Otworzą się oczy ślepych

Bardzo dziwna interpretacja. Czy zgodna z Pismem? Zbadajmy to.

Artykuł mówi: „Księga Izajasza 60:14,15 zapewnia nas, że wszyscy ci, których szatan zaślepił tak, że nienawidzili i prześladowali prawdziwy lud Boży (Syjon), uznają go w czasie Tysiąclecia i będą przez niego wielce błogosławieni i pocieszeni.”

W cytacie nie ma mowy o Tysiącleciu. Jest tu mowa o nawróceniu, ale nie wiadomo wcale czy w czasach Tysiąclecia.

Przede wszystkim Apokalipsa, która mówi o tysiącletnim królestwie, nie wspomina nic o tym, że ci co „nienawidzili i prześladowali prawdziwy lud Boży,” uznają go w czasach Tysiąclecia. Przeciwnie Objawienie mówi nam, że mimo licznych plag ludzie się nie nawrócą:

Ap 9, 20. A inni ludzie, którzy nie zostali pobici temi plagami, nie pokutowali nawet za uczynki rąk swoich, aby się nie kłaniać czartom i bałwanom złotym i srebrnym i miedzianym i kamiennym i drewnianym, które ani widzieć nie magą, ani słyszeć, ani chodzić, 21. I nie pokutowali za mężobójstwa swoje, ani za czary swoje, ani za złodziejstwa swoje.

Ap 16, 8. I wylał czwarty Anioł czaszę swą na słońce: i dano mu jest palić ludzi ogniem. 9. I upaleni byli ludzie upaleniem wielkiem i bluźnili imię Boga, który ma władzę nad temi plagami; a nie czynili pokuty, aby mu oddać chwałę. 10. I wylał piąty Anioł czaszę swą na tron bestji: i królestwo jej stało się zaćmione, i żęli języki swoje od boleści. 11. I bluźnili Boga niebieskiego od boleści i ran swoich, a nie nawrócili się od uczynków swoich.

Także i męczennicy nie wołają do Boga o to by ich zabójcy się nawrócili, lecz żądają od Boga pomsty nad tymi którzy ich prześladowali:
Ap 6, 9. A gdy otworzył piątą pieczęć, ujrzałem pod ołtarzem dusze pobitych dla słowa Bożego i dla świadectwa, które miały. 10. I wołały głosem wielkim, mówiąc; Dokądże, Panie, (Święty i Prawdziwy), nie sądzisz i nie mścisz się krwi naszej nad tymi, co mieszkają na ziemi?

Także apokalipsa w obrazach przedstawia tych którzy „nienawidzili i prześladowali prawdziwy lud Boży”: smoka, bestię, nierządnicę Babilon. Zapowiada przy tym ich karę – nie zaś nawrócenie:

Ap 19, 20. I pojmana została bestja, a z nią fałszywy prorok, który czynił przed nią cuda, któremi zwiódł tych, którzy przyjęli cechę bestji, i którzy kłaniają się obrazowi jej. Ci dwaj wrzuceni są żywcem w jezioro ognia, gorejącego siarką. 21. A reszta pobita została mieczem siedzącego na koniu, wychodzącym z ust jego, a wszystkie ptaki nasyciły się mięsem ich.

O tym samym mówi też Apostoł Paweł:

2 Tesaloniczan 1, 5 Są one zapowiedzią sprawiedliwego sądu Boga; celem jego jest uznanie was za godnych królestwa Bożego, za które też cierpicie. 6 Bo przecież jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, 7 a wam, uciśnionym, dać ulgę wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej potęgi 8 w płomienistym ogniu, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni4 Ewangelii Pana naszego Jezusa.

Widzimy zatem że „jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają” i że w „płomieniu ognia” będzie za to kara. Nijak nie widać zatem by interpretacja Johnsona byłą zgodna z Objawieniem.

Dalej pisze on: „Także Izaj. 29:18,24 zapewnia nas, że ci, których oczy i uszy zrozumienia szatan zamknął w tym życiu, w Tysiącleciu zrozumieją Słowo Boże, przez co otrzymają możliwość zbawienia.”

Fragment Izajasza na który się powołuje jest powiedziany w kontekście sądu nad Jeruzalem, który potem ulega odmianie.

