PYTANIE: W Liście do Filipian 1:23 czytamy o pragnieniu Apostoła Pawła, by mógł „odejść i być z Chrystusem”. Czy to nie dowodzi, że Paweł spodziewał się być z Chrystusem zaraz po swojej śmierci, że umarli są świadomi i że Paweł nie spodziewał się czekać na drugi adwent Chrystusa, by być zabranym i połączonym z Chrystusem w chwale oraz otrzymać swą nagrodę?

ODPOWIEDŹ: Na pierwszy rzut oka może się tak wielu wydawać, ale dokładna analiza kontekstu poprzedzającego i następującego po tym wersecie oraz analogicznych ustępów nie zgadza się z taką myślą.

W Liście do Filipian 1:20-25 Apostoł Paweł mówi nam, że nie wie czy wybrać życie z jego cierpieniami i błogosławieństwami służby dla braci, czy śmierć z jej uwolnieniem od trudów i cierpień. Dochodzi do wniosku, że nie wie co wybrać – (1) życie czy (2) śmierć (w. 21-23). Widzi, że jedno i drugie ma swoje zalety i wady.

W wersecie 23 wymienia on następne rzeczy 0- trzecią i czwartą – które są o wiele lepsze od życia lub śmierci. W Biblii Tysiąclecia są one wymienione w słowach: (3) odejść i (4) być z Chrystusem.

Greckie słowo „analusai”, które w wersecie 23 przetłumaczone jest jako „odejść”, występuje tylko w jeszcze jednym wersecie Nowego Testamentu i jest tam przetłumaczone jako „powrót / powrócił” (Łukasza 12:36):

Wy zaś bądźcie podobni do ludzi, którzy czekają na powrót pana z wesela, aby otworzyć mu natychmiast, gdy zapuka.

W grece klasycznej słowo „analusai” znaczy zarówno „odchodzić”, jak i „powracać”.

Które z nich oddaje Filipian 1:23?

U Łukasza 12:36 „analusai” użyte jest w przypowieści przedstawiającej drugi adwent naszego Pana. Jezus wyraźnie nauczał nas, że wierni nagrody otrzymają przy Jego powrocie z nieba – nie wcześniej. Przy zmartwychwstaniu, a nie przed nim:

A Syn Człowieczy przyjdzie w chwale swego Ojca z aniołami swymi i wtedy odda każdemu według uczynków jego. (Mateusza 16:27)

A nadszedł Twój gniew i pora na osądzenie umarłych, i na wynagrodzenie sług Twoich proroków i świętych, i tych, którzy się boją Twojego imienia, małych i wielkich. (Objawienie 11:18)

A zapłatę otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych. (Łukasza 14:14)

Paweł i inni Apostołowie uczyli podobnie, że „duch”, nowe stworzenie, będzie zbawione w Dniu Pana, nie wcześniej. Kościół miał zobaczyć Chrystusa i być z Nim dopiero po Jego powrocie. Paweł i inni Apostołowie wierzyli zatem, że po raz pierwszy ujrzą w chwale Pana Jezusa i będą z Nim po Jego drugim adwencie.

Wydajcie tego człowieka szatanowi na zatracenie ciała, aby duch dostąpił zbawienia w dniu Pana. (1 Koryntian 5:5)

Umiłowani, już teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się On ukaże, staniemy się do Niego podobni, ponieważ ujrzymy Go takim, jakim jest. (1 Jana 3:2)

Na dany znak, na głos archanioła i dźwięk trąby Bożej, sam Pan zstąpi z nieba, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Następnie my, pozostawieni wśród żyjących, razem z nimi zostaniemy uniesieni w przestworza, na obłoki naprzeciwko Pana, i tak już na zawsze z Panem pozostaniemy. (1 Tesaloniczan 4:16-17)

Teraz już czeka mnie wieniec sprawiedliwości. W owym Dniu poda mi go Pan, sprawiedliwy Sędzia, a poda nie tylko mnie, ale wszystkim, którzy umiłowali Jego przyjście. (2 Tymoteusza 4:8)

W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam o tym, bo idę przygotować wam miejsce. A kiedy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i zabiorę was do siebie, abyście i wy tam byli, gdzie Ja jestem. (Jana 14:2-3)

Rozważania te dowodzą, że słowo „analusai” w Liście do Filipensów 1:23 powinno być przetłumaczone jako „powrót / powrócić”, a nie „odejść”. Dlatego tłumaczenie powinno wyglądać tak:

„Pragnąc powrotu Chrystusa i przebywania z Nim”

Są to oczywiście te dwie rzeczy, (3) powrót Chrystusa i (4) przebywanie z Nim, które są o wiele lepsze od dwóch poprzednich – (1) życia i (2) śmierci. Od razu zauważamy, że są one odmienne od życia i śmierci. Jest to ta wspaniała nadzieja, której Bóg udzielił swemu ludowi Wieku Ewangelii:

Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa. (Filipian 3:20)

Oczekując na przyjście z nieba Syna Bożego, Jezusa, zmartwychwstałego, naszego wybawcę od przyszłego gniewu. (1 Tesaloniczan 1:10)

Mówi Ten, który o tym zaświadcza: Zaiste, przyjdę niebawem. Amen. Przyjdź, Panie Jezu! (Objawienie 22:20)

Tę właśnie nadzieję wyraził Apostoł u Filipian 1:23, która ma się spełnić przez zmartwychwstanie przy powrocie Chrystusa. Rozważania te wskazują także, że fragment od słowa „pragnąc…” powinien znaleźć się w nawiasie, jako parenteza.

Dowodzą one również, że werset ten nie mówi o świadomości umarłych i nie powinien być zatem przytaczany na poparcie tej fałszywej doktryny. Tak rozumiany werset ten potwierdza całą naukę apostoła Pawła, że zabranie do nieba jego i innych członków ciała oraz ich nagroda nastąpi dopiero przy drugim adwencie Pana, w czasie Jego „sławnego przyjścia” (2 Tymoteusza 4:8).

Źródła: Sztandar Biblijny, czerwiec 1985, s. 88-89, Teraźniejsza Prawda, lipiec 1983, s. 80.