Jakie święto obchodził nasz Pan z Apostołami? – święto Przaśników, tak zwana Pascha. (Łukasza 22:1,7-14)
Zgodnie z nakazem Boga i tradycją narodu izraelskiego obchodzono pamiątkę wydarzeń sprzed wielu lat, wydarzeń, które przyniosły Izraelitom wolność.
Historia –
Bóg za pośrednictwem Jakuba, Józefa i jego braci dał początek nowemu narodowi – Izraelowi (od imienia danego Jakubowi – Izrael). W Egipcie otrzymali oni ziemię i pracę. Bóg im błogosławił. Minęły lata. Przychylny Izraelitom faraon zmarł. Izraelici uzyskali status niewolników wykorzystywanych do ciężkich prac. Egipcjanie byli dla nich coraz bardziej okrutni, niemiłosierni. Izraelici pracowali popędzani batem. Wołali więc do Boga i narzekali. Najcięższym okrucieństwem było zabijanie izraelskich niemowląt płci męskiej.
Bóg widział ciężki stan swego ludu i postanowił zrealizować obietnicę, którą dał im przez Józefa:
I rzekł Józef do braci swej: Ja umrę, ale Bóg zapewne nawiedzi was, i wyprowadzi was z ziemi tej do ziemi, o którą przysiągł Abrahamowi, Izaakowi i Jakóbowi.
– 1 Mojżeszowa 50:24
Działania zaczęły się od uratowania jednego z niemowląt izraelskich – Mojżesza, który dzięki Bożej opatrzności znalazł się na dworze faraona, u jego córki, gdzie wzrastał i był wychowywany. Tam zyskał egipskie wykształcenie. Dzięki swoim prawdziwym rodzicom poznał też historię narodu z którego pochodził i ich Boga. Bóg wybrał go i przygotował na wyzwoliciela swego narodu z ziemi egipskiej. Pokorny Mojżesz z obawą usłuchał głosu Boga i rozpoczął negocjacje z faraonem. Bóg wspierał go plagami, które zsyłał na Egipt. Faraon był nieustępliwy. Bóg przygotował ostatnie działanie, które miało rozstrzygnąć sprawę. Ten fragment historii zawarty jest w 11 i 12 rozdziale 2 Mojżeszowej: Bóg zapowiedział Izraelitom przez Mojżesza, że w nocy 14 Nisan zginą w Egipcie wszyscy pierworodni ze zwierząt i ludzi. Śmierć groziła również pierworodnym Izraela. Bóg podał przez Mojżesza środki zaradcze. Oto one:
- Odłączenie baranka – 10 Nisan (2 Mojż.12;31,51)
- Zabicie baranka – 14 Nisan (2 Mojż.12:6)
- Pokropienie odrzwi i nadproży krwią baranka
- Pieczenie baranka
- Spożywanie – obrzezani ( 2 Mojż.12;44,48; w jednym domu zamknięci ( 2Mojż.12: 46)
- Gotowość do wyjścia w drogę – (2 Mojż.12: 11)
Cel: wyzwolenie Izraela i ochrona pierworodnych.
Boży zamiar został zrealizowany: Izrael w cudowny sposób opuścił Egipt i nruszył w drogę ku ziemi obiecanej. Wędrowali czterdzieści lat.
Po wyjściu z Egiptu corocznie zabijano baranka, przypominając zdarzenia, które zaszły w Egipcie – 2 Mojżeszowa 12:26-27 – A gdy wam rzeką synowie wasi: Cóż to z obrzędy wasze? Tedy rzeczecie: Ofiara to przejścia Pańskiego, który przestępował domy synów Izraelskich w Egipcie, gdy zabijał Egipt, a domy nasze wyzwalał. Zatem schylił się lud i pokłonił się.
Pamiątka tego wydarzenia – 2 Mojż. 13:10 – I będziesz strzegł ustawy tej na pewny czas, od roku do roku.