Izaj. 29: 2 Wówczas ucisnę Ariela:
nastanie żałość i wzdychanie.
Ty będziesz dla mnie jakby Arielem:
3 jak Dawid rozłożę obóz przeciw tobie,
otoczę cię szańcami,
wzniosę przeciw tobie oblężnicze wieże.
4 Wtedy pokornie z ziemi mówić będziesz
i z prochu wyjdą twe słowa stłumione;
twój głos jakby upiora dobędzie się z ziemi,
a mowa twa z prochu wyda się piszczeniem.
5 Jak drobny pył będzie twoich wrogów zgraja,
i jak rozwiane plewy tłum twoich ciemięzców.
A stanie się to nagle, niespodzianie:
6 zostaniesz nawiedzone przez Pana Zastępów
grzmotem, wstrząsami i wielkim hukiem,
huraganem, burzą i płomieniami trawiącego ognia.

Wiec to Bóg „uciśnie” i sprowadzi „żałość i wzdychanie”, „burzą i płomieniami trawiącego ognia”.

Jest tam mowa o idącej każe na lud Boży, która jednak skończy się miłosierdziem.

W ogóle nie ma też tam wzmianki, że „w tym życiu” a „w przyszłym życiu” coś innego. Dziwne też, że Johnson wybiera tylko werset 18 i 24, pomijając to co między nimi. Napisane tam zaś tak:

Iz 29: 18 W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi,
a oczy niewidomych, wolne od mroku
i od ciemności, będą widzieć.
19 Pokorni wzmogą swą radość w Panu,
i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela,
20 bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie,
i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią:
21 którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu,
którzy w bramie stawiają sidła na sędziów
i odprawiają sprawiedliwego z niczym.
22 Dlatego tak mówi Pan, Bóg domu Jakuba,
który odkupił Abrahama:
«Odtąd Jakub nie będzie się rumienił
ani oblicze jego już nie przyblednie,
23 bo gdy ujrzy , dzieło mych rąk, wśród siebie,
ogłosi imię moje jako święte.
Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego
i z bojaźnią szanować Boga Izraela».
24 Duchem zbłąkani poznają mądrość,
a szemrzący zdobędą pouczenie.

Więc jest tu mowa o otwarciu oczu, „bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie,
i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią: którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu,”

Więc to wygubienie tych, co za złem gonią i słowem swoim innych przywodzą do grzechu ma spowodować to otwarcie oczu.

Dalej mówi tak: „Izaj. 35:5,6 mówi o tym samym; werset 10 powiada natomiast, że powrócą (z grobu) i przyjdą do Syjonu (Chrystusa i Kościoła, dawców błogosławieństw jako Nasienia) i doznają licznych łask.”

Werset w ogóle nie ma mówi o powróceniu z grobu, lecz powrocie z niewoli Babilońskiej. Koncepcja wyjścia z niewoli Babilońskiej powtarza się też w Objawieniu Jana. To jednak wyjście z Babilonu ma się odbyć nie w czasach Tysiąclecia.

Patrząc na werset wcześniej znów jest łączenie tego otwarcia oczu z pomstą:
4 Powiedzcie małodusznym:
«Odwagi! Nie bójcie się!
Oto wasz Bóg, oto – pomsta;
przychodzi Boża odpłata;
On sam przychodzi, by zbawić was».
5 Wtedy przejrzą oczy niewidomych
i uszy głuchych się otworzą.

Więc można łączyć to z pomstą Bożą nad Babilonem i nawoływaniem do jego opuszczenia:
Ap 18, 4. I usłyszałem drugi głos z nieba mówiący: Wynijdźcie z niej, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jej, a żebyście nie odnieśli plag jej. 5. Albowiem grzechy jej doszły aż do nieba, i wspomniał Pan na nieprawości jej. 6. Oddajcież jej, jak i ona wam oddawała, a w dwójnasób podwójnie oddajcie wedle uczynków jej: w kubek, którym nalewała, nalejcie jej w dwójnasób. 7. Jak bardzo się wynosiła i w rozkoszach była, tyle dajcie jej męki i żałości. Ponieważ w sercu swem mówi: Siedzę królową, a nie jestem wdową i żałości nigdy nie ujrzę. 8. Dlatego w dzień jeden przyjdą plagi jej: śmierć i smutek i głód, i ogniem będzie spalona, gdyż mocny jest Bóg, który ją osądził.

Nie ma żadnego powodu zaś by odczytywać te wersety Izajasza jako powrót z grobu i to powrót tych którzy prześladowali lud Boży.

Zauważmy, że Ewangelia stosuje te proroctwa do Chrystusa podczas jego pierwszego przyjścia (Mt 11:5; Łk 7:22). Chrystus też nie mówił że przyszedł aby wszyscy odzyskali wzrok, lecz powiedział:

Jana 9: 39 Jezus rzekł: «Przyszedłem na ten świat, aby przeprowadzić sąd, aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy widzą stali się niewidomymi».

