Dlaczego Żydzi nie rozpoznali w Jezusie Mesjasza? Między innymi dlatego, że proroctwa Starego Testamentu, mówiące o drugiej obecności Jezusa, stosowali do Jego pierwszej obecności. Czekali króla, wyzwoliciela; przyszedł pokorny i zabronił walki, oddał dobrowolnie swoje życie. Nawet Apostołów to zaskoczyło. Widzimy, jak ważne dla zrozumienia pierwszej i drugiej misji Jezusa są proroctwa. Dla nas takimi proroctwami stały się również wypowiedzi Nowego Testamentu, bezpośrednio nawiązujące do tych ze Starego Testamentu i nie tylko. Dlatego, jeśli chcemy zrozumieć, jak się sprawy mają, musimy uwzględnić jedne i drugie i potrafić je połączyć. To się wiąże z umiejętnością interpretowania Słowa Bożego. Tego zaś możemy się nauczyć od naszego Pana i Apostołów.
Zapraszamy do wysłuchania wykładu, który Leszek Szpunar wygłosił na spotkaniu zboru w Bydgoszczy, 07.04.2024 r.
Pamiętamy, że Pismo Święte nie jest podręcznikiem. Nie jest ułożone tematycznie. Boskie prawdy nie są wyłożone krok po kroku, ale jak napisał Izajasz trochę tu a trochę ówdzie. Przykładu, jak korzystać z tych Świętych Pism, dostarczył nasz Pan i Apostołowie. Oni pokazali nam, jak należy korzystać z jedynych Świętych Pism, jakie wtedy były dostępne, ze Starego Testamentu. Wplatali oni w swoje wypowiedzi cytaty starotestamentowe, sięgając do różnych ksiąg w zależności od tego, czego w danej chwili nauczali.
Kilka wersetów potwierdzających to, co zostało dotąd powiedziane:
Iz.28: 10, 11
Ponieważ podawał im przykazanie za przykazaniem, przykazanie za przykazaniem, przepis za przepisem, przepis za przepisem, trochę tu, trochę owdzie: [11] A wszakże jakoby nieznajomą mową, i językiem obcym mówił do ludu twego.
Żyd. 12:1
Skoro i my mamy wokół siebie tak wielką chmurę świadków, zrzućmy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas tak łatwo osacza, w cierpliwości biegnijmy w wyznaczonym nam wyścigu.
Świadkowie, o których czytamy, to dla Jezusa i Jego uczniów prorocy ST; dla nas jedni i drudzy. Oni bowiem świadczyli o Bogu i Jego planie.
Żyd. 1: 1,2 Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców [naszych] przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.
W wersetach tych zawarte jest zestawienie i porównanie objawień. Wynika z nich zarówno jedność ( obydwa pochodzą od Boga), jak i różnorodność ( dotyczy sposobu i czasu objawień, ich pośredników i odbiorców ). Wielokrotnie i na wiele sposobów. Objawienie dokonywało się stopniowo, progresywnie. Bezpośredni odbiorcy objawienia poznawali część prawd Bożych ( przykład Daniela ). Jeżeli chodzi o sposoby, to możemy tu wyliczyć: przez słowa, postrzeżenia symboliczne, wizje, sny i typy.
Według tych wersetów historia objawienia starotestamentowego, z pozycji objawienia nowotestamentowego, była zakończona. Objawienie zostało podane przez proroków i przez Syna.
Rzym. 1: 1,2: Ewangelia Boga, obiecana od dawna przez proroków w Pismach Świętych. Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych.
Spójność Księgi jest skutkiem faktu, że późniejsze teksty biblijne opierają się często na tekstach wcześniejszych nawiązując do nich cytatami, aluzjami, a nade wszystko relekturami , które uwidoczniają nowe aspekty sensu, by pogłębić znaczenie albo potwierdzić ich spełnienie się.
Dla Pawła i innych pisarzy Nowego Testamentu cały Stary Testament jest proroctwem, obietnicą, do której odnoszą się bezpośrednio lub pośrednio. Czasem te odniesienia wprowadzane są przy użyciu formuł wprowadzających typu napisano. Bywa, że takich bezpośrednich odniesień brak. Przykładem księgi, która nie zawiera bezpośrednich cytatów ze Starego Testamentu, ale jest najbardziej przesiąkniętą Starym Testamentem, jest Księga Apokalipsy. Stary Testament jest w niej obecny przez charakterystyczne słownictwo, obrazy czy tematy.
Wspólna dla obu Testamentów jest obecność różnorodnych form, jak: przypowieści, alegorie, relektury, zbliżenia oddalonych tekstów, psalmy, hymny, wizje, objawienia, sny, typy.
Źródłem wiedzy dla Apostoła Pawła oprócz bezpośredniego objawienia i tego, co usłyszał od uczniów Jezusa, były Pisma Starego Testamentu.
Znalazłem ciekawy cytat: Wiara chrześcijańska nie bazuje zatem tylko na wydarzeniach, ale na zgodności tych wydarzeń z objawieniem zawartym w Pismach narodu żydowskiego.
Rzym.3:21,22 Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża [dostępna] przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy. (cienie przybytku, ofiary)
Jak Jezus korzystał ze Starego Testamentu:
Cytowanie tekstów biblijnych
Łukasza 8:10 I rzekł: Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach; że widząc mogą nie widzieć, a słysząc mogą nie rozumieć.
Jana 12:40 Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serca; aby nie widzieli oczami i nie rozumieli sercem, aby się nawrócili, abym ich uzdrowił.
Izajasza 6:9,10 Naprawdę będziecie słuchać, ale nie zrozumiecie; i rzeczywiście ujrzycie, ale nie dostrzeżecie. Bo serce tego ludu stwardniało, ich uszy zatęchły, a oczy ich zamknęły; aby oczami nie widzieli,
Izajasza 6:9,10 I rzekł: Boże, a powiedz temu ludowi: Słuchajcie, ale nie rozumiejcie; i widzicie wprawdzie, ale nie widzicie. Utnij serce tego ludu, zatkaj mu uszy i zamknij oczy; aby oczami nie widzieli, uszami nie słyszeli, sercem nie rozumieli, nie nawracali się i nie byli uzdrowieni. uszami nie słyszeli, sercem nie rozumieli, nie nawrócili się, abym ich nie uzdrowił.
Cytował to również Ap. Paweł:
Dzieje Apostolskie 28:26,27 Mówiąc: Idźcie do tego ludu i mówcie: Słuchając będziecie słuchać, a nie zrozumiecie; A widząc, będziecie widzieć, a nie dostrzegać: Bo serce tego ludu jest stwardniałe, a ich uszy są przytępione, a ich oczy zamknięte; aby oczami nie widzieli i uszami nie słyszeli, i sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich nie uzdrowił.
Objaśniał znaczenie fragmentów
Mat. 5: 38-39 Słyszeliście, iż rzeczono: ‘Oko za oko, ząb za ząb’. Ale ja wam powiadam: Żebyście się nie sprzeciwili złemu, ale ktoby cię uderzył w prawy policzek twój, nadstawcie mu i drugi.
3 Mojż. 24: 20 Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb; według tego, jako uszkodził człowieka, tak mu się też niech stanie.
Posługiwał się tekstami w dyskusjach i sporach
Łuk. 19: 39-40 A niektórzy z Faryzeuszów z onego ludu rzekli do niego: Nauczycielu! Zgrom ucznie twoje. A on odpowiadając, rzekł im: Powiadam wam, jeśliby ci milczeli, wnet kamienie wołać będą.
Abakuk 2:11 Albowiem kamień z muru wołać będzie, i sęk z drzewa wyda o tem świadectwo.
Odpowiada faryzeuszom, więc dla wzmocnienia wypowiedzi cytuje proroka.
Powoływał się na Słowo w swoim życiu
Mat. 4,7,10 A on odpowiadając rzekł: ‘Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie, ale każdym słowem pochodzącym przez usta Boże.’ Rzekł mu Jezus: Zasię napisano: ‘Nie będziesz kusił Pana , Boga twojego.’
