Można by zapytać dlaczego konieczne było, by chleb, który zstąpił z nieba [Jana 6:51, 53] został złamany – zabity – za nas. Było tak dlatego, że sami nie mieliśmy możliwości uzyskania życia. Śmierć działała i wciąż działa w całej ludzkości i pochłania ją w tempie 152 029 osób dziennie [pisane w roku 2007 – dop. WS]. Błędem jest sądzenie, iż tylko Adam znajdował się pod wyrokiem śmierci. Apostoł w Ef. 2:3 mówił o całej rasie ludzkiej, gdy powiedział: „byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu [pod wyrokiem śmierci Rzym. 1:18, 32], jako insi”. Bardzo jasno pokazuje (Rzym. 5:12-19), że cała rasa nie tylko dzieli z Adamem śmierć, lecz także wyrok śmierci. Staje się to jasne z całego tego fragmentu, szczególnie gdy zwrócimy uwagę na rozwój myśli między wersetami 16. i 18. Werset 16 pokazuje, że wyrok Adamowy stanowił potępienie nie tylko jego osobiście, lecz, jak to rozwija werset 18, był to wyrok na całą rasę ludzką poprzez Adama: rezultatem występku jednego człowieka było potępienie wszystkich ludzi. Stąd cała rasa odziedziczyła po Adamie nie tylko śmierć, lecz także wyrok śmierci.
Wynika to jasno również z 1 Kor. 15:22: „Jako w Adamie wszyscy umierają”. Oznacza to, że wszyscy w Adamie rzeczywiście podlegają wyrokowi śmierci. Cały Plan Boży, a szczególnie jego centralny zarys, okup, opiera się na koncepcji, że cała rasa znajduje się pod wyrokiem śmierci w Adamie. Dlatego umiera nie tylko z powodu odziedziczenia po nim niedoskonałego życia i tego, że musi spędzać swoje życie w niedoskonałym otoczeniu sprzyjającym śmierci, lecz także ponieważ ciąży na niej wyrok Boskiej sprawiedliwości skazujący ją na śmierć (Jana 3:36), który odziedziczyła po Adamie. Chociaż wyrok ten nie spadł bezpośrednio
na wszystkich, ale pośrednio poprzez Adama, w rzeczywistości wszyscy zostali objęci tym wyrokiem. Zaprzeczanie temu jest z logicznego punktu widzenia zaprzeczaniem okupowi.
Wszyscy z rasy Adamowej objęci są wyrokiem śmierci wydanym na niego z powodu jego zdolności rozmnażania się, którą posiadał, gdy zgrzeszył, i w ten sposób wszyscy potomkowie Adama znaleźli się pod potępieniem na śmierć. Dlatego łatwiej jest nam zrozumieć słowa Apostoła w Rzym. 5:12: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.” Choć jeszcze się nie narodziliśmy, znajdowaliśmy się potencjalnie w Adamie i dlatego stanowiliśmy jego część, gdy zgrzeszył. Ponieważ cała rasa Adamowa znajdowała się pod tym samym potępieniem na śmierć, nikt nie mógł zdobyć życia dla siebie, ani nie było nikogo, kto mógłby w jakikolwiek sposób odkupić swojego bliźniego, ani dostarczyć Bogu okupu za niego (Ps. 49:8) – wszyscy zostali potępieni i umierali. Dlatego niemoc człowieka stała się Boską sposobnością: zapewnił Kogoś, kto posiadając ludzką naturę tego samego rodzaju, choć nie z potępionej linii Adamowej (lecz z nieba), mógł dostarczyć okupu (równoważną cenę) i stać się możliwym do przyjęcia Odkupicielem Adama i rasy w jego biodrach. Z powodu grzechu Adama on i jego rasa została odcięta od drzew życia i nie mogła podtrzymywać swojego życia (1 Moj. 3:22-24). Jezus jako cena okupu został przedstawiony Boskiej sprawiedliwości, Chleb żywota, dar z nieba, którego przyjęcie ostatecznie przywróci utracone życie i błogosławieństwa.
_______
Źródło: „Teraźniejsza Prawda”, wiosna 2007, s. 2-3.