Więc „sąd” polega na tym, że ślepi odzyskują wzrok, a widzący stają się ślepymi.

Nie ma mowy o przywróceniu wzroku wszystkim. O zmartwychwstaniu niegodziwych i przywróceniu im wzroku.

Całe rozumowanie Johnsona odnośnie Tysiąclecia jest ewidentnie sprzeczne z tym co sama Biblia mówi o Tysiącletnim Królestwie:

Ap 20, 1. I ujrzałem Anioła zstępującego z nieba, mającego klucz przepaści i łańcuch wielki w ręce swojej. 2. I uchwycił smoka, węża starego, którym jest djabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. 3. I wrzucił go w przepaść i zamknął i położył pieczęć nad nim, aby nie zwodził dalej narodów, aż wypełni się tysiąc lat, a potem ma być rozwiązany na krótki czas. 4. I ujrzałem trony, i usiedli na nich, a dano im sąd, i dusze pościnanych dla świadectwa Jezusowego i dla słowa Bożego, i którzy się nie kłaniali bestji, ani obrazowi jej i nie brali cechy jej na czoło ani na rękę swoją, i ożyli i królowali z Chrystusem tysiąc lat. 5. Reszta umarłych NIE OŻYŁA, aż się skończyło tysiąc lat. To jest zmartwychwstanie pierwsze. 6. Błogosławiony i święty, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć mocy nie ma, ale będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą królować z nim tysiąc laty.

Więc zmartwychwstają do Tysiącletniego królestwa nie ci którzy „nienawidzili i prześladowali prawdziwy lud Boży” lecz którzy zostali pościnani przez bestię, dlatego że „nie kłaniali bestji, ani obrazowi jej i nie brali cechy jej na czoło ani na rękę swoją”, ci ożyli i królowali przez tysiąc lat. Reszta zaś NIE OŻYŁA.

Niesprawiedliwi zmartwychwstają dopiero po Tysiącleciu („inni z umarłych nie ożyli, aż się skończyło tysiąc lat”), a nie na początku Tysiąclecia, aby w nim uczestniczyć. Ich jedynym przeznaczeniem po zmartwychwstaniu jest sąd i potępienie:

Ap 20, 12. I ujrzałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed oblicznością tronu, a księgi otworzono: i drugą księgę otworzono, która jest żywota. I osądzono umarłych z tego, co napisane było w onych księgach, wedle uczynków ich. 13. I wydało morze umarłych, którzy w niem byli, i śmierć i piekło oddały umarłych swoich, którzy w nich byli, i osądzono każdego wedle uczynków jego. 14. A śmierć i piekło wrzucono w jezioro ogniste. Ta jest śmierć druga. 15. I kto nie znalazł się zapisanym w księdze żywota, wrzucony został w jezioro ogniste.

Tekst nie mówi o głoszeniu Ewangelii, oświeceniu czy dawaniu „możliwości zbawienia” niesprawiedliwym po ich zmartwychwstaniu. Mówi wyłącznie o sądzie („osądzono umarłych”).

Sąd opiera się wyłącznie na uczynkach dokonanych przed śmiercią („osądzono każdego według jego uczynków”; „z tego, co było napisane w księgach” – rejestr życia). Nie ma wzmianki o nowej szansie, nawróceniu czy przyjęciu prawdy po zmartwychwstaniu.

A wszystko to dzieje się po okresie Tysiąclecia. „Błogosławiony i święty, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć mocy nie ma”. Niesprawiedliwi nie uczestniczą w życiu i błogosławieństwach Tysiąclecia.

Dalej Johnson powiada: „Łuk. 2:10 zapewnia, że radosna nowina – Ewangelia – będzie wszystkiemu ludowi; wiemy jednak, że jak dotąd nie wszyscy usłyszeli o tej wielkiej radosnej nowinie; w istocie znaczna większość umarła bez tej radości, a więc musi otrzymać ją po tym życiu.”

Kontekst Łukasza: „Cały lud” w kontekście narodzin Jezusa odnosi się do narodu izraelskiego (por. Łk 1:16-17, 68, 77; 2:32). Anioł zwiastuje radość Izraelowi z powodu narodzin Mesjasza.

NT nie mówi, że ci, którzy nie usłyszeli Ewangelii w tym życiu, otrzymają ją po śmierci. Podkreśla odpowiedzialność za światło, które się ma (Rz 1:18-20 – poznanie Boga z natury; Rz 2:12-16 – sumienie) oraz pilność i uniwersalność głoszenia teraz (Rz 10:14-18).

