Odrodzenie

Jako badacze Pisma Świętego ufamy Boskiej obietnicy, że w potomstwie Abrahama „będą błogosławione… wszystkie narody ziemi” (Rodzaju 12:3) – w pewien sposób, w pewnym czasie. Jak to wyraża Apostoł, „wszelkie stworzenie wespół wzdycha”, oczekując (chociaż w większości nieświadomie) na objawienie się synów Bożych, kiedy Chrystus wraz ze swoim Kościołem rozpocznie wielki proces restytucji (Rzymian 8:19-22).

Święty Piotr wskazując na wieki, jakie upłyną do tej chwalebnej perspektywy, nazywa to „czasami ochłody” i mówi, że wszyscy prorocy w pewnym stopniu opisywali błogosławieństwa tego dnia Tysiąclecia – tysiąca lat Królestwa Bożego, podczas którego Jezus wraz ze swoim Kościołem będą panować na ziemi i przyprowadzą ludzkość z powrotem do harmonii z Boskimi zasadami (Dzieje Apostolskie 3:19-21). Po tysiącach lat fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej degradacji, kiedy panował „książę świata tego” – szatan (Jana 14:30), i gorzkim doświadczeniu ze złem, ludzie na ziemi poddadzą się w okresie restytucji obszernemu programowi edukacyjnemu, kiedy przyjdą do znajomości swego Stwórcy i odkryją radości i perspektywy, które poprzednio były poza ludzką myślą i wyobrażeniem.

ODRODZENIE

Patrząc w przyszłość na okres, kiedy Chrystus będzie panował, Jezus odnosi się do tego czasu jako czasu „odrodzenia” – odrodzenia lub dawania nowego życia (Mateusza 19:28). To nie odnosiło się wyłącznie do Kościoła, gdyż On mówił wyraźnie o czasie, który miał nadejść, kiedy wszyscy zmarli powstaną, niektórzy do natychmiastowego życia (wiecznego), a pozostali na sąd (Jana 5:28,29). Jednakże sąd nie oznacza jedynie wydania wyroku. Ludzkość jest już pod wyrokiem śmierci i podniesienie jej spod tego wyroku przyniesie wszystkim to, czego nigdy przedtem jeszcze nie mieli: doświadczenie z dobrem zamiast ze złem oraz pełną i sprawiedliwą próbę do życia.

„Dzień sądu” jest okresem sądzenia świata lub też rządzenia, sprawiedliwie, włączając pouczanie i naprawianie. Wszyscy muszą przyjść do jasnego zrozumienia, co jest stawką i mieć możliwość wykonywania wolnej woli danej przez Boga w celu wybrania lub odrzucenia warunków na jakich życie może być osiągnięte. Widoczne na zewnątrz odmłodzenie ludzkiego ciała i przywrócenie do „chwały i czci” (Ps. 8:6) jego pierwotnego stanu będzie odzwierciedleniem większego wewnętrznego odrodzenia umysłu i serca, ponieważ pojednanie z Bogiem stanie się niezmienną rzeczywistością. Tak jak podaje to Psalmista: „Niech się weselą niebiosa, a niech pląsa ziemia;… Przed obliczem Pańskim; boć idzie, idzie zaiste, aby sądził ziemię. Będzie sądził okrąg świata w sprawiedliwości, a narody w prawdzie swojej” (Ps. 96: 11-13).

Odsuwając chwilowo na bok wiele praktycznych uwag, które nasuwają się na umysł, kiedy rozmyślamy o „nowej ziemi… w której sprawiedliwość mieszka” (2 Piotra 3:13), przyjmijmy Boga w Jego Słowie i módlmy się z niesłabnącą wiarą o nadejście Jego Królestwa. Kiedy Chrystus, Król nad królami i Pan nad panami, zyska swoją wielką moc i zapanuje na ziemi, przeważająca większość mężczyzn i kobiet z pewnością odpowie na wielką miłość Boga i dostąpi życia wiecznego, które było pierwotnym przeznaczeniem człowieka, w całej jego pełni. Piękni w kształcie i rysach, szlachetni w charakterze i nieodwołalnie złączeni w swych sercach i umysłach z prawem Bożym, wejdziemy w przyszłe wieki chwały, które w miarę ich upływu będą objawiać coraz więcej na temat naszego własnego miejsca w Boskich wiecznych zamysłach.

______
Fragment artykułu pt. Dwa zbawienia. „Sztandar Biblijny”, marzec 2002.