja, 9 marca 2021 r.
Podano aktualne dane na temat daty Pamiątki, naprawiono działanie ilustracji