Kliknij obrazek, by przeczytać cały numer Sztandaru Biblijnego (plik pdf)
P: Czy jest możliwe, aby ktoś popierający fałszywe doktryny, takie jak wrodzona nieśmiertelność rodzaju ludzkiego, przytomność umarłych oraz wieczne męki, miał ducha świętego?
O: Lud Boży stanowią w całości ci, którzy żałują za swoje grzechy, przyjmują Jezusa za swojego Zbawcę (udzielającego usprawiedliwienia z wiary) i starają się żyć sprawiedliwym życiem. Niektórzy postąpili krok dalej i poświęcili swoje życie Jemu – obiecując być umarłymi dla świata i swojej własnej woli, a żywymi dla Jego woli. Wszyscy, którzy czynią takie kroki i dochodzą do społeczności z Bogiem przez Jezusa, mają pewną miarę Jego świętego ducha – ducha prawdy, sprawiedliwości i świętości.
Wszyscy posiadający ducha świętego mają w różnym stopniu duchowe pragnienia, znajomość planu Bożego i rozwój w łaskach charakteru na podobieństwo Chrystusowe. Te różne stopnie miary ducha świętego ludu Bożego zależą od wielu czynników – od czyjegoś stopnia w jakim poświęcił się Bogu, od zdolności danej jednostki (naturalnych i duchowych), stosowania środków, jakich Bóg udziela w celu zdobycia większego napełnienia Jego duchem (takich jak studiowanie, głoszenie, praktykowanie Jego Słowa, czujność, modlitwa, zgromadzanie się ze współwyznawcami), i długości czasu, w jakim ktoś jest uczniem Chrystusowym.
Wzrastanie w łasce i wiedzy
Ideałem jest zasada, że wiedza i łaska powinny współdziałać, tak więc gdy ktoś wzrasta w łasce, to również wzrasta w znajomości Słowa Bożego (2 Piotra 1:5-11; 3:18). Czasami ten wzrost nie idzie w parze i możemy zaobserwować, że niektórzy są bardziej rozwinięci w wiedzy aniżeli w łasce, a drudzy są bardziej rozwinięci w łasce niż w wiedzy. Szczególnie niebezpieczna jest duża ilość wiedzy w połączeniu z niewielkim rozwojem w łaskach chrześcijańskiego charakteru, ponieważ czytamy: „umiejętność nadyma, ale miłość buduje” (1 Kor. 8:1).
Większa wiedza i zdolności zwiększają odpowiedzialność danej jednostki, gdyż „od każdego, komu wiele dano, wiele się od niego upominać będą; a komu wiele powierzono, więcej będą chcieć od niego” (Łuk. 12:48). Źle wykorzystana wiedza pomniejsza stopień łaski danej osoby; a jeżeli łaska maleje, to znajomość Bożego Słowa i Planu zaczyna zanikać. My również jako uczniowie powinniśmy mieć więcej ducha świętego obecnie, aniżeli mieliśmy wcześniej podczas naszego chrześcijańskiego biegu.
Świat chrześcijański w ogólności wciąż pozostaje pod silnym złudzeniem w ciemności błędu, a wskutek tego nie ma wiele świętego ducha Bożego (Izaj. 60:2). Kiedy Bóg wezwał nas „z ciemności do dziwnej swojej światłości”, niektórzy byli zdziwieni dostrzegając, jak mało wiedzieliśmy – jak nieświadomi byliśmy co do niektórych drogocennych wiadomości ze Słowa Bożego oraz sposobu wzrastania w łasce (1 Piotra 2:9).
Wielu spośród nas również wierzyło w Jezusa jako naszego Zbawiciela i nawet poświęcało się Bogu na służbę przez dłuższy czas, zanim otrzymało właściwe zrozumienie dotyczące prawdziwego znaczenia piekła Biblii – nieświadomy „sen śmierci’ (Ps. 13:4) – w odróżnieniu od koszmaru wiecznych mąk z okresu Ciemnych Wieków. Również o tym, że dusza ludzka nie ma wrodzonej nieśmiertelności, ale że „dusza, która grzeszy, ta umrze” (Ezech. 18:4,20; Mat. 7:13; 2 Piotra 2:1,12). Niewątpliwie są tacy, którzy jako wierzące i poświęcone dzieci Boga mają Jego ducha świętego, ale nie otrzymali jeszcze właściwego zrozumienia tych oraz innych prawd Słowa Bożego.
Kiedy we właściwym czasie zostanie ustanowione na ziemi Królestwo, nastaną dla wszystkich sprzyjające warunki do otrzymania znajomości naszego Pana i Jego Słowa (Izaj. 11:9). Niech ten fakt nie skłania nas do zaniechania wysiłków rozpowszechniania jego Prawdy, ponieważ jest wiele dzieci Bożych, nieoświeconych w Jego Słowie i Planie, które próbują żyć na zebranym mleku i plewach z okresu Ciemnych Wieków, i które potrzebują pomocy. Oni mają pewien stopień Bożego ducha świętego i gorliwość ku Bogu mają, ale nie „według wiadomości” (Rzym. 10:2). Jeżeli zostaliśmy obdarzeni w należytym stopniu wiedzą i zrozumieniem Prawdy Bożej, bądźmy wierni w dzieleniu się tym z drugimi gdziekolwiek i kiedykolwiek jest to możliwe, i nie odnośmy się z lekceważeniem do tych, którzy nie są jeszcze wolni od wyznaniowych błędów.