Dziś, 26 października 2025 roku, w zborze Badaczy Pisma Świętego w Bydgoszczy brat Leszek Szpunar wygłosił wykład pt. „Wspomnienie Sług Pańskich”.
Było to pełne refleksji wspomnienie dwóch reformatorów – pastora Charlesa T. Russella i pastora Paula S. L. Johnsona, którzy przyczynili się do rozwoju ruchu Badaczy Pisma Świętego na całym świecie.
Wykład nie miał na celu wychwalania tych ludzi, lecz wyrażenie wdzięczności Bogu za to, że poprzez nich pozwolił lepiej zrozumieć wiele prawd Jego Słowa.
Serdecznie zapraszamy do wysłuchania.
Przemówienie C.T. Russella na konwencji w Shasta Springs.
Poświęcone pamięci sług
Fakty bliskie dacie dzisiejszej: śmierć br. Russella 31.10.1916; śmierć br. Johnsona 22.10.1950; Dzień Reformacji – 31.10 POWÓD DO REFLEKSJI:
Dlaczego pamiętamy? Wspominamy?
Ze względu – na nich:
1 Kor.11:1, 2: Bądźcie naśladowcami moimi, jakom i ja Chrystusowy; A chwalę was, bracia! Iż pamiętacie wszystkie moje nauki, a jakom wam podał, podania trzymacie.
Ps. 112:6 Bo na wieki nie będzie poruszony; w pamięci wiecznej będzie sprawiedliwy.
Ze względu na nas:
Żyd. 6: 12 Abyście nie byli gnuśnymi, ale naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczyli obietnicę.
Żyd. 13:7 Pamiętajcie na wodzów waszych, którzy wam mówili słowo Boże, których obcowania koniec upatrując naśladujcie wiary ich.
Ważne – by nie było to oddawaniem czci ludziom; czczeniem aniołów. Co to znaczy?
Czczenie aniołów
A n i o ł ( hebr. maloch , gr. aggelos ) – posłannik, posłaniec ( nie tylko duchowy ).
C z c i ć ( hebr. shawkaw – pokłonić się, upaść na ziemię, gr. proskuneo – pocałować /rękę/
- czyn lub uczucie uwielbienia, czy też hołdu oddawanego w modlitwie, pieśni, wychwalaniu
- serdeczna usługa, służba
Szatan tęsknił za jednym i drugim:
Mat.4: 9,10 I rzekł mu: To wszystko dam tobie, jeźli upadłszy, pokłonisz mi się. Tedy mu rzekł Jezus: Pójdź precz, szatanie! albowiem napisano: Panu Bogu twemu kłaniać się będziesz, i jemu samemu służyć będziesz.
Bóg Jahwe powinien być jedynym przedmiotem naszej czci
5 Mojż.5: 7 Nie będziesz miał bogów innych przede mną; 6: 13 Pana, Boga twego, bać się będziesz, jemu służyć, a przez imię jego przysięgać.;
Druga krańcowość – lekceważenie przełożeństwa
2 Piotra 2: 10 A najwięcéy tych, którzy za ciałem w pożądliwości plugastwa chodzą, a zwierzchnością pogardzaią, śmieli, i sobie się podobaiący, nie wzdrygaią się bluźnić przełożeństw.) pomimo, iż Bóg poinformował nas w jaki sposób będzie nam przekazywał Prawdę:
Lekceważenie przejawia się to w wypowiedziach typu: Nie potrzebujemy ludzkich wodzów! Nie chcemy postępować za żadnym człowiekiem! Chcemy tylko Słowa Bożego.
Właściwe postępowanie ludu Bożego:
Unikać krańcowości w czczeniu aniołów i nie gardzić przełożeństwem.
Powinniśmy czcić Boga i Pana Jezusa i mieć szacunek dla ich posłanników, przedstawicieli.
Przyjąć właściwą postawę poszukiwaczy Prawdy ( sprawdzać nawet z dobrego źródła , doświadczać ).!!!
Przykłady naszych zachowań w stosunku do sług (większych czy mniejszych):
1 Tes.5: 12,13 A prosimy was, bracia! abyście poznali te, którzy pracuią między wami, i którzy są przełożonymi waszymi w Panu, i napominaią was; Abyście ie iak naybardziéy miłowali dla ich pracy; pokóy téż zachowaycie między sobą.;
1 Tym.5:17; Starsi, którzy się w przełożeństwie dobrze sprawuią, niech będą mieni za godne dwoiakiéy czci, a zwłaszcza ci, którzy pracuią w słowie i w nauce.