5 Mojż. 6: 16; 8: 3 Nie będziesz kusić Pana, Boga waszego, jakoście go kusili w Massa… iż nie samym chlebem człowiek żyje, ale tem wszystkim, co pochodzi z ust Pańskich, żyć będzie człowiek.
Czerpał motywy do swych wypowiedzi, traktował jako źródło inspiracji
Mat. 21: 33-34 Drugiego podobieństwa słuchajcie: Człowiek niektóry był gospodarzem, który nasadził winnicę, płotem ją ogrodził, i wkopał w niej prasę, i zbudował wieżę, i najął ją winiarzom, i odjechał precz. A gdy się przybliżył czas odbierania pożytków, posłał sługi swoje do onych winiarzy, aby odebrali pożytki jej.
Izaj. 5: 1-2 Zaśpiewam teraz miłemu memu piosnkę miłego mego o winnicy jego. Winnicę ma miły mój na pagórku urodzajnym; Którą ogrodził, i wybrał z niej kamienie, a nasadził ją krzewami wybornemi, i zbudował wieżę w pośrodku niej, także i prasę postawił w niej, a czekał, aby wydała grona; ale ona zrodziła płonne wino.
Jezus układa swoją przypowieść bazując na przypowieści Izajasza.
Odwoływał się do postaci starotestamentowych i historii Izraela
Mat. 6: 28-29 A o odzienie przeczże się troszczycie? Przypatrzcie się liliom polnym, jako rosną; nie pracują, ani przędą. A ja wam powiadam, iż ani Salomon we wszystkiej sławie swojej nie był tak przyodziany, jako jedna z nich.
Jan 3:14 A jako Mojżesz węża na puszczy wywyższył, tak musi być wywyższony Syn człowieczy.
Często jest to wskazówka, że dany fragment ST jest typem.
Interpretował Słowo Boże
Mar. 12: 26-27 A o umarłych, iż będą wzbudzeni, nie czytaliście w księgach Mojżeszowych, jako Bóg do niego zza krza mówił, i rzekł: Jam jest Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba? Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale Bogiem żywych, przetoż wy bardzo błądzicie.
Łuk. 24: 25-27, 32 Tedy on rzekł do nich: O głupi, i leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy! Azaż nie musiał Chrystus tego cierpieć i wnijść do chwały swojej? A począwszy od Mojżesza i od wszystkich proroków, wykładał im wszystkie one Pisma, które o nim napisane były. I mówili między sobą: Izali serce nasze nie pałało w nas, gdy z nami w drodze mówił, i gdy nam Pisma otwierał?
Wypowiadał się ogólnie o Słowie Bożym
Mat. 5: 17-18 Nie mniemajcie, abym przyszedł rozwiązywać zakon albo proroki; nie przyszedłem rozwiązywać, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Aż przeminie niebo i ziemia, jedna jota albo kreska nie przeminie z zakonu, ażby się wszystko stało.
Czasem narrator sugeruje, że Jezus nawiązuje do jakiegoś fragmentu
Mar. 6: 34 A wyszedłszy Jezus ujrzał wielki lud, i użalił się ich, iż byli jako owce nie mające pasterza, i począł ich nauczać wiele rzeczy.
4 Mojż. 27: 17 … aby nie był lud Pański jako owce, nie mające pasterza.
Ezech. 34:5 Tak, że rozproszone będąc są bez pasterza i stały się na pożarcie wszelkiemu zwierzowi polnemu, ponieważ się rozpierzchnęły.
Założenie, że ta sytuacja, którą widzi Jezus, przypomina tę ze ST
Mówił, że w danej sytuacji wypełnia proroctwo
Jan 19:28 Przeto widząc Jezus, iż się już wszystko wykonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: Pragnę.
Widzimy stąd, jak bardzo Stary i Nowy Testament są ze sobą zrośnięte, że tak naprawdę nie można zrozumieć Ewangelii, nie znając pism Starego Testamentu
Przykład:
Iz. 8:22 – 9:1
… potem popatrzy na ziemię: a oto tylko utrapienie i ciemności, i przygniatająca noc! Ale mrok będzie rozpędzony. Nie [zawsze] bowiem będą ciemności w kraju, który cierpi ucisk. W dawniejszych czasach upokorzył [Pan] krainę Zabulona i krainę Neftalego, za to w przyszłości chwałą okryje drogę do morza, wiodącą przez Jordan, krainę pogańską. Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło.
