„Jeżeli stępi się siekiera, a ostrza się nie naostrzy, to trzeba wytężyć siły. Korzystniejszą jednak rzeczą byłoby posłużyć się mądrością.”
– Kaznodziei Salomona 10:10
„Praca niewłaściwymi narzędziami powiększa trud, lecz mądrość użyje metod i środków oszczędzających czas i wysiłek.”
– komentarz do tego wersetu z E11, s. 687
Pixabay/medienluemmel
W zborze bydgoskim koniec roku zdecydowanie jest takim czasem ostrzenia siekiery, bo co roku w grudniu przeprowadzamy nominacje, wybory, a później zebranie gospodarcze (organizacyjne), na którym szykujemy plany i podejmujemy decyzje dotyczące dalszych działań zboru.
Główne rady dotyczące wyboru sług zboru podane są w 6 tomie brata Russella, wykład VI: „Porządek i karność Nowego Stworzenia” (s. 273-347).
Bez wyborów ktoś mógłby przejąć nieuznawane przez Boga kierownictwo na dowolnie długi okres. Byłoby to złe, ponieważ tylko Pan jest głową ciała (Efez. 4:1-6,16)
Wybory już w czasach apostolskich: Dz. 14:21-23, według metody zawartej w greckim cheirotoneo = „wybrać przez podniesienie rąk”. Większość przekładów wypacza tę myśl.
Tyt.1:5 nie zawiera tego czasownika,lecz katistemi = postawić, ustanowić, zarządzić, lecz Tytus na pewno nie zrobił tego na własną rękę, a zgodnie z zasadami Pawła (Jedynym innym miejscem słowa cheirotoneo jest 2 Kor.8:19).
ZADANIA STARSZYCH
- Reprezentowanie zboru (Dz.20:17)
- Obrona zboru przed błądzicielami (Dz. 20:28-30)… aż do 38 w. pożegnalna mowa apostoła Pawła, która zawiera wiele wskazówek dla pracy starszych zboru
- Potrzeba duchowej opieki nad braćmi o różnym stopniu rozwoju duchowego i w Prawdzie
KWALIFIKACJE
Starszych: Nie mogą rządzić zborem (tylko Jezus), lecz doglądać i służyć radą i pomocą jako Jego słudzy i przedstawiciele: łaska Boga spływa na Jego lud głównie przez Jego wybrane narzędzia, które jako takie powinny być szanowane, gdyż działanie przeciwko nim byłoby działaniem przeciwko Bogu (oczywiście pod warunkiem, że pozostają w harmonii z Boskimi zasadami).
1 Tym.3:1-7:
Prawdziwa to mowa: Kto o biskupstwo się ubiega, pięknej pracy pragnie. Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel, nie oddający się pijaństwu, nie zadzierzysty (nieskłonny do bicia / nie porywczy), lecz łagodny, nie swarliwy, nie chciwy na grosz, który by własnym domem dobrze zarządzał, dzieci trzymał w posłuszeństwie i wszelkiej uczciwości, bo jeżeli ktoś nie potrafi własnym domem zarządzać, jakże będzie mógł mieć na pieczy Kościół Boży? Nie może to być dopiero co nawrócony, gdyż mógłby wzbić się w pychę i popaść w potępienie diabelskie. A powinien też cieszyć się dobrym imieniem u tych, którzy do nas nie należą, aby nie narazić się na zarzuty i nie popaść w sidła diabelskie.
Starsi opisani także w Tyt.1:5-11:
Pozostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co pozostało do zrobienia, ustanowił po miastach starszych, jak ci nakazałem, takich, którzy są nienaganni, są mężami jednej żony, którzy mają dzieci wierzące, które nie stoją pod zarzutem rozpusty (asotia = rozrzutność, marnotrawstwo, rozwiązłość) albo krnąbrności. Biskup bowiem jako szafarz Boży, nie dogadzający samemu sobie, nieskory do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie chciwy brudnego zysku, ale gościnny, zamiłowany w tym, co dobre, roztropny, sprawiedliwy, pobożny, wstrzemięźliwy, trzymający się prawowiernej nauki, aby mógł zarówno udzielać napomnień w słowach zdrowej nauki, jak też dawać odpór tym, którzy jej się przeciwstawiają. Wielu bowiem jest niekarnych, pustych gadułów, zwodzicieli, zwłaszcza pośród tych, którzy są obrzezani; tym trzeba zatkać usta, gdyż oni to całe domy wywracają, nauczając dla niegodziwego zysku, czego nie należy.
Diakoni: 1 Tym.3:8-13:
Również diakoni mają być uczciwi, nie dwulicowi, nie nadużywający wina, nie chciwi brudnego zysku, zachowujący tajemnicę wiary wraz z czystym sumieniem. Niech oni najpierw odbędą próbę, a potem, jeśli się okaże, że są nienaganni, niech przystąpią do pełnienia służby. Podobnie kobiety (gynaikos = żony, kobiety): powinny być poważne, nie przewrotne (diabolos = nie obmawiające, plotkujące) trzeźwe, wierne we wszystkim. Diakoni niech będą mężami jednej żony, mężami, którzy potrafią dobrze kierować dziećmi i domami swoimi. Bo ci, którzy dobrze służbę pełnili, zyskują sobie wysokie stanowisko i prawo występowania w sprawie wiary, która jest w Chrystusie Jezusie.