Jeśli nawet ewangelia miałaby zostać głoszona ludziom po śmierci, to nie po ich zmartwychwstaniu, lecz duchom w otchłani:

1 Piotra 3:18-20 Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. 19 W nim poszedł ogłosić [zbawienie] nawet duchom zamkniętym w więzieniu, 20 niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.

1 P 4, 6 Dlatego bowiem i umarłym kazano Ewangieliję, aby sądzeni byli według ludzi z strony ciała, ale żyli według Boga duchem.

Trzeba by się jednak zastanowić nad taką interpretacją.

Dalej Johnson mówi: „1 Tym. 2:4 zapewnia nas, że Bóg jest zdecydowany zbawić wszystkich (spod wyroku Adamowego) i doprowadzić do poznania prawdy, co oczywiście oznacza, że ci, którzy zakończyli to życie bez uwolnienia spod wyroku Adamowego, pewnego dnia zostaną spod niego wyzwoleni; że ci, którzy odeszli bez znajomości prawdy, pewnego dnia ją otrzymają.””

W liście do Tymoteusza Paweł naucza by modlić się za wszystkich, bo Bóg pragnie by wszyscy zostali uratowani i doszli do poznania prawdy. Ta „chęć Boga” nie oznacza jednak automatycznie że tak się stanie. Bóg przecież podobnie chciałby, by ludzie w ogóle nie czynili zła.

Jezus mówi np.:

Mt 23, 37 Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście.

Więc Jezus „chciał” ale oni nie „chcieli”. Podobnie Bóg wiele razy chciał nawrócenia ludu Izraelskiego, a jednak Izrael się nie nawracał.

Iz 5, 7 Bo winnicą Pana zastępów jest dom Izraelów, a mąż Judy latoroślą jego rozkoszną; i czekałem, żeby czynił sąd, a oto nieprawość, i krzyk zamiast sprawiedliwości.

Bóg czekał i pragnął sprawiedliwości, a jednak zamiast tego przyszła nieprawość.

To zatem, że napisano „Który chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy.” nie oznacza, że „Bóg jest zdecydowany zbawić wszystkich (spod wyroku Adamowego) i doprowadzić do poznania prawdy”. Przeciwnie Bóg doskonale wie i uczy nas, że niewielu pozna prawdę i zostanie zbawionych:

Łk 13, 23. I rzekł mu ktoś: Panie! Czy mało jest tych, co mają być zbawieni? 24. A on rzekł do nich: Usiłujcie wejść przez ciasną bramę; bo powiadam wam, że WIELU będzie chciało wejść, a NIE BĘDĄ MOGLI. 25. A gdy wejdzie gospodarz i zamknie drzwi, stojąc na dworze, zaczniecie pukać do drzwi mówiąc: Panie, otwórz nam! A odpowiadając, rzecze wam: Nie znam was, skąd jesteście. 26. Tedy poczniecie mówić: Jadaliśmy z tobą i pijali, i nauczałeś po ulicach naszych. 27. I rzecze wam: Nie znam was, skąd jesteście. ODSTĄPCIE ODE MNIE WSZYSCY ROBOTNICY NIEPRAWOŚCI.

Więc tutaj nawet podaje, że ci którzy będą chcieli „nie będą mogli”.

Nie ma mowy o wejściu do Królestwa sprawców nieprawości. Jak pisze jeszcze apostoł:

1 Koryntian 6:9-10 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego.

Galacjan 5:19-21 Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, 20 uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, 21 zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.

Ap 21, 8 A dla tchórzów, niewiernych, obmierzłych, zabójców, rozpustników, guślarzy, bałwochwalców i wszelkich kłamców: udział w jeziorze gorejącym ogniem i siarką. To jest śmierć druga».

Podsumowanie:
Żaden z cytowanych fragmentów nie mówi wprost o zmartwychwstaniu niesprawiedliwych w celu ich ewangelizacji i nawrócenia w przyszłym okresie. Johnson dodaje ten element (powrót z grobu, otrzymanie Ewangelii po śmierci, możliwość zbawienia po śmierci) jako konieczny wniosek, który nie wynika logicznie ani egzegetycznie z samych cytowanych wersetów, a przeczy wyraźnemu nauczaniu innych części Biblii (Mt 25; Ap 20:11-15; J 5:28-29).