Mat.4: 12-17
Gdy [Jezus] posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu [ziem] Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło.
Inny przykład:
Łukasz w Dz.Ap. 15: 13-18 (Mowa Jakuba)
A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: Posłuchajcie mnie, bracia! Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan. Zgadzają się z tym słowa proroków, bo napisano: ‘Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje – mówi Pan, który to sprawia, To są jego odwieczne wyroki.
Amos 9: 11-12
W tym dniu podniosę szałas Dawidowy, który upada, zamuruję jego szczeliny, ruiny jego podźwignę i jak za dawnych dni go zbuduję, by posiedli resztę Edomu i wszystkie narody, nad którymi wzywano mojego imienia – wyrocznia Jahwe, który to uczyni.
Przy interpretacji Pisma Świętego musimy pamiętać:
Czytać Pismo Święte
Wydaje się logicznym, że należy czytać księgę, którą studiujesz. Jednak wielu chrześcijan mówi o Biblii, czyta książki o Biblii, ale zapomina czytać jej samej. Poświęca się większość czasu czytaniu innych książek o Biblii, a już nie ma czasu na czytanie samego Słowa Bożego. Powinieneś zacząć od czytania samej Biblii. Nawet jeśli nie od razu wszystko rozumiesz, co czytasz, czytaj dalej.
Interpretacja Pisma Świętego jest możliwa
Interpretacja i rozumienie Biblii nie jest czymś magicznym lub niemożliwym, ponieważ została napisana w normalnym codziennym języku tego czasu. Bóg objawił się, abyśmy mogli Go poznać. To ma tylko sens, jeśli Bóg objawia się w sposób dla nas zrozumiały.
Nauczyć się interpretowania Biblii nie oznacza, że uczysz się tajnych metod, lub szukasz jakiegoś tajnego kodu w tekście. Interpretacja Pisma Świętego nie jest niczym innym, niż rozumieniem go we właściwy sposób.
Źródła informacji w tekście – Każdy, kto stara się zrozumieć tekst, posiada tylko cztery źródła informacji o tekście:
- Znaczenie pojedynczych wyrazów i zdań
Ważnym jest, aby dobrze zrozumieć znaczenie wyrazu w konkretnym miejscu. Wyraz może mieć więcej znaczeń, ale przy normalnym użyciu języka, znaczenie zdań i wyrazów jest dla nas jasne i rozumiemy, co tekst chce komunikować. Gdyby tak nie było, komunikacja stałaby się niemożliwa.
- Miejsce w kontekście
Każdy wyraz i zdanie ma konkretne i celowe miejsce w kontekście, jest związane z poprzednimi i następującymi wyrazami i zdaniami. Ważnym jest, aby zrozumieć, w jaki sposób jest związane z resztą tekstu.
- Nauczanie Biblii w całości
Wierzymy, że całe Pismo Święte jest nieomylnym Słowem Bożym, które tworzy jedność i nie zaprzecza sobie. Ważnym jest, aby zrozumieć przesłanie całej Biblii, by móc rozumieć konkretny tekst we właściwy sposób. Tekst, który badamy, nigdy nie może być sprzeczny z resztą Biblii.
- Informacje dotyczące tła historycznego i kulturowego
Dodatkowe informacje dotyczące tła historycznego i kulturowego są często pomocne, ale nie są konieczne do zrozumienia tekstu. Dobrze jest posiadać wiarygodny podręcznik lub słownik, który daje te informacje a także atlas biblijny.
Argumenty broniące interpretacji
Teksty Biblii zostają interpretowane i zastosowane na różne sposoby. Dlatego ważnym jest, aby mieć dobre i jasne argumenty broniące naszej interpretacji. Nie jest pomocnym, tylko powtarzanie opinii innych, należy rozumieć argumenty dla swej opinii. Nie jest pomocnym twierdzić „Moim zdaniem tekst znaczy…”, lecz raczej powinieneś podać jasne (obiektywne) argumenty, dlaczego uważasz, że takie jest znaczenie tekstu. Jeżeli masz argumenty na swoją interpretację, lepiej ją rozumiesz.
