Wykład wygłoszony na spotkaniu zboru w Bydgoszczy, 14 grudnia 2025 r. Mówi brat Wojciech Opałkowski z Poznania:
List do Rzymian 8:16 –
„Tenże duch poświadcza duchowi naszemu, iż jesteśmy dziećmi Bożymi.”
Jak można się upewnić, jak sprawdzić czy w naszym życiu stoimy po stronie Boga?
Dziś na świecie nie ma prawie nic pewnego. Jak jednak upewnić się co do tej najważniejszej rzeczy: jak się przekonać czy jestem dzieckiem Bożym, czy Bóg jest dla mnie Ojcem i czy posiadam ducha świętego?
TP 2002 r., s. 61 – „Pytanie: Chociaż nie jesteśmy spłodzeni z ducha, często używamy takich słów jak ,,próbny” oraz „prospektywny” wyrażając różne pojęcia odnoszące się do nas, takie jak „próbne usprawiedliwienie „, Jezus jako nasz ” próbny Orędownik”, otrzymujemy ” próbne przypisanie zasługi Chrystusa „, a Bóg jest naszym prospektywnym Ojcem. Czy można wyrazić te pojęcia w jakiś inny mniej oschły i techniczny sposób?
Odpowiedź: Jako Epifaniczni Badacze Biblii posiadamy swoje własne słownictwo, w którym słowa i terminy takie jak powyższe są używane zarówno w mowie jak i w druku. W naszych badaniach Słowa Bożego, te terminy wyrażają pewne biblijne pojęcia umożliwiające nam lepsze zrozumienie Jego Słowa.
Chociaż używanie tych terminów w rozmowach z tymi, którzy są z nimi zaznajomieni jest właściwe, nie powinniśmy przesadzać. Dodatkowo, powinniśmy być ostrożni, kiedy rozmawiamy z nowo zainteresowanymi, którzy nie są zaznajomieni z terminami takimi jak:
(1) typiczne usprawiedliwienie stosuje się do narodu Żydowskiego podczas Wieku Żydowskiego;
(2) próbne (poczytane) usprawiedliwienie stosuje się także do pewnych klas wierzących w różnych wiekach. To właśnie dzięki takiemu uporządkowaniu Bóg może sprawiedliwie mieć społeczność ze wszystkimi, którzy przybliżają się do niego poprzez wiarę w Chrystusa, nawet zanim zasługa krwi Chrystusa zostanie im rzeczywiście przypisana lub za nich zastosowana.
(3) usprawiedliwienie ożywione stosuje się do spłodzonych z ducha podczas Wieku Ewangelii, dla których nastąpiło zastosowanie, rzeczywiste przypisanie zasługi Jezusa;
(4) rzeczywiste (lub zastosowane) usprawiedliwienie dla klasy Restytucyjnej, ukończone przy końcu Tysiąclecia (E 15, 261-262).
Problem z angielskim słowem „Próbny” polega na tym, iż jest ono powszechnie definiowane jako „niepewny, wahający się” . Jeśli używając tego słowa zaczynamy myśleć o nim w tym świetle, możemy równie dobrze patrzeć na różne aspekty naszego chrześcijańskiego życia w sposób niepewny lub bojaźliwy. Ścisła definicja słownikowa podkreśla takie aspekty jak „tymczasowy” lub „doświadczalny”, ale my używamy tego słowa w bardziej pozytywnym sensie. Z pewnością nie chcemy stwarzać wrażenia, iż nasze poświęcenie jest w jakikolwiek sposób tylko częściowo szczere, bez przekonania.
Krótko mówiąc, czasami jest rzeczą stosowną mówić o: „byciu usprawiedliwionym z wiary, Jezusie jako naszym orędowniku, przyjęciu przypisania zasługi Chrystusa oraz Bogu jako naszym Ojcu”, tym sposobem pomijając słowa takie jak próbny, prospektywny oraz inne. Duch zdrowego zmysłu pomoże nam zachować właściwe wyobrażenie w umyśle, a jednocześnie pozwoli nam nie być nazbyt restrykcyjnymi w języku jakiego używamy.”
***
Oto niektóre świadectwa posiadania Ducha Świętego (w znaczeniu usposobienia Bożego w nas):
(1) stopniowe pojmowanie coraz głębszych spraw Bożych;
(2) aspiracje, tęsknoty do Królestwa;
(3) sposobności służby;
(4) wzrastanie w podobieństwie charakteru do Chrystusa
(5) prześladowania dla sprawiedliwości;
(6) karania za winy;
(7) próby charakteru w pokusach do zła
_______________
Więcej opisane jest w książce Paula S.L. Johnsona pt. „Chrystus – Duch – Przymierza”.