Więcej: Muzyka chrześcijańska
Dobry pasterz
Nasz Pan jest Dobrym Pasterzem,
Zagubionych szuka stroskany,
Wracających z radością wita i w ramiona bierze,
Bo nasz Pan jest Dobrym Pasterzem.
Nasz Pan przebaczył Piotrowi,
Nasz Pan po trzykroć zdradzony
I słabemu człowiekowi wciąż na nowo wierzy,
Bo nasz Pan jest Dobrym Pasterzem.
Magdalenę przygarnął z czułością,
Dobrą ręką przekreślił, co było,
Naszą słabość rozumie, a żal miłością mierzy,
Bo nasz Pan jest Dobrym Pasterzem.
Dobroci i wspaniałości naszego cudownego Dobrego Pasterza nie widzi ten, kto nie doświadcza tego w swoim życiu i nie bierze pod uwagę tego, że nasz Pan mógłby tych rzeczy nam okazać i udzielić. Nie wiem czy to jest wiersz czy pieśń, ale bardzo dobrze oddaje (co prawda tylko częściowo) obraz Pana Jezusa Chrystusa, który z kolei jest odzwierciedleniem cech Boga. Ostatnio przeczytałam na pewnym blogu prowadzonym przez chrześcijańskie małżeństwo o takich rzeczach z ich życia, które uświadamiają mi, że w moim życiu z Bogiem i kroczeniem za Jezusem mogłyby też pojawiać się owoce wynikające z tego, o czym mówią słowa zawarte tutaj, gdybym takie miała ze swojej strony relacje, jakie miał Jezus z Ojcem będąc na ziemi w tamtym czasie. Ale może to wynika z tego, że nie mam obecnie takich sposobności by dzielić się z innymi takimi właśnie wartościami Bożymi, jak w tym wierszu.
Ale czy potrzebne są doświadczenia by rodzić takie owoce? Niekoniecznie. Czy potrzebujemy namacalnych dowodów miłości i łaski Boga względem nas? Niekoniecznie. Już sam fakt, że wierzymy w ten obraz Dobrego Pasterza wobec ludzi i mamy takie nastawienie do każdego człowieka jakie ma Dobry Pasterz, wystarcza nam byśmy wiedzieli, że mieszka w nas Chrystus. A w życiu tyle jest rzeczy i sytuacji, które mogą nam pokazać jacy jesteśmy i jaka jest nasza postawa wobec tego wszystkiego, co się z nami i wokół nas dzieje.
W sprawach materialnych jest taka zasada, że aby coś kupić, trzeba zdobyć na to pieniądze. Jeśli chcemy by nasze postępowanie było chociaż trochę podobne do tego, jaki jest Pan Jezus, to potrzebujemy najpierw nauczyć się i pielęgnować takie nastawienie do wszystkiego i wszystkich. Bo kiedy przyjdzie taki moment w życiu, kiedy będziemy bardziej potrzebować prowadzenia i pomocy Boga, to On odpowie w taki sposób, w jakim Go widzimy i na ile świeci w nas Duch Pański (czyli na ile jest w nas charakteru Jezusa). Patrzmy więc na Pana jako na naszego Dobrego Pasterza zawsze, w każdej sytuacji, nawet w takiej, która może nie być miła, ale my możemy w niej się ostać zwycięsko i czasem możemy doświadczyć takiej łaski Boga, w której powiemy „jak to możliwe?” (szczególnie gdy zdarza nam się być jak ten zagubiony, Piotr czy Magdalena itp.), nawet gdy inni pomyślą, że to przecież nic nadzwyczajnego. Nigdy nie wiadomo jaką wspaniałością obdarzy nas Bóg, ale jeśli będziemy Go traktować jako Dobrego Pasterza, to takiego będziemy doświadczać, nawet jeśli będzie nam się wydawać, że przeżycia nasze są ciężkie i pomyślimy nawet czasami dlaczego właśnie takie i w taki sposób mamy doświadczenia. A im bardziej będziemy wpatrzeni, jeszcze w sposób pesymistyczny, w swoje przykre czy trudne sytuacje, tym bardziej obraz Dobrego Pasterza będzie zanikał w naszych sercach i zapomnimy o Panu i stanie się On nam obcy, tak samo jak dla całego świata. Obyśmy strzegli tego obrazu, czego sobie i wszystkim życzę w czasie, gdy doświadczam cudowności opieki Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa. Serdecznie pozdrawiam 😉 polecając tu słowa z Kazn. Sal. (Koh.) 12:1, gdzie młodość wcale nie musi oznaczać wieku (przeżytych lat), ale etapu naszego życia w Bogu.