Odpowiedz

1 thoughts on “Otworzą się oczy ślepych”

TŚ mówi:

9 sierpnia, 2025: 19:11

Bardzo dziwna interpretacja. Czy zgodna z Pismem? Zbadajmy to.

Artykuł mówi: „Księga Izajasza 60:14,15 zapewnia nas, że wszyscy ci, których szatan zaślepił tak, że nienawidzili i prześladowali prawdziwy lud Boży (Syjon), uznają go w czasie Tysiąclecia i będą przez niego wielce błogosławieni i pocieszeni.”

W cytacie nie ma mowy o Tysiącleciu. Jest tu mowa o nawróceniu, ale nie wiadomo wcale czy w czasach Tysiąclecia.

Przede wszystkim Apokalipsa, która mówi o tysiącletnim królestwie, nie wspomina nic o tym, że ci co „nienawidzili i prześladowali prawdziwy lud Boży,” uznają go w czasach Tysiąclecia. Przeciwnie Objawienie mówi nam, że mimo licznych plag ludzie się nie nawrócą:

Ap 9, 20. A inni ludzie, którzy nie zostali pobici temi plagami, nie pokutowali nawet za uczynki rąk swoich, aby się nie kłaniać czartom i bałwanom złotym i srebrnym i miedzianym i kamiennym i drewnianym, które ani widzieć nie magą, ani słyszeć, ani chodzić, 21. I nie pokutowali za mężobójstwa swoje, ani za czary swoje, ani za złodziejstwa swoje.

Ap 16, 8. I wylał czwarty Anioł czaszę swą na słońce: i dano mu jest palić ludzi ogniem. 9. I upaleni byli ludzie upaleniem wielkiem i bluźnili imię Boga, który ma władzę nad temi plagami; a nie czynili pokuty, aby mu oddać chwałę. 10. I wylał piąty Anioł czaszę swą na tron bestji: i królestwo jej stało się zaćmione, i żęli języki swoje od boleści. 11. I bluźnili Boga niebieskiego od boleści i ran swoich, a nie nawrócili się od uczynków swoich.

Także i męczennicy nie wołają do Boga o to by ich zabójcy się nawrócili, lecz żądają od Boga pomsty nad tymi którzy ich prześladowali:
Ap 6, 9. A gdy otworzył piątą pieczęć, ujrzałem pod ołtarzem dusze pobitych dla słowa Bożego i dla świadectwa, które miały. 10. I wołały głosem wielkim, mówiąc; Dokądże, Panie, (Święty i Prawdziwy), nie sądzisz i nie mścisz się krwi naszej nad tymi, co mieszkają na ziemi?

Także apokalipsa w obrazach przedstawia tych którzy „nienawidzili i prześladowali prawdziwy lud Boży”: smoka, bestię, nierządnicę Babilon. Zapowiada przy tym ich karę – nie zaś nawrócenie:

Ap 19, 20. I pojmana została bestja, a z nią fałszywy prorok, który czynił przed nią cuda, któremi zwiódł tych, którzy przyjęli cechę bestji, i którzy kłaniają się obrazowi jej. Ci dwaj wrzuceni są żywcem w jezioro ognia, gorejącego siarką. 21. A reszta pobita została mieczem siedzącego na koniu, wychodzącym z ust jego, a wszystkie ptaki nasyciły się mięsem ich.

O tym samym mówi też Apostoł Paweł:

2 Tesaloniczan 1, 5 Są one zapowiedzią sprawiedliwego sądu Boga; celem jego jest uznanie was za godnych królestwa Bożego, za które też cierpicie. 6 Bo przecież jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, 7 a wam, uciśnionym, dać ulgę wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej potęgi 8 w płomienistym ogniu, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni4 Ewangelii Pana naszego Jezusa.

Widzimy zatem że „jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają” i że w „płomieniu ognia” będzie za to kara. Nijak nie widać zatem by interpretacja Johnsona byłą zgodna z Objawieniem.

Dalej pisze on: „Także Izaj. 29:18,24 zapewnia nas, że ci, których oczy i uszy zrozumienia szatan zamknął w tym życiu, w Tysiącleciu zrozumieją Słowo Boże, przez co otrzymają możliwość zbawienia.”

Fragment Izajasza na który się powołuje jest powiedziany w kontekście sądu nad Jeruzalem, który potem ulega odmianie.

