KOŚCIÓŁ NOMINALNY [„Wiersze Brzasku”, nr 8]

Kościół nominalny [„Wiersze Brzasku”, nr 8] Szły świat i kościół od siebie z dala, A czas upływał, jak rzeki fala. Śpiewał świat swoją piosenkę frywolną, Kościół pieśń nucił cichą, dostojną. Chodź! Podaj rękę! – rzekł świat zuchwały- Wiele tu doznasz wzruszeń wspaniałych. Lecz kościół schował swą rękę śnieżną I odrzekł poważnie: Ja ciebie nie znam. Czytaj dalej…

KOŚCIÓŁ PRAWDZIWY [„Wiersze Brzasku”, nr 7]

Kościół prawdziwy [„Wiersze Brzasku”, nr 7] I Raz w dzień świąteczny o świcie zbłądziłem. O pomoc pielgrzyma pewnego prosiłem: Powiedz – pytałem – przez jakie iść niwy, By znaleźć ten jeden kościół prawdziwy? On odrzekł: Świat cały przeszukasz dokoła, A nigdzie nie znajdziesz takiego kościoła. Ten bluszcz, co po murach opactwa się wije, To pozór, Czytaj dalej…