Zasady interpretacji biblijnej w literaturze badackiej – każdy werset Biblii lub doktryna musi być zinterpretowany w zgodzie
(1) z sobą,
(2) ze wszystkimi pozostałymi wersetami Pisma Świętego,
(3) ze wszystkimi innymi doktrynami biblijnymi,
(4) z Bożym charakterem,
(5) z okupem i ofiarą za grzech,
(6) z celem Planu Bożego i
(7) z faktami.
Odrzucamy wszystko, co jest sprzeczne z którymkolwiek z tych siedmiu pewników biblijnych.
Tekst ma tylko jedno znaczenie
Każdy tekst ma normalnie tylko jedno znaczenie, chociaż zastosowań może być więcej. Komunikacja ma tylko sens, jeśli jest jednoznaczna i można zrozumieć znaczenie. Nie jest możliwym, że tekst ma jednocześnie dwa przeciwne znaczenia. Np. nie jest możliwym, że Biblia naucza jednocześnie wiecznej predestynacji oraz wolnej woli człowieka w sprawie zbawienia. Istnieją teksty, które mają podwójne znaczenie, jak np. w sytuacji gry słów, ironii itp. Jednak wtedy dodatkowe znaczenie jest częścią znaczenia.
Gatunek literacki
Biblia napisana została w różnych gatunkach literackich, jak np. narracja (opowieść), poezja, literatura mądrościowa, proroctwa, list, lub literatura apokaliptyczna. Wszystko jest Słowem Bożym i naucza nas (2 Tym. 3,16). Musimy mieć świadomość, w jakim gatunku literackim napisany jest dany tekst, tylko wtedy możemy rozumieć go we właściwy sposób. Prawda Boża zostaje różnymi sposobami przekazana w opowieściach, w tekstach prorockich czy w poezji.
Narracja opowiada to, co się działo, ale nie jest tylko neutralnym przekazaniem faktów. Każdy, kto odpowiada coś, wybiera to, co opowiada, a co nie, opowiadając z pewnej perspektywy itd. Opowieść w Biblii nie oznacza, że to, co zostało opowiedziane jest dobre i godne naśladowania, często Biblia opowiada o grzesznym zachowaniu człowieka i tego konsekwencjach. Biblia np. nie uczy, że ofiara Jefty była dobra (Sę 11), tak samo jak Jn. 2,10 nie oznacza, że pijaństwo jest dobre.
Tło historyczne i kulturowe
Biblia została napisana w innej kulturze i w innym okresie historycznym. Aspekty historyczne, geograficzne i polityczne mają znaczenie dla sytuacji autora lub pierwszych słuchaczy i dlatego też dla naszej interpretacji.
Aby rozumieć pewne teksty potrzebujemy więcej informacji, które czasami znajdujemy w innych miejscach Biblii. Np. czytając o święcie Paschy w Nowym Testamencie, należy szukać znaczenia i tła tego święta w Starym Testamencie. Czasami wiedza pozabiblijna (historia, archeologia, tło kulturowe) pomoże nam lepiej zrozumieć, ale nigdy nie może mieć decydującego znaczenia w interpretacji. Można rozumieć Biblię bez wiedzy pozabiblijnej.
Ważnym też jest, aby rozumieć w którym momencie historii zbawienia to, co opisane, ma miejsce.
Potrzebne nam są informacje, które podaje sama Biblia. Np. nie można zrozumieć sądu nad narodami w księgach prorockich, jeśli nic nie wiemy o historii Izraela związanej z tymi narodami, o czym czytamy w innych miejscach Biblii.
Dla dobrej interpretacji znaczenie ma nasza wiedza o tym, że prorok Amos prorokował przed wygnaniem babilońskim a prorok Ageusz prorokował po powrocie z wygnania. Wiedząc, jak wyglądało i funkcjonowało oczekiwanie Mesjasza w Izraelu, można zrozumieć, dlaczego Izrael reagował w taki a nie inny sposób na Jana Chrzciciela i Jezusa.
