Jedność zboru w różnorodności – wykład do nominacji

Wykład wygłoszony przez br. Marka Bejgera 30 listopada 2025 r. 

Dzisiejszy wykład poświęcony był jedności zboru w różnorodności, a odbył się w kontekście nominacji sług zboru – starszych i diakonów. Kandydatów podawaliśmy dziś, a za tydzień przeprowadzimy demokratyczne wybory. Jako społeczność kongregacjonalna, badaczy Biblii, podchodzimy do tego procesu w sposób oparty na Pismach i wspólnej odpowiedzialności.

Jedność ciała Chrystusa

1 Koryntian 12:12 – „Tak i ciało jest jedno, a ma wiele członków. Wszystkie członki ciała, choć jest ich wiele, tworzą jedno ciało. Tak samo jest z Chrystusem.”

Chrystus jest Głową, a my jesteśmy Jego Ciałem. Ciało ludzkie składa się z wielu różnych części, każda z nich pełni inną funkcję, ale wszystkie razem tworzą jedną całość. Podobnie w zborze – każdy ma swoją rolę i nie wszyscy są tacy sami.

1 Koryntian 12:15-20 – „Gdyby stopa powiedziała: 'Nie jestem ręką, więc nie należę do ciała’, czy przez to nie należy do ciała? A gdyby ucho powiedziało: 'Nie jestem okiem, więc nie należę do ciała’, czy przez to nie należy do ciała? Jeśli całe ciało byłoby okiem, gdzie byłby słuch? Jeśli całe ciało byłoby słuchem, gdzie byłby węch? Ale teraz Bóg umieścił członki, każdy z nich w ciele, jak chciał. Gdyby wszystko było jednym członkiem, czy ciało byłoby pełne? Lecz teraz jest wiele członków, ale jedno ciało.”

Nie chodzi o to, aby wszyscy byli tacy sami, lecz aby wszyscy byli podobni do Pana, nie do siebie nawzajem.

1 Koryntian 12:21-31 – Każdy ma inną funkcję w ciele. Jedni są powołani do nauczania, inni do służby bardziej gospodarczej, praktycznej – ale wszyscy razem tworzą jedność.

1 Koryntian 14:40 – „Wszystko niech się odbywa godnie i w należytym porządku.”

Skromność i wzór sługi

Apostoł Piotr pisał: „Ja, jako współstarszy…” – podkreślając swoją skromność i brak wynoszenia się ponad innych (1 Piotra 5:1-5).

1 Koryntian 6:19-20 – „Czy nie wiecie, że wasze ciało jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was, którego macie od Boga, i że nie należycie już do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele.”

Rola Pisma Świętego i nauczycieli

2 Tymoteusza 3:16-17 – „Całe Pismo od Boga natchnione i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, przygotowany do wszelkiego dobrego dzieła.”

Cztery główne funkcje Pisma Świętego:

1. Nauczanie (doktryny)

2. Strofowanie (wskazywanie błędów)

3. Poprawianie (usuwanie wad)

4. Wychowanie w sprawiedliwości (wzrost duchowy)

Rzymian 15:4 – „Cokolwiek bowiem napisano wcześniej, zostało napisane dla naszego pouczenia, abyśmy przez wytrwałość i pocieszenie Pism mieli nadzieję.”

5. Pocieszanie (dawanie nadziei)

Słudzy Prawdy mają więc obowiązek mądrze posługiwać się Słowem, aby wspierać rozwój duchowy zboru.

Służba diakonów i demokratyczny wybór

Dzieje 6:1-5 opisują potrzebę wyboru braci do pełnienia konkretnych funkcji na rzecz innych – np. diakonów zajmujących się sprawami gospodarczymi, a nie głoszeniem słowa.

To bracia i siostry wskazują, ilu sług potrzeba i kto miał nim zostać.

Jana 15:16 – „Nie wy Mnie wybraliście, lecz Ja was wybrałem, abyście szli i przynosili owoc, i aby wasz owoc trwał.”

Nie należy stosować tego schematu do wszystkich urzędów kościelnych. Wybór apostołów był precedensem, wyjątkiem. W pierwszym wieku wybory miały charakter demokratyczny:

Dzieje 14:23 – Apostołowie ustanawiali starszych w każdym zborze (Listra, Ikonium, Antiochia), używając głosowania przez wyciągnięcie lub podniesienie ręki (gr. cheirotoneo).

Tytusa 1:5 – Tytus miał ustanowić starszych w każdym zborze, czyli przeprowadzić demokratyczne głosowanie pod swoim nadzore.

Kwalifikacje i wolność wyboru

Uchylanie się od służby bywa podobne do sytuacji Mojżesza – ktoś nie widzi siebie w roli, choć zbór chce, aby pełnił służbę. Czasem jest odwrotnie – ktoś chce służyć, lecz zbór nie widzi dla niego miejsca. Demokracja zborowa jest dobrym zabezpieczeniem.

Tytusa 1:6-9 – opisuje kwalifikacje starszego/biskupa: bez zarzutu, wierny, mający zdolność nauczania, prowadzący życie zgodne z zasadami wiary.

Tytusa 3:2 – „Nie ubliżać, nie być kłótliwym, uprzejmym i łagodnym wobec wszystkich ludzi.”

1 Piotra 5:1-5 – służba powinna być dobrowolna, z ochotą, nie dla zysku, ale jak wzór dla stada.

2 Tymoteusza 2:24-26 – „Sługa Pana niech nie wdaje się w kłótnie, lecz niech będzie łagodny wobec wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwy, znoszący złych, łagodnie pouczający tych, którzy się przeciwstawiają, aby Bóg im dał pokutę prowadzącą do poznania prawdy.”

Podsumowanie

Jedność zboru w różnorodności oznacza:

• Wszyscy jesteśmy częścią jednego organizmu, którego głową jest Chrystus.

• Każdy pełni inną rolę, zgodnie z powołaniem i kwalifikacjami.

• Wybór sług zboru powinien odbywać się demokratycznie, z uwzględnieniem opinii całej wspólnoty.

• Służba powinna być wykonywana w duchu skromności, dobrowolnie i z miłością.

• Pismo Święte jest naszym przewodnikiem i narzędziem wzrostu duchowego, a słudzy mają obowiązek mądrze je stosować.