Gal.4: 14 Bo wiecie, żem w słabości ciała wam z przodku Ewangielią opowiadał. A pokuszenia mego, które było w ciele moiém, nie lekceście sobie ważyli, aniście nim gardzili, aleście mię iako Anioła Bożego przyięli, i iako Chrystusa Iezusa.+ Jan 13: 20 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego bym posłał, mię przyjmuje; a kto mię przyjmuje, onego przyjmuje, który mię posłał.
Książęta wieku Ewangelii – Dzień Reformacji
Różni słudzy dani Kościołowi: Ef. 4: 11-15; 1 Kor.12:27-31 .
Szczególni nosiciele światła Obj. 1:16,20.
Zwingli:
- Chleb i wino w Wieczerzy Pańskiej reprezentują ciało i krew Jezusa
- Jedzenie i picie tegoż reprezentuje przyswajanie wiarą zasługi Chrystusa oraz wzajemną społeczność chrześcijańską
Barton Stone, Tomasz Campbell:
- Jedność ludu Bożego oparta na Biblii, będącej jedynym wyznaniem wiary.
Wilhelm Miller:
- Prorocza chronologia
- O drugim przyjściu Jezusa
- O tysiącletnim panowaniu świętych z Jezusem po Jego drugim przyjściu.
Apostoł Jan:
- O istnieniu Logosa i dziele Chrystusa jako Bożego przedstawiciela.
- Że Logos musiał stać się ciałem, aby być zbawicielem ludzi.
- Że urzędowym dziełem Chrystusa jest poświęcić samego siebie na ubłaganie Bożej sprawiedliwości.
- Że Jego misją było wybawienie Kościoła, później świata.
Ireneusz:
- Jest tylko jeden Kościół, który w swej katolickości jest szafarzem Prawdy i ma jej bronić przed błędem i atakami osób błądzących a służyć nią w błogosławieniu tych, którzy ją przyjmują.
Tomasz Kranmer:
- Kościół w ciele, tak jak Jezus w ciele, ma być poddany władzy świeckiej ( dopóki ta nie gwałci sumienia)
Martin Luter:
- Usprawiedliwienie wypływa z wiary ( nie przez uczynki lub sakramenty, czy odpusty).
Robert Browne:
- Każdy zbór, którego głową jest Chrystus, jest szafarzem swych spraw i że jest niezależny od zewnętrznych osób, zborów lub organizacji zborowych; był to powrót do nauk apostolskich o demokracji i autonomii zborowej. (kongregacjonalizm)
Jerzy Fox:
- Prawdziwa religia opiera się na miłości z całego serca… i miłości bliźniego jak siebie samego; religia jest sprawą osobistą i indywidualną, opartą na sprawiedliwości (miłości obowiązkowej); był przeciwnikiem formalizmu, rytualizmu, legalizmu, dogmatyzmu, racjonalizmu w Kościele XVII w.
Baltazar Hubmaier:
- Lud Boży składa się tylko z tych, którzy odłączyli się od grzechu , błędu, siebie i świata i którzy przyjęli Chrystusa jako swego Zbawiciela i Pana; nie tylko pokuta i wiara, dające usprawiedliwienie, ale także ofiara, poświęcenie, co włącza miłość bezinteresowną.
Jan Wesley:
- Miłość Boża jest istotą uświęcenia, jest boskim ideałem dla ludu Bożego; doskonała miłość istotą uświęcenia.
Michał Serwet:
- Jedyny Bóg jest miłością ( protest przeciw trynitaryzmowi, ludzkiej nieśmiertelności, wiecznym mękom)
Charles Taze Russell 16.02.1852 do 31.10.1916
Bóg obiecywał, że da sługę na czasie, np. br. Russell, zebrał on te wcześniej podane prawdy i podał nowe.
Łuk.12: 43, 44: A Pan rzekł: Któryż tedy jest wierny szafarz i roztropny, którego Pan postanowi nad czeladzią swoją, aby im na czas wydawał obrok naznaczony? Błogosławiony jest on sługa, którego gdyby przyszedł pan jego, znajdzie, że tak czyni; Zaprawdę wam powiadam, że go nad wszystkiemi dobrami swojemi postanowi.;
Mat.24: 45-47 Któryż tedy jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił pan jego nad czeladzią swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny? Błogosławiony on sługa, którego by, przyszedłszy Pan jego, znalazł tak czyniącego; Zaprawdę powiadam wam, że go nad wszystkiemi dobrami swemi postanowi. );
Wychowany przez wierzących rodziców.