Izaj. 29: 2 Wówczas ucisnę Ariela:
nastanie żałość i wzdychanie.
Ty będziesz dla mnie jakby Arielem:
3 jak Dawid rozłożę obóz przeciw tobie,
otoczę cię szańcami,
wzniosę przeciw tobie oblężnicze wieże.
4 Wtedy pokornie z ziemi mówić będziesz
i z prochu wyjdą twe słowa stłumione;
twój głos jakby upiora dobędzie się z ziemi,
a mowa twa z prochu wyda się piszczeniem.
5 Jak drobny pył będzie twoich wrogów zgraja,
i jak rozwiane plewy tłum twoich ciemięzców.
A stanie się to nagle, niespodzianie:
6 zostaniesz nawiedzone przez Pana Zastępów
grzmotem, wstrząsami i wielkim hukiem,
huraganem, burzą i płomieniami trawiącego ognia.

Wiec to Bóg „uciśnie” i sprowadzi „żałość i wzdychanie”, „burzą i płomieniami trawiącego ognia”.

Jest tam mowa o idącej każe na lud Boży, która jednak skończy się miłosierdziem.

W ogóle nie ma też tam wzmianki, że „w tym życiu” a „w przyszłym życiu” coś innego. Dziwne też, że Johnson wybiera tylko werset 18 i 24, pomijając to co między nimi. Napisane tam zaś tak:

Iz 29: 18 W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi,
a oczy niewidomych, wolne od mroku
i od ciemności, będą widzieć.
19 Pokorni wzmogą swą radość w Panu,
i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela,
20 bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie,
i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią:
21 którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu,
którzy w bramie stawiają sidła na sędziów
i odprawiają sprawiedliwego z niczym.
22 Dlatego tak mówi Pan, Bóg domu Jakuba,
który odkupił Abrahama:
«Odtąd Jakub nie będzie się rumienił
ani oblicze jego już nie przyblednie,
23 bo gdy ujrzy , dzieło mych rąk, wśród siebie,
ogłosi imię moje jako święte.
Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego
i z bojaźnią szanować Boga Izraela».
24 Duchem zbłąkani poznają mądrość,
a szemrzący zdobędą pouczenie.

Więc jest tu mowa o otwarciu oczu, „bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie,
i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią: którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu,”

Więc to wygubienie tych, co za złem gonią i słowem swoim innych przywodzą do grzechu ma spowodować to otwarcie oczu.

Dalej mówi tak: „Izaj. 35:5,6 mówi o tym samym; werset 10 powiada natomiast, że powrócą (z grobu) i przyjdą do Syjonu (Chrystusa i Kościoła, dawców błogosławieństw jako Nasienia) i doznają licznych łask.”

Werset w ogóle nie ma mówi o powróceniu z grobu, lecz powrocie z niewoli Babilońskiej. Koncepcja wyjścia z niewoli Babilońskiej powtarza się też w Objawieniu Jana. To jednak wyjście z Babilonu ma się odbyć nie w czasach Tysiąclecia.

Patrząc na werset wcześniej znów jest łączenie tego otwarcia oczu z pomstą:
4 Powiedzcie małodusznym:
«Odwagi! Nie bójcie się!
Oto wasz Bóg, oto – pomsta;
przychodzi Boża odpłata;
On sam przychodzi, by zbawić was».
5 Wtedy przejrzą oczy niewidomych
i uszy głuchych się otworzą.

Więc można łączyć to z pomstą Bożą nad Babilonem i nawoływaniem do jego opuszczenia:
Ap 18, 4. I usłyszałem drugi głos z nieba mówiący: Wynijdźcie z niej, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jej, a żebyście nie odnieśli plag jej. 5. Albowiem grzechy jej doszły aż do nieba, i wspomniał Pan na nieprawości jej. 6. Oddajcież jej, jak i ona wam oddawała, a w dwójnasób podwójnie oddajcie wedle uczynków jej: w kubek, którym nalewała, nalejcie jej w dwójnasób. 7. Jak bardzo się wynosiła i w rozkoszach była, tyle dajcie jej męki i żałości. Ponieważ w sercu swem mówi: Siedzę królową, a nie jestem wdową i żałości nigdy nie ujrzę. 8. Dlatego w dzień jeden przyjdą plagi jej: śmierć i smutek i głód, i ogniem będzie spalona, gdyż mocny jest Bóg, który ją osądził.

Nie ma żadnego powodu zaś by odczytywać te wersety Izajasza jako powrót z grobu i to powrót tych którzy prześladowali lud Boży.

Zauważmy, że Ewangelia stosuje te proroctwa do Chrystusa podczas jego pierwszego przyjścia (Mt 11:5; Łk 7:22). Chrystus też nie mówił że przyszedł aby wszyscy odzyskali wzrok, lecz powiedział:

Jana 9: 39 Jezus rzekł: «Przyszedłem na ten świat, aby przeprowadzić sąd, aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy widzą stali się niewidomymi».