Rozumiejąc różnice miedzy miastami Koryntem a Filipią, lepiej rozumie się listy Apostoła Pawła do zborów w tych miastach.
Tak samo pomocna jest podstawowa znajomość topografii i geografii ziem wymienianych w Biblii. Jeśli Biblia pisze o górach wokół Jeruzalem, należy pamiętać, że to nie są góry Tatry, lecz raczej pagórki (do ok. 900 m n.p.m.)
Kontekst
Istotne w interpretacji jest badanie i uwzględnianie kontekstu literackiego. Bez kontekstu wyraz lub zdanie może mieć różne znaczenia, ale w swoim konkretnym kontekście otrzymuje swoje konkretne znaczenie Dlatego należy każdy tekst czytać w jego kontekście: zdanie, akapit, rozdział lub część księgi, cała księga, cała Biblia.
Wiele błędów w interpretacji powstaje w związku z tym, że czytelnik wyrwał dany tekst z kontekstu, i nadał w ten sposób znaczenie, które mu pasowało.
Przy czytaniu należy pamiętać, że podział na wersety, akapity i rozdziały nie jest oryginalny, lecz powstał dopiero w średniowieczu. Tekst podzielony jest nieraz w niewłaściwy sposób.
Aprobacja lub opis
Zwróć uwagę na to, czy tekst aprobuje czyny opisane czy nie. Biblia opisuje, jak Jakub oszukał swego brata i ojca (I Mj. 27,19. 24), ale nie twierdzi, że to było dobre. Tekst opisuje, jak Rahab kłamała, aby chronić szpiegów (Joz. 2,4-6), ale nie twierdzi, że można kłamać w takich sytuacjach.
Biblia jasno uczy, co jest dobre a co nie, ale musimy dobrze czytać i rozróżniać opisy od ocen.
Kontekst wyjaśnia konkretne znaczenie tekstu. Zastosowanie bez dalszego badania znaczenia, oznacza złamanie podstawowych zasad interpretacji. W ten sposób Biblia może wszystko powiedzieć, co nam pasuje, ale jest to niewłaściwe i niepoważne traktowanie Słowa Bożego, które w wielu przypadkach zniekształca przesłanie Biblii.
Czytanie w kontekście historycznym – patrząc na odkrywane przez Boga prawdy na przestrzeni Wieku Ewangelii i ich ostateczne zebranie przy końcu Wieku.
Pychą jest uważać, że nie potrzebujemy tego, aby rozumieć Biblię we właściwy sposób. Ochrania to przed interpretacją, jaką można często spotkać w zborach, na zasadzie: „Ja myślę, że tekst oznacza to,” lub: „ja wnioskuje dla siebie…” itp. Biblia nie ma innego znaczenia dla poszczególnych osób, przesłanie Biblii jest wyraźne i jednoznaczne. Co nie oznacza, iż nie możemy mieć swojego spojrzenia na dany temat. Nie może to jednak dotyczyć spraw fundamentalnych.
Modlitwa
Studiowanie Biblii nie jest studiowaniem jakiejkolwiek innej książki. To Słowo Boże i studiowanie go jest sprawą duchową. Tak, jak Psalmista prosił o to, aby Duch Święty otworzył mu oczy, tak i my powinniśmy o to prosić (Ps. 119,18). Nienawrócona osoba nie jest w stanie zrozumieć spraw duchowych, jeśli Duch Święty nie otworzy oczu i serca (1 Kor. 2,14).
Dlatego regularna modlitwa powinna być częścią procesu interpretowania. Towarzyszy temu życie w świętości. Problemem w Koryncie było, że Koryntianie nie traktowali świętości poważne, dlatego Apostoł Paweł traktował ich jak dzieci, ponieważ nie byli w stanie tego rozumieć (1 Kor. 3,1-3).
W lepszym rozumieniu będzie nam pomagać modlitwa pełna wiary.
List Jakuba 1:5 – Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i bez wymówek.
Te podstawowe zasady są pomocne i fundamentalne. Należy mieć świadomość ich powagi, zanim zaczniemy w praktyczny i konkretny sposób studiować i interpretować Pismo Święte.
