Judasz Iskariota

Drugi wykład brata Mirka Szamockiego ze spotkania zboru w Bydgoszczy (3 marca 2024 r.). Tym razem na temat tragicznej postaci Judasza Iskarioty. Kim był Judasz, skąd się wywodził, czy musiał upaść, co skłoniło go do tego, by zdradzić Jezusa? Jeśli interesują Was odpowiedzi na te pytania, zachęcamy do wysłuchania wykładu.


MĄŻ Z KARIOTU

Jest droga, która człowiekowi wydaje się słuszna, lecz końcem jej jest droga do śmierci.
Przyp.Sal. 14:12

  • Judasz
    • syn Szymona Iskarioty – Jan 6:71
    • mówią o nim cztery Ewangelie i Dzieje Apostolskie
    • był uczniem Jezusa, Apostołem, skarbnikiem
    • Judasz i Piotr. Dwaj ci mężowie byli przedniejszymi pomiędzy Apostołami; jeden był skarbnikiem tej gromadki, a drugi najśmielszym obrońcą Pańskiej sprawy (…) [R_3759]
      • ang. prominent – znaczący, wybitny, czołowy
      • pol. prominentny – osoba zajmująca eksponowane stanowisko w jakimś środowisku
    • stał się złodziejem i zdrajcą swoich przyjaciół i swojego Mistrza
    • bardzo wiele wskazuje, że jest członkiem wtórej śmierci
  • Przydomek
    1. człowiek [mąż] z Keriotu – nazwa miejsca pochodzenia (z hebrajskiego)
  • [Maria Magdalena – Maria z Magdalii]
  • Miasto na południu Judei (Jozuego 15:25). Zostały odnalezione ruiny osady 10 mil na południe od Hebronu.
    1. mąż z miasta (z aramejskiego) – interpretacja Gunter Schwarz (niemiecki teolog, arameista) – z miasta czyli z Jerozolimy
    2. sykariusz – (od łacińskiego słowa sicarius – sztylet) zbrojni aktywiści, uzbrojeni w sztylety, którzy przy okazji wielkich świąt podchodzili do swoich przeciwników, aby ich zasztyletować.
    • Judasz jako jedyny wśród apostołów był spoza Galilei
  • Jako dobry człowiek
    • Judasz – Juda – [wielbić, chwalić]
    • na samym początku swojej kariery jako uczeń Chrystusowy był szczery, był dobrym izraelitom, w którym nie było zdrady
    • nie powinniśmy wątpić w BOSKI WYBÓR Judasza dokonany przez Jezusa
    • Jezus dokonuje przemyślanego wyboru [nie jest to wybór przypadkowy]
    • Łuk.6:12-16 – wybór dwunastu apostołów [posłańcy, wysłańcy – Jan.13:16]
      • otrzymali usprawiedliwienie do życia, wstępne pomazanie, udział w najwyższym urzędzie w Kościele jako specjalni pomocnicy Jezusa, zostali wpisani do Barankowej Księgi Żywota – Łuk.10:20
    • prawdopodobnie uczynił wyznanie poświęcenia, podobnie do innych uczniów:
    • Mat.19: (27) Wtedy Piotr odezwał się do niego: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą. Cóż za to będziemy mieli?
    • Jan.6: (68)I odpowiedział mu Szymon Piotr: Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. (69)A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego.
    • Działanie Jego przezorności widać (…) w wyznaczeniu skarbnika dla siebie i Apostołów [TE’15,s.91]
      • przezorność – gromadzenie i przechowywanie środków na obecne i przyszłe potrzeby nas samych, osób od nas zależnych i biednych
  • Zdrada Mistrza – Czy to było przeznaczenie?
    • Skoro Judasz był dobry na początku, jak pogodzić to z oświadczeniem Ew. Jana?
    • Jan.6:(64)Lecz są wśród was tacy, którzy nie wierzą. Jezus wiedział bowiem od początku, którzy nie wierzyli i kto miał go zdradzić. (BGU)
    • Jezus wiedział (…) że będzie odrzucony przez większość ludzi, że będzie sprzedany za trzydzieści srebrników i że zażyły przyjaciel, w którym ufał zdradzi Go;
    • Ps.41:(9) Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem, który jadł mój chleb, podniósł przeciwko mnie piętę.(BGU)
    • ale jak szybko odkrył On, że był to Judasz, który Go zdradzi, nie mamy powiedziane z wyjątkiem tylko tego, iż było to na „początku”. (…) od samego więc początku zboczenia Judasza w kierunku grzechu, w kierunku chciwości, Jezus wiedział, że on musi być tym, który popełni ten zdradliwy czyn”. [TP’231,232; 1967, s.46]
    •  

      Tłumaczenie poprawne (AV): „Lecz znajdują się niektórzy między wami, którzy nie wierzą, ponieważ Jezus wiedział od początku, że byli niektórzy z nich, co nie wierzyli i że ktoś miał Go zdradzić.”

