Bardzo często operujemy pewnymi pojęciami, albo ocieramy się o nie w dniu codziennego, a tak naprawdę nie wiemy o co dokładnie chodzi. Dziś zdefiniujemy spirytyzm, spirytualizm i demonizm. Zwrócimy uwagę na fakt, że badacze prądów myślowych sugerują, że spirityzm jest wymysłem XIX wieku. Pokażemy na podstawie Pisma Świętego, że wcale tak nie jest. Zwrócimy też uwagę na główne zasady, na których opierają się spirytyści i spirytualiści. Później, dla kontrastu, przedstawimy ten temat w świetle Pisma Świętego, czyli spojrzymy na to wszystko jak gdyby przez Biblijne okulary…

Archiwalna prezentacja przedstawiona przez brata Wojciecha Opałkowskiego na spotkaniu w Toruniu, 17 października 2009 r.

***

Spirytyzm jest demonizmem

Spirytyzm i demonizm – tematy, które rzadko pojawiają się w mediach, ale są bliżej naszego życia, niż mogłoby się wydawać. Spirytyzm, często postrzegany jako niewinna praktyka, może mieć głębokie, demoniczne korzenie. Ta prezentacja ma na celu zwrócenie uwagi na te niepokojące związki.

Czym jest spirytyzm?

Spirytyzm – co to tak naprawdę jest? Przybliżamy definicję, historię i główne zasady tego zjawiska. Choć niektórzy uważają, że spirytyzm to wymysł XIX wieku, Pismo Święte pokazuje, że jego korzenie sięgają znacznie głębiej. Biblia wyraźnie sprzeciwia się spirytyzmowi, a my wyjaśniamy dlaczego. Zwracamy też uwagę na niebezpieczeństwa związane z praktykowaniem spirytyzmu oraz na to, kto jest szczególnie podatny na jego wpływ. To nie zabawa – to poważne zagrożenie.

Spirytyzm (spirytualizm)

Spirytyzm to ruch religijny, który narodził się w latach 40. XIX wieku (choć jego korzenie sięgają głębiej). Głosi, że możliwy jest kontakt z duchami zmarłych, które – istniejąc na „wyższym poziomie świadomości” – mogą być przewodnikami i doradcami żyjących. Spirytualizm, starsza i szersza forma tego ruchu, próbuje łączyć się z chrześcijaństwem, podczas gdy spirytyzm czerpie więcej z religii Dalekiego Wschodu. To nie tylko historia – to wciąż żywy i wpływowy prąd myślowy.

Siostry Fox – pionierki spirytyzmu

Na slajdzie widzimy trzy siostry – Leilę, Margaret i Kate Fox, które w 1848 roku w Hydesville (USA) stały się pionierkami spirytyzmu. To one przeprowadziły pierwszy seans spirytystyczny, nawiązując kontakt z „duchem” nawiedzającym ich dom. Siostry szybko zyskały popularność, organizując seanse dla przyjaciół, a ich działalność zainspirowała powstanie pierwszych towarzystw spirytystycznych. Jednak ich życie nie było sielankowe – po śmierci mężów popadły w nałogi i biedę. Pod koniec życia przyznały, że ich seanse były oszustwem, co wywołało skandal w środowisku spirytystów. Zmarły w zapomnieniu i zostały pochowane w mogile dla bezdomnych.

Tablica pamiątkowa sióstr Fox

Na slajdzie widzimy tablicę pamiątkową poświęconą siostrom Fox, postawioną w latach 20. XX wieku przez spirytualistów z całego świata. Znajduje się w Hydesville, miejscu, gdzie w 1848 roku odbył się pierwszy seans spirytystyczny. Na dole tablicy widnieje napis w języku angielskim: „There is no death. There are no dead” („Nie ma śmierci. Nie ma umarłych”). To kluczowe przesłanie spirytualizmu, które podkreśla wiarę w ciągłość życia po śmierci i możliwość kontaktu z duchami. Choć siostry Fox pod koniec życia zdemaskowały swoje praktyki jako oszustwo, dla wielu spirytualistów pozostają symbolami początków tego ruchu.

Sposoby kontaktu z duchami

Spirytyzm opiera się na różnych metodach nawiązywania kontaktu z duchami zmarłych. Jedną z nich jest trans medium – specjalnie przygotowana osoba wprowadzana jest w stan transu, by przekazywać komunikaty od duchów. Kolejna metoda to typologia, czyli porozumiewanie się za pomocą stukania (jak w przypadku sióstr Fox). Inne sposoby to pismo automatyczne, gdzie medium w transie zapisuje wiadomości od duchów, oraz wskazywanie liter, polegające na użyciu specjalnej planszy do komunikacji. Każda z tych metod wymaga odpowiedniego przygotowania i atmosfery, by „połączenie” z zaświatami było możliwe.

Plansza spirytystyczna Ouija

Na slajdzie widzimy planszę Ouija, narzędzie często używane przez spirytystów do komunikacji z duchami. Na górze planszy znajdują się odpowiedzi „tak” (yes) i „nie” (no), a poniżej – alfabet, cyfry oraz słowo „goodbye” (do widzenia). Uczestnicy seansu kładą ręce na przesuwanym wskaźniku, który – według wierzeń – poruszany przez duchy, wskazuje litery, tworząc słowa i zdania.

Najważniejsze cechy spirytyzmu jako poglądu

Spirytyzm opiera się na kilku kluczowych założeniach:

Życie po życiu – istnieje „tamta strona”, gdzie dusza (niezmierzalny pierwiastek duchowy) zachowuje swoją tożsamość, pamięć i charakter.

Możliwość dalszego rozwoju – dusze mogą potrzebować czasu, by „naprawić” błędy z życia ziemskiego, zanim osiągną wieczne szczęście (np. dusze czyśćcowe).

Możliwość pomocy żywym – duchy, znając przeszłość i przyszłość, mogą udzielać wskazówek lub odpowiedzi na pytania. To właśnie obietnica korzyści dla żywych jest głównym motywem praktykowania spirytyzmu.

Spirytyzm a chrześcijaństwo

Spirytyzm głosi, że „nie ma śmierci” i „nie ma umarłych”, co jest sprzeczne z nauczaniem Biblii. Apostoł Paweł w Liście do Rzymian (6,23) jasno stwierdza: „Zapłatą za grzech jest śmierć”. To nie „przejście na wyższy poziom”, ale realny koniec życia. Biblia podkreśla, że śmierć dotyka wszystkich, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. Co ciekawe, stwierdzenie „nie ma śmierci” nie pochodzi od Boga – to słowa szatana, zapisane w Księdze Rodzaju (3,4-5). Spirytualizm, opierający się na tym kłamstwie, stoi w jawnej sprzeczności z chrześcijaństwem.

Biblia o spirytyzmie (1)

Spirytyzm zakłada, że duchy (dusze) mogą się „rozwijać” po śmierci, mając jeszcze coś do zrobienia lub misję do wypełnienia. Jednak Biblia wyraźnie temu zaprzecza. W Księdze Kaznodziei Salomona (9,10) czytamy: „Nie ma żadnej pracy, ani myśli, ani umiejętności, ani mądrości w grobie, do którego idziesz”. To jasne stwierdzenie, że po śmierci nie ma możliwości dalszego działania czy rozwoju. Spirytualizm, opierający się na tym założeniu, stoi w sprzeczności z nauką Pisma Świętego.

Biblia o spirytyzmie (2)

Spirytyzm twierdzi, że duchy są wzywane ze względu na swoją wiedzę – znają „tamtą stronę” i mogą znać przyszłość. Jednak Biblia wyraźnie temu zaprzecza. W Księdze Kaznodziei Salomona (9,5) czytamy: „Bo ci, co żyją, wiedzą, że umrzeć mają; ale umarli o niczym nie wiedzą”. To jasne stwierdzenie, że zmarli nie posiadają żadnej wiedzy ani mocy przewidywania przyszłości. Spirytualizm, opierający się na tym założeniu, stoi w sprzeczności z nauką Pisma Świętego.

Biblia o spirytyzmie (3)

Biblia w sposób jednoznaczny i kategoryczny potępia praktyki spirytystyczne. W 5 Księdze Mojżeszowej (18,10-12), zwanej Księgą Powtórzonego Prawa, czytamy: „Niech się nie znajdzie między wami: (…) wywiadujący się czego od umarłych. Albowiem jest obrzydliwością Panu każdy, kto by to czynił”. Ten fragment, mający ponad 3000 lat, pokazuje, że Bóg surowo zabrania kontaktowania się z duchami zmarłych, nazywając to obrzydliwością. To jasne stanowisko przeciwko spirytyzmowi, które pozostaje aktualne do dziś.

Ważne pytanie

Jeśli umarli naprawdę „nic nie wiedzą” i nie mogą działać, jak wytłumaczyć nadprzyrodzone zjawiska, które zdarzają się podczas seansów spirytystycznych? To pytanie, które często pojawia się w kontekście spirytyzmu. Czy to możliwe, że za tymi zjawiskami kryje się coś więcej niż tylko iluzja lub oszustwo? Warto przyjrzeć się temu zagadnieniu z perspektywy biblijnej i duchowej.

Metoda eliminacji

Jak wytłumaczyć nadprzyrodzone zjawiska na seansach spirytystycznych? Można to zrobić, stosując metodę eliminacji:

Zręczność ludzka – wiele zjawisk to po prostu oszustwa i sztuczki, które mają na celu wprowadzenie w błąd.

Bóg i Jego aniołowie – choć Bóg ma moc, by działać w nadprzyrodzony sposób, nigdy nie wspierałby praktyk, które sam nazwał „obrzydliwością”.

Szatan i jego aniołowie (demony) – to one stoją za prawdziwym spirytyzmem. Demony potrafią naśladować głosy i zachowania zmarłych, by oszukać ludzi i odwrócić ich od Boga.

Skąd wzięły się demony?

Demony to upadli aniołowie, którzy zbuntowali się przeciwko Bogu. W 1 Księdze Mojżeszowej (6,1-2) czytamy: „I stało się, gdy się ludzie poczęli rozmnażać na ziemi, a córki się im zrodziły; że, widząc synowie Boży córki ludzkie, iż były piękne, brali je sobie za żony, ze wszystkich, które sobie upodobali”. Ci „synowie Boży” to aniołowie, którzy porzucili swoje miejsce w niebie, materializowali się i wchodzili w związki z ludzkimi kobietami. Ich potomstwo to olbrzymi (nefilimowie), a sami upadli aniołowie stali się demonami. To oni dziś działają przez spirytyzm.

Co się stało z demonami?

Upadli aniołowie, którzy zbuntowali się przeciwko Bogu, zostali surowo ukarani. W Liście Judy (w. 6) czytamy: „Aniołów, którzy nie zachowali pierwszego stanu swego, ale opuścili mieszkanie swoje, na sąd dnia wielkiego związkami wiecznymi pod chmurą zachował”. Podobnie w 2 Liście Piotra (2,4): „Bóg bowiem nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strąciwszy do otchłani, umieścił ich w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd”. Demony zostały ograniczone w swoim działaniu do ziemi i czekają na ostateczny sąd. To one dziś działają przez spirytyzm, oszukując ludzi.

Co dzieje się z demonami?

Demony, czyli upadli aniołowie, wciąż działają na ziemi, zwodząc ludzi. Apostoł Paweł w Liście do Efezjan (6,12) pisze: „Albowiem nie mamy boju przeciwko krwi i ciału, ale przeciwko księstwom, przeciwko zwierzchnościom, przeciwko dzierżawcom świata ciemności wieku tego, przeciwko duchownym złościom, które są wysoko”. Demony wykorzystują różne metody, by wprowadzać ludzi w błąd – w tym spirytyzm. Ich celem jest odwrócenie uwagi od Boga i utrwalenie kłamstwa, że „nie ma śmierci” i „nie ma umarłych”.

Konsekwencje seansów spirytystycznych

Seanse spirytystyczne zawsze są oszustwem – niezależnie od tego, czy stoją za nimi zręczni ludzie, czy upadli aniołowie (demoni). Spirytualizm podtrzymuje starodawne kłamstwo szatana, że „nie ma śmierci” i „nie ma umarłych”. To niebezpieczne złudzenie, które odwraca uwagę od prawdy o życiu i śmierci, przedstawionej w Biblii.

Kontakty z demonami, nawet jeśli wydają się niewinne (np. wywoływanie „ducha” bliskiej osoby), mogą prowadzić do opętania – czyli przejęcia kontroli nad ciałem i umysłem przez złe duchy. Opętanie to nie tylko temat filmów, ale realne zagrożenie, które może skutkować poważnymi problemami.

Dodatkowo, spirytyzm otwiera drzwi wpływom demonicznym, które mogą stopniowo niszczyć życie człowieka, wprowadzając chaos, lęk i uzależnienie od praktyk okultystycznych. To nie zabawa – to poważne zagrożenie dla zdrowia i życia.

Skąd czerpać informacje o Bogu i przyszłości?

Gdzie szukać odpowiedzi na pytania o przyszłość, życie po śmierci i sens istnienia? Biblia jasno wskazuje, że nie powinniśmy zwracać się do czarowników czy wywoływaczy duchów. W Księdze Izajasza (8,19) czytamy: „A gdy wam mówić będą: Radźcie się czarowników i wywoływaczy duchów, (…) to powiedzcie: Czy lud nie ma się radzić swojego Boga?”.

Źródłem prawdziwej wiedzy jest Pismo Święte, które w 2 Liście do Tymoteusza (3,16-17) nazwane jest „natchnionym przez Boga i pożytecznym do nauki, wykrywania błędów, poprawy, wychowywania w sprawiedliwości”. To w Biblii znajdziemy odpowiedzi na najważniejsze pytania dotyczące życia, śmierci i przyszłości. Nie musimy szukać ich w spirytyzmie czy okultyzmie – Bóg dał nam wszystko, co potrzebne, by żyć w zgodzie z Jego wolą.

Spirytyzm jest demonizmem

Podsumowując: Spirytyzm jest demonizmem. To nie kontakt z duchami zmarłych, ale niebezpieczna interakcja z demonami. Pamiętajmy, że praktyki spirytystyczne otwierają drzwi wpływom złych duchów, które mogą prowadzić do opętania, duchowego zniszczenia i oddalenia od Boga.

Zachęcamy do zadawania pytań i głębszego zrozumienia tego tematu. Jeśli zapamiętacie jedno zdanie z tej prezentacji, niech będzie to: „Spirytyzm jest demonizmem”. To klucz do zrozumienia, dlaczego należy unikać tych praktyk i szukać prawdy wyłącznie w Bogu i Jego Słowie.