Analiza tekstu z Mat. 24: 27
Przykłady tłumaczeń
BUDNY.1574 Bo jako błyskawica wychodzi od wschodu, i jawia się aż na zachód, tak będzie i przyście syna człowieczego.
WUJEK.1923 Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca i okazuje się aż na zachodzie, tak będzie i przyjście Syna człowieczego.
RAKOW.NT Jako bowiem błyskawica wychodzi od wschodnich stron, i okazuje się aż na zachodnich; tak będzie i przyszcie Syna człowieczego.
GDAŃSKA.1881 Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca i ukazuje się aż na zachód, tak będzie i przyjście Syna człowieczego.
GDAŃSKA.2017 Jak bowiem błyskawica pojawia się na wschodzie i jest widoczna aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego.
SOŁOWEYCZYK.MAT Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca, i okazuje się aż na zachodzie: tak będzie i przyjście syna człowieczego.
SZCZEPAŃSKI Albowiem, jak błyskawica wybiega ze wschodu i jawi się aż na zachodzie, tak też będzie z przyjściem Syna człowieczego.
MARIAWICI Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca i okazuje się aż na zachodzie, tak będzie i przyjście Syna Człowieczego.
GRZYM1936 Jak bowiem błyskawica wychodzi ze wschodu i jawi się na zachodzie, tak będzie i z przyjściem syna człowieczego.
DĄBR.WUL.1973 Albowiem jak błyskawica zabłyśnie od wschodu, a widna jest aż na zachodzie, tak będzie i przyjście Syna Człowieczego.
DĄBR.GR.1961 Albowiem jak błyskawica zabłyśnie od wschodu, a widna jest aż na zachodzie, tak będzie i przyjście Syna Człowieczego.
TYSIĄCL.WYD5 Albowiem jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a jaśnieje aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego.
BRYTYJKA Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego,
POZNAŃSKA Bo jak błyskawica zapala się na wschodzie a widać ją aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego.
WARSZ.PRASKA Podobnie jak błyskawica ukazując się na wschodzie jest widoczna aż na zachodzie, tak też będzie i z przyjściem Syna Człowieczego.
ŚLĄSKIE.TOW.BIB. Bowiem tak jak błyskawica wychodzi ze wschodu i świeci aż do zachodu, tak będzie i z przyjściem Syna Człowieka.
EIB.BIBLIA.2016.LIT Gdyż jak błyskawica przecina niebo ze wschodu aż na zachód, tak też będzie z przyjściem Syna Człowieczego.
TOR.PRZ.2023 Albowiem jak błyskawica pojawia się na wschodzie i jest widziana aż na zachodzie, takie będzie i przyjście Syna Człowieczego.
Analiza tekstu z Mat. 24: 27
Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca i ukazuje się aż na zachód, tak będzie i przyjście Syna człowieczego. BG
Tekst grecki (Textus receptus):
ωσπερ γαρ η αστραπη εξερχεται απο ανατολων και φαινεται εως δυσμων ουτως εσται και η παρουσια του υιου του ανθρωπου
ωσπερ (1063) ‘hosper’ – bo, bowiem, gdyż
γαρ (5618) ‘gar’- jak, jakby, podobnie jak
αστραπη (796) ‘astrape’ – błyskawica, światło, blask
εξερχεται (1831) ‘ekserchomai’- wyjść, oddalić się, wychodzić, rodzić się, przesunąć się
απο (575) ‘apo’ – od, do, z, z dala
ανατολων (395) ‘anatolon’ – wschód, wzejść, wschodzenie, część nieba, wschodnia strona świata
και (2532) ‘kai’ – i, oraz, a; i to, nawet także
φαινεται (5316)’fainetai’ – wydobywać na jaw, pokazać, ukazać, wyjawić, świecić, przyświecać
εως (2193)’heos’ – póki, dopóki, aż do
δυσμων (1424) ‘dysmon’ – zachód słońca, zachód (jako strona świata)
ουτως (3779)’hutos’ – w ten sposób, tak, tak dalece, tak bardzo, tego rodzaju
εσται ( (2071)’esomai’ – będę (czas przyszły od być, istnieć, żyć, zdarzyć się, dziać się
και 2532)’kai’ – i, oraz, a; i to, nawet także
παρουσια (3952)’parusia’ – obecność, istnienie, przybycie, przyjazd
του (5207)’hyios’ – dziecko, syn
ανθρωπου(444)’antropos’ – człowieczy
Biblia Warszawska:
Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego,
Biblia Tysiąclecia:
Albowiem jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a świeci aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego.
Biblia Gdańska:
Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca i ukazuje się aż na zachód, tak będzie i przyjście Syna człowieczego.
Problem z błyskawicą, która przebiega od wschodu na zachód
Co takiego jest w pierwszej części tego porównania, na co autor chciał zwrócić uwagę w części drugiej. Jaka jest ich część wspólna?
Jezus swoje przyjście porównuje do astrape ( nie tłumaczmy przez chwilę tego słowa ). Czym charakteryzuje się astrape? Jest światłem, które pojawia się na wschodzie i zmierza ku zachodowi. Które światło na niebie się tak zachowuje? Zapewne Słońce! To ono wschodzi i majestatycznie powoli przemierza niebo, by zajść za horyzontem. Nie nagle i nie we wszystkich kierunkach, jak błyskawica.
Słowem przetłumaczonym w tym wersecie na błyskawica jest właśnie greckie astrape , które może być przetłumaczone na błyskawicę, ale nie w tym przypadku. Tutaj powinno być oddane jako światło, blask, przy czym musi tu chodzić o świecenie Słońca, które świeci od swego wschodu aż do zachodu. Co takiego jest w Słońcu, co autor chce przypisać Pańskiej obecności? Co jest podstawą tego porównania?
Jak słońce objawia stopniowo swą obecność – i to niektórym wcześniej niż innym, a ostatecznie, zanim dotrze na zachód, objawia się nawet najdłużej śpiącym – tak nasz Pan objawia swą obecność światłem prawdy, które wysyła jako Słońce Sprawiedliwości:
(Mal.4:2). Ale wam, którzy się boicie imienia mego, wznijdzie słońce sprawiedliwości, a zdrowie będzie na skrzydłach jego; tedy wychodzić będziecie i porośniecie jako cielęta karmne.
Łuk.2:28-32 …on (Symeon) wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela.
Najpierw świecił On dla Swojego czujnego i wcześnie budzącego się Kościoła:
(Iz.60: 1,2), Powstań, objaśnij się! Ponieważ przyszła światłość twoja, a chwała Pańska weszła nad tobą. Bo oto ciemności okryją ziemię, a zaćmienie narody: ale nad tobą wejdzie Pan, a chwała jego nad tobą widziana będzie.
A następnie dla całego świata:
(Iz.60:3; Jan 1:9) I będą chodzić narody w światłości twojej, a królowie w jasności, która wejdzie nad tobą.
Bynajmniej nie chodzi tu o błyskawicę. To nie jest ostrzeżenie, lecz obietnica,
Iz. 8:20,22; 9: 2 Do objawienia i do świadectwa! Jeśli nie będą mówić zgodnie z tym słowem, to nie ma dla nich jutrzenki … potem popatrzy na ziemię: a oto tylko utrapienie i ciemności, i przygniatająca noc! Ale mrok będzie rozpędzony.
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło.
To również obietnica. Ciemnej nocy przeciwstawione jest światło,
Iz. 42: 6
Ja, Pan, powołałem cię słusznie, ująłem cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów.
A zatem werset z Mat. 24:27 oznacza, że ludzie nie rozpoznają obecności naszego Pana naturalnym wzrokiem, lecz oczyma zrozumienia, rozpoznając Go jako obecnego dzięki światłu prawdy, jakie on na nich zsyłał. Tak więc fragment ten oznacza, iż Jego powrót był niewidzialny dla naturalnych oczu.
Słowo astrape znajdujemy również u Łukasza 10: 17,18:
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica.
I tutaj porównanie rzeczywiście dotyczy błyskawicy. Uderza ona nagle i prosto z nieba. Tak nastąpił upadek Szatana, ale i tutaj wydarzyło się to w sferze duchowej. Jezus widział Szatana (nie jako człowiek ). Reszta ludzkości tego też nie widziała.