Bar i bat mitzvah dosłownie znaczy „syn i córka przykazania”. Bat mitzvah jest hebrajskim wyrażeniem, natomiast ceremonia bar mitzvah, historycznie o wiele wcześniejsza, jest określeniem aramejskim. Słowo bar w aramejskim jest równoznaczne z hebrajskim ben (syn kogoś). Chociaż określenia bat i bar mitzvah są często używane w tej ceremonii, odnoszą się one także do dziecka. Zatem gdy odnosi się do chłopca to „bar mitzvah”, gdy do dziewczynki to „bat mitzvah”.
Żydzi są jednym z nielicznych starożytnych narodów, które przetrwały do naszych czasów. Judaizm jest jedną z najstarszych praktykowanych religii na świecie.
ŻYDOWSKA cywilizacja miała już ponad tysiąc lat, kiedy Rzymianie podbili Judeę, lecz Żydzi zachowali swoje wyjątkowe dziedzictwo przez następne dwa tysiąclecia. Niezależnie od tego, jak daleko zawędrowali, na ile przystosowali się do gościnnych społeczeństw, jak bardzo byli prześladowani, Żydzi zachowali swoją tożsamość.
Judaizm i jego święte księgi łączą naród żydowski. Niezależnie od tego czy są religijni, czy świeccy, Żydów łączy etyka i wartości, których naucza Judaizm. Rodzice przekazywali tradycję swoim dzieciom, a one przekazywały je swoim dzieciom i jest to kontynuowane od tysięcy lat. Żydzi wszędzie obchodzą swoje święta w prawie identyczny sposób i powtarzają swoje ceremonie i modlitwy, które żydowskie rodziny praktykowały od starożytności.
W ciągu całego życia Żydzi zachowują te same ceremonie. Gdy ośmiodniowe niemowlę jest obrzezywane, a dorastający chłopiec czy dziewczyna obchodzą swoje bar i bat mitzvah wraz z całą wspólnotą, to zachowują oni stare żydowskie tradycje. Kiedy ktoś bliski umiera, to żydowskie zwyczaje i modlitwy pocieszają pogrążonych w smutku i wskazują, jak wspólnota powinna wspierać i pocieszać płaczących.
Żydowskie życie skupia się wokół domu i rodziny. Żydowska tradycja uświęca związki rodzinne. Pobożność rodziców i poczucie odpowiedzialności za przekazywanie żydowskiej tożsamości połączyły żydowskie pokolenia z przeszłością oraz łączą je z przyszłością.
Żydzi zawsze utożsamiali się z Syjonem, z żydowską ojczyzną. Jest on jądrem żydowskiej historii, tekstów religijnych i tożsamością. Wielu uważa nazwę tej ziemi za serce Boskiego przyrzeczenia dla narodu żydowskiego w Torze, sięgającego tysięcy lat. Język hebrajski, Tora, prawa Talmudu, żydowski kalendarz oraz żydowskie święta i uroczystości, wszystko to powstało w starożytnym Izraelu i wokół tego toczy się ich życie i historia. Syjon i Jeruzalem są wymienione w hebrajskiej Biblii 809 razy. Gdy w 1948 roku ponownie zostało ustanowione państwo Izrael, Żydzi ze wszystkich stron przyjeżdżali do Izraela, aby ponownie uznać go za centrum żydowskiego życia i kontynuacji istnienia narodu. (1)
„Żydzi wolą być więźniami w Jeruzalem, niż cieszyć się wolnością, którą mogliby zdobyć gdzie indziej… Miłość Żydów do Ziemi Świętej, którą utracili… jest niewiarygodna”.
– Ojciec Jezuita Michael Naud podczas pielgrzymki do Ziemi Świętej, 1674 (2)
„Grecy i Rzymianie… przeminęli; inne narody powstały i na pewien czas wysoko podniosły swe pochodnie, lecz one się wypaliły… Żydzi widzieli je wszystkie, przeżyli je… wszystkie rzeczy są śmiertelne prócz Żyda; wszystkie potęgi przeminęły, lecz on pozostał. Jaka jest tajemnica jego nieśmiertelności?”
– Mark Twain, 1898 (3)
________
(1) Tekst na tej stronie wykorzystano za pozwoleniem StandWithUs.com (przedruk za czasopismem „Sztandar Biblijny” nr 261)
(2) Michael Naud, Nowy głos Ziemi Świętej, Paryż, 1702, s. 58,563.
(3) Mark Twain, „W związku z Żydami”, czasopismo Harper’s Magazine, Marzec 1898.