Pytanie: Jak rozumieć werset z 2 Piotra 1:20: „Żadne proroctwo pisma nie jest własnego wykładu”?
Odpowiedź: Wierzymy, że poniższy cytat jest lepszym tłumaczeniem oryginału: „Nie można zapowiedzi prorockich tłumaczyć według własnych [czyichś] zapatrywań” (BWP), to znaczy, że Pismo Święte nie powinno być interpretowane według czyichś własnych poglądów, przypuszczeń, spekulacji, kaprysów czy życzeń.
Z następnego wersetu, który podaje powód tego wyjaśnianego przez nas stwierdzenia, wydaje się wynikać, że jest to właściwa myśl. Powodem, dla którego ludzie nie powinni interpretować Pisma Świętego dowolnie, według swoich własnych poglądów, przypuszczeń, spekulacji, kaprysów czy życzeń, jest fakt, że oni nie stworzyli Pisma Świętego, „nigdy bowiem proroctwo nie pochodziło z woli ludzkiej” – nie było wymyślone przez człowieka; ponieważ pisarze Pisma Świętego kierowani Duchem Świętym mówili i pisali pod natchnieniem Boga, który mówił i pisał przez nich. Zgodnie z tym w. 21 (por. z 2 Tym. 3:16) wskazuje, że Pismo Święte powstało przez działanie Ducha Świętego (różnymi sposobami) na umysły jego pisarzy.
Dlatego werset 20 przez kontrast sugeruje, że właściwa interpretacja Pisma Świętego nie może pochodzić z ludzkiego umysłu, lecz jedynie z tego samego umysłu, który stworzył i zainspirował Pismo Święte, mianowicie, ze świętego umysłu Boga. Dlatego, tylko dzięki oświeceniu przez świętego Ducha Bożego można zrozumieć i interpretować Pismo Święte, rozumiejąc, że ono nie było dane przez człowieka, lecz przez Boga za pośrednictwem Jego Świętego Ducha. Dlatego w. 20 potępia wszystkie ludzkie spekulacje, poglądy, przypuszczenia, kaprysy i życzenia, jako podłoże do właściwej interpretacji Pisma Świętego.
Zatem, jak Pismo Święte ma być interpretowane? Odpowiadamy: W miarę jak nadchodził odpowiedni czas na zrozumienie pewnych fragmentów Biblii przez lud Boży, Pan przez szczególne oświecenie działał na umysły szczególnych posłanników lub „aniołów”, czyli sług prawdy w siedmiu okresach Kościoła (Obj. 1:20; 2; 3) – od czasów Apostołów Pan działał zazwyczaj na umysł jednego szczególnego sługi Prawdy w danym czasie – udzielając mu właściwego zrozumienia tych części Biblii, które stawały się na czasie, a ci słudzy przekazywali te interpretacje ludowi Bożemu.
Lecz ktoś może zapytać: Ponieważ różne grupy, włączając te bardzo sekciarskie, twierdzą, że ich nauczyciele mają to szczególne oświecenie, jak można określić, kto posiada właściwą interpretację?
Odpowiadamy: Tylko prawdziwe wyjaśnienia są zgodne z siedmioma aksjomatami biblijnej interpretacji, to znaczy, że każdy biblijny fragment lub doktryna musi być interpretowany zgodnie z: (1) samym sobą, (2) wszystkimi innymi fragmentami Biblii, (3) wszystkimi innymi doktrynami Biblii, (4) Boskim charakterem, (5) okupem, (6) faktami i (7) celami Boskiego planu.
Każdą interpretację proponowaną nam przez tych, co do których mamy powody by wierzyć, iż są nauczycielami Boskiej prawdy, powinniśmy osobiście poddawać tym siedmiu pewnikom, jako probierzowi, by wykazać czy jest ona prawdą, czy też błędem. Jeśli jakaś interpretacja, zgadza się, jest w harmonii z tym siedmiokrotnym probierzem,bjest ona prawdziwa; jeślibnie, jest błędna. Nie powinniśmy przyjmować jakichkolwiek nauk ślepymi i niekwestionującymi umysłami, lecz powinniśmy „sprawdzać duchy”, to znaczy nauki, by „doświadczać wszystkiego” za pomocą tych siedmiu pewników i „trzymać się” jedynie tego, co jest „dobre”, co wytrzyma próbę tego siedmiokrotnego probierza (1 Jana 4:1, WP; 1 Tes. 5:21).
___
Źródło: „Sztandar Biblijny”, nr 267, s. 78.
„Podstawą naszej wiary powinny być wyraźne biblijne oświadczenia, a nie dziwaczne interpretacje dołożone do nich przez niektóre osoby.”
Źródło: „Sztandar Biblijny”, nr 269, s. 9.