2 Mojż.12:14 – A będzie wam ten dzień na pamiątkę; i będziecie go obchodzić za święto Panu w narodziech waszych; ustawą wieczną obchodzić go będziecie. Historia pokazuje, że Izraelici nie zawsze wykonywali ten nakaz. Każde jednak ożywienie wiary Izraelitów wiązało się z jej obchodzeniem.
Ciekawa historia, ważne wydarzenia i nakazane przez Boga upamiętnianie tych narodowych zdarzeń. Izraelowi oprócz tej historii towarzyszyły słowa Mojżesza: 5 Mojż.18:15 Proroka z pośrodku ciebie, z braci twej, jakom ja jest, wzbudzi tobie Pam, Bóg twój; onego słuchać będziecie. Powtórzone w Dz.Ap.3:22, 7:37. Tak było do czasów Jezusa. Moglibyśmy na tej historii poprzestać, ale Biblia tak nie czyni i odsyła nas do tamtych wydarzeń, każąc szukać głębszych myśli. Na przykład:1 Kor.5:7,8 Wyczyśćcie tedy stary kwas, abyście byli nowym zaczynieniem, jako przaśnymi jesteście; albowiem Baranek nasz wielkanocny za nas ofiarowany jest Chrystus.
W Ew.Łuk.22:1,7-14 czytamy: A przybliżyło się święto przaśników, które zowią wielkanocą. Tedy przyszedł dzień przaśników, którego miał baranek być zabity. I posłał Piotra i Jana, mówiąc: Poszedłszy nagotujcie nam baranka, abyśmy jedli. A gdy przyszła godzina, usiadł, usiadł za stół, i dwanaście Apostołów z nim. Chodziło o pewien określony, zamierzony i zapowiedziany przez Boga czas – 2 Mojż.12:6 – mowa o czasie obchodzenia wieczerzy. I będziecie go chowali aż do czternastego dnia miesiąca tego; a zabije go wszystko zgromadzenie Izraelskie między dwoma wieczorami. W tym czasie historia zaczyna się przeplatać z rzeczywistością. Jest nowy Izrael, nowy Egipt, nowy faraon, nowy Baranek, nowa niewola, nowi pierworodni, nowe wyzwolenie. Mówimy o nich antytypiczny. Od tej pory zaczyna się wypełniać to, co było zapowiedziane w tej historii.
Przypomnijmy na czym to polega.
Literacki charakter Biblii. Figury retoryczne, środki stylistyczne: przenośnie, epitety, symbole i typy. Definicje . W literaturze Prawdy słowo typ używane jest w trzech znaczeniach.
Oto one:
- Typ to jeden z siedmiu sposobów nauczania nas przez Boskie Słowo / rzędów myśli Bożych /. Definicja najogólniejsza , najobszerniejsza.
- Typ to figura retoryczna , która polega na tym , że przedstawia pewne rzeczywiście istniejące instytucje , osoby , zasady , wydarzenia itp. będące zapowiedzią przyszłych . W tym znaczeniu figury tworzy człowiek / grając rolę kronikarza /.
- Typami są instytucje , osoby , zasady , rzeczy itp. przedstawione w Biblii , które są zapowiedzią przyszłych instytucji … W tym znaczeniu typy daje Bóg , powołując do istnienia owe instytucje …
Ustalenia terminologiczne: pary wyrazów –
- typ i antytyp
- obraz i pozaobraz
- figura i pozafigura
I tak:
Egipt to typ – antytyp to świat, ludzkość
Faraon to typ – antytyp to szatan
Baranek i wszystko, co z nim czyniono, to typ – antytyp to Jezus i Jego śmierć
Niewola Izraelitów w Egipcie to typ – antytyp to świat i jego niewola, jarzmo grzechu i śmierci
Wyzwolenie Izraelitów to typ – antytyp to wyzwolenie ludzkości spod ich niewoli
Coroczne obchodzenie przez Izraelitów pamiątki wielkiej nocy to typ – antytyp to nakazane uczniom przez Jezusa coroczne obchodzenie pamiątki Jego śmierci
Baranka spożywali tylko obrzezani, niektórzy byli pierworodnymi (zagrożonymi) to typ – antytyp to obchodzenie pamiątki przez poświęconych w tym niektórzy byli spłodzeni z ducha świętego (zagrożeni)
Gotowość do wyjścia w drogę to typ – antytyp, jesteśmy w tym życiu i w tym świecie przechodniami
Czas zabijania baranka to typ – antytyp, czas śmierci naszego Pana.
