„Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on.” – słowa Pana Jezusa z Ew. Mateusza 11:11 mówią sporą nie tylko o samym Janie Chrzcicielu, a też wszystkich świętych Starego Testamentu.
Czy święci Starego Testamentu tacy jak Abraham, Izaak i inni wejdą w skład „maluczkiego stadka” czyli kościoła Bożego? – zapytał nas jeden ze słuchaczy serii wykładów pt. „Boski plan zbawienia”.
Szczególny rozdział Biblii, który mówi o różnych świętych Starego Testamentu to 11. rozdział Listu do Hebrajczyków. Ludzie ci są tam nazwani „przodkami [którzy] otrzymali świadectwo” (werset 2), a w wersecie 38 apostoł Paweł opisał ich jako tych, których „świat nie był godzien”.
Czasami nazywamy ich z tego powodu Starożytnymi Godnymi, a czasami Starożytnymi Świętymi (lub świętymi Starego Testamentu).
Długa lista tych osób z imionami i dokonaniami podana jest w wersetach 4-32. O innych, choć nie z imienia, mówią wersety 33-40. Byli oni bohaterami wiary przed przyjściem Chrystusa. Bóg używał ich jako swoich przedstawicieli, sług i świadków w tamtych czasach, a przez niektórych z nich podał księgi Starego Testamentu.
Choć o tym nie wiedzieli, w różnych wydarzeniach życia, Bóg używał ich także do podania wielu obrazów na przyszły czas. Wiemy choćby z Listu do Galatów, że Abraham i jego żony symbolizowały Boga i jego przymierza, a Izaak stał się obrazem, typem lub zapowiedzią Chrystusa.
Żyjąc przed śmiercią Jezusa, nie mogli się oni stać synami Boga i współdziedzicami Chrystusa (por. Jana 1:12-13; Rzymian 8:17; Galatów 4:3-5). Jednak dzięki usprawiedliwieniu z wiary otrzymali przywilej stania się „sługami” oraz „przyjaciółmi” Boga (por. Hebrajczyków 3:5, Jakuba 2:23).
Bóg nie zaoferował im przywileju zostania królami z Jezusem i uczestnikami jego niebiańskiej natury, ponieważ obietnice takie po raz pierwszy zostały dane dopiero ze śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa (por. 1 Piotra 1:10-12, Hebrajczyków 2:3-4, Łukasza 16:16). Jezus był pierwszym spośród tych królów (Hebrajczyków 6:20; 12:1-2) i dlatego Starożytni Godni jako żyjący przed Nim nie mogli uczestniczyć w tym niebiańskim powołaniu (Hebrajczyków 3:1, Filipian 3:14).
Jan Chrzciciel, który zmarł przed śmiercią Jezusa, był ostatnim z tej grupy. Jezus zapewnił nas, że Jan nie będzie należał do „maluczkiego stadka”, przyszłych królów i kapłanów: powiedział, że najmniejszy w Królestwie niebiańskim (lub inaczej: najmniejszy spośród przyszłych królów) będzie większy od Jana, co oczywiście oznacza, że Jan nie będzie należał do tego grona (por. Mateusza 11:11).
Tylko „maluczkie stadko” naśladowców Jezusa stanie się Jego „ciałem”, kościołem Bożym i przyszłymi „królami” oraz „kapłanami” świata wraz z Nim. To jednak nie znaczy, że Bóg nie widział wierności świętych Starego Testamentu czy kogokolwiek innego. Wszyscy wierni zostaną przez Niego szczodrze i sprawiedliwie nagrodzeni.
Nagroda wiernych Starożytnych Godnych będzie więc niższa od nagrody „maluczkiego stadka” (por. Hebrajczyków 11:38-40). Będą oni jednak mieli uczestnictwo w „lepszym zmartwychwstaniu” od zmartwychwstania reszty świata (por. Hebrajczyków 11:35), będzie to także zmartwychwstanie „sprawiedliwych” (por. Jana 5:29).
Choć nie staną się oni niebiańskimi „królami” i „kapłanami” z Jezusem (por. Objawienie 20:6), to jednak otrzymają stanowiska książąt postanowionych na całej ziemi (por. Psalm 45:17, Izajasza 31:1), będą panować jako „sędziowie” i „nauczyciele” dla reszty świata (por. Izajasza 1:26-27).
Psalm 45 nabiera znaczenia w tej sprawie, gdy przypomnimy sobie, że król Dawid z jednego punktu widzenia był ojcem lub przodkiem Mesjasza, a z drugiego to Mesjasz (nasz Pan Jezus Chrystus) udzieli jemu życia wiecznego i stanie się „ojcem wieczności” dla niego. Inaczej mówiąc: ci, którzy byli dla Mesjasza „przodkami” lub „ojcami”, będą dla niego „synami”; będą mu zawdzięczać życie i to On ustanowi ich książętami oraz nauczycielami całej ludzkości.
Myślimy, że różne proroctwa nazywają tych świętych Starego Testamentu „starcami” lub „radą starszych”. Na przykład: Księga Izajasza 24:23, Psalm 107:32, a jeśli dobrze rozumiemy ten fragment to także Księga Joela 3:1* (lub 2:28 w innych przekładach). Według tego ostatniego fragmentu „starcy” mają „miewać sny” – mogłoby to więc znaczyć uzyskiwanie przez nich specjalnych objawień z niebiańskiej części Królestwa Bożego.
[* zdajemy sobie sprawę, że pierwsze wypełnienie tego proroctwa miało miejsce w dniu Zesłania Ducha Świętego; spodziewamy się jednak jego szerszego wypełnienia, na wielką skalę, w tysiącletnim królestwie Chrystusa]
Po dalsze szczegóły na ten temat odsyłamy także do prezentacji pt. Dolina Bożych gór. Nie uważamy samych siebie za nieomylnych i oczywiście zachęcamy do dzielenia się pytaniami i przemyśleniami na ten oraz inne tematy. Oby kochający Bóg wszystkim nam błogosławił w poznawaniu i praktykowaniu Jego Słowa w tym kolejnym roku!
1 thoughts on “Starożytni Godni”