Zgodnie z Pismem Świętym, Bóg przyjmuje wszystkich, którzy uznali Jego Syna Jezusa jako swojego Zbawiciela i Króla, bez względu na ich poglądy, denominację religijną, rasę, płeć czy narodowość (Dzieje Apostolskie 17:30-32, List do Galatów 3:28-29, List do Kolosan 3:11, [1]). Niektórzy z tych wierzących poświęcili lub poświęcą się, czyli oddadzą Bogu swoje serce, umysł i wolę. Inni pozostaną mniej lub bardziej na obrzeżach chrześcijańskiej wiary, choć nadal będą prowadzili życie, którego większa część będzie sprawiedliwa i szlachetna.
Oba rodzaje chrześcijan są usprawiedliwione przez wiarę w Chrystusa i tylko w Chrystusa.
Wierzących można dalej podzielić na różne kategorie, ale wystarczy powiedzieć, że każdy z tych dwóch ogólnych rodzajów chrześcijan będzie dawać świadectwo, choć w różnym stopniu, o zasadach i praktykach chrześcijaństwa, przez opowiadanie Słowa Bożego i przez pokazywanie Jego mocy w ich pobożnym postępowaniu.
Ci ludzie to symboliczne siedem tysięcy, o których wspomina 1 Księga Królewska 19:18 [2] i nie ma miejsca na sekciarstwo w tym obrazie (nie ma jednej grupy, która zgromadziłaby cały lud Boży). Jeśli porównać świat do wielkiego dramatu to wierzący odgrywają w tym dramacie bardzo różne role i kładą nacisk na różne aspekty Boskiego poselstwa.
Działania chrześcijan mogą dotyczyć naukowej obrony wiary i dobrego imienia Boga przed ateizmem i ateistyczną ewolucją. Inni mogą potwierdzać biblijny pogląd na płeć, seksualność i małżeństwo w opozycji do współczesnego zamieszania w tych tematach. Chrześcijanie mogą dawać przykład pobożnego życia zgodnego z ewangelią. Mogą też położyć nacisk na dzieło Chrystusa w wyzwalaniu grzeszników z różnych nałogów. Niektórzy podkreślają wartość wnikliwego studiowania Biblii i tak dalej.
Żadne ugrupowanie nie ma monopolu na chrześcijańską wiarę ani na jedyną słuszną formę, jaką ta wiara przybiera; ponieważ jakkolwiek i przez kogokolwiek dzieło Boże jest prowadzone, świadczenie o Bogu musi i będzie postępowało naprzód w tych historycznych dniach.
Możemy skorzystać z jeszcze jednego biblijnego porównania. Pan Jezus zaświadczył, że gdyby tłumy milczały podczas Jego uroczystego wjazdu do Jerozolimy, to kamienie musiałyby krzyczeć, ponieważ proroczego świadectwa nie da się uciszyć (Ewangelia wg Łukasza 19:38-40, [3]).
Nie ma więc znaczenia, jak bardzo zeświecczone i niegotowe na to poselstwo może się stać społeczeństwo, świadectwo zawsze będzie dawane przez symboliczne siedem tysięcy, których nie da się usunąć. Wielu z tych chrześcijan może przeżyć aż do Królestwa Bożego na ziemi, mogą nie umrzeć w czasie przejściowym, choć nie znamy wyraźnego fragmentu Biblii na ten temat.
______
Źródło: „God’s people?”, UK Bible Students, 2011.
[1] Dzieje 17:30-32 – „Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali, gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych. A gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni naśmiewali się, drudzy zaś mówili: O tym będziemy cię słuchali innym razem.”
List do Galatów 3:28-29 – „Nie ma już Żyda ani Greka, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie.”
List do Kolosan 3:11 – „W odnowieniu tym nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich.”
[2] 1 Królewska 19:18 – „Zostawię jednak w Izraelu siedem tysięcy takich, których kolana nie ugięły się przed Baalem i których usta go nie całowały.”
[3] Łukasza 19:38-40 – „I wołali głośno: «Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach». Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!» Odrzekł: «Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą».”