„Nie potrzeba wam, bracia, pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy. Kiedy bowiem będą mówić: «Pokój i bezpieczeństwo» – tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą. Ale wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziej.” – 1 List do Tesaloniczan 5:1-4
Jeżeli chodzi o czas Powrotu naszego Pana, lub Obecności (z gr. parousia), jest wiele biblijnych dowodów na to, że najpierw wydarzy się to w tajemnicy, podczas zamieszania społecznego (1 do Tesaloniczan 5:1-4). Mówiąc ogólnie, Biblia naucza, że Królestwo Boże, którego głównym przedstawicielem jest Chrystus, ma być ustanowione podczas siódmego 1000 lat trwającego dnia liczonego od chwili upadku Adama w grzech.
Izajasz 2:2 mówi: „I stanie się w ostateczne dni, że będzie przygotowana góra domu PAŃSKIEGO na wierzchu gór, i wywyższy się nad pagórkami, a zbieżą się do niej wszystkie narody”. W języku hebrajskim wyrażenie w ostateczne dni może także oznaczać w tym ostatecznym spośród dni. Ten ostatni dzień spośród Bożych dni, z których każdy byłby okresem trwającym tysiąc lat, byłby siódmym dniem lub siódmym tysiącletnim okresem (2 Piotra 3:8). System numeryczny Boga często podkreśla liczbę siedem. Wyrażenie „ostateczny spośród dni” oznacza siódmy dzień, ostatni dzień tygodnia. Tydzień u Boga jest równy siedmiu tysiącom ziemskich lat. Dlatego Izajasz 2:2 podsuwa myśl, że Królestwo Boże ma być ustanowione na całej ziemi podczas siódmego tysiącletniego dnia. Chociaż sama ziemia może mieć tysiące milionów lat, to wierzymy chronologii Biblii, która dowodzi, że historia człowieka od stworzenia Adama liczy niewiele ponad 6000 lat.
To, że ten siódmy tysiącletni dzień jest siódmym od upadku Adama w grzech i pod pierwotny wyrok śmierci, zostało przedstawione przez dzień Sabatu, ustanowiony dla Izraela. Po sześciu dniach trudu Izraelici mieli święcić siódmy dzień, odpoczywając od pracy.
Ludzkość będąca w grzechu i pod przekleństwem ciężko pracuje, uginając się pod ciężarami podczas sześciu antytypicznych dni (Mateusza 11:28; Rzymian 8:20-22). To jest symbolizowane przez sześć dni mozolnej pracy, z których każdy jest typem na okres tysiąca lat. Lecz dzień odpoczynku od przekleństwa, ten wielki antytypiczny Sabat, Tysiąclecie, nastanie po sześciu symbolicznych dniach znoju i niedostatków. Wówczas ludzkość odpocznie od grzechu, błędu i śmierci, które pociągają za sobą nieszczęścia. To jest ten ostatni z dni, siódmy tysiącletni dzień, antytypiczny Sabat, o którym mówi Izajasz 2:2-4. Te słowa, nauczające że Królestwo ma być ustanowione w siódmym tysiącletnim dniu od upadku Adama, dają do zrozumienia, że powrót Chrystusa ma nastąpić w tym okresie, a On powraca, aby założyć Królestwo i ofiarować restytucję całej ludzkości, zarówno żywym, jak i umarłym (Dzieje Apostolskie 3:19-21; 15:14-17; Daniela 7:13,14; Izajasza 35:1-10).
Jezus, jako Pan Sabatu i Dawca Odpocznienia (Łukasza 6:5; Mateusza 11:28), musi powrócić na początku wielkiego antytypicznego Sabatu, aby ustanowić swoje panowanie na ziemi i uruchomić największy proces pokojowy, jaki świat mógł kiedykolwiek zaznać. 6000 lat trwa nieprzyjaźń między Bogiem i człowiekiem, a także między człowiekiem i człowiekim – doświadczenie męczące i nieustanne – pokój nie może nadejść bez wstrząsów i walk, ponieważ siły zła są kwestionowane i obalane. Osiągnięcie doskonałego pokoju będzie rzeczywiście procesem i jego zupełne osiągnięcie zajmie całe 1000 lat Pośredniczącego Królestwa Chrystusa.
Ten wielki konflikt występujący w czasie Wtórego Przyjścia jest dobrze ustanowionym zamysłem biblijnym. To jest bezwzględnie wyrażone u Daniela 12:1, w symbolicznym odniesieniu się do Jezusa jako Michała, wielkiego księcia ludzkości. Jezus sam mówił o tym, opisując ucisk jako bezprecedensowy i okrutny w swoim końcowym stadium (Mateusza 24:21).
Siły zła są dowodzone przez wielkiego Przeciwnika, szatana, który próbuje utrzymać swój wpływ i zrobić wszystko, co jest w jego mocy, aby stawić opór nadchodzącemu Królestwu. Dlatego obalanie tego uzurpatora musi być najważniejszym celem prawnego Dziedzica Królestwa ziemi, naszego Pana Jezusa, do którego proroczo odnosi się Psalm 2:8: „Żądaj ode mnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoją, granice ziemi”. Jezus, mówiąc w sposób symboliczny o eksmitowaniu szatana, bezprawnie zajmującego urząd panującego nad narodami, odniósł się do niego jako „mocarza”, który musi być związany, zanim jego dobra i dom będą zabrane (Marka 3:27). Ujęcie ich przywódcy, w konsekwencji wzniecające walki pomiędzy sługami szatana – gdyż „królestwo samo w sobie rozdzielone będzie” – przyspieszy upadek jego rozległej i złośliwej organizacji.
KRÓLESTWO JEST BLIŻEJ
Inną cechą charakteryzującą czas powrotu naszego Pana jest eksplozja wiedzy w każdej dziedzinie nauki i techniki oraz niezwykły wzrost w podróżowaniu po świecie i w szybkości podróżowania – wielu biega tam i z powrotem jak podaje proroctwo (Daniela 12:4). Rewolucja w środkach transportu za naszych czasów daje wiarygodność pojęciu „globalnej wioski”, gdzie w procesie mijającego czasu „ziemia będzie napełniona znajomością Pańską, tak jako morze wodami napełnione jest” (Izajasza 11:9).
„Wielu będzie przebiegać, a pomnoży się wiedza.” – Księga Daniela 12:4
Wskutek zwiększonej ruchliwości i łatwego komunikowania się, większość społeczeństwa znajduje się w niespokojnym stanie i widzimy etapy przygotowujące obalenie królestw tego świata. W tych czasach, prawie nieograniczonego przemieszczania się z jednego krańca ziemi na drugi, jesteśmy bombardowani codziennym ujawnianiem uczynków zła, politycznych intryg, społeczną niesprawiedliwością, oszustwami finansowymi i religijnymi hipokryzjami. Nasz Pan, przepowiadając w tym czasie istnienie takich warunków – utrapienie narodów, serca ludzkie omdlewające z trwogi przed rzeczami, które mają przyjść na ziemię, mówił do nas, przeżywających te doświadczenia: „A gdy się to pocznie dziać, spoglądajcież, a podnoście głowy wasze, przeto, iż się przybliża odkupienie wasze” (Łukasza 21:25-28).
Nie znamy daty założenia tego królestwa, które ma nadejść, ale sądząc po wydarzeniach tego dnia – jak to zostało podkreślone powyżej – wierzymy, że Pan Jezus działa niewidzialnie i cały czas przyspiesza wydarzenia tego dnia. Spośród znaków czasów bardzo ważny jest powrót narodu żydowskiego do Palestyny i utworzenie niezależnego państwa Izrael w 1948 r. Znak postępu w zaprowadzaniu Królestwa Chrystusowego zupełnie jasno wskazuje na Izrael, pomimo tarć wokół dzisiejszego konfliktu izraelsko-palestyńskiego oraz narastania wrogości wielu krajów względem narodu żydowskiego. Oczekujemy, że sytuacja Izraela będzie się pogarszać, zanim zabłyśnie promień światła dla obu narodów i reszty świata. Izrael opiera się na ramionach hebrajskich patriarchów i matriarch z dawnych czasów; zawiera się to w przeżyciach tych mężczyzn i kobiet, które są zapisane w Starym Testamencie i stanowią dla nas klucz do zrozumienia nowych wydarzeń obecnych czasów.
______
Źródło: Powrót naszego Pana, „Sztandar Biblijny”, kwiecień 2002.