    • Greckie słowo „tis” może być albo pytającym zaimkiem „kto”, albo nieokreślającym zaimkiem „ktoś.” [Mat.16:24 – Jeśli ktoś chce iść za mną …]
    • Choć Pan wiedział, że wielu z Izraela nie mieli Mu wierzyć, że On był Mesjaszem i że mieli współdziałać ku Jego potępieniu, i że choć wiedział, że ktoś z tych, których wybrał sobie za uczni, miał Go wydać, to jednak nie możemy z tego wiersza wnioskować, że Jezus wiedział od początku. który z uczni miał Go wydać. Byłoby to przeciwnym charakterowi naszego Pana, gdybyśmy twierdzili, że On miałby wybrać takiego, o którym by wiedział, że nie byłby godnym za apostoła do takiego urzędu; tak więc Pan wiedział, że jeden z dwunastu miał Go wydać, lecz kiedy dowiedział się o tym później, że to był Judasz, tego nie wiemy. [TP’74, 1935, s.13]
    • Ezech.18: (32)Nie mam bowiem żadnego upodobania w śmierci umierającego, mówi Pan BÓG. Odwróćcie się więc, a będziecie żyć.
    • Dalej, Bóg wolał, żeby Judasz nie był obrócił się w zdrajcę, i przeto nie poszedł na wtóra śmierć, gdyż On nie ma przyjemności w śmierci grzesznika. Lecz Jego nieżyczenie Sobie, aby zmusić wolę Judasza, zmusiło Go do ustąpienia tego, co On wolał, ażeby pozwolić Judaszowi wydać naszego Pana. Tak w każdym wypadku grzechu, działając w jakiejkolwiek istocie, połączonej z planem Bożym, Bóg byłby wolał, żeby oni tego nie uczynili, ale On ustępuje to, co wolałby, żeby nie zmuszać ich woli. [TP’100, 1939, s.46]
  • Analiza upadku – droga do upadku
    • Uczeni w Piśmie – zbyt banalna historia, zazdrość uczniów powoduje nazwanie go złodziejem
    • początkiem jego upadku była miłość pieniędzy
      • 1Tym.6:(10)Korzeniem bowiem wszelkiego zła jest miłość do pieniędzy; niektórzy, pragnąc ich, zboczyli z drogi wiary i poprzebijali się wieloma boleściami. (UBG)
      • Powinniśmy jednak wyraźnie odróżnić pieniądze od miłości pieniędzy, która powoduje ruinę, jest pułapką i usidleniem duszy. Pieniądze przedstawiają trud, pracę i gromadzenie. Jako takie powinny być cenione za dobro, jakiego mogą dokonać. Nie powinniśmy jednak kochać pieniędzy, służyć im, czynić z nich bożka i dozwalać, by oddalały nasze serca od Boga. [R-5552]
      • Kol.3:(5) Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w /waszych/ członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem. (BT)
      • chciwości [łakomstwa – BG]
      • Manna 22 luty:Gdyby w życiu chrześcijanina dominowała chciwość, uczyniłaby go ona nie tylko samolubnym, lecz także pobudzała do wyrządzania krzywdy innym. Chciwość nie jest więc cechą, jaką powinien rozwijać w sobie ten, którego najwyższym celem jest oddanie wszystkiego dla dobra innych. Duch zadowolenia z tego, co posiadamy, okaże się zdrowym ograniczeniem chciwego usposobienia.
      • Mat.6:(24) Nie możecie służyć Bogu i mamonie.Grzech łakomstwa, uwielbianie mamony, bałwochwalstwo pieniędzy, jest największym grzechem “Chrześcijaństwa” (…) Mamon, to imię bóstwa starożytnych Syryjczyków, bożek bogactwa, chciwości, usposobienie światowości. [R_1835; R_5896]
    • Wielkie obietnice – źle zrozumiane
      • Mat.19:(28) A Jezus im powiedział: Zaprawdę powiadam wam, że przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na tronie swojej chwały, i wy, którzy poszliście za mną, zasiądziecie na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. (UBG)
      • Jak myśleli uczniowie? Materialnie, przyziemnie:Łuk.24:(21) A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. (BT)
    • Wielka praca w żniwie Wieku Żydowskiego
      • Ewangelie skupiają swoją uwagę na Jezusie i 12 uczniach
      • Łuk. 10:1-12
        • 70 uczniów posłanych prócz Apostołów
        • 2Mojż.15: (27) I przybyli do Elim, gdzie było dwanaście źródeł wody i siedemdziesiąt palm; tam rozbili obóz nad wodami.
      • Głoszenie, że Królestwo Boże się przybliżyło, leczyć chorych, wyganiać demony, itd.
      • br. Russell miał 70 pełno czasowych pielgrzymów
    • Łuk. 8:1-3
      • Nie możemy wyobrazić sobie by Jezus i Jego Apostołowie prosili o pieniądze lub nawet „puścili w obieg kapelusz”, aby zbierać kolektę. (…) Wręcz przeciwnie, Pismo Święte mówi nam, że niektórzy dobrowolnie przyczyniali się do wspierania Mistrza, (…)

        Takie dobrowolne datki spowodowały, że konieczne stało się wybranie wspólnego skarbnika grupy, który powinien najlepiej znać się na interesach. [R_5552]

  • Przesianie uczniów – Jan 6 – Mocne słowa Pana
      • w.55 – Moje ciało bowiem prawdziwie jest pokarmem, a moja krew prawdziwie jest napojem.
      • w.60 – Wielu więc z jego uczniów, słysząc to, mówiło: Twarda to jest mowa, któż jej może słuchać?
      • w.66 – Od tego czasu wielu jego uczniów zawróciło i więcej z nim nie chodziło.
      • w.67 – Wtedy Jezus powiedział do dwunastu: Czy i wy chcecie odejść?
      • W słowach naszego Pana, zapisanych w powyższym tekście można się dopatrzyć jakby zawodu.(…)Czemu odejście pewnej liczby zwolenników zasmuciło Jezusa? Czy było Jego celem mieć wielką liczbę zwolenników? (…) Czy powiedział do siebie: Co teraz powiedzą Faryzeusze gdy zobaczą, że (…) wielu z uczniów opuściło mnie? Czy obawiał się, że zmniejszenie liczby uczniów zmniejszy Jego dochody?

        Żadna z tych rzeczy nie trwożyła Go (…)

        Dlaczego więc słowa Jezusa przejęte są smutkiem po utracie pewnej liczby uczniów? Przyczyna była ta, że Jezus był szlachetnym, prawdziwym i miłującym swoich przyjaciół a gdy zauważył i wspomniał, iż przyszła godzina, że Pasterz miał być uderzony, a owce miały się rozproszyć (…). Tęsknota objęła Go i ze smutkiem zapytał: Czy i wy chcecie odejść? Miłość, sympatyczne uczucie, przyjaźń itp., uczucia nie są bynajmniej słabością, lecz przeciwnie, są to elementy prawdziwego charakteru. (…)

        byłoby słabością gdyby odejście uczniów oddziałałaby na naszego Pana w taki sposób, iż zwróciłoby Go z drogi ofiary zamierzonej przez Ojca Niebieskiego. [R_1710]

    • Być może, Judasz zaczął rozmyślać, że Jezus nie umie zarządzać sprawami tak dobrze, jak mogłyby być zarządzane, gdyby on, Judasz, pouczył nieco Pana. Z biegiem czasu, pewną część pieniędzy zaczął przyswajać sobie, prawdopodobnie tak myśląc: „Sprawy nie idą dobrze, przeto zatrzymam nieco z pieniędzy dla uczni i dla Jezusa na czarną godzinę”. W rzeczywistości jednak myślał o Judaszu, czyli o sobie. [R_4906]
    • Takim rozumowaniem wielu wmawiało i wmawia sobie, że starają się pomagać drugim, podczas gdy w rzeczywistości mają na myśli swoje dobro. Stąd ta potrzeba skrupulatnego rozsądzania siebie. Nowe Stworzenie powinno to stare zapędzić, że tak powiemy, do kąta i zadać mu takie pytania: „Czemu postępujesz w taki a taki sposób? Czy upewniłeś się, że w danej sprawie nie powodują tobą motywy samolubne?” Gdyby Judasz w taki sposób badał samego siebie, lepiej by na tym wyszedł. Nie uczyniwszy tego, tracił właściwego ducha coraz bardziej. [R_4906]
    • Drogocenny olejek Marii – Jan.12:1-8 (Mat.26:6-16) (Mar.14:10,11)
      • Widocznie nasz Pan miał przyjaciół różnego stanu; niektórzy byli bogaci, inni ubodzy, a jeszcze inni średniego stanu. Ci w Betanii należeli widoczne do klasy zasobnych, co możemy wnosić z tego, że mieli własny dom i własny grobowiec, a Maria była w stanie i chętna wydać znaczną sumę pieniędzy na uczczenie Pana przez pomazanie Go nader kosztownym olejkiem. [R_3534]
      • Uczta w Betanii w domu Szymona Trędowatego
      • miała miejsce sześć dni przed śmiercią naszego Pana Jezus
      • Judasz stawiał ostre zarzuty Marii i pośrednio Jezusowi
      • bezpośrednio po tym wydarzeniu rozpoczął swój zdradziecki akt
      • udał się z pierwszą wizytą do arcykapłanów w celu wydania Jezusa. [TE_5]
    • Łuk.22:1-6 – druga wizyta Judasza u Żydów
    • Cokolwiek sobie myślał Judasz było to złe – musiał mieć świadomość, że Ci do których poszedł nienawidzą Jezusa:
      • Ps.69:(4) Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie są moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.
    • Ezech.18:(24) Ale jeśli sprawiedliwy odwróci się od swojej sprawiedliwości i popełni nieprawość, czyniąc według wszystkich obrzydliwości, które popełnia niegodziwy, czy taki będzie żył? Wszystkie jego sprawiedliwości, które czynił, nie będą wspominane. Z powodu swego przestępstwa, które popełniał, i z powodu swego grzechu, którego się dopuścił, z powodu tych rzeczy umrze.
  • Analiza upadku
    • początkiem jego upadku była miłość pieniędzy
    • zaślepienie Judasza na uczcie w Betanii
      • Jan.12: (6)Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano.
      • doprowadza do niezadowolenia innych uczniów i pośrednio krytyki Pana Jezusa
      • Pan łagodzi całą sytuację
    • to doprowadziło do zdrady Mistrza
      • sobota wieczór udaje się po raz pierwszy do arcykapłanów i nauczonych w Piśmie
        • Mat.26:14-16; Mar.14:10,11
      • we wtorek, na dwa dni przed Paschą, ponownie udaje się do arcykapłanów i nauczonych w Piśmie
      • w czwartek w czasie trwania Paschy, opuszcza ją, udaje się po raz trzeci do arcykapłanów i nauczonych w Piśmie
      • łatwość z jaką znajduje się u przeciwników w Jerozolimie, może, nie musi, sugerować dobrą orientację Judasza w topografii Jerozolimy – przydomek człowieka z miasta.
  • 30 srebrników
    • Zach.11: (12)Potem powiedziałem do nich: Jeśli to jest dobre w waszych oczach, dajcie mi moją zapłatę, a jeśli nie, zaniechajcie jej. Odważyli więc moją zapłatę: trzydzieści srebrników. (13)Potem PAN powiedział do mnie: Rzuć je przed garncarza. Wspaniała to zapłata, na jaką mnie tak drogo oszacowali! Wziąłem więc trzydzieści srebrników i rzuciłem je przed garncarza w domu PANA.
    • cena niewolnika:
      • 2 Moj.26: (32)Gdyby zaś wół zabódł niewolnika lub niewolnicę, jego właściciel winien wypłacić ich panu trzydzieści syklów srebrnych, wół zaś będzie ukamienowany
  • Próby ratowania Judasza przez Pana Jezusa
    • Przesiewanie po rozmnożeniu chleba i przemowie Pana
      • Jan.6:(70)Jezus im odpowiedział: Czy ja nie wybrałem was dwunastu? A jeden z was jest diabłem.
      • gr. diabolos – oszczerca, oskarżyciel, oczerniający
    • Uczta w Betanii – Pan Jezus łagodzi zarzuty Judasza
      • Jan.12:(7)Wtedy Jezus powiedział: Zostaw ją; zachowała to na dzień mego pogrzebu.(8)Ubogich bowiem zawsze macie u siebie, ale mnie nie zawsze będziecie mieć. [BGU]
      • Daj jej spokój
    • Ostatnia Wieczerza – umycie nóg uczniom
      • Jan.13: (2)W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty syna Szymona, aby Go wydać [BT]
      • Jan.13: (10)Jezus mu odpowiedział: Kto jest umyty, potrzebuje umyć tylko nogi, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, lecz nie wszyscy. (11)Wiedział bowiem, kto ma go wydać, dlatego powiedział: Nie wszyscy jesteście czyści. [BGU]
      • Właściwie mówiąc, oni wszyscy byli umyci według zwyczaju żydowskiego, aby wyrzucić wszelki kwas i brud przy rozpoczęciu się świąt Wielkanocnych. Wyrażenie naszego Pana zatem oznaczało, że będąc umyci, nie potrzebowali się myć w całości, a tylko umyć swe stopy, ponieważ zostały zabrudzone. (…)
      • Pan wiedział, że serca Jego uczniów były lojalne. (…) Ale wśród nich był jeden, którego serce nie było czystym. Nasz Pan nie ominął go, ale umył stopy Judasza razem z pozostałymi, wiedząc o jego perfidii, oraz o tym, że on już dobił targu z przedniejszymi kapłanami, a teraz po prostu oczekiwał odpowiedniego momentu aby wprowadzić w życie swój okrutny plan. [R_3542]
    • Ostatnia Wieczerza – Przymierze soli
      • Jan.13: (18)Ten, który je ze mną chleb, podniósł przeciwko mnie swoją piętę.[BGU]
      • Ps.41:(9)Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem, który jadł mój chleb, podniósł przeciwko mnie piętę.
      • Pomiędzy Żydami i Arabami zdrada nie była rzadkością, lecz istniał pewnego rodzaju kodeks honoru, według którego ten, co zamierzał kogoś w jakikolwiek sposób skrzywdzić, nie jadłby z nim. Ponieważ pokarmy doprawia się solą, więc był to prawdopodobnie ten właśnie obyczaj, który był znany pod nazwą „przymierze soli” – przymierze wierności. Gdyby udało ci się namówić twego nieprzyjaciela do jedzenia przy twoim stole, do spożywania twoich pokarmów doprawionych solą, znaczyłoby w owym czasie, że pozyskałeś jego trwałą przyjaźń – że on nigdy nie będzie ci szkodzić. Judasz widocznie był tak wyzuty z wszelkich dobrych uczuć, że nie uznawał tego ówczesnego zwyczaju – aby być wiernym temu, którego chleb i sól spożywał. Stąd te słowa naszego Pana: „Który macza zemną rękę w misie, ten Mię wyda”. [R_3879]
    • Podsumowując: (..) postępowanie Jezusa nie prowadziło Judasza do złego, ale raczej postępowanie Jezusa zachęcało Judasza, by czynił przeciwnie. [R_5552]
  • Ostatnia wieczerza
  • Judasz nazwany diabłem [przeciwnik] – Jan 6:70
  • Dz.Ap.1:15-20
    • Ps.69:26
    • Ps.109:8
  • Zach.11:12,13 – trzydzieści srebrników
  • Ewangelie były pisane po wszystkich wydarzeniach, które były żywe w ich pamięci.
  • Nie sprowadzajmy historii Judasza do poziomu Adama i Ewy
  • Próby ratowania Judasza przez Pana Jezusa
  • Zach.11: (12)Potem powiedziałem do nich: Jeśli to jest dobre w waszych oczach, dajcie mi moją zapłatę, a jeśli nie, zaniechajcie jej. Odważyli więc moją zapłatę: trzydzieści srebrników. (13)Potem PAN powiedział do mnie: Rzuć je przed garncarza. Wspaniała to zapłata, na jaką mnie tak drogo oszacowali! Wziąłem więc trzydzieści srebrników i rzuciłem je przed garncarza w domu PANA

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *