Żydowski Nowy Rok, Rosz Haszana, obchodzono w tym roku w sobotę, 19 września. Uroczystości towarzyszy dźwięk trąbienia w róg lub inaczej szofar:
Dźwięk szofaru ma ogłosić, że Bóg jest Królem wszechświata, obudzić do żalu za grzechy i do chęci powrotu do relacji z Wiekuistym. Słynny rabin z XIII wieku Ramban Nahmenides tłumaczy to wezwanie szofara tak:
„Obudź się, o uśpiony! Spójrz na swoje czyny i wróć do Boga! Przypomnij sobie Stwórcę – ty, który zapomniałeś prawdy własnego istnienia, poświęcając się próżnym działaniom życia, które nie mogą ci pomóc. Wejrzyj na swoją duszę! Zmień swoje czyny i postępowanie na lepsze! Odstąp od niegodziwości (…)”
1-go dnia miesiąca tiszri (przełom września i października w naszym kalendarzu) Żydzi spotykali się przez wieki nad okolicznymi rzekami i ceremonialnie opróżniali zawartość swoich kieszeni do rzeki, co miało symbolizować odrzucenie grzechu. Aleksander Gierymski przedstawił to na obrazie „Święto trąbek” z roku 1884.
Zwyczaj ten to nawiązanie do Księgi Micheasza 7:19 – „Ulituje się Bóg znowu nad nami, zetrze nasze nieprawości i wrzuci w głębokości morskie wszystkie nasze grzechy.”
Od tego dnia rozpoczyna się dziesięc dni pokuty, które prowadzą aż do Dnia Pojednania – 10 tiszri. W czasach biblijnych (w okresie niezależności Izraela) szczególnie istotne było trąbienie w trąbę w roku jubileuszu (co 50 lat). Dla wielu ludzi była to zapowiedź poprawy ich losu, bo niewolnicy otrzymywali z powrotem wolność, a ci, którzy stracili wcześniej swoje majątki mogli do nich powrócić.
W Nowym Testamencie głos tej trąby skojarzony został z powrotem czyli paruzją Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela i Króla ludzkości. Wraz z tym powrotem ma nadejść nowy świat, coś, co apostoł Piotr nazwał „czasami odnowienia wszystkich rzeczy” (Dzieje Apostolskie 3:19-21).
Można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że właśnie w miesiącu tiszri urodził się też jako człowiek nasz Zbawiciel.
Podczas uroczystości noworocznych bogobojni Żydzi recytują także modlitwę Awinu Malkenu, która odnosi się do Boskiej miłości i przebaczenia, do którego zawsze jest chętny i gotowy (jak miłosierny ojciec z przypowieści Jezusa):
(tu w wykonaniu Barbry Streisand)
„Nasz Ojcze, nasz Królu! Zgrzeszyliśmy przed Tobą.
Nasz Ojcze, nasz Królu! Nie mamy Króla oprócz Ciebie.
Nasz Ojcze, nasz Królu! Obejdź się z nami ze względu na Twoje Imię.
Nasz Ojcze, nasz Królu! Spraw, aby rozpoczął się dla nas szczęśliwy rok.
Nasz Ojcze, nasz Królu! Bądź dla nas łaskawy i odpowiedz nam,
ponieważ sami nie mamy żadnych dobrych uczynków.
Postąp z nami według swojej łaskawości oraz dobroci i zbaw nas…”