Jezus mówił, że spożywa z nimi baranka ostatni raz, że bardzo czekał na ten moment.
Odtąd dla naśladowców Jezusa zabijanie baranka przestaje być ważne. Dlaczego?
Bowiem /1 Kor.5:7/ Baranek nasz wielkanocny za nas ofiarowany jest Chrystus.
Jezus udziela jeszcze ostanich lekcji – umywanie nóg /Jana 13: 4-9/.
Zdarzenia, w których uczestniczyli Izraelici miały typiczny charakter. Były one :
- zapowiedzią przyjścia i ofiarniczej śmierci Mesjasza / zabijanie baranka w Egipcie /
- zapowiedzią przyszłego uwolnienia świata z niewoli grzechu i zła
- zapowiedzią przyszłego obchodzenia Pamiątki śmierci Jezusa / coroczne spożywanie baranka /
Nowa Pamiątka – to święto miało być obchodzone nie na pamiątke egipskiego baranka, ale na pamiątkę moją – mówi Jezus /Łuk.22: 19/, na pamiątkę Jego śmierci /1 Kor. 11: 26/ – śmierć Pańską opowiadając.
Mamy opowiadać, obchodząc tę Pamiątkę, że typ się wypełnił, że Jezus umarł, aby nas wyzwolić z jarzma grzechu i śmierci. I w tym celu Jezus ustanowił nowy obrządek.
Jak czytamy: gdy oni jedli – użył tych produktów, które jedli, nadając im nowy sens, nowe symboliczne znaczenie. Zastąpiły one baranka i zioła.
- Chleb – to jest ciało moje / to przedstawia ciało moje, ludzka naturę /
- Chleb przaśny – wolny od grzechu, święty, niewinny; kwas symbolem grzechu.
- Wino – krew Jezusa, życie oddane przez Jezusa, Jego ofiara.
- Ich jedzenie i picie – przyswajanie wiarą zasługi Jezusa.
Głębsze znaczenie chleba i wina w odniesieniu do spłodzonych z Ducha:
współudział Kościoła w ofierze za grzech: 1 Kor. 10:16,17 Kielich błogosławienia, który błogosławimy, izali nie jest społecznością krwi Chrystusowej? Chleb, który łamiemy, izali nie jest społecznością ciała Chrystusowego? Albowiem jednym chlebem, jednym ciałem wiele nas jest: bo wszyscy chleba jednego jesteśmy uczestnikami. Chleb powstaje z wielu zmielonych ziaren, wino z wielu zgniecionych gron.
Kto może uczestniczyć w obchodzeniu Pamiątki? Ten, kto za swą wiarą w okupową śmierć Jezusa zyskał usprawiedliwienie i korzystając z niego poświęcił się Bogu na służbę. Do nas indywidualnie należy udzielenie sobie odpowiedzi, czy spełniamy ten warunek . Czytamy w 1 Kor. 11:27-29: A tak, ktoby jadł ten chleb,albo pił ten kielich Panski niegodnie, będzie winien ciała i krwi Pańskiej. Niechże tedy każdy samego siebie doświadczy, a tak niech je z chleba tego, i z kielicha tego niechaj pije. Albowiem kto je i pije niegodnie, sąd sobie samemu je i pije, nie rozsądzając ciała Pańskiego.
Kto spożywał baranka w Egipcie? – Wszyscy obrzezani.
Co to znaczy? To znaczy, że wszyscy poświęceni wszystkich czasów mają prawo i przywilej obchodzenia Pamiątki, przywilej manifestowania w symbolu tego, co przeżywają cały rok. Błogosławiony to przywilej.