Więc „sąd” polega na tym, że ślepi odzyskują wzrok, a widzący stają się ślepymi.

Nie ma mowy o przywróceniu wzroku wszystkim. O zmartwychwstaniu niegodziwych i przywróceniu im wzroku.

Całe rozumowanie Johnsona odnośnie Tysiąclecia jest ewidentnie sprzeczne z tym co sama Biblia mówi o Tysiącletnim Królestwie:

Ap 20, 1. I ujrzałem Anioła zstępującego z nieba, mającego klucz przepaści i łańcuch wielki w ręce swojej. 2. I uchwycił smoka, węża starego, którym jest djabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. 3. I wrzucił go w przepaść i zamknął i położył pieczęć nad nim, aby nie zwodził dalej narodów, aż wypełni się tysiąc lat, a potem ma być rozwiązany na krótki czas. 4. I ujrzałem trony, i usiedli na nich, a dano im sąd, i dusze pościnanych dla świadectwa Jezusowego i dla słowa Bożego, i którzy się nie kłaniali bestji, ani obrazowi jej i nie brali cechy jej na czoło ani na rękę swoją, i ożyli i królowali z Chrystusem tysiąc lat. 5. Reszta umarłych NIE OŻYŁA, aż się skończyło tysiąc lat. To jest zmartwychwstanie pierwsze. 6. Błogosławiony i święty, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć mocy nie ma, ale będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą królować z nim tysiąc laty.

Więc zmartwychwstają do Tysiącletniego królestwa nie ci którzy „nienawidzili i prześladowali prawdziwy lud Boży” lecz którzy zostali pościnani przez bestię, dlatego że „nie kłaniali bestji, ani obrazowi jej i nie brali cechy jej na czoło ani na rękę swoją”, ci ożyli i królowali przez tysiąc lat. Reszta zaś NIE OŻYŁA.

Niesprawiedliwi zmartwychwstają dopiero po Tysiącleciu („inni z umarłych nie ożyli, aż się skończyło tysiąc lat”), a nie na początku Tysiąclecia, aby w nim uczestniczyć. Ich jedynym przeznaczeniem po zmartwychwstaniu jest sąd i potępienie:

Ap 20, 12. I ujrzałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed oblicznością tronu, a księgi otworzono: i drugą księgę otworzono, która jest żywota. I osądzono umarłych z tego, co napisane było w onych księgach, wedle uczynków ich. 13. I wydało morze umarłych, którzy w niem byli, i śmierć i piekło oddały umarłych swoich, którzy w nich byli, i osądzono każdego wedle uczynków jego. 14. A śmierć i piekło wrzucono w jezioro ogniste. Ta jest śmierć druga. 15. I kto nie znalazł się zapisanym w księdze żywota, wrzucony został w jezioro ogniste.

Tekst nie mówi o głoszeniu Ewangelii, oświeceniu czy dawaniu „możliwości zbawienia” niesprawiedliwym po ich zmartwychwstaniu. Mówi wyłącznie o sądzie („osądzono umarłych”).

Sąd opiera się wyłącznie na uczynkach dokonanych przed śmiercią („osądzono każdego według jego uczynków”; „z tego, co było napisane w księgach” – rejestr życia). Nie ma wzmianki o nowej szansie, nawróceniu czy przyjęciu prawdy po zmartwychwstaniu.

A wszystko to dzieje się po okresie Tysiąclecia. „Błogosławiony i święty, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć mocy nie ma”. Niesprawiedliwi nie uczestniczą w życiu i błogosławieństwach Tysiąclecia.

Dalej Johnson powiada: „Łuk. 2:10 zapewnia, że radosna nowina – Ewangelia – będzie wszystkiemu ludowi; wiemy jednak, że jak dotąd nie wszyscy usłyszeli o tej wielkiej radosnej nowinie; w istocie znaczna większość umarła bez tej radości, a więc musi otrzymać ją po tym życiu.”

Kontekst Łukasza: „Cały lud” w kontekście narodzin Jezusa odnosi się do narodu izraelskiego (por. Łk 1:16-17, 68, 77; 2:32). Anioł zwiastuje radość Izraelowi z powodu narodzin Mesjasza.

NT nie mówi, że ci, którzy nie usłyszeli Ewangelii w tym życiu, otrzymają ją po śmierci. Podkreśla odpowiedzialność za światło, które się ma (Rz 1:18-20 – poznanie Boga z natury; Rz 2:12-16 – sumienie) oraz pilność i uniwersalność głoszenia teraz (Rz 10:14-18).