Werset 4 w przekładzie dosłownym EIB mówi: „Pięknie kierujący własnym domem”. To samo stosuje się także do diakonów. By dowiedzieć się, co to znaczy, chętni mogą spojrzeć do 1 Listu Piotra 3:7-12. Siostry zaś wiele skorzystają z lektury wersetów 1-6.
Apostoł Piotr tłumaczy powyżej, że mężowie powinni traktować swoje żony jak delikatniejsze naczynia, okazując im należny szacunek i zrozumienie. W przeciwnym razie błogosławieństwo Boże nie będzie z takim bratem, a jego modlitwy natrafią na przeszkody i nie będą wysłuchiwane.
Ani zbór ani sami kandydaci nie powinni jednak oczekiwać doskonałości i sprostania temu, co podane w Biblii, gdyż jest to jedynie ideał, do którego trzeba stale dążyć, lecz nigdy nie spodziewać się jego osiągnięcia w ciele (jakikolwiek inny, niedoskonały wzór nie byłby odpowiednim bodźcem do pracy nad sobą – por. Mat.5:48).
WYRAŻANIE BOSKIEJ WOLI
Głosować mogą tylko poświęceni członkowie zboru (którzy w miarę regularnie uczestniczą w zebraniach, choć w innych sprawach, np. godzin zebrań, mogą głosować wszyscy członkowie).
Tylko poświęceni mogą wyrazić wolę Pana, gdyż tylko oni zrezygnowali z własnej woli i dlatego mogą wyrażać wolę Tego, pod którego wolę się poddali. Przy podejmowaniu decyzji każdy poświęcony używa swego nowego umysłu, w którym powinien znajdować się duch święty, czyli myśli, zdanie, opinia Boga na temat każdego kandydata.
Pamiętajmy jednak, że są 2 różne Boskie wole:
- Jego upodobanie, zgodne z Jego świętym Duchem, usposobieniem
- Jego wola dozwalająca, która dla pewnych celów często dozwala na rzeczy w sprzeczności z Jego Duchem, upodobaniem (zło i grzech, cierpienia Jezusa i ludu Bożego …)
Dlatego:
- Żadnych sugestii innych osób (decyzja czysto osobista)
- Branie pod uwagę tylko i koniecznie kwalifikacji biblijnych
- Zapomnienie o naszych cielesnych relacjach z kandydatami (2 Kor.5:16)
- Jeśli brak informacji biblijnej, używanie nowego, poświęconego umysłu
Nikt z zewnątrz zboru nie powinien mieć wpływu na nasze decyzje
TP nr 3, s. 19 – „Nie ma widzialnej ogólnej organizacji Kościoła Boga żyjącego, która czyni rozmaite zbory lub rozmaite jednostki organizacyjne częściami ogólnego Ciała widzialnego…” s. 20-21 – „Bez spaczenia swojej własnej organizacji Kościół nie może przejąć dla celów swego posłannictwa kontroli nad żadną organizacją poza sobą, jak ustanowiony został przez Boga jak też nie możliwe pozwolić, aby jakieś ciało zewnętrzne nim kontrolowało.”
Piękne rada dla starszych zawarte są we fragmencie 2 Listu św. Pawła do Tymoteusza 2:22-26:
„Młodzieńczych zaś pożądliwości się wystrzegaj, a zdążaj do sprawiedliwości, wiary, miłości, pokoju z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca. A głupich i niedorzecznych rozpraw unikaj, wiedząc, że wywołują spory. A sługa Pański nie powinien wdawać się w spory, lecz powinien być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący przeciwności, Napominający z łagodnością krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przywiedzie ich kiedyś do upamiętania i do poznania prawdy i że wyzwolą się z sideł diabła, który ich zmusza do pełnienia swojej woli.”
Na zakończenie jeszcze kilka cytatów ze wspomnianego na początku rozdziału książki „Nowe Stworzenie” (6 tom „Wykładów Pisma Świętego” C.T. Russella):
„Każde oddzielne zgromadzenie [ekklesia] powinno zatem uważać Pana za swą Głowę, zaś dwunastu apostołów za dwanaście jasno świecących gwiazd – nauczycieli, których Pan trzymał w swej ręce i którymi kierował, używając ich jako swych rzeczników do nauczania swego Kościoła w każdym miejscu, podczas każdego zgromadzenia przez cały wiek.” (s. 273)
„Żaden brat nie powinien też, jeśli nie został wybrany, podejmować się publicznych obowiązków w Kościele jako przewodniczący, przedstawiciel itp., nawet gdyby był pewny, że stanowisko takie zostałoby mu bezsprzecznie powierzone. Biblijny sposób ustanawiania starszych we wszystkich kościołach polega na wyborze przez zgromadzenie – poprzez wyciągnięcie ręki w głosowaniu. Domaganie się takiego wyboru przed podjęciem służby jest przestrzeganiem zalecenia Pisma Świętego.” (s. 279)
„Na niskich szczeblach drabiny zaszczytów zawsze jest mnóstwo miejsca. Kto pragnie służyć Panu, Prawdzie i braciom, nie będzie musiał długo czekać na okazję do skromnych usług, jakimi pyszni pogardzają i jakie lekceważą, oglądając się za takimi rodzajami służby, które są bardziej zaszczytne w ludzkich oczach. Wierni będą się radować z każdej posługi, a Pan coraz szerzej otwierać będzie przed nimi drzwi możliwości.” (s. 296)