Do głębokiej refleksji doprowadziło go pytania niewierzącego:
- Czy wierzysz, że Bóg jest doskonały w mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy? /Odpowiedź Russella: Tak/
- Jak taki Bóg mógłby nieodwołalnie przeznaczyć ogromną większość ludzkości na wieczne męki? / Odpowiedź Russella: Nie rozumiem tego./
Nie znalazł odpowiedzi w swym Kongregacjonalnym Kościele. A ponieważ utożsamiał nauki swego kościoła z naukami Biblii, stracił wiarę w jej objawiony charakter. Rozumiał jednak i czuł potrzebę objawienia. Zaczął go więc szukać w księgach innych religii, które kolejno odrzucał jako nieprawdziwe ( 5 lat).
Wrócił do badania Biblii. Jako pierwszą przyjął prawdę z Mat. 22:37,39 (będziesz miłował ) oraz Mat. 7:12. Potem zbadał kontekst Mat. 7:12 (kazanie na górze) i przyjął go. Następnie zetknął się z wersetem Jana 16:12-14 (duch objawi prawdę). To skłoniło go do przebadania i przyjęcia reszty Nowego Testamentu. Nadal odrzucał Stary Testament. Jednak cytowanie Starego Testamentu przez Jezusa i Apostołów. Skłoniło go to do jego badania. Ostatecznie:
Odzyskał wiarę w Biblię. Stopniowo zrozumiał takie prawdy, jak:
– jedność Boga
– synostwo Jezusa
– duch jako moc i usposobienie Boże
– upadek człowieka
– śmierć (nie wieczne męki) karą za grzech
– nieświadomość umarłych
– okup jako gwarancja sposobności dla wybrańców i niewybranych
– wieczność fizycznego świata
– zniszczenie symbolicznego świata
– drugi adwent w celu restytucji
– wieczne życie w niebie dla wybranych i wieczne życie na ziemi dla zbawionych niewybranych oraz wieczne unicestwienie niewybranych.
W swym życiu pełnił różne funkcje (role): uczony, pisarz, wykładowca, kaznodzieja, pastor, reformator, administrator, sługa wierny i roztropny (Mat.24:45; Łuk. 12:42).
W setną rocznicę śmierci br. Russella ( 31.10.2016 ) Wydawnictwo STRAŻ wydało książkę Frederick Zydeka pt. Charles Taze Russell. Jego życie i czasy. Człowiek, Millenium i posłannictwo. Autor nie był zwolennikiem nauczania Russella. Interesował go on jako człowiek. Książka oprócz faktów z życia Russella, zbieranych przez 30 lat, zawiera także towarzyszące im wydarzenia polityczne, społeczne i inne. Pokazuje warunki, w których dane było Russelowi poznać zawarte w Piśmie Świętym prawdy i rozpowszechniać je między ludźmi. Autor pokazuje Russella jako człowieka z jego osiągnięciami, ale i ludzkimi słabościami. Oprócz teologa pokazuje nam on Russella biznesmena, który dzięki petrodolarom ratował swą pracę wydawniczą. Tym, co bardzo zachwycało autora, to m.in. fakt, iż poświęcił on cały swój majątek dla sprawy, której służył.
Paweł Samuel Johnson 04.10.1873 do 22.10.1950 – kontynuator i obrońca pracy Russela
Pochodził z rodziny żydowskiej i wychowany w tej religii
Poznał chrześcijaństwo i poświęcił się Bogu.
Brak akceptacji ze strony ojca – poprawczak.
Kończy uniwersytet i seminarium teologiczne (luterańskie).
Spotyka badaczy Pisma Św., ale ich odrzuca.
Własne studia pozwalają mu zrozumieć następujące prawdy:
– jedyność Boga
– śmiertelność człowieka
– śmierć a nie męki wieczne
– papiestwo bestią a protestantyzm obrazem bestii
– Tysiąclecie czas próby dla niewybranych
– identyczność Tysiąclecia i Dnie Sądu
Poznaje prawdy głoszone przez br. Russella i podejmuje współpracę.
Po śmieci Russella, w odpowiedzi na odchodzenie od prawd głoszonych, przez br. Russella, założył Świecki Domowy Ruch Misyjny.
Pełnił funkcję nauczyciela, wydawcy, redaktora i pastora.
Naszym obowiązkiem jest korzystanie z prawd podanych przez Boga za ich pośrednictwem w takim stopniu, w jakim są one zgodne z Biblią.