Jeśli nawet ewangelia miałaby zostać głoszona ludziom po śmierci, to nie po ich zmartwychwstaniu, lecz duchom w otchłani:

1 Piotra 3:18-20 Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. 19 W nim poszedł ogłosić [zbawienie] nawet duchom zamkniętym w więzieniu, 20 niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.

1 P 4, 6 Dlatego bowiem i umarłym kazano Ewangieliję, aby sądzeni byli według ludzi z strony ciała, ale żyli według Boga duchem.

Trzeba by się jednak zastanowić nad taką interpretacją.

Dalej Johnson mówi: „1 Tym. 2:4 zapewnia nas, że Bóg jest zdecydowany zbawić wszystkich (spod wyroku Adamowego) i doprowadzić do poznania prawdy, co oczywiście oznacza, że ci, którzy zakończyli to życie bez uwolnienia spod wyroku Adamowego, pewnego dnia zostaną spod niego wyzwoleni; że ci, którzy odeszli bez znajomości prawdy, pewnego dnia ją otrzymają.””

W liście do Tymoteusza Paweł naucza by modlić się za wszystkich, bo Bóg pragnie by wszyscy zostali uratowani i doszli do poznania prawdy. Ta „chęć Boga” nie oznacza jednak automatycznie że tak się stanie. Bóg przecież podobnie chciałby, by ludzie w ogóle nie czynili zła.

Jezus mówi np.:

Mt 23, 37 Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście.

Więc Jezus „chciał” ale oni nie „chcieli”. Podobnie Bóg wiele razy chciał nawrócenia ludu Izraelskiego, a jednak Izrael się nie nawracał.

Iz 5, 7 Bo winnicą Pana zastępów jest dom Izraelów, a mąż Judy latoroślą jego rozkoszną; i czekałem, żeby czynił sąd, a oto nieprawość, i krzyk zamiast sprawiedliwości.

Bóg czekał i pragnął sprawiedliwości, a jednak zamiast tego przyszła nieprawość.

To zatem, że napisano „Który chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy.” nie oznacza, że „Bóg jest zdecydowany zbawić wszystkich (spod wyroku Adamowego) i doprowadzić do poznania prawdy”. Przeciwnie Bóg doskonale wie i uczy nas, że niewielu pozna prawdę i zostanie zbawionych:

Łk 13, 23. I rzekł mu ktoś: Panie! Czy mało jest tych, co mają być zbawieni? 24. A on rzekł do nich: Usiłujcie wejść przez ciasną bramę; bo powiadam wam, że WIELU będzie chciało wejść, a NIE BĘDĄ MOGLI. 25. A gdy wejdzie gospodarz i zamknie drzwi, stojąc na dworze, zaczniecie pukać do drzwi mówiąc: Panie, otwórz nam! A odpowiadając, rzecze wam: Nie znam was, skąd jesteście. 26. Tedy poczniecie mówić: Jadaliśmy z tobą i pijali, i nauczałeś po ulicach naszych. 27. I rzecze wam: Nie znam was, skąd jesteście. ODSTĄPCIE ODE MNIE WSZYSCY ROBOTNICY NIEPRAWOŚCI.

Więc tutaj nawet podaje, że ci którzy będą chcieli „nie będą mogli”.

Nie ma mowy o wejściu do Królestwa sprawców nieprawości. Jak pisze jeszcze apostoł:

1 Koryntian 6:9-10 Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego.

Galacjan 5:19-21 Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, 20 uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, 21 zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.

Ap 21, 8 A dla tchórzów, niewiernych, obmierzłych, zabójców, rozpustników, guślarzy, bałwochwalców i wszelkich kłamców: udział w jeziorze gorejącym ogniem i siarką. To jest śmierć druga».

Podsumowanie:
Żaden z cytowanych fragmentów nie mówi wprost o zmartwychwstaniu niesprawiedliwych w celu ich ewangelizacji i nawrócenia w przyszłym okresie. Johnson dodaje ten element (powrót z grobu, otrzymanie Ewangelii po śmierci, możliwość zbawienia po śmierci) jako konieczny wniosek, który nie wynika logicznie ani egzegetycznie z samych cytowanych wersetów, a przeczy wyraźnemu nauczaniu innych części Biblii (Mt 25; Ap 20:11-15; J 5:28-29).

Odpowiedz

1 thoughts on “Otworzą się oczy ślepych”

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi