5 zasad ruchu Stone’a-Campbella

Thomas Campbell, „Deklaracja i wezwanie” – kliknij obrazek, by przeczytać całość (PDF)

Ruch odnowy prowadzony niezależnie przez Bartona Stone’a i Thomasa Campbella (szczególnie w latach 1801-1811) zaproponował chrześcijaństwu kilka bardzo ważnych myśli. Główną ich ideą było to, że lud Boży jest jeden i powinien jednoczyć się tylko w oparciu o Biblię jako jedyną podstawę wiarę.
Oto 5 zasad, które starali się oni wcielać w życie:

1 – Gdzie Biblia mówi – my mówimy, gdzie Biblia milczy – my milczymy

Komentując te słowa w książce pt. Księga Liczb Paul S.L. Johnson napisał: „jest to z pewnością bezpieczny sposób postępowania i jedyny mogący doprowadzić do jedności ludu Bożego. Siła tego stanowiska tkwi w jego biblijności, a to tłumaczy fakt, że polemiści Chrześcijan, Uczniów, wychodzili ze swych częstych debat jako zwycięzcy.”

Wydaje się, że zasada Campbella: Gdzie Biblia mówi – my mówimy, gdzie Biblia milczy – my milczymy, jest jeszcze wciąż nie dość mocno uznawana, co niszczy jedność chrześcijańską. August Gohlke w artykule pt. Wiara a łatwowierność napisał: „Nie zapewniajmy siebie samych, że Pan pokazał nam ten czy inny element doktryny lub sposób postępowania, jeśli nie jesteśmy w stanie pokazać palcem świadectwa Pańskiego, które służyłoby nam jako dowód, tak aby wiara naszych przyjaciół jak też nasza wiara mogła stać nie w świetle wątpliwej mądrości upadłego człowieka, lecz w świetle mocy pewnego świadectwa danego przez samego Boga:
<<…aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.>> (1 Koryntian 2:5)”

W 1 Koryntian 4:6 apostoł Paweł dodaje: „abyście mogli zrozumieć, że nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane, i niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego.”

2 – W sprawach zasadniczych – jedność, w sprawach drugorzędnych – wolność, a we wszystkim – miłość

Nie można chyba ująć tego lepiej. W Rzymian 14:1 apostoł Paweł napisał: „A tego, który jest słaby w wierze, przygarniajcie życzliwie, bez spierania się o poglądy.” Z drugiej strony istnieją pewne rzeczy, o które należą walczyć mieczem Ducha – Słowem Bożym. Apostoł Juda w wersecie 3 pisze o nich: „Umiłowani! Wkładając całe staranie w pisanie wam o wspólnym naszym zbawieniu, uważam za potrzebne napisać do was, aby zachęcić do walki o wiarę raz tylko przekazaną świętym.” – ta wiara raz przekazana świętym to wiara apostolska, podstawy naszego zbawienia, lecz nie każdy z naszych drobniejszych poglądów jest godny forsowania i toczenia wokół niego ciągłych polemik. Wszystko powinno być czynione w miłości dla dobra prawdy i dla dobra naszych braci i sióstr.

3 – Jesteśmy wolni, aby się różnić, ale nie dzielić

Zasadę tę Thomas Campbell rozwija w swoim najbardziej znanym dziele pt. Deklaracja i wezwanie: „Boże Słowo stosuje się do wszystkich w tej samej mierze i jedynie w oparciu o Boże Słowo należy osądzać nasze konkluzje. Dlatego nie mamy prawa narzucać swoich opinii innym, gdy podejmują swe decyzje, a oni nie mają prawa narzucać swoich opinii nam. Wynikają z tego dwie prawdy:
1) Żaden brat nie może rozstrzygać za innego tych kwestii.
2) Żaden brat nie ma prawa osądzać poglądów innego w oparciu o własną interpretację. Mamy prawo osądzać braci jedynie wtedy, gdy w wyraźny sposób sprzeciwiają się temu, co rzeczywiście mówi Biblia – a nie temu, co my uważam, że ona mówi.”

Zdarza się, że ktoś czyni ze swoich poglądów sprawdziany dla innych chrześcijan. Jest to niebezpieczne i prowadzi do podziałów. W Kolosan 2:18 apostoł Paweł napisał: „Niechaj was nikt nie odsądza od nagrody, zamiłowany w uniżaniu siebie i przesadnej czci aniołów(…)” Charles Taze Russell napisał w tej sprawie: „Naszą radą dla wszystkich wiernych Pańskich jest, aby nie kładli jarzm jedni na drugich, ponad te fundamentalne punkty wymienione wyżej [upadek w Adamie, odkupienie w Jezusie, usprawiedliwienie i poświęcenie Bogu] – aby pod wszelkimi innymi względami starali się być wolnymi i pozastawiali wolność drugim, będąc w społeczności i zgodzie jedni z drugimi, na ile to możliwe.” (R-5284)

W Deklaracji i wezwaniu Campbell pisał jeszcze: „„Jedność i miłość nie powinny być niszczone poprzez stawianie ludzkich opinii i tradycji na równi z autorytetem Słowa Bożego. (…) Nie odrzucajmy jedności chrześcijańskiej poprzez żądania, aby inni zgadzali się we wszystkim z naszym zrozumieniem, opiniami, konkluzjami i konikami.”

4 – Jesteśmy jedynie chrześcijanami, ale nie jedynymi chrześcijanami

Jesteśmy jedynie chrześcijanami – nie przyjmujemy żadnych innych pośredników, głów, ciał kierowniczych, przewodów, ziemskich organizacji i kościołów. Wystarcza nam Chrystus i jego święte Słowo.

Nie jesteśmy jedynymi chrześcijanami – Charles Taze Russell tłumaczył to w artykule pt. Konsternacja świata. „Dalecy od tworzenia czy pragnienia utworzenia nowej sekty, ignorujemy wszelkie sekciarskie systemy oraz władzę, do której one roszczą sobie pretensje; uznajemy tylko „jednego Pana, jedną wiarę, jeden chrzest” Pisma Świętego i utrzymujemy społeczność braterską z każdym człowiekiem o przyzwoitej moralności, który przyznaje się do wiary w „odkupienie przez krew Chrystusa”, a szczególnie ze wszystkimi z klasy, która przyznaje się do pełnego poświęcenia się woli i służbie Pana, bez względu na to, do jakiej należą sekty czy też są poza nimi wszystkimi.”

5 – Nie jesteśmy jedynymi zborami Chrystusowymi, ale jedynie Chrystusowymi

Powinniśmy pamiętać, że Bóg nie będzie nas osądzał z powodu etykietek, którymi kierują się ludzie. 1 Samuela 16:7 – człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce. Nie sądźmy, że z powodu siedzenia w ławkach zboru o takiej lub innej nazwie, z takimi lub innymi naukami, osiągniemy zbawienie lub też nie. Zbawienia nie da przynależność do świadków Jehowy, nie da go bycie baptystą ani mormonem. Jednak zbawienia nie da też bycie w zborze badaczy Pisma Św., nie da go bycie w zborze „epifanicznym”. Zbawienie jest z łaski Bożej w Panu naszym Jezusie Chrystusie. Zbory i poszczególne jednostki które strzegą tej prawdy i na ile jej strzegą, na tyle są zborami i uczniami Chrystusa.

————————

Zamiast zakończenia:

Z listu Thomasa Campbella do syna (Alexandra):

Żyj dla Boga, bądź mu poświęcony w sercu i we wszystkich swoich sprawach. Bądź szczerym chrześcijaninem – wchłaniaj doktryny, przestrzegaj wskazówek, naśladuj przykłady i wierz w obietnicę ewangelii. Czyń to, czytaj to, badaj to, módl się o to, przyjmij to jako swoje dziedzictwo, swoją cząstkę. Żyj przez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa, zarówno „mądrość, sprawiedliwość, uświęcenie i wyzwolenie”. Ponad wszystko inne zwróć na to uwagę, bo bez niego nie możesz nic zrobić, ani ku chwale Boga, ani dla własnego dobra…

1 thoughts on “5 zasad ruchu Stone’a-Campbella”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *